1495. ไม่ได้มีแค่หนึ่ง
ลี่หยุนจื่อแทบตาถลนออกมาจากเบ้าขณะที่จ้องมองทุกอย่างตรงหน้า เขาดูเหมือนจะลืมไปว่าใช้ชีวิตมาหลายหมื่นปีเหมือนความตกตะลึงตอนเป็นเด็กและ เห็นเซียนเป็นครั้งแรก
สิ่งที่เขารู้สึกตอนนี้รุนแรงยิ่งกว่าความรู้สึกเมื่อตอนนั้นหลายเท่า!
อดนึกไม่ได้ว่าเซียนขั้นที่สามกลับกลายเป็นทาสรับใช้ของคนอื่นไปได้อย่างไร นี่มันทำลายความเคารพและความเชื่อต่อเซียนขั้นที่สามไปหมดสิ้น!
ยิ่งไปกว่านั้นมันได้ฉีกภาพเหล่าเซียนขั้นที่สามในฐานะผู้ยิ่งใหญ่ไปด้วย!
ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้เขารู้ว่าเซียนขั้นที่สามนั้นก็เป็นเซียนเช่นกัน…และสามารถเป็นทาสรับใช้ของคนอื่นได้อีก!!
กระนั้นความรุนแรงนี้ได้สร้างผลกระทบยิ่งใหญ่ใส่ลี่หยุนจื่อ ร่างกายเขาสั่นเทาและกระอักโลหิตออกมาคำโต
‘หวังหลินเป็นใครกัน…เขา…เขา…ทำแบบนี้ได้อย่างไร? เขาทำให้เซียนขั้นที่สามเป็นทาสรับใช้ได้อย่างไร!?’
‘พละกำลังของเขาเทียบได้กับเซียนขั้นที่สามไปแล้ว ตอนนี้มาเพิ่มทาสรับใช้อีก เขา…ความแข็งแกร่งของเขาได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของดินแดนชั้นในไปแล้ว!!’
เทพโลหิตตะลึงงันโดยสิ้นเชิง เขาไม่กล้าเชื่อทุกอย่างที่กำลังเห็น เดิมทีด้วยอายุและระดับบ่มเพาะของเขา ไม่ควรมีความคิดไร้เดียงสาขึ้นมาแต่เขาก็อดคิดไม่ได้
‘ภาพหลอน…นี่ต้องเป็นภาพหลอน…เซียนขั้นที่สามผู้ซึ่งเซียนทั้งหมดใฝ่ฝันจะเป็น ตัวตนยิ่งใหญ่เช่นนี้กลับกลายเป็นทาสรับใช้ของคนอื่น…นี่มันเป็นไปไม่ได้!!’
อย่างไรก็ตามเส้นความคิดของเทพโลหิตขาดผึงเมื่อคิดถึงความเป็นไปได้อื่นและมันจึงเกิดคลื่นรุนแรงมหาศาลในหัว
‘หากเขาไม่ได้ยอม หรือว่าหวังหลินบังคับมา…นี่ก็ควรจะเป็นไปไม่ได้อีก ถึงแม้จะมีพลังอำนาจเทียบเคียงได้กับเซียนขั้นที่สาม เขาจะบังคับเซียนขั้นที่สามได้อย่างไร…เซียนขั้นที่สามเชียวนะ ขั้นที่สาม ในดาราจักรทุกชั้นฟ้า ข้าพบเจอแค่ปรมาจารย์ลั่วฟู่เท่านั้น…’
ทั้งสามคนตกตะลึงกับหลิงตงไปแล้ว เสียงคำรามหนึ่งดังขึ้นมาท่ามกลางเหล่าเซียนหลายหมื่นคนจนผลักแดนสวรรค์วายุออกไป
การกลายเป็นคนของอารามเทพอัสนีและอยู่ตรงนี้ได้จึงพิสูจน์แล้วว่าไม่มีใครอ่อนแอ พวกเขาสัมผัสได้ชัดเจนถึงแรงกดดันสั่นสะเทือนสวรรค์กำลังออกมาจากหลิงตง
ภายใต้แรงกดดันนี้ พวกเขาไม่สามารถยืนตรงอยู่ได้ ความหวาดกลัวเข้าท่วมท้นและจิตใจหวาดหวั่นไปหมด!
“นี่…นี่…”
“นี่มันเซียนขั้นที่สามไม่ใช่หรือ…การทำให้สีหน้าบรรพชนเปลี่ยนไปและตกตะลึงได้แบบนั้น หรือว่าจะเป็นขั้นที่สาม…ในตำนานตัวจริง!!!”
“กลิ่นอายเดียวกับท่านบรรพชน นี่มันเซียนขั้นที่สามแน่นอน!!”
“เซียนขั้นที่สาม สามเซียนขั้นที่สามปรากฏตัวในเวลาเดียวกันบนดาราจักรทุกชั้นฟ้า!! ไร้สาระ นี่มันไร้สาระที่สุด!!! หลายหมื่นปีที่ผ่านมามีแค่ท่านบรรพชน แต่ตอนนี้…”
“ตอนหวังหลินจากไปไม่ได้มีระดับบ่มเพาะสูงส่ง แต่ตอนนี้หลังจากผ่านไปแปดร้อยปีเขากลับมีระดับบ่มเพาะน่าหวาดกลัวเพียงนี้…มีเซียนขั้นที่สามเป็นทาสรับใช้…เหลือเชื่อ!!”
เสียงคำรามแพร่กระจายผ่านพื้นที่ดวงดาวจนกระทั่งเหมือนสายฟ้าดังกึกก้องรุนแรง
เหตุการณ์น่าตกตะลึงนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครกล้าเชื่อ นี่มันเกินสิ่งที่พวกเขาคาดคิดไปหมด เป็นสิ่งที่ไม่อาจแม้แต่ฝันถึง!
ปรมาจารย์ลั่วฟู่หน้าซีดและมืดมนเหมือนสายน้ำ แววตาบ้าคลั่งพลางสะบัดแขนเสื้อและร้องคำราม!
เสียงคำรามกึกก้องและระงับความหวาดกลัวของเซียนหลายหมื่นคน ตอนนี้เหลือเพียงแต่เสียงของเขา!
“ข้าประเมินเจ้าต่ำไป เจ้าได้เซียนขั้นที่สามเป็นทาสรับใช้จริงๆ ระดับบ่มเพาะคนผู้นี้เท่าเทียมกับข้าและมีเพลิงนรกานต์มากกว่า แม้แต่ข้าก็เทียบไม่ได้!”
เสียงของปรมาจารย์ลั่วฟู่เข้าสู่หูของเซียนทุกชั้นฟ้าทั้งหมดที่นี่
“แต่ถึงแม้ข้าจะเทียบไม่ได้ ข้าก็ยังยืนยันว่าจะสู้กับเจ้า! ข้าเป็นคนมีพรสวรรค์มาก ถ้าไม่ใช่เพราะขาดแคลนเพลิงนรกานต์ ระดับบ่มเพาะของข้าคงบรรลุขั้นกลางหรือปลายไปนานแล้ว!”
“แม้ข้าจะขาดแคลนระดับบ่มเพาะอันเนื่องมาจากเพลิงนรกานต์ ตลอดหลายหมื่นปีที่ผ่านมาข้าได้หลอมสมบัติหลายชิ้น! ด้วยพลังแห่งค่ายกลดวงดาว ข้ายังพอสู้กับเจ้าได้!” ปรมาจารย์ลั่วฟู่เอ่ยเสียงดังก้องพลางสะบัดแขน ค่ายกลดวงดาวปลดปล่อยกลิ่นอายรุนแรงยิ่งกว่าเดิมและพัดผ่านดวงดาว
เสียงดังสนั่นกึกก้องอย่างบ้าคลั่ง เหล่าเซียนที่ตกตะลึงจากการปรากฏตัวของหลิงตงต่างก็ส่งเสียงแสดงความเร่าร้อนอีกครั้ง
“บรรพชนทุกชั้นฟ้า บรรพชนทุกชั้นฟ้า!”
“บรรพชนทุกชั้นฟ้า บรรพชนทุกชั้นฟ้า!”
น้ำเสียงประสานกันอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเสียงคำรามของเหล่าเซียนหลายหมื่นคน เสียงคำรามราวกับยกระดับตัวตนและดาราจักรทุกชั้นฟ้าให้สูงขึ้น!
น้ำเสียงแต่ละคนราวกับน้ำป่าไหลหลาก! ผสมผสานกับพายุกลายเป็นแรงผลักดันที่นึกไม่ถึง ทั้งยังมีเพลิงนรกานต์เบาบางลอยออกมาจากศีรษะเซียนเหล่านั้นเข้าไปหาปรมาจารย์ลั่วฟู่!
ปรมาจารย์ลั่วฟู่หัวเราะอยู่ในท้องฟ้า จากนั้นชี้ค่ายกลดวงดาวด้วยท่าทีเคร่งขรึม หอกยาวหมื่นฟุตปรากฏขึ้นมาจากวังวนที่อยู่ในค่ายกล!
ต่อจากหอกก็เป็นดาบทมิฬ!
ต่อจากดาบก็เป็นลูกปัดเต๋าเก้าลูกที่ก่อตัวเป็นวงกลม!
พริบตาเดียวมีสมบัติสิบแปดชิ้นปรากฏขึ้นมาจากพายุ สมบัติทุกชิ้นต่างก็ปลดปล่อยพลังอันน่าตกตะลึง
พลังอันน่าเหลื่อเชื่อรวมกันอยู่ภายในพายุและกดทับหวังหลินกับหลิงตง!
เสียงคำรามของเหล่าเซียนหลายหมื่นคนเข้าไปในหูหวังหลิน!
“บรรพชนทุกชั้นฟ้า บรรพชนทุกชั้นฟ้า!”
แรงผลักของปรมาจารย์ลั่วฟู่ได้มาถึงขีดสุด เขาพลันยกเท้าและพุ่งหาหวังหลิน!
ขณะเดียวกันร่างเงาของเหล่าเทพมากมายพุ่งออกมาราวกับสวรรค์กำลังจุติ!
ยังมีกระบี่หักเล่มนั้นที่เข้าไปใกล้หวังหลินในระยะร้อยฟุตทันที ปราณกระบี่มุ่งเป้าไปที่ส่วนบริเวณกลางหน้าผากหวังหลิน!
ปรมาจารย์ลั่วฟู่ฟื้นคืนความกล้าของตัวเองหลังจากตกตะลึงกับการปรากฏตัวของหลิงตง เขาเพิ่งคิดได้ว่าจะต่อสู้กับหวังหลิน!
ทันใดนั้นเหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป!!
หวังหลินมองปรมาจารย์ลั่วฟู่ที่กำลังมุ่งเข้ามาอย่างใจเย็น เขาขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้น “ทาสโบราณ โจวจิน!”
เสียงหมาป่าเห่าหอนดังออกมาจากเตาหลอมจักรพรรดิและดังกึกก้องไปทั่วดวงดาว พื้นที่ดวงดาวส่งเสียงดังสนั่นพร้อมกับมีร่างโจวจินก้าวออกมาจากเตาหลอมจักรพรรดิ!
วินาทีที่เขาโผล่ออกมา กลิ่นอายของเซียนขั้นที่สามปรากฏขึ้น!
กลิ่นอายนี้เต็มไปด้วยความกดขี่และกระหายเลือด ผสมกับร่างเปลือยท่อนบนของโจวจินด้วยแล้วจึงทำให้มีกลิ่นอายโหดเหี้ยม! เบื้องหลังโจวจินเป็นหมาป่าสีแดงโลหิตตัวใหญ่จ้องมองปรมาจารย์ลั่วฟู่!
ปรมาจารย์ลั่วฟู่คิดว่าความตกตะลึงที่รู้สึกก่อนหน้านี้ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่เมื่อเทียบกับตอนนี้จะนับเป็นอย่างไรได้เล่า!?!
คลื่นความหวาดกลัวเข้าท่วมท้นบนร่างกายและไม่กล้าเข้าใกล้ เขาล่าถอยออกมาจนห่างมากกว่าหนึ่งพันฟุต ดวงตาเผยความตกตะลึง
กระบี่หักพลันส่งเสียงดังลั่นราวกับมีพลังแข็งแกร่งบีบรัดจนไม่สามารถขยับไปข้างหน้าได้อีก มันปล่อยเสียงแตกร้าวเนื่องจากไม่สามารถทนได้อีก บนกระบี่เกิด รอยแตกและมันจำเป็นต้องถอย!
กระบี่หักต้องถอย!
มันสามารถแทงทะลุร่างของต้าเสินได้แต่มันไม่มีค่าพอเผชิญหน้ากับเซียนขั้นที่สามจำนวนสามคน มันแหลมคมแต่มันยังเป็นกระบี่หัก ดังนั้นจึงต้องถอย!
กระบี่เล่มนี้มีจิตวิญญาณและจิตวิญญาณส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน มันบาดเจ็บสาหัสและถอยกลับไปหาปรมาจารย์ลั่วฟู่ มันสั่นเทาราวกับเซียนที่กำลังหวาดกลัว!
ทางด้านแดนสวรรค์วายุที่อยู่ข้างหลังปรมาจารย์ลั่วฟู่ เหล่าเทพพวกนั้นกำลังพุ่งใส่หวังหลินตอนที่โจวจินและหลิงตงปรากฏ เหล่าเทพก้าวไปข้างหน้าในเวลาเดียวกันและมีพลังอำนาจแห่งเพลิงนรกานต์ดังกึกก้อง
การปะทะกันหลายหมื่นครั้งปรากฏขึ้นในเสี้ยววินาที ร่างเงาของเหล่าเทพถูกกวาดล้างเพียงแค่สายลมพัด!
แม้กระทั่งภาพเงาแดนสวรรค์วายุยังล่มสลายภายใต้แรงกดดันของโจวจินและหลิงตง!
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
แดนสวรรค์วายุถูกฉีกกระชากและสลายไปจนเหลือเพียงปรมาจารย์ลั่วฟู่ที่ยังหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม
‘ไม่ใช่แค่ทาสขั้นที่สามคนเดียว…แต่มีถึงสอง!! ทาสรับใช้ขั้นที่สามถึงสองคน นี่…นี่…นี่…’ ปรมาจารย์ลั่วฟู่เป็นเหมือนปรมาจารย์จงเฉินและคนอื่นๆ พวกเขาตะลึงงันโดยสิ้นเชิง สองตาไม่เชื่อกับสิ่งที่เห็น เหมือนเอาน้ำเย็นๆราดใส่ศีรษะ ร่างกายสั่นเทาและไม่คิดจะสู้อีก เขาไม่สามารถสู้ได้ ไม่กล้าสู้เลย!!
หมาป่าโลหิตที่ปรากฏขึ้นด้านหลังโจวจินทำให้ปรมาจารย์ลั่วฟู่คิดถึงข่าวลืออันหนึ่ง!
ตอนนี้แผนของปรมาจารย์ลั่วฟู่พังทลายเบื้องหน้าการเปลี่ยนแปลงฉับพลัน เขาไม่เคยคาดคิดว่าหวังหลินจะมีเรื่องน่าตกตะลึงเบื้องหลังความสงบนิ่งได้ถึงเพียงนี้!
การเผชิญหน้ากับเซียนขั้นที่สามจำนวนสามคน เขาไม่แข็งแกร่งพอจะสู้ต่อไป!! แม้จะมีค่ายกลดวงดาวแต่มันยังไม่สมบูรณ์ เขาจะไปต่อกรกับเซียนขั้นที่สามทั้งสามคนนี้ได้อย่างไร?