1379. จักรพรรดิ
ปรมาจารย์ซือโม่อยู่ระหว่างภาพวาดกับน้ำหมึก ขณะโบกสะบัดแขน น้ำหมึกที่เคยเป็นพื้นดินเริ่มเคลื่อนไหว เขาเป็นเหมือนพู่กัน วาดภาพภูเขาและแม่น้ำไปบนภาพวาด
สะบัดเพียงไม่กี่ครั้งเขาก็วาดดาวเคราะห์ที่ตนเองอยู่ มีร่างหวังหลินปรากฏบนภาพวาดเช่นเดียวกัน!
“แม้เป็นแค่ร่างอวตาร ข้าก็ยังฆ่าเจ้าด้วยเต๋าทะลวงสวรรค์ได้!” แววตาซือโม่จากเย็นเปลี่ยนเป็นเย็นเฉียบพลางยกแขนขวาขึ้นมากำลังสะบัดลงอย่างรุนแรง!
อย่างไรก็ตามในวินาทีนี้ ดวงตาหวังหลินเผยแสงประหลาดและร้องตะโกน “ซือหม่าโม่แห่งสำนักทะลวงสวรรค์!”
น้ำเสียงดุจสายฟ้าดังไปทั่วโลกดุจเสียงคำรามแห่งสวรรค์! ปรมาจารย์ซือโม่หยุดแขนกึกและจ้องมองหวังหลิน
หวังหลินก้าวไปข้างหน้าเพียงเสี้ยววินาที ยกแขนขวาขึ้นชี้ไปข้างหน้า! สรวงสวรรค์เปลี่ยนสี ก้อนเมฆกระจัดกระจาย ร่างหวังหลินหายไปและปรากฏตัวเบื้องหน้าปรมาจารยซือโม่ แขนขวากดลงใส่กลางหน้าผากของซือโม่อย่างรุนแรง!
สีหน้าท่าทางของปรมาจารย์ซือโม่เปลี่ยนไปมหาศาล เนื่องด้วยเสียงคำรามของหวังหลินจึงพลาดโอกาสที่ดีที่สุดในการใช้วิชา ตอนนี้เขาไม่มีเวลาอะไรมากนักจึงสะบัดแขนขวาลงเพื่อวาดทะลวงฟ้าดิน!
ภูเขาและแม่น้ำในภาพวาดเกิดการฉีกขาด ทุกอย่างพังทลาย แม้กระทั่งร่างหวังหลินในภาพวาดก็เริ่มบิดเบือน
พลังฉีกกระชากผุดออกมาจากร่างหวังหลินและเปลี่ยนกลายเป็นความเจ็บปวดรุนแรง หวังหลินหน้าซีด โลหิตพุ่งขึ้นลำคอแต่ฝืนเอาไว้ แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร นิ้วมือชี้ออกไปอย่างรุนแรง!
พลังอำนาจของหนึ่งดัชนีครั้งนี้ทำให้ปรมาจารย์ซือโม่ต้องตกตะลึง รีบถอยร่นพลางยกน้ำหมึกขึ้นมาบังไว้ข้างหน้า เขาสัมผัสชั่ววินาทีวิกฤติความเป็นความตายจากดัชนีหวังหลินที่ไม่เคยสัมผัสมานานแล้ว!
‘นี่มันวิชาอะไรกัน?!’
น้ำหมึกสีดำขัดขวางด้านหน้าหวังหลินเอาไว้และชนเข้ากับดัชนี ในตอนนี้เองเหล่าปราณกระบี่ปะทุขึ้นมาจากปลายนิ้ว!
นี่คือหนึ่งในไพ่ตายของหวังหลิน หนึ่งในสามกระบวนท่าสังหารที่หวังหลินเตรียมเอาไว้สังหารปรมาจารยืซือโม่!
ปราณกระบี่พุ่งออกมาอย่างรุนแรง หนึ่งสาย สิบสาย ร้อย พัน หมื่น แสน ล้าน สิบล้าน…นิ้วมือข้างนี้บรรจุปราณกระบี่ทั้งหมด 39,999,999 สาย เพิ่มเติมนิ้วหวังหลินไปด้วยมันจึงมีปราณกระบี่สี่สิบล้านสาย!
พลังของปราณกระบี่สี่สิบล้านสายถือว่าสั่นสะเทือนสวรรค์และทั้งหมดปรากฏขึ้นในเวลาเดียวกัน กวางสองตัวผุดขึ้นมารอบๆ นิ้วหวังหลิน!
ปรมาจารย์ซือโม่หรี่ตาแคบและไม่เชื่อสายตาตัวเอง!
“นี่มัน…”
เป็นผลให้เสียงดังสนั่นคับฟ้าจนสะเทือนสวรรค์ เมื่อปะทะกับปราณกระบี่ น้ำหมึกที่เกิดขึ้นจากพื้นดินพังทลายในพริบตา ปราณกระบี่แทงทะลุผ่านน้ำหมึกและพุ่งตรงเข้าใส่ปรมาจารย์ซือโม่!
ปราณกระบี่ทั้งหมดเกิดเป็นพายุขึ้นมาโดยมีหวังหลินเป็นจุดศูนย์กลาง
พายุกระบี่เปล่งกลิ่นอายกระบี่ทรงพลังและเสียงแหลมทิ่มแทง มองไกลๆ มันเหมือนอสรพิษนับหมื่นกำลังเหาะเหินและเป็นภาพน่าตกตะลึง!
เพียงพริบตาเดียว ดัชนีทั้งสี่สิบล้านสายร่อนลงใส่ร่างปรมาจารย์ซือโม่ เขากระอักโลหิต ร่างกายสั่นไหวราวกับกำลังฉีกขาดแต่ฝ่ามือรีบสร้างผนึก! ไม่ใช่ว่าร่างกายพังทลายแต่เขาใช้วิธีพิเศษเพื่อหลบเลี่ยงกระบวนท่าสังหารของหวังหลินและปรากฏตัวห่างออกไปหมื่นฟุต
เมื่อปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ฉากเหตุการณ์ประหลาดยิ่งเผยออกมาตรงหน้า!
เหนือท้องฟ้ามีอีกฟ้าหนึ่ง พื้นดินด้านล่างมีอีกพื้นดินหนึ่ง วิชาทะลวงสวรรค์จะสร้างอีกโลกหนึ่งเหมือนเป็นห้องคุมขัง มันยังผสานเข้ากับศัตรู ทำลายภาพวาดเหมือนกับการทำลายโลกและใช้มันเพื่อฆ่าพวกเขา!
หวังหลินถูกโลกที่สร้างขึ้นจากวิชาทะลวงสวรรค์เข้าล้อมรอบและไม่สามารถออกไปได้!
ปรมาจารย์ซือโม่มีสีหน้าท่าทางดุดัน สองฝ่ามือสร้างผนึกและอ้าแขน จากนั้นหุบลงมาร้องคำราม “ทะลวงสวรรค์!”
สิ้นเสียงคำราม โลกในวิชาที่หวังหลินอยู่เกิดเสียงดังลั่น ภาพวาดในท้องฟ้าเริ่มฉีกขาด ร่างหวังหลินเริ่มบิดเบือนมากยิ่งขึ้น
ในวินาทีนั้นเหล่าเซียนทั้งหมดบนดาวเคราะห์เซียนสั่นไหว ชายชราจากเผ่านกกระจอกเพลิงและคนรอบตัวเขาที่เริ่มสังเกตการต่อสู้มานาน ได้เห็นฉากเหตุการณ์เปิดขึ้นมา แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว สีหน้าท่าทางอธิบายไม่ถูก
‘เขาจะต้องตายแน่! วิชาทะลวงสวรรค์ทรงพลังสมชื่อจริงๆ ! ปรมาจารย์ซือโม่…ปรมาจารย์ซือโม่…ข้าไม่คิดว่าเขาจะมา เห็นได้ชัดเลยว่ามีเป้าหมายเป็นคนที่แลกเม็ดยากับข้า!’
‘น่าเสียดาย ข้าไม่รู้ว่าโลหิตจากเม็ดยาวิญญาณนั้นมาจากไหน!’ ชายชราจากเผ่านกกระจอกเพลิงถึงกับส่ายศีรษะ เขาคิดไว้แล้วว่าหวังหลินกำลังจะตาย
ณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่ามังกรหุ้มเกราะ ปรมาจารย์น้อยแพร่กระจายสัมผัสวิญญาณออกมาเช่นกันเพื่อสังเกตการณ์และในที่สุดก็ผ่อนคลายเล็กน้อย
“เขาแข็งแกร่งมากแต่น่าเสียดายที่ไม่สามารถหนีรอดจากวิชาของปรมาจารย์ซือโม่ไปได้ วิชาทะลวงสวรรค์ช่างน่าอัศจรรย์ มันสามารถสร้างโลกของตัวเองเพื่อทะลวงออกมาอีกชั้น!”
หัวหน้าเผ่ามังกรหุ้มเกราะถอนสายตาจากท้องฟ้าเช่นกันและผ่อนคลายเล็กน้อย
“เขาไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเอง ปรมาจารย์ซือโม่เป็นเซียนขั้นที่สาม ดังนั้นแม้จะมาด้วยร่างอวตาร แต่ปรมาจารย์ซือโม่ไม่ใช่คนที่สามารถต่อกรด้วยได้ ถึงแม้จะฆ่าหัวหน้าผู้อาวุโสของเผ่าสายฟ้ากระจาย เขาไร้ประโยชน์ต่อหน้าปรมาจารย์ซือโม่!”
“อย่างไรก็ตาม การที่เขาโดนปรมาจารย์ซือโม่ไล่ล่าจึงไม่ใช่คนธรรมดา โชคดีที่เขาไม่มีโอกาสรอดแล้ว ไม่เช่นนั้นหากเขาสร้างปัญหา ข้าคงต่อกรเขาได้ยาก”
ขณะที่ในขณะที่ทุกคนมั่นใจว่าหวังหลินไม่สามารถหนีไปได้ โอกาสได้พุ่งขึ้นมา!
ความเจ็บปวดรุนแรงผุดขึ้นในร่างหวังหลิน ดวงตาแดงฉาน ปราณกระบี่สี่สิบล้านสายที่ล้อมรอบตัวเขาพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!
“ปราณกระบี่สี่สิบล้าน ทะลวงภาพวาดแห่งฟ้าดินให้ข้า ทะลวง ทะลวง ทะลวง!!!” หวังหลินคล้ายจะเปลี่ยนเป็นลำแสงแต่เป็นปราณกระบี่ที่สร้างขึ้นจากร่างกายตัวเองมากกว่า!
ปราณกระบี่สายนี้กลายเป็นปราณกระบี่ที่เพิ่มขึ้นมาท่ามกลางปราณกระบี่สี่สิบล้านสาย!
พายุปราณกระบี่ที่ล้อมรอบเขาเปล่งกลิ่นอายทำลายล้างและพาหวังหลินเข้าหาภาพวาดในท้องฟ้า วินาทีนั้นพายุก็ชนเข้ากับภาพวาด!
ปราณกระบี่สี่สิบล้านสายเริ่มกระหน่ำเข้าใส่ภาพวาด เกิดเสียงดังกึกก้องไปทั่วโลก
“ทะลวงเปิด!!” เสียงหวังหลินแหบพร่าเนื่องจากความเจ็บปวดในร่างกาย เขากระอักโลหิตและสีหน้าดุดัน สะบัดแขนขวาทำให้ปราณกระบี่ดุร้ายยิ่งขึ้น โลกที่สร้างขึ้นจากวิชาทะลวงสวรรค์ถึงกับแตกกระจายเสียงดังลั่นกึกก้อง!
โลกแตกสลายและเปลี่ยนกลายเป็นคลื่นกระแทกกวาดผ่านดาวเคราะห์!
หวังหลินเป็นอิสระ!
วินาทีที่เป็นอิสระ ชายชราจากเผ่านกกระจอกเพลิงถึงกับลืมตาไม่เชื่อ สูดลมหายใจหนาวเหน็บเข้าไป
ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แม้แต่ปรมาจารย์น้อยแห่งเผ่ามังกรหุ้มเกราะก็ยังหวาดหวั่น ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและร้องอุทาน “นี่…นี่…”
ด้านหัวหน้าเผ่ามังกรหุ้มเกราะด้วย สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปและมืดมนยิ่ง
“ซือหม่าโม่ การต่อสู้ของเรามันเพิ่งเริ่มขึ้น!” หวังหลินพุ่งออกมาชี้แขนขวาใส่ท้องฟ้า ร้องตะโกน “ในเมื่อเจ้าพยายามทะลวงสวรรค์ เช่นนั้นข้าก็จะพลิกสวรรค์!!”
ในดวงตาหวังหลินปรากฏโลกขึ้นมาและหมุนทันที ท้องฟ้ากลายเป็นผืนดินและผืนดินกลายเป็นท้องฟ้า!
โลกภายนอกสั่นสะเทือนและเริ่มพลิกกลับ!
‘วิชาพลิกสวรรค์ของปรมาจารย์เต๋าความฝัน!’ ซือหม่าโม่มีสีหน้าเคร่งเครียดและสะบัดมือ เป็นครั้งแรกที่เขานำสมบัติออกมา ธงยาวร้อยฟุตปรากฏขึ้นข้างกาย!
ข้างในผืนธงมีเขตอาคมนับไม่ถ้วน ทั้งหมดปรากฏขึ้นในคราเดียวและปลดปล่อยพลังแห่งกาลเวลา!
เขตอาคมกาลเวลา!
ผืนธงร้อยฟุตเปิดออกให้เขตอาคมกาลเวลาลอยขึ้น เขตอาคมหลายหมื่นล้อมรอบปรมาจารยซือโม่ก่อตัวเป็นวังวนอาคม!
วินาทีนี้โลกพลิกกลับ ท้องฟ้าอยู่ใต้ฝ่าเท้า พื้นดินอยู่เหนือศีรษะ เป็นฉากเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกคนตกตะลึง หัวหน้าเผ่ามังกรหุ้มเกราะต้องหรี่ตาอย่างรุนแรง
“เขามีวิชาของปรมาจารย์เต๋าความฝัน!! ฮึ่ม แม้จะเป็นเช่นนั้นข้าก็มั่นใจว่าเขาจะต้องตายด้วยวิชาของปรมาจารย์ซือโม่!”
หวังหลินร้องคำรามและกระแทกฝ่ามือลง ท้องฟ้าเริ่มกระแทกลงเข้าหาปรมาจารย์ซือโม่!
ปรมาจารย์ซือโม่ล้อมรอบตัวเองด้วยเขตอาคมแห่งเวลา ดวงตาเผยแสงประหลาด
“เขตอาคมกาลเวลา ไม่ว่าจะเป็นฟ้าหรือดิน ทั้งหมดจะต้องสูญสลายไปตามกาลเวลา!”
ปรมาจารย์ซือโม่อ้าแขนแพร่กระจายเขตอาคมแห่งเวลาออกไปต้านโลก โลกเริ่มส่งเสียงดังลั่นและหดหู่ แสดงอาการจะพังทลาย!
“วิชากาลเวลาต้องห้าม เวลาสิ้นสุด!” ปรมาจารย์ซือโม่ส่งเสียงดังกึกก้อง!
หวังหลินหรี่ตาลงและกำลังจะใช้วิชา ทว่าขณะนั้นเกิดเสียงหัวเราะขึ้นมา เบาบางแต่ทุกคนบนดาวเคราะห์ได้ยินกันหมด!
“น่าสนใจ หากเจ้าสามารถเอาชนะร่างอวตารของเซียนขั้นที่สามคนนี้ได้ในห้าลมหายใจ ข้าสัญญาว่าเจ้าจะปลอดภัยในดินแดนตกสวรรค์!”
หัวหน้าเผ่ามังกรหุ้มเกราะซึ่งเป็นผู้อาวุโสตกสวรรค์ลำดับเก้า พลันมีท่าทีเปลี่ยนไปและร้องอุทาน “ท่านจักรพรรดิ!”
ปรมาจารย์ซือโม่มีอาการเปลี่ยนไปและตื่นตระหนก
เสียงนั้นดังกึกก้องออกมาอีกครั้ง “หนึ่ง”
……………………………………