1705. บัญชาโบราณแปดดาว

แผ่นดินในแดนสวรรค์วายุได้ถูกหวังหลินดึงไปแล้ว แต่ยังมีดินแดนอีกแห่งอยู่ที่นี่ ทางผ่านที่หวังหลินผนึกเอาไว้ยังอยู่ดี

วินาทีที่กลิ่นอายนี้ปรากฏขึ้น ประตูบานหนึ่งที่อยู่ปลายสุดของทางเดินจึง สั่นสะท้านอย่างรุนแรง ทำให้กลิ่นอายน่าหวาดกลัวจากในโลกถ้ำรั่วไหลเข้าไปในสำนักกู่ยี่ผ่านประตูบานนี้

เมื่อกลิ่นอายปรากฏออกมา สีหน้าเหล่าเซียนทั้งหมดในสำนักจึงเปลี่ยนไปมหาศาล เหล่าคนที่มีระดับบ่มเพาะสูงส่งกลับเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“หนึ่งในเก้าตะวัน กลิ่นอายของมหาชั้นฟ้า…นี่มัน…มหาชั้นฟ้าคนไหนปรากฏตัวที่นั่น?”

บนแผ่นดินเซียนดารา ฟ่านชานเมิ่งผู้กำลังนั่งอยู่ในภูเขาน้ำแข็งถึงกับหน้าซีดทันที ภูเขาน้ำแข็งพังทลาย นางกระโจนออกไปด้วยใบหน้าหวาดหวั่น

‘นี่มัน…นี่มันกลิ่นอายของมหาชั้นฟ้า!!’

ณ แผ่นดินเซียนดารา ในเก้าสำนักฝั่งตะวันออกและสิบสามคณะ สำนักอันดับหนึ่งของที่นี่คือสำนักตะวันม่วง! แค่พลังอำนาจของสำนักอันดับหนึ่งก็มากพอกวาดล้างอีกแปดสำนักที่เหลือแล้ว!

เป็นเพราะหนึ่งในมหาชั้นฟ้าผู้เป็นตำนานคือสมาชิกของสำนักตะวันม่วง ซึ่งคือหนึ่งในเก้าตะวันของแผ่นดินเซียนดารา!

อย่างไรก็ตามมหาชั้นฟ้าผู้นี้เป็นคนที่ลึกลับมาก มีน้อยคนที่รู้ว่าเขาหน้าตาเป็นเช่นไร ไม่รู้ว่าเป็นชายหรือหญิง แต่อย่างไรก็ตามยิ่งมหาชั้นฟ้าลึกลับแค่ไหน ยิ่งมีคนล่วงเกินสำนักตะวันม่วงน้อยลงเท่านั้น

ขณะนี้ในสำนักตะวันม่วง มีชายชราเจ็ดถึงแปดคนรวมตัวกัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความขมขื่น มีชายวัยกลางคนเบื้องหน้าพวกเขากำลังกล่าวเสียงดัง

“พวกเจ้าทั้งหมด บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น!”

“พวกนางบอกว่าจะไปเล่นที่แดนสวนสัตว์ แต่…แต่…” หนึ่งในผู้อาวุโสดูเหมือนพึมพำออกมาแต่ก็ทำตัวไม่ถูก

“เล่น? กลิ่นอายของมหาชั้นฟ้าแผ่กระจายออกไปแบบนี้ ยังเป็นการเล่นได้อีกหรือ?!” ชายวัยกลางคนร้องคำราม สายตาทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน

“เราไม่สามารถเปิดแดนสวนสัตว์ได้ พวกนางผนึกไว้และไม่ให้เราเข้าไป…” ชายชราอีกคนส่ายศีรษะอย่างเจ็บปวด

“การเกิดใหม่ของมหาชั้นฟ้าจะไม่อนุญาตให้เกิดข้อผิดพลาดอันใดได้ พวกนางกำลังเติบโต การใช้พลังมหาชั้นฟ้าของตัวเองไม่ใช่เรื่องที่เหมาะสม…สองบรรพชนน้อยพวกนั้น พวกนางกำลังทำอะไรอยู่?” ชายวัยกลางคนกระทืบพื้น ทั่วทั้ง สำนักตะวันม่วงสั่นสะเทือน แม้แต่โลกด้านนอกก็สั่นไหวไปด้วย

ณ รอยแยกอวกาศ หวังหลินกำลังนั่งอยู่บนแท่นพิธี สายตาเห็นกลิ่นอาย น่าหวาดกลัวที่ระเบิดออกมาจากทันหลาง แววตาจึงตกตะลึง

ดวงอาทิตย์ในมือของทันหลางกำลังขยายตัวจนมีขนาดเท่าหนึ่งคน วิหคเพลิงเก้าตัวส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน พวกมันพยายามหนีแต่ทันที่แสงอาทิตย์ส่องวาบ ทั้งหมดพังทลายทันที

ด้านเซียนเต๋าสีรุ้งเองก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ แม้จะไม่มีความทรงจำแต่มีบางอย่างฝังลึกไว้ในวิญญาณ ถึงจะถูกแบ่งออกเป็นสามวิญญาณแต่ก็มีสิ่งที่ไม่อาจลบเลือนออกไปได้

สิ่งนี้คือความหวาดกลัวและความเคารพต่อเก้าตะวันแห่งแผ่นดินเซียนดารา

‘นี่คือ…กลิ่นอายของมหาชั้นฟ้า…’ เซียนเต๋าสีรุ้งมีท่าทีเปลี่ยนไป ขณะที่แสงอาทิตย์เข้าใกล้ ร่างกายสั่นสะท้านและกระอักโลหิต เขาถอยร่นอย่างบ้าคลั่ง ไม่คิดหลอมหวังหลินอีกแล้ว!

ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นแต่ผีเฒ่าจางที่กำลังติดตามสี่ขุนพลไปเพื่อค้นหาวิญญาณดวงที่สาม เขากลับสั่นสะท้านในทันที ใบหน้าซีดขาว

“มหาชั้นฟ้า!!” เสียงแหลมโผล่ออกมาจากร่างกาย

“เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? กลิ่นอายของมหาชั้นฟ้าเข้ามาที่นี่…”

กลิ่นอายน่าหวาดกลัวนั้นแผ่กระจายผ่านดินแดนชั้นใน ดินแดนชั้นนอกและครอบคลุมทั่วโลกถ้ำ กวาดผ่านดาวเคราะห์แต่ละดวง แต่ละชีวิตที่อยู่บนนั้น ยามนี้ ทั่วโลกถ้ำเข้าสู่สภาวะสับสน

ยามนี้ใครบางคน ไม่ว่าจะเคยเป็นอสูรมาก่อน เป็นคนธรรมดาหรือเป็นเซียนได้ถูกกลิ่นอายมหาชั้นฟ้ากระตุ้นเตือนและนึกถึงความทรงจำที่ลืมไปแล้วจากการ เกิดใหม่หลายครั้ง…

ความทรงจำที่ไม่เคยตื่นขึ้นมาเลยแม้จะผ่านไปนานหลายหมื่นปี แต่เนื่องจากเหตุบังเอิญครานี้ ความทรงจำเหล่านั้นจึงตื่นขึ้น!

ความทรงจำที่ตื่นขึ้นคือวิญญาณดวงที่สาม!

ณ รอยแยกอวกาศในทะเลเมฆา เซียนเต๋าสีรุ้งหลบหนีด้วยความตื่นตระหนก เขากระอักโลหิตและหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ตอนนี้เขารู้สึกหวาดกลัวต่อรอยแยกอวกาศในทะเลเมฆาเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่เคยคาดคิดว่าการไล่ล่าหวังหลินจะมาทำให้กลิ่นอายของมหาชั้นฟ้าปรากฏขึ้นแบบนี้

บนแท่นพิธีที่อยู่ในรอยแยก หวังหลินจ้องมองดวงตะวันที่ล้อมรอบทันหลาง ด้วยความมึนงงและดึงเขาเข้าไปในรอยแยก

หวังหลินมองทะลุผ่านรอยแยกไปจึงได้เห็นสาวน้อยน่ารักสองคนข้างใน

“เอ๋ นั่นเจ้า…” หนึ่งในสาวน้อยข้างในแดนสวนสัตว์ดูเหมือนจะเห็นหวังหลินและเผยท่าทีเปี่ยมสุข

“ฮานฮาน ดูสิ เขาคือคนที่ข้าพูดถึง เขาเรียกว่าหวังหลินเช่นกัน”

“หวาหวา รีบผนึกรอยแยกที่นี่เร็ว พวกตาแก่น่าเบื่อนั่นกำลังมา หากรู้เรื่องที่นี่ เราจะไม่ได้มาอีก”

“ก็ได้ ข้าจะผนึกรอยแยก ส่วนเจ้าเอาทันหลางไปซ่อน เราจะไม่ยอมปล่อยให้ออกมาอีกแล้ว”

รอยแยกถูกลำแสงสีทองปกคลุมและค่อยๆ หายไป

กระทั่งตอนนี้หวังหลินยังคงรู้สึกสับสน เขานั่งอยู่บนแท่นพิธี ขบคิดอยู่นานก่อนจะถอนสายตาออกมาจากรอยแยก

‘หนึ่งในเก้าตะวัน…มหาชั้นฟ้า…’

รอยแยกเงียบสงัดและไร้แสงใดหลงเหลืออยู่ หวังหลินนั่งลงอย่างเงียบงัน นึกย้อนถึงทุกอย่างที่เกิดขึ้น

‘เด็กน้อยทั้งสองคือมหาชั้นฟ้าจริงๆ… มหาชั้นฟ้าในตำนานของแผ่นดิน เซียนดารา แค่กลิ่นอายก็ทำให้เซียนเต๋าสีรุ้งหวาดกลัวจนหัวหดได้เลย…’ หวังหลินดวงตาเปล่งประกายยิ่งขึ้น

‘วันหนึ่ง ข้าจะกลายเป็นมหาชั้นฟ้าเช่นกัน!!’ หวังหลินหลับตา ครู่ต่อมาจึงลืมตาขึ้น จิตใจสงบนิ่ง

‘เซียนเต๋าสีรุ้งน่าจะไม่กล้ามาที่นี่อีกแล้ว ตอนนี้ที่นี่น่าจะเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุด ข้าต้องทำความเข้าใจแก่นแท้เขตอาคม ผสานกับเก้าหยดโลหิตและแขนข้างนี้…’ หวังหลินมองแขนที่มีขนาดยาวหลายร้อยฟุต

‘หากข้าดูดซับแขนและใช้วิชาผ่าสวรรค์ ด้วยความแข็งแกร่งของเย่โม่ ข้าสงสัยว่ามันจะแสดงพลังอำนาจได้แค่ไหน!’ หวังหลินดวงตาเปล่งประกาย หลังจากทำตัวเองให้สงบนิ่งจึงชี้จุดกลางหน้าผาก หยดโลหิตแปดหยดลอยออกมา

พวกมันไร้แสงแต่มีกลิ่นอายโบราณทรงพลังโผล่ออกมา ดาวเทพโบราณเจ็ดดวงของหวังหลินหมุนอย่างรวดเร็วจนก่อตัวเป็นวังวน

ในดวงตาซ้ายและขวา มีดาวมารโบราณและปีศาจโบราณออกมาเช่นกัน ตอนนี้หวังหลินดูแปลกประหลาดยิ่ง

‘โลหิตของเย่โม่มีพลังของสามเผ่าโบราณอยู่เต็มเปี่ยม…’ หวังหลินคว้าหนึ่งในนั้นมา ขบคิดเล็กน้อยและบดขยี้ มันถูกแบ่งออกเป็นเจ็ดส่วนเพื่อดูดซับเข้าสู่อวัยวะทั้งเจ็ดแห่ง

เวลานี้เขาไม่ผสานเข้ากับกลางหน้าผากแต่เลือกผสานเข้ากับร่างกาย หลังจาก ดูดซับไปหนึ่งโลหิต ร่างกายส่งเสียงดังสนั่น เริ่มขยายออกเนื่องจากดูดซับพลัง บัญชาโบราณไว้ข้างใน

ดาวเทพโบราณกลางหน้าผากกำลังหมุนติ้ว ดาวดวงที่แปดค่อยๆก่อตัวอย่างช้าๆ แต่มันไม่มั่นคงมาก ราวกับสลายไปได้ทุกเมื่อ

หวังหลินมีสีหน้าบิดเบี้ยวจากความเจ็บปวดในร่างกายแต่เขาก็อดทนเอาไว้ การกระโดดจากเจ็ดดาวไปแปดดาวเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ หวังหลินต้องแบ่งสมาธิส่วนหนึ่งเพื่อไปเพิ่มพลังของดาวปีศาจโบราณในตาซ้าย สิ่งที่เขาต้องการคือความสมดุลของสามเผ่าพันธุ์ ไม่ใช่เพียงแค่เทพโบราณ!

พริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปถึงเจ็ดวัน ตอนนี้หวังหลินเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ บังคับตัวเองให้มีสมาธิ หลังจากดูดซับหยดโลหิตแรกไปแล้ว จึงบดขยี้หยดที่สองและสามทันที!

สองหยดโลหิตดูดเข้าไปในร่างในเวลาเดียวกัน ไม่เพียงแค่ดาวเทพโบราณดวงที่แปดกำลังปรากฏขึ้น แต่ดาวปีศาจโบราณในตาซ้ายกำลังหมุนอย่างรวดเร็วเช่นกัน เป็นสัญญาณว่าดาวปีศาจโบราณดวงที่แปดกำลังปรากฏ!

ร่างหวังหลินที่ขยายออกไปกำลังหลุดจากการควบคุม เงาบัญชาโบราณปรากฏขึ้นด้านหลัง ร่างเงาบิดเบือนราวกับกำลังผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างประหลาด

หลายวันต่อมา หวังหลินลืมตาขึ้นและสะบัดแขนเสื้อ หยดโลหิตที่เหลือห้าหยดระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตเข้าสู่ร่างกายผ่านรูขุมขนและอวัยวะต่างๆ

เมื่อหมอกหายไปอย่างต่อเนื่อง หวังหลินส่งเสียงครวญครางออกมาจากลำคอ ดาวปีศาจโบราณดวงที่แปดปรากฏขึ้นในตาซ้ายอย่างช้าๆ

วินาทีนั้นคลื่นพลังปีศาจรุนแรงกวาดผ่านอวกาศที่อยู่ในรอยแยกแห่งนี้ อสูรทั้งหมดคุกเข่าลงและไม่กล้าเคลื่อนไหว

ขณะเดียวกันในตาขวา ดาวมารโบราณดวงที่แปดปรากฏขึ้น!

พลังมารมหึมาพวยพุ่งออกมา มันกวาดผ่านอวกาศแห่งนี้ด้วยความรุนแรงและโหดเหี้ยม

สุดท้ายที่ปรากฏขึ้นมาคือ ดาวเทพโบราณ!

‘สามบททดสอบ เจ็ดหายนะ…กำลังจะมาถึง!’ หมอกรอบตัวหวังหลินหายไป นานแล้ว กลางหน้าผากมีดาวเทพโบราณดวงที่แปดส่องประกายอย่างเจิดจ้าและกำลังก่อเกิดเป็นรูปร่าง!