1275. สี่ขอบเขต
ราชรถสังหารเทพถูกสร้างขึ้นจากคนบ้าซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีของแดนสวรรค์ ตอนที่แดนสวรรค์ล่มสลายเขายังหาวัตถุดิบมาเพื่อทำให้มันสมบูรณ์แบบ!
ช่วงหายนะครั้งนั้นเขาตายไปด้วยความเศร้ามหาศาล เขาใช้ทุกอย่างที่เรียนรู้และฝึกฝนมาเพื่อสร้างราชรถเหล่านี้ เขาเดินทางไปทั่วเพื่อหาวัตถุดิบและใช้ความพยายามทั้งหมดอย่างไม่ลังเลจนอายุขัยที่มีมากมายหดน้อยลงอย่างรวดเร็ว ใกล้ตายเขามีผมสีขาวแทบไร้พลังชีวิต ถึงแม้จะไม่มีภัยพิบัติมา เขาคงตายไปหลังราชรถสังหารเทพเสร็จสมบูรณ์
ความฝันของเขาคือการสร้างสมบัติที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก เพื่อฆ่าได้แม้กระทั่งเทพเจ้า เพื่อทลายกฎและแยกโลกเป็นสองส่วน!
ความเสียใจของเขาทิ้งไว้ในหินหยกและท้ายที่สุดมันก็ตกลงไปในมือหวังหลิน วันนี้วินาทีนี้เมื่อมันอยู่ในมือหวังหลินจึงเผยพลังอันน่าหวาดกลัวจนทำลายได้กระทั่งเทพเจ้า!
แม้จะเป็นฉุยต้าวที่มีชีวิตมาหลายหมื่นปี แม้จะเป็นศิษย์ของนายท่านแห่งดินแดนปิดผนึก แม้จะเป็นหัวหน้าอาวุโสของสำนักเทพเจ้า เขาก็ไม่ได้รู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในแดนสวรรค์ทั้งสี่แห่ง ปล่อยให้เทพตนนั้นสร้างสมบัติฝืนลิขิตสวรรค์ขึ้นมาจนสามารถคุกคามได้แม้แต่เหล่าเซียนขั้นที่สาม!
‘มันไม่ใช่สมบัติสวรรค์ดับสูญ ระดับของมันคาดการณ์ไม่ได้ นี่มัน…เป็นสมบัติแบบไหนกัน?’ ฉุยต้าวสีหน้าเปลี่ยนไป เขามาที่นี่เพื่อสังหารหวังหลินและมั่นใจเต็มร้อยว่าทำได้ สิ่งเดียวที่เขากังวลคือลูกปัดฝืนลิขิตฟ้า เขาไม่คิดว่าหวังหลินจะมีสมบัติที่น่ากลัวแบบนี้
ตอนนี้ไม่มีเวลาคิดเนื่องจากหอกของอสูรสายฟ้าทะลวงผ่านท้องฟ้าเข้ามา แบ่งแยกเขตระดับห้าเป็นสองส่วนและพุ่งตรงเข้าหาฉุยต้าว
ไม่มีแม้แต่เสียงหวีดหวิว มีเพียงจิตสังหารเกินบรรยายเท่านั้น ราวกับหอกมีเจตจำนงของตัวเอง เมื่อมันทะยานออกไป มันต้องฆ่า!
หลังจากบรรลุบรรลุขั้นที่สาม ยากนักที่ฉุยต้าวจะใช้พลังเต็มที่ต่อสู้กับศัตรู อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเผยสีหน้าเคร่งเครียด วินาทีที่หอกเข้ามาใกล้ สองฝ่ามือสะบัดไปเบื้องหน้า แขนขวาทำเป็นกรงเล็บและตวัดใส่อย่างรุนแรง!
“ผ่าเต๋าไร้ลักษณ์!” เมื่อคำพูดของฉุยต้าวเปล่งสะท้อนออกไป แขนขวาดูเหมือนก่อตัวเป็นเต๋าอันแข็งแกร่งที่สุด เพียงสะบัดแขนจึงเกิดเสียงดังปะทุ แม้แต่อากาศเบื้องหน้ายังถูกแบ่งครึ่ง
อากาศที่พังทลายพลันขยายออกรูปทรงฟันปลาและแพร่กระจายออกไป เสียงปะทุพุ่งขึ้นถึงขีดจำกัดและดังสะท้อนไปทั่วโลกราวกับเสียงคำราม มันปะทะกับหอกจนเกิดเสียงคำรามไม่ยอมใคร เสียงคำรามสั้นแพร่กระจายข้ามไปทั้งเขตระดับห้าและเขตระดับหก เหล่าเซียนนับไม่ถ้วนกระอักโลหิต แววตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
ตัวหอกถูกล้อมรอบด้วยอวกาศเป็นรูปฟันปลา เสียงสายฟ้าดังกึกก้องและยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ ส่งเสียงฝืดเคืองและแหลมมยิ่ง พอมันเข้าถึงหูหวังหลินกลับทำให้โลหิตไหลจากทวาร ราวกับร่างกำลังโดนตัดขาด ความเจ็บปวดรุนแรงถาโถมในร่างกาย เขารีบถอยร่นพลางกระอักโลหิตไปด้วย
ดวงตาของฉุยต้าวแข็งกร้างขึ้นเรื่อยๆและส่องประกายเจิดจ้า พลันยกแขนขวาขึ้นมาและตวัดลงอย่างรุนแรง!
“คมมีดไร้ลักษณ์ ทำลายทุกกฎ!”
เสียงสายฟ้าระเบิดกึกก้อง รอยแตกร้าวขนาดยักษ์ปรากฏเบื้องหน้าฉุยต้าว รอยแตกร้าวนี้เป็นรูปทรงไม่สม่ำเสมอราวกับมันแยกฟ้าดินออกมา วินาทีนั้นมันพุ่งไปข้างหน้า!
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันผ่านไปถูกตัดขาดครึ่ง! พริบตาเดียวมันก็เข้าใกล้หอกและผ่านไปอย่างโหดเหี้ยม
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
เสียงดังสนั่นกึกก้อง แผ่นดินป่าแห่งสุดท้ายที่หวังหลินอยู่พลันพังทลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ใบหน้าเขาซีดเซียว โลหิตพรั่งพรูจากหลายส่วนบนร่างกาย จมอยู่ในกองเลือด
ส่วนหอกของอสูรสายฟ้า ยามที่รอยแยกผ่านไปมันเกิดการสั่นเทาและถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน และถูกตัดขาดจากวิชาของฉุยต้าว!
หลังจากทำลายหอก ฉุยต้าวไม่ผ่อนคลายลงเลย ดวงตาเคร่งขรึมยิ่งกว่าเดิม ต่อจากหอกก็เป็นลำแสงเจ็ดสียิงใส่ฉุยต้าว!
มันคือราชรถสังหารเทพคันที่สาม เป็นคันที่แข็งแกร่งที่สุดในสามราชรถ!
แสงเจ็ดสีเปล่งประกายและเป็นสิ่งที่ฉุยต้าวกังวลจริงๆ เขารู้สึกเหมือนมันเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว! แสงเจ็ดสีรวดเร็วเกินไปและเป็นครั้งแรกที่ฉุยต้าวถอยไปสามก้าวพร้อมสะบัดแขนขวา รอยแยกอวกาศกวาดผ่านไปและกำลังจะตัดแสงเจ็ดสี
แต่วินาทีที่รอยร้าวสัมผัสกับแสงเจ็ดสี มันเริ่มหดตัวลงและพริบตานั้นมันก็ปิดไปอย่างสมบูรณ์ราวกับไม่เคยอยู่ตรงนั้นมาก่อน
การเปลี่ยนแปลงฉับพลันนี้ทำให้สีหน้าของฉุยต้าวเปลี่ยนไปมหาศาล เขาถอยไปอีกหลายก้าว ฝ่ามือสร้างผนึกพร้อมกับดวงตาส่องสว่าง พ่นเมฆหมอกออกไป
เมฆหมอกเป็นสีดำ ส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนปฐพีมาจากข้างใน มีภูตผีน่ากลัวและตัวใหญ่อยู่เก้าตัว พวกมันพุ่งออกมาหาแสงเจ็ดสีและร้องคำรามทันที
ภูตผีทุกตัวเทียบเท่ากับเซียนทะลวงสวรรค์ขั้นที่สามด้วยพลังเต็มเปี่ยม ลืมเรื่องวิชาไร้ลักษณ์ทั้งสองวิชาก่อนหน้านี้ไปได้เลย เพียงแค่ภูตผีทั้งเก้าตัวนี้ก็ทำให้เขาทำอะไรได้ตามที่ต้องการในดาราจักรดวงดาวไหนก็ได้ การเจออะไรขัดขวางระหว่างทางเป็นเรื่องที่หาได้ยาก!
นาทีนี้เจ้าภูตผีทั้งเก้าส่งเสียงคำรามน่ากลัวและเข้าไปใกล้เพื่อจะกลืนกินแสงเจ็ดสี พวกมันสั่นสะท้านเมื่อแสงเจ็ดสีส่องประกายเจิดจ้า พวกมันส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนและรีบล่าถอย ไม่กล้าเข้าไปหยุดมัน ภูตผีสองตัวที่ข้าเกินถูกแสงเจ็ดสีทุบใส่ พวกมันหายกลายเป็นพลังดั้งเดิมขนาดใหญ่และสลายไป
ฉุยต้าวสีหน้ามืดมนพลางล่าถอยอีกครั้ง สองฝ่ามือสร้างผนึกพลางใช้อีกหนึ่งวิชา
ตอนนี้หวังหลินหน้าซีดแต่จิตสังหารเต็มเปี่ยม เขาโบกมือขวาปรากฏตรีศูลขึ้นมา ร่างกายขยายขนาดเป็นเทพโบราณสูงหลายพันฟุต พลันก้าวเท้าและส่งตรีศูลไปหาฉุยต้าว
แขนซ้ายสร้างผนึกชี้ใส่ท้องฟ้า ปรากฏวิชาเรียกขานสายลมขึ้นทันที มันเปลี่ยนกลายเป็นมังกรดำส่งสายลมทำลายล้าง ส่วนมังกรเปลี่ยนกลายเป็นหอกทิ่มแทงสวรรค์พุ่งเข้าหาฉุยต้าว
อัญเชิญสายฝนก็ปรากฏขึ้นมาด้วยเช่นกัน หยาดฝนเปลี่ยนกลายเป็นกระบี่น้ำแข็งพุ่งออกไป
ในเวลาเดียวกันหวังหลินก็เรียกใช้ไสยเวทย์ด้วย ตราประทับผนึกเทพทะยานออกมาจากปากหวังหลิน เหล่าวิญญาณรบนับไม่ถ้วนปรากฏและส่งเสียงคำรามโหยหวนกึกก้อง พวกมันพุ่งเข้าหาฉุยต้าวตามการชี้นำของจ้าวสายลมหวนและเทียนหยุน
ป่นภูเขาก็ปรากฏขึ้นมาด้วย หวังหลินก้าวเท้าและคำรามเหยียบย่ำ ภูเขาไฟมายาปะทุขึ้นทีละแห่ง ปลดปล่อยพลังทำลายล้างสั่นสะเทือนสวรรค์!
ฉุยต้าวไม่สนใจเรื่องทั้งหมดเหล่านี้ สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือแสงเจ็ดสีที่กำลังพุ่งหาอย่างบ้าคลั่ง สองฝ่ามือสร้างผนึกและหลับตาลง
เขาลืมตาขึ้นมาในเสี้ยวนาทีต่อจากนั้น สายตาดูเหมือนแข็งกร้าวและร่อนลงบนแสงเจ็ดสี
ปัง!
จากนั้นเกิดแรงกระแทกสะเทือนสวรรค์แพร่กระจาย ฉุยต้าวมองไปที่แสงเจ็ดสี หนึ่งสีล่มสลายแต่อีกหกไม่เป็นไร พวกมันเข้ามาใกล้อย่างบ้าคลั่ง
ฉุยต้าวหลับตาและเปิดขึ้นมาอีกครั้ง เพียงในชั่วเวลาสั้นๆเขาหลับตาและลืมตาอยู่เจ็ดครั้ง!
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
วิชานี้ไม่มีชื่อ มันทำให้แสงเจ็ดสีบางส่วนพังทลายลงไปเหลือเพียงสามสีเท่านั้น ตอนนี้อยู่ห่างไปร้อยฟุต ด้วยความเร็วของมัน แค่บอกว่าพริบตาก็ไม่อาจอธิบายได้
ฉุยต้าวเผยแววตาแสงประหลาดยามเกิดอันตรายและเอ่ยขึ้น “วิชายับยั้ง!”
เมื่อเอ่ยคำนั้นออกมา เขาหยุดสวรรค์ หยุดปฐพี หยุดกฎทั้งหมด หยุดทุกการเคลื่อนไหว หยุดทุกวิชาและหยุดทุกสิ่งมีชีวิต!
ในเสี้ยวนาทีนี้ ทุกวิชาที่หวังหลินใช้ออกไปพลันหยุดชะงักในความว่างเปล่า แม้กระทั่งร่างกายเขาก็ยังหยุดลง ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง พลังดั้งเดิมทั้งหมดในร่างกายดูเหมือนจะหยุดและไม่อาจเคลื่อนไหวได้แม้แต่นิ้วเดียว!
เหลือเพียงสามสี สีแดง สีเหลืองและสีฟ้า มันปลดปล่อยเสียงดังกึกก้องราวกับมีคนกำลังดึงบังเหียนม้าพยศจำนวนมากมาย พวกมันดิ้นรนอย่างรุนแรงก่อนจะหยุดชะงักอย่างสมบูรณ์เบื้องหน้าฉุยต้าวไปสามสิบฟุต!
“สมบัติทรงพลังอะไรกันนี่! น่าเสียดายที่ยังเหลือผนึกอยู่อีกหนึ่ง ไม่เช่นนั้นแม้แต่ข้าที่เป็นขั้นสวรรค์ดับสูญระดับต้น ข้าก็คงบาดเจ็บไปแล้ว ยิ่งกว่านั้นข้าถูกบังคับให้ใช้วิชายับยั้ง หลิวจื่อฮ่าว การที่เจ้าสามารถทำได้เช่นนี้ เจ้าถือว่าเป็นอัจฉริยะชั้นยอดโดยแท้!”
“สวรรค์ดับสูญ วิญญาณดับสูญ แก่นแท้ดับสูญและวิบากดับสูญ! ขั้นที่สามมีอยู่สี่ขอบเขต หลังจากบรรลุขั้นวิญญาณดับสูญไป ข้าคงไม่ได้รับบาดเจ็บจากสมบัตินี้แน่นอนถึงแม้ว่ามันจะกระตุ้นอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว!” ดวงตาฉุยต้าวส่องสว่าง ราชรถสังหารเทพนี้ทำให้เขาตกตะลึงเล็กน้อย หากไม่ใช่ว่าเขารู้จักวิชาที่ไม่ได้เป็นของโลกนี้ มันอาจจะเป็นปัญหาแล้วก็ได้ ถึงเขาจะไม่ตายเขาก็คงบาดเจ็บสาหัสก่อนจะได้ฆ่าหลิวจื่อฮ่าวด้วยซ้ำ และการเป็นเซียนขั้นที่สาม การโดนมดแมลงตอบโต้ถือเป็นการเสียเกียรติอย่างยิ่ง!
“เจ้าไม่มีสิทธิ์ใช้สมบัตินี้ เช่นนั้นข้าจะเอามันไปแล้วกัน!” ฉุยต้าวสะบัดแขนเสื้อ ปรากฏวังวนขึ้นมากลางหน้าผาก วินาทีนั้นมันพุ่งออกไปและกลืนกินแสงสีแดง สีเหลืองและสีฟ้าไป
ระดับที่แตกต่างกันของทั้งสองเป็นเหมือนลำห้วยที่ไม่อาจข้ามผ่านได้ หวังหลินมองดูทั้งหมดอย่างตกตะลึงแต่ในใจมีเปลวเพลิงที่ไม่ยอมแพ้
‘ข้าไม่ยอมแพ้ ข้ายังมีไพ่ตายอีกสามอย่าง! ถึงแม้ข้าจะตาย ข้าก็ต้องการให้เขาชดใช้ด้วยราคาที่ไม่อาจหวนคืนได้!’
……………………………….