1422. ผนึกดินแดนเพลิงนรกานต์!
ปรมาจารย์ซือโม่ถึงกับสีหน้ามืดมน แม้คำพูดของเขาจะแฝงจิตสังหารแต่คงไม่กล้าฆ่าหวังหลินจริงๆต่อหน้าวิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สอง หากเขาทำเช่นนั้นคงพบเจอกับความตายแน่
หากเขาไม่ได้สังหารหวังหลิน วิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สองคงไม่ทำความลำบากให้เขานัก อีกทั้งเขาก็อยู่ในสภาราชันย์และมีทางสภาหนุนหลัง! เขามีเจตนาใช้การเทิดทูนเพลิงนรกานต์เพื่อให้หวังหลินบาดเจ็บสาหัสก่อนจะบังคับให้ล่าถอยไป
ดังนั้นจะไม่มีใครกล่าวว่าอะไรและเขาสามารถกลับได้อย่างปลอดภัย
พลังอำนาจแห่งการเทิดทูนของเหล่าวิญญาณนั้นได้เปลี่ยนกลายเป็นสายลมพุ่งเข้าหาหวังหลินจากทุกทิศทาง เพียงแค่ชำเลืองมองก็ดูราวกับทั้งโลกนี้ได้ถูกย้อมด้วย สีม่วงไปแล้ว!
วิชาเพลิงนรกานต์นั้นช่างสั่นสะเทือนสวรรค์และมีพลังอำนาจมากพอจะทำลายเซียนขั้นทะลวงสวรรค์ระดับที่ห้า อย่างไรก็ตามแก่นแท้สายฟ้าของหวังหลินสมบูรณ์แบบและแก่นแท้เพลิงก็บรรลุระดับเพลิงไร้ลักษณ์ เขายังเคยต่อสู้กับฉุยต้าวมาแล้วด้วย แม้จะเผชิญกับวิกฤตอันตรายเขาก็ไม่กลัว แต่กลับมีเจตนาต่อสู้อยู่เต็มเปี่ยม
พูดให้ถูกก็คือนี่เป็นครั้งแรกที่หวังหลินต่อสู้กับเซียนขั้นที่สาม ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับฉุยต้าว หวังหลินทำได้เพียงป้องกันเท่านั้นและไม่ได้โจมตี อย่างไรก็ตามระดับบ่มเพาะของเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วระหว่างอยู่ในดาราจักรโบราณ
ก่อนหน้านี้เขาทำได้แต่เพียงป้องกันตัวเอง แต่ตอนนี้สามารถเข้ามาในวงต่อสู้ได้แล้ว!
พอเห็นสายลมสีม่วงเข้าใกล้ สายฟ้าในตาขวากะพริบวาบ หวังหลินก้าวเท้าและโบกสะบัดแขนขวา
“ดินแดนสายฟ้าโบราณ จงเปิด!”
รอยแยกขนาดยักษ์เปิดขึ้นในท้องฟ้าที่มีแต่สายลมสีม่วง รอยแยกนี้กว้างกว่าหมื่นฟุต ดูราวกับฉีกกระชากส่วนสีม่วงให้เปิดออกเบื้องหน้าหวังหลิน!
เสียงดังสนั่นกึกก้องอยู่ในรอยแยกและปลดปล่อยกลิ่นอายเก่าแก่ เหล่ามังกรสายฟ้าโบราณส่งเสียงคำรามอยู่ข้างใน ขณะที่สายฟ้ากะพริบวูบวาบจากภายในรอยแยก ร่างมังกรสายฟ้าโบราณขนาดยักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้น
สายฟ้ามากมายโผล่ออกมาจากรอยแยกและกระหน่ำอยู่ภายในสายลมสีม่วง
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที ชั่วขณะที่ดินแดนสายฟ้าโบราณถูก หวังหลินเปิดขึ้นมา อักขระสายฟ้าในตาขวาก็ลอยเข้าหารอยแยก
ขณะเดียวกันมีเสียงคำรามสั่นสะเทือนออกมาจากรอยแยกจนกลบเสียงสายฟ้าทั้งหมดหายไป หัวมังกรสายฟ้าโบราณขนาดยักษ์โผล่ออกมาและพุ่งเข้าใส่อักขระสายฟ้า
มังกรสายฟ้าโบราณผสานกับหนึ่งในสายฟ้าเสริมที่อยู่รอบอักขระสายฟ้า ทำให้พลังอำนาจแห่งสายฟ้าของมันเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล!
ยังไม่จบแค่นี้ มีมังกรสายฟ้าปรากฏตัวขึ้นอีกมากมายและผสานเข้ากับสายฟ้าเสริมก่อนที่สายลมสีม่วงจะมาถึง!
“ดินแดนสายฟ้าโบราณจะเป็นต้นกำเนิดแก่นแท้สายฟ้าของข้าและเหล่ามังกรสายฟ้าโบราณทั้งเก้าจะเป็นพลังอำนาจสายฟ้าเสริมของข้า ข้าขออัญเชิญสุดยอดสายฟ้าสวรรค์!” หวังหลินส่งเสียงดังกึกก้องไปทั่วฟ้า เส้นผมยาวพลิ้วสะบัดและชี้นิ้วออกไป
วิชาที่ทรงพลังที่สุดของหวังหลินนอกจากแก่นแท้เพลิงแล้วก็คือแก่นแท้สายฟ้า หลังจากกลืนกินสายฟ้านิรันดร์ของเผ่าสายฟ้ากระจายเข้าไปและค้นวิญญาณหัวหน้าผู้อาวุโส วิชาด้านสายฟ้าของหวังหลินจึงเพิ่มพูนขึ้นถึงระดับสูงสุด!
หากไม่ได้ระดับนี้ เขาจะทำให้ประตูดับสูญปรากฏขึ้นมาด้วยเพียงแค่แก่นแท้สายฟ้าและเปิดมันออกได้เสี้ยวหนึ่งได้อย่างไร?
เพียงแค่ชี้ไป สายฟ้าเสริมทั้งเก้าหมุนวนรอบๆแก่นแท้สายฟ้าและเริ่มต่อสู้กับสายลมสีม่วงที่กำลังเข้ามา!
มองไกลๆจะเห็นรอยแยกขนาดหมื่นฟุตรูปร่างดุจประกายสายฟ้า เหล่าประกายสายฟ้าขยับเข้าและออกจนทำให้ดูมีสายฟ้ามากยิ่งขึ้น
สายฟ้าเสริมทั้งเก้าก่อเกิดเป็นพายุสายฟ้าสั่นสะเทือนสวรรค์!
สายลมสีม่วงเปลี่ยนกลายเป็นพายุสีม่วงกวาดผ่านเข้ามาพร้อมกับเหล่าศิษย์ เพลิงนรกานต์มากมายที่โค้งตัวและเข้ามาใกล้!
พายุสายฟ้าของหวังหลินมีมังกรสายฟ้าโบราณโคจรอยู่ภายใน ก่อเกิดเป็นพลังอันแข็งแกร่ง มันยังมีพลังสายฟ้าอันทรงพลังจากดินแดนสายฟ้าโบราณอีกด้วย!
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
การปะทะกันของพายุทั้งสองได้ทำให้ดาวมหาจักรพรรดิเกิดการสั่นสะเทือน พลังทำลายล้างแพร่กระจายเสมือนมือยักษ์กวาดไปบนพื้นดิน เต่ายักษ์ส่งเสียงร้องโหยหวนและพังทลายในทันที!
เต่ายักษ์ที่พังทลายไปทำให้สนามเกิดการแตกแยก ทั้งยังทำให้เหล่าเซียนรอบด้านกระอักโลหิตและกระเด็นออกไปไกล
พายุสายฟ้าระเบิดในทันทีและแตกกระจายเป็นสายฟ้ามากมาย เหล่าสายฟ้าเสริมทั้งเก้ากระเด็นกลับไป แม้แต่รอยแยกดินแดนสายฟ้าโบราณยังบิดเบือนราวกับกำลังแตกสลาย
พายุสายฟ้าสั่นสะเทือนเช่นกัน ส่วนใหญ่พังทลายเบื้องหน้าแก่นแท้สายฟ้าของหวังหลิน เหล่าวิญญาณเพลิงนรกานต์ได้รับผลกระทบและเริ่มพังทลายเป็นวงกว้าง
ราวกับมีฝ่ามือที่มองไม่เห็นกวาดล้างวิญญาณเพลิงนรกานต์ทั้งหมด
ปรมาจารย์ซือโม่ดวงตาส่องสว่าง เสื้อผ้าสะบัดพลิ้วภายใต้ผลกระทบจากคลื่นกระแทก เขาสะบัดแขนและร้องคำราม “เหล่าวิญญาณเพลิงนรกานต์ของข้ามีมากมายไม่มีที่สิ้นสุด แม้เจ้าจะทำลายพวกนี้ข้าก็มีอีก เหล่าศิษย์ดินแดนเพลิงนรกานต์ จงปรากฏ!”
สิ้นเสียงคำราม ดวงวิญญาณอีกมากมายกำลังจะพุ่งออกมาจากรอยแยกของปรมาจารย์ซือโม่
โลหิตไหลออกจากมุมปากหวังหลิน ใบหน้าซีดเซียวและล่าถอยไปหลายก้าว อย่างไรก็ตามขณะที่ถอยไปด้วยนั้นเขาเงยศีรษะขึ้นเผยเจตนาต่อสู้อันแรงกล้า!
หวังหลินฝืนตัวเองให้หยุดถอยร่นและพุ่งมาข้างหน้าประหนึ่งดาวตก สะบัดแขนขวาและปรากฏใบไม้สีเหลืองแห้งเหี่ยวขึ้นมา!
ดวงดาวเทพโบราณของหวังหลินปรากฏขึ้นกลางหน้าผาก เขาอ้าปากและพ่นโลหิตเทพโบราณออกไป!
โลหิตชะโลมบนใบไม้สีเหลืองทำให้มันเรืองแสงสีแดง หวังหลินสะบัดแขนส่งใบไม้นั้นตรงเข้าหาปรมาจารย์ซือโม่!
มันรวดเร็วยิ่งและเข้าใกล้ในพริบตา มันขยายออกไปถึงพันฟุต หมื่นฟุต แสนฟุตอย่างรวดเร็วและดุจสายลมอันรุนแรง!
ใบไม้โบราณ!
หนึ่งในสมบัติที่ทันหลางได้มาจากสถานที่ลึกลับ แม้ด้วยระดับบ่มเพาะของ ทันหลางตอนที่ใช้มันยังสามารถผนึกเส้นทางของหวังหลินได้ หวังหลินไม่สามารถทำลายได้และทำได้เพียงหลีกเลี่ยง!
ตอนนี้หวังหลินใช้มันในฐานะเทพโบราณและหล่อเลี้ยงด้วยโลหิตเทพโบราณ เขาใช้มันด้วยวิธีการควบคุมที่ถูกต้อง ดังนั้นพลังอำนาจจึงมากมายมหาศาลยิ่งกว่าตอนที่ทันหลางใช้!
หนึ่งใบไม้ปกคลุมทั่วผืนฟ้า!
ใบไม้โบราณลอยผ่านปรมาจารย์ซือโม่ทันทีและปรากฏด้านข้างดินแดน เพลิงนรกานต์ของเขา มันปกคลุมทั้งรอยแยก!
“จงผนึกให้ข้า!! ผนึก! ผนึก!” หวังหลินร้องคำรามกึกก้อง ใบไม้โบราณกะพริบวาบ ดุจอักขระผนึก เมื่อมันปกคลุมดินแดนเพลิงนรกานต์ของปรมาจารย์ซือโม่ มันจึงปลดปล่อยพลังผนึกอันรุนแรง!
ด้วยพลังผนึกนี้ ดินแดนเพลิงนรกานต์จึงสั่นสะเทือน แม้แต่วิญญาณสักดวงก็ออกมาไม่ได้!
การเปลี่ยนแปลงฉับพลันนี้ทำให้ปรมาจารย์ซือโม่ตกตะลึงและหวาดกลัว เขาไม่เคยได้ยินว่ามีสมบัติชิ้นไหนสามารถผนึกดินแดนเพลิงนรกานต์ของเซียนขั้นที่สามได้!
‘นี่…นี่มันสมบัติแบบไหนกัน!?!’
ไม่เพียงแต่ปรมาจารย์ซือโม่ที่ตกตะลึง แม้กระทั่งวิหคศักดิ์สิทธิ์รุ่นที่สองยังต้องหรี่ตาแคบ แทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็น
‘สหายน้อยมีสมบัติแบบนี้ด้วย!!’
ยอดปรมาจารย์หยุนลั่วสีหน้าซีดเซียวยิ่งขึ้นและเกิดความกลัวที่ไม่สามารถซ่อนได้อีกแล้ว ความคิดนางสั่นเทาและถอยไปหลายก้าว นางจำภาพที่สะบัดแขนได้ชัดเจนและมีใบไม้เหล่านี้ทั้งเก้าสิบเก้าใบมาผนึกดาราจักรโบราณ พวกมันผนึกวิชาเต๋าสวรรค์อันทรงพลังของเหล่าเซียนดาราจักรโบราณได้อย่างสิ้นเชิง!
หวังหลินดวงตาแดงฉาน หลังจากใช้ใบไม้โบราณเพื่อผนึกดินแดนเพลิงนรกานต์ของปรมาจารย์ซือโม่ไปแล้ว เขาไม่ได้ล่าถอยแต่กลับพุ่งเข้าหาปรมาจารย์ซือโม่!
หวังหลินเข้ามาในระยะพันฟุตและร้องคำราม “วิญญาณมารโบราณ ออกมา!” หมอกสีดำเริ่มผุดขึ้นมาและแพร่กระจายทันที
มันเปลี่ยนกลายเป็นหวังหลินที่มีขนาดตัวเล็ก มันคือวิญญาณมารโบราณ!
มันร้องคำรามแหลมใส่ท้องฟ้า พลังมารรอบตัวและหอกไร้ลักษณ์ปรากฏขึ้นมาทันที จากนั้นมันห่อหุ้มรอบๆหอกและพุ่งเข้าใส่ปรมาจารย์ซือโม่!
แววตาปรมาจารย์ซือโม่กะพริบเย็นเยียบแต่จิตสังหารเพิ่มพูน เพลิงไร้ลักษณ์ข้างในร่างเผาไหม้อีกครั้ง เขาไม่สนเพลิงไร้ลักษณ์และก้าวเท้าไปข้างหน้า สะบัดแขนขวาให้แสงสีม่วงส่องสว่างเจิดจ้า
“ข้าทำคุณงามความดีให้แก่สภาราชันย์และได้รับของขวัญเป็นเต๋าม่วงแห่งเต๋าเจ็ดสี มันคือต้นตอแห่งความบ้าคลั่ง ตราบใดที่สมบัติของเจ้ามีจิตวิญญาณ มันจะบ้าคลั่งภายใต้ผลของเต๋าม่วงของข้า!” ปรมาจารย์ซือโม่ยื่นมือออกไปราวกับกำลังจะคว้า สีม่วงในโลกนี้ทั้งหมดและสะบัดแขน
หมอกม่วงเข้าประชิดวิญญาณมารโบราณของหวังหลินและเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง!
วิญญาณมารโบราณเผยอาการตื่นเต้นและกรีดร้องด้วยความยินดี ก่อนที่หมอกม่วงจะเข้าใกล้ได้มากกว่านี้ มันอ้าปากและสูดเข้าไป
แววตาตื่นเต้นของมันยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม
มารโบราณคือมารที่ทรงพลังที่สุดในโลก ดังนั้นมันจะหวาดกลัวความบ้าคลั่งได้อย่างไร? ยิ่งมีความบ้าคลั่งมากเท่าไหร่ ความชั่วร้ายตามธรรมชาติก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น หลังจากกลืนกินหมอกสีม่วงไปบางส่วน ดวงตามันเปลี่ยนเป็นสีแดง จากนั้นทะลุผ่านหมอกม่วงไปและพุ่งเข้าหาปรมาจารย์ซือโม่!
………………………………………………….