1367. ปรมาจารย์ซือโม่
สายฟ้าหกรูปแบบ หวังหลินส่งความต้องการออกมา วิญญาณดั้งเดิมเริ่มส่องสว่างเจิดจ้า หากไม่ใช่เพราะร่างนี้มีแสงอยู่แล้ว มันคงส่องสว่างไปทั่วทั้งดาวเคราะห์ราวกับเป็นกลางวัน!
ภายใต้แสงรุนแรง รอยแยกปรากฏขึ้นในวิญญาณดั้งเดิมแต่มันไม่ได้ทำอันตรายเขา ข้างในรอยแยกคือความมืดมิดราวกับนำทางไปสู่อีกโลกหนึ่ง!
ด้วยความต้องการของหวังหลิน ความมืดในรอยแยกจึงเริ่มเคลื่อนตัวดุจสายหมอกและเกิดเสียงดังสนั่นเบาๆ ออกมาจากข้างใน
ในชั่วจังหวะนั้นเองสายฟ้าหกรูปแบบส่งเสียงสนั่นและลอยออกมา พวกมันคือผลลัพธ์ของเผ่าสายฟ้ากระจายที่เก็บรวบรวมพวกมันมานานหลายหมื่นปี พวกมันพุ่งออกมาและหมุนวนรอบๆ วิญญาณดั้งเดิมหวังหลิน
ความรู้สึกบวมเป่งออกมาจากร่างหวังหลิน โชคดีที่เขามีร่างเป็นเทพโบราณ เพราะหากเป็นเซียนธรรมดา ร่างกายคงระเบิดไปแล้ว
แม้กระนั้นก็ยังมีสายฟ้าหลายเส้นออกมาจากรูขุมขน ซึ่งทำให้เสื้อผ้าพลิ้วไหวโดยไร้แรงลม สายฟ้าเคลื่อนผ่านไปทั่วทั้งห้อง
ด้วยเหตุนี้ สายฟ้าข้างนอกจึงบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิมและส่งเสียงดังสนั่น การเปลี่ยนแปลงรุนแรงเช่นนี้ทำให้หวังหลินต้องลืมตา!
‘การตัดสินใจของข้าผิดพลาด…’ หวังหลินมีท่าทีมืดมน ร่างกายหายวับไปจากบ้าน เคลื่อนร่างข้ามผ่านท้องฟ้าและปรากฏตัวบนเทือกเขาไร้ที่สิ้นสุดในทิศใต้ของดาวเคราะห์!
เหล่าภูเขาเชื่อมต่อเข้าด้วยกันจนมองไม่เห็นว่าจบลงที่ตรงไหน ภูเขาถูกปกคลุมด้วยป่าเก่าแก่ขนาดใหญ่หลายแห่งที่เต็มไปด้วยสัตว์ดุร้าย
หวังหลินปรากฏตัวในหุบเขาลึกของเทือกเขา พลันสะบัดแขน แสงบิดเบือนรอบตัวจนสามารถผสมผสานเข้ากับรอบด้าน
ภายใต้แสงนี้หวังหลินนั่งลง ใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและเริ่มหล่อหลอมอย่างบ้าคลั่ง!
ความคิดก่อนหน้านี้คือเขาสามารถเก็บสายฟ้าทั้งหกรูปแบบไว้ภายในวิญญาณดั้งเดิมได้ แต่ไม่คาดคิดว่าวิญญาณเขาไม่สามารถกลืนกินพวกมันในชั่วระยะเวลาอันสั้นได้ ไม่เพียงแค่นั้น สายฟ้ากำลังผุดออกมาจากร่างกายด้วย!
สายฟ้าถึงแม้จะอ่อนแอ แต่มันก็มากพอจะทำให้เซียนบางส่วนบนดาวเคราะห์เกิดความสนใจ!
เมื่อหวังหลินออกไปจากบ้าน สีหน้าเหล่าเซียนทั้งหมดในตำหนักที่อยู่ในเมืองจักรพรรดิต่างก็เปลี่ยนไป พวกเขาสังเกตพลังสายฟ้าอันน่าตกตะลึงได้เบาบางแต่เมื่อส่งสัมผัสวิญญาณพุ่งออกไปกลับไม่พบสิ่งใด
อย่างไรก็ตามเหล่าเซียนทั้งหมดนี้ฉลาดยิ่งและรู้เหตุผลทันที!
‘ไม่สำคัญว่าคนผู้นี้คือคนที่ล้างบางเผ่าสายฟ้ากระจายหรือไม่ เขาต้องมีเจตนาแอบแฝงในการซ่อนตัวที่นี่!’ ชายชราขั้นทลายสวรรค์มีท่าทีมืดมน ดวงตาส่องสว่างและพุ่งออกไปไกล คนที่เหลือตามเขาไป
ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น ชายชราชุดคลุมเต๋าผู้แบ่งสัมผัสวิญญาณออกมากำลังจะจากไปก็พลันหันตัวกลับ ดวงตาเผยแสงประหลาดพลางใช้สัมผัสวิญญาณเริ่มค้นหาอย่างละเอียด
เช่นเดียวกันในพื้นที่ทางทิศตะวันตกของดาวเคราะห์ มีกลุ่มเซียนชุดขาวอยู่ พวกเขาค้นไปทั่วทั้งฝั่งตะวันตกก็ไม่พบสิ่งใด ขณะที่กำลังจะจากไปสีหน้าท่าทางของชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้าถึงกับเปลี่ยนไปและเปลี่ยนทิศทางโดยไม่ลังเล
ณ พื้นที่ดวงดาวสลัวในดาราจักรโบราณที่มีหนึ่งในเผ่าโบราณขนาดใหญ่นามว่า เผ่าหมอก ลึกเข้าไปในพื้นที่ดวงดาวมีดาวเคราะห์สีฟ้าซึ่งมีทะเลสาบสงบนิ่งดั่งกระจกดูงดงามยิ่ง
ใจกลางทะเลสาบเป็นเกาะกลางมีตำหนักงดงามสองถึงสามแห่งสร้างขึ้นมา พวกมันถูกล้อมรอบด้วยดอกไม้นานาพรรณปลดปล่อยกลิ่นน่ารื่นรมย์ สายลมทำให้เกิดคลื่นในทะเลสาบและพัดพากลิ่นหอมดอกไม้ออกไปไกล
สตรีชุดดำนั่งอยู่นอกตำหนัก นางมีผ้าไหมสีเขียวพาดบนศีรษะ สายลมพัดเส้นผมนางให้พลิ้วไสว ใบหน้าถูกคลุมด้วยผ้าไหมสีเขียวจนไม่สามารถเห็นใบหน้านางได้ชัดเจน ฝ่ามือเรียวงามดุจหินหยกและมีก้อนน้ำกำลังเคลื่อนไหวอยู่เหนือทะเลสาบ
ก้อนน้ำดูเหมือนเต็มไปด้วยความวุ่นวายและเต็มไปด้วยแสง ข้างในบิดเบี้ยวและบืดเบือนจนกระทั่งมีร่างชายชุดขาวคนหนึ่งปลดปล่อยกลิ่นอายโดดเดี่ยวปรากฏขึ้นมา!
ขณะที่ก้อนน้ำบิดเบี้ยว ร่างนั้นยิ่งชัดเจนขึ้น หากมองดูใกล้ๆ มันคือหวังหลิน!
ขณะนั้น ดวงตาของนางชุดดำส่องสว่างขึ้นด้านหลังผ้าไหมสีเขียว ก้อนน้ำระเบิดกลายเป็นม่านวารี
ม่านวารีเปิดเผยพื้นที่ดวงดาวและพื้นที่ดวงดาวนั้นมีดาวเคราะห์เซียนอยู่หนึ่งดวงเท่านั้น!
นางเอ่ยเสียงเบา “บอกเหล่าผู้อาวุโสของสภาราชันย์ด้วยว่าหยุนลั่วพบคนที่ทำลายเผ่าสายฟ้ากระจายแล้ว เขาอยู่นี่!”
จังหวะที่นางกล่าวจบ ร่างสามคนค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้นมาและคำนับฝ่ามือให้นางก่อนจะหายตัวไป
ใช้เวลาไม่นานก่อนที่เหล่าเซียนทั้งหมดรอบๆ ดาวเคราะห์ที่หวังหลินอยู่จะได้รับคำสั่งของสภาราชันย์และเริ่มรวมตัวกัน
ขณะเดียวกันในขุมนรกแห่งหนึ่งภายในรอยแยกอวกาศ สถานที่แห่งนี้มืดมิดตลอดทั้งปีและเต็มไปด้วยความหนาวเย็นเสมอ สิ่งมีชีวิตใดที่ถูกดูดเข้าไปจะสูญสิ้นทันที
ทว่าลึกลงไปภายในความมืดมิดและพลังงงานเย็นของรอยแยก มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งนั่งอยู่ เขานั่งอยู่ที่นั่นและบ่มเพาะด้วยท่าทีมืดมน
ทุกครั้งที่สูดหายใจ พลังงานเย็นมากมายถูกรวมตัวกัน เกิดเสียงแตกร้าวพร้อมกับเกิดน้ำแข็งและมันแตกสลายกลายเป็นพลังงานที่ถูกเขาดูดซับทันที
เบื้องหน้ามีก้อนแสงสีขาวลอยอยู่ แสงสีขาวดูเหมือนมีดวงวิญญาณแต่มองไม่เห็นข้างในชัดเจน มันหมุนอย่างช้าๆ มีเส้นสีขาวบางๆ ลอยออกมาและถูกชายวัยกลางคนสูดเข้าไป
หลังจากผ่านไปสักพัก ชายวัยกลางคนค่อยๆ ลืมตามองแสงสีขาวเบื้องหน้า เอ่ยพึมพำ “จิตวิญญาณเต๋าระดับหกช่างน่าอัศจรรย์จริง ข้าดูดซับเพียงแค่หกในสิบส่วนแต่รู้สึกถึงสัญญาณการทะลวงผ่านขั้นสวรรค์ดับสูญระดับต้นได้อย่างเบาบางแล้ว…ถึงแม้ข้าจะยังห่างไกลจากการทะลวงระดับ แต่มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เกิดขึ้นมานานแล้ว…สี่ดินแดนดับสูญ สวรรค์ วิญญาณ แก่นแท้ วิบาก!”
สีหน้าชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปและมองขึ้นไป ลำแสงสีแดงเส้นหนึ่งแทงทะลุผ่านช่องว่างเข้ามาในรอยแยก มันปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา!
แสงสีแดงส่องสว่างขึ้นทุกสิ่งอย่าง ใจกลางเป็นกระดาษสีโลหิต!
“ปรมาจารย์ซือโม่ คำสั่งจากภายในสภาราชันย์! จับเป็นคนที่ทำลายเผ่าสายฟ้ากระจายจะได้รับจิตวิญญาณเต๋าระดับหกเป็นรางวัล! แต่หากฆ่าเขาเจ้าจะได้เพียงจิตวิญญาณเต๋าระดับเก้าเท่านั้น!” น้ำเสียงมืดมนดังสะท้อนออกมาจากกระดาษสีโลหิต
ชายวัยกลางคนผู้นี้คือหนึ่งในเซียนขั้นที่สามที่ไล่ล่าต้าเสินตอนที่หวังหลินเข้ามาในดาราจักรโบราณ!
ปรมาจารย์ซือโม่!
ปรมาจารย์ซือโม่ดวงตาส่องสว่าง แขนขวายื่นออกไปหากระดาษโลหิต บดขยี้กระดาษและจากนั้นมีควันสีแดงเข้าสู่แขน
“เรื่องนี้ง่ายดาย ร่างอวตารของข้าก็พอแล้ว” หลังเขากล่าวจบ หลับตาและมีร่างมายาเดินออกมา ร่างอวตารนี้ดูเหมือนเขาเป็นอย่างยิ่งแต่ระดับบ่มเพาะไม่ใช่ขั้นที่สามแต่เป็นขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้า!
ร่างอวตารก้าวเท้าไปข้างหน้าและหายวับไปจากรอยแยกอวกาศ
ส่วนหวังหลินกำลังซ่อนตัวอยู่ภายในเทือกเขา ไม่สนเหล่าเซียนทั้งหมดที่กำลังค้นหาเขาบนดาวเคราะห์ ไม่สนลำแสงที่กำลังลอยอยู่เบื้องบน เขาหลับตาและเริ่มหลอมสายฟ้าหกรูปแบบอย่างบ้าคลั่ง
อันดับแรกที่หลอมคือจิตวิญญาณสายฟ้า เขาได้มาจำนวนมากและใช้เวลาไม่นานก็รวบรวมจิตวิญญาณสายฟ้าทั้งหมดที่เก็บมาได้
ซึ่งเป็นผลทำให้จิตวิญญาณสายฟ้าของเขาทรงพลังยิ่ง! มันหมุนรอบวิญญาณดั้งเดิมหวังหลินอย่างช้าๆ ทุกครั้งที่ครบรอบจะทำให้วิญญาณดั้งเดิมเขาเติบโตขึ้น ระดับบ่มเพาะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
ระดับบ่มเพาะของเขาค่อยๆ มุ่งหน้าเข้าหาขั้นทลายสวรรค์สูงสุด! การบรรลุขั้นทลายสวรรค์ภายในเวลาหมื่นปีเป็นเรื่องยากมาก เรื่องทะลวงผ่านระดับคงไม่ต้องพูดถึง เวลาการบ่มเพาะของหวังหลินเทียบไม่ได้กับเหล่าเซียนเฒ่าเหล่านั้น เขาพึ่งพาผลไม้เต๋าเพื่อบรรลุขั้นทลายสวรรค์และจากนั้นก็เป็นสายฟ้า
แม้จะเป็นเช่นนี้แต่มันก็ไม่สามารถเพิ่มระดับบ่มเพาะเขามากเกินไป…เว้นเสียแต่ว่าสายฟ้าทั้งเก้ารูปแบบเสร็จสมบูรณ์!
อย่างไรก็ตามหวังหลินไม่รู้ว่าเขาสามารถเข้าสู่ขั้นที่สามได้หรือไม่หลังจากทำให้สายฟ้าทั้งเก้ารูปแบบสมบูรณ์ เขารู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ของง่าย นอกจากนี้เขายังเลือกจะไม่ฝึกฝนเพลิงนรกานต์อีก…
‘ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าก็ไม่สามารถบ่มเพาะเพลิงนรกานต์ได้!’ การตัดสินใจของหวังหลินถือว่าหนักแน่น หลังจากกำลังดูดซับจิตวิญญาณสายฟ้า วิญญาณดั้งเดิมอ้าปากและเริ่มกลืนกินสายฟ้าอีกห้ารูปแบบ
วันเวลาค่อยๆ ผ่านไป พริบตาเดียวก็ผ่านไปหนึ่งวัน!
ในช่วงวันนี้มีเหล่าเซียนดาราจักรโบราณรวมกันที่นี่จำนวนมากไม่น้อยกว่าแสนคน ส่วนใหญ่ทรงพลังมากและมีจำนวนน้อยที่อ่อนแอ!
ทั้งดาวเคราะห์เซียนได้ถูกเซียนเหล่านี้ค้นหาอย่างบ้าคลั่ง พลิกแผ่นดินค้นหาทั้งในและนอก!
แม้กระทั่งเทือกเขาก็ถูกเซียนเหล่านี้ค้นทุกตารางนิ้ว แต่ท้ายที่สุดไม่ว่าจะค้นหาอย่างไรกลับไม่พบสิ่งใด!
……………………………………….