1279. บาดเจ็บ
ร้อยกำปั้น!
ดูเหมือนจะไม่มีพลังใดในโลกนี้ที่จะต่อต้านร้อยกำปั้นที่หวังหลินใช้ทั้งชีวิตเพื่อส่งออกไปได้!
ร้อยกำปั้นบรรจุพลังชีวิตทั้งหมดทั้งมวลของหวังหลิน ระดับบ่มเพาะสองพันปี พลังดั้งเดิมทั้งหมดและพลังจากโลหิตลึกลับของกระบี่เหล็ก!
มันคือที่สุดในชีวิตของหวังหลิน เป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุด เขาใช้ออกมาด้วยเจตนาพร้อมตาย ร้อยกำปั้นนี้คือหวังหลิน เป็นเหมือนแมลงเม่ากำลังบินเข้ากองไฟ กำปั้นทั้งหมดพุ่งเข้าหาฉุยต้าว!
แมลงเม่าบินเข้ากองไฟเพื่อให้เปลวเพลิงมอดดับ! ใช้ร่างของตัวเองเพื่อดับเปลวเพลิงโบราณนี้!
ฉุยต้าวมีแววตาเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่เชื่อว่าตนเองกำลังเห็นอะไร มดเบื้องหน้าสามารถใช้พลังชีวิตของตนเพื่อชกกำปั้นได้ร้อยครั้ง!
ทั้งร้อยกำปั้นไม่ใช่กำปั้นธรรมดา พวกมันถูกสร้างขึ้นจากแก่นแท้ในตัวตนของเขา มันช่างส่องสว่างแพรวพราว! ทำให้ฉุยต้าวพบกับสัมผัสอันตรายรุนแรง!
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขากำลังใช้พลังทั้งหมดเพื่อต่อต้านลิ่มเจ็ดสี มันคงไม่เป็นอันตรายอันใด อีกทั้งพลังของเซียนขั้นที่สามก็ยากเกินจินตนาการ แต่ตอนนี้กำปั้นทั้งร้อยได้ทำให้ฉุยต้าวตกตะลึงอย่างยิ่ง!
เสียงดังสนั่นกึกก้องเปลี่ยนกลายเป็นพายุกวาดเข้าหาฉุยต้าว!
ฉุยต้าวดวงตาส่องสว่าง พลางใช้สองฝ่ามือสร้างผนึกและชี้อออกไป ปรากฏวังวนน้ำขนาดยักษ์ขึ้นตรงหน้าอกและพุ่งออกไปราวกับปากขนาดใหญ่พร้อมจะกลืนกิน!
“ฟ้าดินไร้ขอบเขต วิชากลืนเต๋าวารี!” ฉุยต้าวร้องคำรามพร้อมกับวังวนยักษ์เริ่มกลืนกินทุกอย่างเบื้องหน้ามัน
เสียงดังสนั่นคับฟ้าจนแทบจะทำให้เขตระดับหกล่มสลาย ตรงนี้ไม่มีสายหมอกดวงดาวเหลืออยู่แล้ว ราวกับมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นภายในสายหมอก!
เสียงคำรามดังสนั่น ทั้งร่างหวังหลินชุ่มโชกไปด้วยโลหิต หัวใจเต้นอ่อนลงก่อนจะแตกสลายทันที ในแววตาแทบไม่มีแสงไฟ
กำปั้นทั้งร้อยแข็งแกร่งมากพอจะทำลายทุกสิ่ง แม้แต่คนในขั้นทะลวงสวรรค์เองก็คงต้องตาย! คลื่นกระแทกแพร่กระจายออกไปทั่วทิศทางและกวาดผ่านทะเลเมฆา
ขณะที่คลื่นกระแทกแพร่กระจายออกมา สายหมอกดวงดาวทั้งหมดล่มสลาย อสูรดุร้ายทั้งหมดตกตายกันไป แม้กระทั่งแผ่นดินป่าก็ยังพังทลายด้วย รวมถึงเขตระดับหกก็ประสบชะตากรรมเดียวกัน!
ราวกับหลุมขนาดยักษ์ถูกเปิดขึ้นมาในทะเลเมฆา สายลมหวนโผล่ออกมาจากหลุมราวกับปีศาจอันน่ากลัวที่กำลังคลานออกมา!
ภายใต้การกระหน่ำและคลื่นกระแทกนี้ ส่งเสียงดังปะทุกึกก้องรอบๆฉุยต้าว ฝ่ามือขยับเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องและรีบล่าถอย วังวนวารีถูกผลักกลับไปและกลับเข้าไปในร่างเขาทันที
เสื้อผ้าของฉุยต้าวระเบิดกระจุยกลายเป็นชิ้นๆ แม้กระทั่งผมเผ้ายังกระจัดกระจาย ใบหน้าซีดเซียว โลหิตไหลจากมุมปาก!
เซียนขั้นที่สามบาดเจ็บได้จริง!
‘ข้าประเมินเขาต่ำไป…’ เมื่อฉุยต้าวบาดเจ็บ เขาก็ไม่สามารถระงับลิ่มเจ็ดสีได้ยาวนานกว่านี้อีกแล้ว ลิ่มเจ็ดสีส่องแสงสว่างและร้องคำรามอีกครั้งเจาะทะลวงเข้าไปเพิ่มอีกสามนิ้วเข้าสู่กะโหลก!
ความเจ็บปวดรุนแรงท่วมตัวเขาจนฉุยต้าวต้องกระอักโลหิต โลหิตเปลี่ยนกลายเป็นอักขระเวทย์มากมายที่กลายเป็นผนึกเพื่อผนึกลิ่มเจ็ดสี
“เยี่ยม เยี่ยม!! มดแมลงเช่นเจ้าทำให้ข้าบาดเจ็บได้ ถึงแม้จะเป็นตอนที่ข้ากำลังต้านทานลิ่มเทพเจ็ดสีอยู่ก็ตาม เจ้าทำให้โลกตกตะลึงและหัวเราะหลังความตายได้แล้ว!” ฉุยต้าวปาดโลหิตออกจากปาก จากนั้นในแววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารเข้มข้น เขาก้าวเท้าเข้าหาหวังหลินและยกแขนขวาขึ้นมา แขนขวาปกคลุมผืนฟ้าในทันทีและตกลงใส่หวังหลิน!
“ตอนนี้เจ้าตายได้แล้ว! ถึงแม้เจ้าจะเกิดใหม่ ข้าก็จะฆ่าเจ้า! เต๋าก่อกำเนิดไร้ลักษณ์! ข้าจะฆ่าเจ้าในวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ร้อยชาติ ข้าอยากจะเห็นว่าเจ้าจะเกิดใหม่ได้อย่างไร!”
น้ำเสียงของฉุยต้าวราวกับสายลมหนาวเหน็บ เขาสะบัดแขนคล้ายกับแยกกฎแห่งการเกิดใหม่ทั้งหมดในโลกออกมาและสร้างวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ของตนเอง กงล้อยักษ์ปรากฏขึ้นตามที่เขาหมุนฝ่ามือ ส่งเสียงโหยหวนพร้อมกระแทกลงใส่หวังหลิน
เมื่อหวังหลินถูกสิ่งนี้โจมตีเข้าใส่ เขาจะถูกทำลายไปร้อยครั้ง และนั่นจะไม่มีโอกาสรอดชีวิต!
เพียงชั่วพริบตานั้นสายลมกรรโชกฉีกกระชากทุกสิ่งอย่างมาในสนามรบแห่งนี้
“ไอ้ขี้ข้าฉุยต้าว หากเจ้าฆ่าเขา ข้าจะฆ่าเจ้า!” น้ำเสียงเก่าแก่ดังออกมาจากความว่างเปล่าและกึกก้องในสนามรบ ร่างฉุยต้าวพลันหยุดกึก!
เขาพลันหันกลับมายังความว่างเปล่า ใบหน้ามืดมนทันที
“สหายเก่าเอ๋ย เจ้าต้องการจะหยุดข้าหรือ? เจ้าถูกแดนสวรรค์โบราณผนึกเอาไว้ในหิน พวกเขาขังเจ้าไว้แสนปีเพื่อหลอมเจ้าให้กลายเป็นสมบัติวิเศษ ตอนนี้เจ้ากำลังยืมพลังของดาราจักรภายนอกของอสูรยุงเพื่อเอาตัวรอด เจ้ายังมาแทรกแซงข้าได้อีก? เจ้าต้องการจะหยุดข้าใช่ไหม? เจ้ามีคุณสมบัติอะไรถึงจะหยุดข้าได้?” ฉุยต้าวพ่นลมหายใจเย็น เขาไม่ลังเลอีก ฝ่ามือขวากระแทกลงใส่หวังหลิน
อย่างไรก็ตามวินาทีนั้น สายลมเปลี่ยนกลายเป็นฝ่ามือยักษ์พุ่งเข้าหาวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ที่พึ่งปรากฏขึ้นมา!
“ไอ้หนูขี้ข้า ตอนนั้นเจ้าก็เป็นเพียงขี้ข้าต่อหน้านายท่านแห่งดินแดนปิดผนึกและเคารพต่อข้า ตอนนี้เจ้าบรรลุขั้นที่สามแต่กลับโอหังยิ่งยวด ถึงแม้พวกเทพโบราณชาติชั่วพวกนั้นจะไม่สามารถฆ่าข้าได้ พวกมันทำได้แค่เพียงผนึกข้าไว้แสนปีเพื่อหล่อหลอมเท่านั้น เจ้ามันก็แค่ทาส เป็นแค่กบในกะลา!”
น้ำเสียงเก่าแก่นั้นสงบนิ่งพลางฝ่ามือสายลมคว้าจับกงล้อและดึงไปทันที เสียงหอนแหลมคมดังออกมา
ฉุยต้าวสีหน้าเปลี่ยนไป สองฝ่ามือสร้างผนึก ชี้ขึ้นและร้องตะโกน “หยุด!”
ยามร้องคำราม ฝ่ามือที่สร้างขึ้นจากสายลมหยุดชะงักไปชั่วจังหวะ จากนั้นเกิดเสียงปะทุดังลั่นและเป็นอิสระได้ มันคว้ากงล้อและบีบรัดอย่างรุนแรง
กงล้อพังทลายและหายไป
ฉุยต้าวหรี่ตาแคบและร้องอุทาน “เป็นไปไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเจ้าโดนผนึก! เจ้าต่อต้านวิชายับยั้งของข้าได้อย่างไร!? ข้ารู้ว่าเจ้าดูดซับต้นตอดั้งเดิมจากดาราจักรชั้นนอก เจ้า…เจ้าสามารถดูดซับพลังจากดาราจักรชั้นนอกได้!!”
“เจ้าฉลาดดีนี่!” น้ำเสียงเก่าแก่พ่นลมหายใจเย็นพร้อมกับฝ่ามือนั้นยื่นเข้าหาฉุยต้าว
ฉุยต้าวกรีดร้อง ฝ่ามือสร้างผนึกชี้ใส่หน้าอกตนเอง ระดับบ่มเพาะระเบิดออกมา ดาวเคราะห์เซียนดวงยักษ์ปรากฏขึ้นด้านหลังเขา!
ดาวเคราะห์เซียนดวงนี้มีพลังดั้งเดิมหนาแน่นและมีพลังชีวิตอันแข็งแกร่งปล่อยออกมา ซึ่งมากพอจะเทียบกับเซียนโบราณห้าดาวได้!
เสียงพึมพำส่งออกมาจากดาวเคราะห์เซียน เปลี่ยนกลายเป็นพลังงานประหลาดเข้าสู่ร่างฉุยต้าว ดวงตาเขาส่องสว่างและร้องคำราม “ศิษย์หยินหยางสองพันล้านคน จงร้องคำราม คำราม คำราม!”
ฉุยต้าวชี้ใส่ท้องฟ้า จากนั้นรีบรีบชี้สามครั้งใส่แขนสายลมที่กำลังเข้ามาหาเขา! ทุกครั้งที่ชี้ไป ดาวเคราะห์เซียนยักษ์ด้านหลังจะสั่นเทา เงาดาวเคราะห์เซียนปรากฏขึ้นมาและลอยเข้าหาแขน!
ยามที่ดัชนีชี้ไปสามครั้ง เงาของดาวเคราะห์เซียนทั้งสามเงาพุ่งเข้าหาแขนสายลม แรงกดดันตกตะลึงท่วมลงใส่อวกาศ!
“เหมือนกับร่างดั้งเดิมของเจ้า ศิษย์หยินหยางทั้งสองพันล้านคนนี้ไม่ไร้ประโยชน์ซะทีเดียว!” น้ำเสียงเก่าแก่เอ่ยขึ้นอย่างเยาะเย้ย แขนสายลมไม่หยุดแค่นั้นและพุ่งไปข้งหน้า
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง! เสียงดังสนั่นกึกก้องออกมาสามครั้ง
เงาของดาวเคราะห์เซียนระเบิดกลายเป็นกลิ่นอายทำลายล้างพุ่งเข้าหาแขนสายลม แขนนั้นสร้างผนึกขึ้นมาปะทะกับพลังทำลายล้างจากเงาดาวเคราะห์เซียนทั้งสาม
แขนไม่ได้หายไปแต่ได้รับความเสียหายอย่างหนัก มันพุ่งเข้าหาฉุยต้าวและกดลงตรงกลางหน้าผาก!
“สหายเก่าเอ๋ย เจ้ากำลังแทรกแซง ร่างดั้งเดิมเจ้าไม่ได้มาด้วยและนี่มันก็แค่ร่างอวตาร จงตายให้ข้าซะ ตาย ตาย!” ราวกับมีบางอย่างแตะจุดอ่อนของฉุยต้าว เขาเผยสีหน้าน่าเกลียดและยื่นแขนขวาออกมา ดึงดาวเคราะห์เซียนยักษ์และโยนมันออกไปอย่างรุนแรง!
“ข้ารวบรวมศิษย์เต๋าวารีสองพันล้านคนให้สักการะเป็นหมื่นปีเพื่อสร้างเพลิงนรกานต์มาให้ข้า วันนี้ข้าจะทำลายศิษย์เต๋าวารีห้าร้อยล้านคนเพื่อสร้างเพลิงนรกานต์และฆ่าอวตารของเจ้าซะ จากนั้นข้าจะไปแดนสวรรค์วายุและฆ่าร่างจริงของเจ้า!” ฉุยต้าวร้องคำรามพลางส่งดาวเคราะห์เซียนเข้าปะทะกับแขนยักษ์ที่ได้รับความเสียหาย
เสียงดังสนั่นกึกก้อง วินาทีที่ดาวเคราะห์เซียนกระแทกลงมา พลังอันแข็งแกร่งปรากฏขึ้น เป็นพลังงานเฉพาะของเซียนขั้นที่สาม สร้างขึ้นจากการทำลายศิษย์เต๋าวารีนับห้าร้อยคล้านคน แขนที่ได้รับความเสียหายถึงกับพังทลายทันที!
เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่ว น้ำเสียงเก่าแก่ส่งเสียงร้องอู้อี้พร้อมกับได้รับบาดเจ็บ เสียงและแขนสายลมจึงหายวับไป!
“สหายเฒ่า เจ้ามาเพื่อหยุดข้านั่นหมายความว่ามดตัวนี้สำคัญซึ่งทำให้ข้าต้องอยากฆ่าเขายิ่งขึ้น! ตอนนี้ร่างอวตารของเจ้าตายไปด้วยเพลิงนรกานต์ของเหล่าศิษย์เต๋าวารีของข้าแล้ว ใครจะหยุดข้าได้?” ฉุยต้าวมีสีหน้าน่ากลัวยิ่ง ลิ่มเจ็ดสีกำลังหมุนอยู่ตรงกลางหน้าผากแต่ไม่สามารถเจาะเข้าไปได้มากกว่าสามนิ้ว อย่างไรก็ตามชิ้นส่วนที่เข้าไปในกะโหลกได้เริ่มละลายทำให้ฉุยต้าวเริ่มบ้าคลั่ง!
ฉุยต้าวพลันหันกลับมาและพุ่งใส่หวังหลิน นิ้วมืออ้าเปิดและเข้าประชิดหวังหลินด้วยจิตสังหาร!
ทว่าในวินาทีนนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงฉับพลันขึ้น! ดัชนีที่สร้างขึ้นจากสายลมพลันปรากฏตรงกลางหน้าผากฉุยต้าวและกดลงบนลิ่มเจ็ดสี!
ฉุยต้าวมีอาการเปลี่ยนไปทันทีและหยุดชะงัก เงานับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขาเพื่อขัดขวางและเขาจึงรีบล่าถอย!
“เจ้ายังไม่ตาย!!!”
……………………………..