1667. วาดเขตแดนขึ้นมาใหม่

เบื้องหน้าหวังหลินคือเหล่าดวงวิญญาณนับไม่ถ้วนเข้ามาคำนับฝ่ามือและเข้าสู่ค่ายกลกงล้อ หลังจากทั้งหมดเข้าไปแล้ว ค่ายกลกงล้อขนาดใหญ่ยักษ์จึงเปล่งแสงเรืองรอง

แสงนี้อ่อนโยนต่อเซียนดินแดนชั้นใน แต่สำหรับเซียนดินแดนชั้นนอก มันเจิดจ้าจนเจ็บปวด

ด้วยแสงนี้ เหล่าผู้คนมองเห็นเซียนดินแดนชั้นนอกที่อยู่ใต้กงล้อยักษ์อย่างชัดเจน พวกมันกำลังผลักดันหมุนกงล้อราวกับเป็นทาส

ขณะที่เหล่าทาสเซียนดินแดนชั้นนอกผลักดัน มีวิญญาณหลายดวงจากดินแดนชั้นในกำลังนั่งอยู่บนกงล้อในฐานะจิตวิญญาณค่ายกล!

เมื่อกงล้อหมุน เสียงดังสนั่นกึกก้องแผ่กระจายในดวงดาว กฏเกณฑ์แห่งโลกได้เปลี่ยนไป เซียนดินแดนชั้นในสามารถออกไปที่ดินแดนชั้นนอกผ่านค่ายกลนี้ได้ แต่เซียนดินแดนชั้นนอกมิอาจเข้ามาได้!

ขณะเดียวกัน การปรากฏตัวของค่ายกลนี้ไม่ได้ขัดขวางกลิ่นอายจากดาราจักรโบราณเลย มันเพียงแค่หยุดเซียนที่ไม่ได้มาจากดินแดนชั้นในเท่านั้น เผ่าพันธุ์ทั้งหมดที่มีอักขระกลางหน้าผาก

เป็นเพราะกลิ่นอายจากดาราจักรโบราณ ดินแดนชั้นในตอนนี้จึงสามารถรวบรวมเพลิงนรกานต์เพื่อบ่มเพาะได้ โซ่ตรวนที่ผูกมัดเซียนดินแดนชั้นในมานานจึงขาดหายไป

ขณะที่เหล่าวิญญาณทั้งหมดจากดินแดนชั้นในได้เข้าสู่ค่ายกลกงล้อ หวังหลินโบกสะบัดแขน เรือนผมสีขาวพริ้วไหวโดยไร้แรงลม ดวงตาเผยแสงประหลาดและส่งเสียงคำรามออกมา

“ค่ายกลกงล้อไร้ชื่อ เปิดใช้งาน!”

สิ้นเสียงคำราม ค่ายกลกงล้อสั่นสะเทือนและขยายออกไปอย่างบ้าคลั่ง มันหมุนไปด้วยและขยายออกไปในระดับที่น่าตื่นตะลึง

กงล้อนี้ไม่เพียงแค่ป้องกันทะเลเมฆาจากดินแดนชั้นนอกเท่านั้น มันยังลงไปด้านล่างและห่อหุ้มทั้งดินแดนชั้นในเอาไว้ หากมองจากไกลๆ ก็จะเห็นได้ชัดเจน

ดินแดนชั้นในเป็นเหมือนวงกลม ด้านนอกวงกลมคือ ดินแดนชั้นนอก

ยามนี้ค่ายกลกงล้อคือ วงกลมขนาดใหญ่ที่ปกคลุมดินแดนชั้นในได้อย่างสมบูรณ์ หวังหลินสะบัดแขน กงล้อขยายเข้าหาอวกาศที่เป็นของดินแดนชั้นนอกด้วย

เกิดเสียงกังสนั่นขึ้นไปทั่วดินแดนชั้นในและดินแดนชั้นนอก แผ่กระจายผ่านอาณาเขตดวงดาวทั้งหมดในถ้ำและทำให้ถ้ำสั่นสะเทือน

ขณะที่กงล้อหมุนและขยายออกไปอย่างรวดเร็ว พวกเซียนดินแดนชั้นนอกจึงถอยร่นด้วยความหวาดกลัว บางคนถอยช้าเกินไปและถูกกงล้อกระแทกใส่ จึงส่งเสียงร้องโหยหวนพร้อมกับร่างกายแตกสลาย ดวงวิญญาณถูกจับเข้าไปในค่ายกล เข้าร่วมเป็นทาสที่กำลังผลักดันค่ายกลให้หมุน!

นาทีนั้นดินแดนชั้นในขยายออกไปอย่างไร้ขอบเขต พื้นที่ทั้งหมดที่ห่อหุ้มด้วย กงล้อจะกลายเป็นของดินแดนชั้นใน!

นี่คือ การรุกล้ำ การรุกล้ำอย่างชัดเจน!

หวังหลินพึมพำ “คนที่สร้างค่ายกลดินแดนปิดผนึกไม่ยุติธรรม ทำไมดินแดนชั้นใน ถึงได้พื้นที่แค่นี้? วันนี้ข้าหวังหลินจะวาดเขตแดนขึ้นมาใหม่ด้วยกงล้อไร้ชื่อ!”

ดินแดนชั้นในขยายออกไปสองในสิบส่วนทันที การขยายตัวนี้นั่นหมายความว่าดินแดนชั้นนอกหดเล็กลง

ภายในพื้นที่สองในสิบส่วนนี้มีดาวเคราะห์นับไม่ถ้วน มีคนธรรมดาเหลือรอดแต่เซียนที่มีอักขระกลางหน้าผากทั้งหมดต่างก็หลบหนีไป หากหนีไม่ทัน ร่างกายก็จะกลายเป็นเถ้าถ่าน ดวงวิญญาณและวิญญาณดั้งเดิมจะกลายเป็นทาสรับใช้ให้แก่ ค่ายกล

“ในหลายปีที่เกิดการต่อสู้ระหว่างเหล่าเซียน มีคนธรรมดาตายไปมากมาย วิญญาณเหล่านั้นไม่สามารถคงอยู่ชั่วกาลนานเหมือนวิญญาณเซียน แต่พวกเจ้าก็ยังอยู่ได้ ทั้งหมดนั้นไม่รู้อิโหน่อิเหน่ วันนี้ข้าหวังหลินจะส่งพวกเจ้าไปเกิดใหม่!” หวังหลินยกแขนและชี้ขึ้นไป

อวกาศในดินแดนชั้นในสั่นเทา กลิ่นอายคล้ายควันปรากฏขึ้นทั่วทุกทิศทางและรวมตัวกันเบื้องหน้าหวังหลิน ก่อตัวเป็นวังวนที่มองไม่เห็นข้างหน้า วังวนนี้มีวิญญาณของคนธรรมดาซึ่งมีมากกว่าพวกเซียนเสียอีก

วังวนส่งเสียงคำรามขึ้น ขณะที่หวังหลินชี้ออกไป วังวนจึงเคลื่อนเข้าหากงล้อที่กำลังขยายตัว

เสี้ยวพริบตาเดียว ดวงวิญญาณของคนธรรมดามากมายจึงเข้าไปในค่ายกลกงล้อ หยิบยืมพลังของค่ายกล ถูกส่งเข้าไปในวัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ของสวรรค์

เมื่อวิญญาณพวกเขาเข้าไปในค่ายกลแล้ว จึงได้ช่วยค่ายกลขยายตัวออกไปจากสองในสิบส่วน ไปเป็นสามในสิบ!

“ข้าหวังหลิน ในฐานะเซียนดินแดนชั้นใน จะคุ้มกันที่นี่เป็นเวลาสามปี สามปีนี้ข้าจะละทิ้งทุกอย่างและเข้าไปในค่ายกลเพื่อกลายเป็นจิตวิญญาณค่ายกล!” หวังหลินดวงตาสงบนิ่งพลางก้าวเท้า ร่างกายผสานเข้ากับค่ายกลจนเกิดแสงส่องสว่างขึ้น ทั้งร่าง จากนั้นนั่งลงและทำให้ค่ายกลกงล้อขยายออกไปถึงสี่ในสิบส่วน

ดินแดนชั้นในตอนนี้ขยายตัวออกไปมากกว่าเดิมถึงสี่ในสิบส่วน ยามนี้ค่ายกล กงล้อดูเหมือนถึงขีดจำกัดและหยุดการขยายตัว แสงหนึ่งพวยพุ่งแผ่ออกมาและแผ่ขยายไปอย่างต่อเนื่อง ทั่วทั้งดินแดนชั้นในดูราวกับถูกห่อหุ้มด้วยแสงทรงกระบอกนี้!

ร่างกายหวังหลินผสานเข้ากับค่ายกลตรงทะเลเมฆา เขานั่งลงและให้เตาหลอมจักรพรรดิปรากฏขึ้นเบื้องหน้า หวังหลินหลับตาและเริ่มคุ้มกันเป็นเวลาสามปี!

กลียุคครั้งนี้ได้ทำให้ดินแดนชั้นในขยายตัวออกไปถึงสี่ในสิบส่วน ทั้งสี่ดาราจักรขยายตัวออกไป ดาวเคราะห์เซียนนับไม่ถ้วนที่ไม่มีเซียนพลันปรากฏขึ้นในดินแดนชั้นใน

ราวกับเป็นการเติมชีวิตเข้าไปในดินแดนชั้นใน!

ทว่าสำหรับดินแดนชั้นนอกนั้น จนกระทั่งตอนนี้ราชันย์ยังไม่ปรากฏตัว เขากำลังนั่งอยู่ในตำหนักอีกแห่งของตัวเอง จ้องมองตรงจุดที่หวังหลินอยู่

‘มันมีพลังยิงได้สองครั้งเท่านั้น…หากข้าเดาไม่ผิด เหลือเพียงสองครั้ง! แต่วิชาสามชีวิตของข้าใช้ไปแล้วครั้งหนึ่งก่อนหน้านี้ ดังนั้นตอนนี้จึงเหลือเพียงหนึ่งชีวิตเท่านั้น…ข้าต้องทำให้มันยิงอีกสองครั้งในช่วงสามปีนี้! เมื่อพลังของคันศรหมดไป โดนข้าไปหนึ่งกระบวนท่าก็หนีไม่รอด!’

ราชันย์มีสีหน้ามืดมนและมีแววตาเย็นเยียบ ความกลัวที่มีต่อหวังหลินพุ่งถึง ขีดสุดจนบังคับเขาให้ออกไปจากดินแดนชั้นในเพียงแค่ส่งเสียงคำราม

‘ปรมาจารย์เมียวหยุน จอมมารเก้าสวรรค์และเฒ่าพิษเดียวดายถูกกักขังไว้ในสุสานบัญชาโบราณไปพร้อมกับสนางสนมอับดับสี่…หากสี่คนนั้นออกมาได้ อาจจะทำให้ไปรับเกาทัณฑ์แทนได้!’ ราชันย์ยืนขึ้นและกำลังจะก้าวออกไปแต่ทันใดนั้นหยุดชะงัก ดวงตาส่องสว่าง ยกแขนขึ้นปรากฏหินหยก

ส่งสัมผัสวิญญาณเข้าไปในหินหยกและโยนออกไป หินหยกหายวับไปอย่าง ไร้ร่องรอย

“สภาราชันย์จงฟังคำสั่งนี้ รวบรวมกองกำลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดและทำการโจมตีใส่ค่ายกลที่สร้างขึ้นมาใหม่ จงทำลายมันภายในเวลาสามปีไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!”

“เซียนขั้นที่สามทั้งหมดในดาราจักรโบราณ จงฟังคำสั่งข้าและมุ่งหน้าไปที่สภาราชันย์ รับคำสั่งของตัวเองและทำลายค่ายกลนี้ให้สิ้น!”

“เซียนขั้นทะลวงสวรรค์ครั้งที่ห้าทุกคนจากทุกเผ่า รวมกันที่สภาราชันย์และยอมรับให้ถูกหลอมเป็นหุ่นเชิด หากพวกเจ้าขัดขืน ทั้งเผ่าจะต้องถูกทำลาย!”

“เปิดตำหนักสมบัติสภาราชันย์และนำบทอัญเชิญลี้ลับบรรพกาลออกมา ใช้โลหิตเซียนแสนคนเพื่อเปิดบัญชาจักรพรรดิโบราณ!”

ราชันย์มีสีหน้ามืดมน แววตากระพริบเย็นเยียบ หลังจากส่งคำสั่งออกไปหลายชุด จึงทะยานออกไปไกล

‘ยังมีปรมาจารย์เต๋าความฝันด้วย ร่างกายของนางสนมอันดับห้าคือภรรยาของเขา วิญญาณของภรรยายังคงอยู่ภายในนางสนมอันดับห้า…’ ราชันย์ขบคิดอย่างเงียบงันเพียงครู่เดียวก่อนจะเผยสายตามุ่งมั่นและหายไป

เขาปรากฏตัวอีกครั้งบนภูเขาฟ้าแห่งเผ่าแพรฟ้า ราชันย์ลอยตัวฟังเสียงเพลงเศร้าๆ ผ่านไปสักพักจึงสะบัดแขนและเอ่ยขึ้นกับกระท่อมบนยอดเขา

“สหายเต๋าความฝัน เจ้ารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในดินแดนชั้นในหรือไม่?”

เสียงพิณดังกึกก้องและผ่านไปสักพักจึงสงบลง เสียงของปรมาจารย์เต๋าความฝันดังออกมาจากในกระท่อม

“ข้ารู้”

“หากเจ้าสามารถล่อให้มันยิงออกมาได้หนึ่งดอก ข้าสาบานว่าจะใช้พลังของสายโลหิตเทพของข้าช่วยเจ้าดึงวิญญาณของนางสนมอันดับห้าออกมา!”

กระท่อมเกิดความเงียบ

ราชันย์มั่นใจว่าปรมาจารย์เต๋าความฝันคงไม่ปฏิเสธ หลังจากเอ่ยขึ้นมาจึงหันตัวกลับและหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เขาปรากฏตัวอีกครั้งอยู่ใกล้กับรอยแยกในดาราจักรโบราณ เขาไม่ได้เข้าไปแต่ดวงตาส่องสว่าง ส่งสัมผัสวิญญาณอันทรงพลังแผ่กระจาย

“นางสนมอันดับเจ็ด เจ้าปิดด่านบ่มเพาะและฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเรียบร้อยดีแล้ว หากเจ้าไม่ลงมือ เช่นนั้นข้อตกลงของเราจะเป็นอันโมฆะ!”

ผ่านไปสักพัก เสียงสงบนิ่งดังออกมาจากรอยแยก

“ข้าจะลงมือ”

ราชันย์มองเข้าไปในรอยแยกและจากไป

เขาไปอีกหลายที่และเรียกใช้กองกำลังทั้งหมดในดาราจักรโบราณ ท้ายที่สุดเขาได้ปรากฏตัวภายในส่วนลึกของดาราจักรโบราณ ที่ซึ่งมีเศษแผ่นดินเก้าชิ้นลอยรวมอยู่ด้วยกันกลายเป็นแผ่นดินรูปทรงวงกลม

มีค่ายกลที่มองไม่เห็นล้อมรอบพื้นที่แห่งนี้ หากไม่มีสายโลหิตเทพคงไม่สามารถก้าวเข้าไปในค่ายกลนี้ได้

ราชันย์ยืนอยู่บนเศษแผ่นดินแห่งหนึ่งอย่างเคารพและโค้งคำนับ

“ศิษย์ขอคารวะอาจารย์!”