1721. เทียนหยุนตกลงไปในกับดัก!

พายุที่สร้างขึ้นจากสายโลหิตเต๋าโบราณได้หายไป นอกจากก้อนหินใต้ฝ่าเท้า หวังหลินแล้ว ก้อนหินอื่นๆ ทั้งหมดล้วนหายไป หลังจากพายุสงบลง ทุกอย่างจึง เงียบสงัด

หวังหลินมองไปทางทิศตะวันออก เขาสัมผัสกลิ่นอายของเทียนหยุนได้อีกครั้งว่าอยู่ทางนั้น ภาพมายาหนึ่งคล้ายทับซ้อนกับร่างของเขา ภาพมายาค่อยๆ แยกตัวออกมาและเป็นร่างดั้งเดิมที่แยกตัวออก

เมื่อร่างดั้งเดิมก้าวออกมา ร่างอวตารยื่นแขนขวาออกไปหยิบใบเรือหน้าผีและให้มันขยายออก ห่อหุ้มบริเวณนี้ด้วยภาพมายา

ภายในภาพมายา หวังหลินมองร่างอวตารของตัวเอง แววตากระพริบเย็นเยียบ

“วิชาสามชีวิตไม่ใช่สิ่งที่สามารถคัดลอกได้แน่ หากข้าทำลายร่างอวตารหรือตายไปด้วยการใช้วิชาสามชีวิต เช่นนั้นแผนทั้งหมดของเทียนหยุนก็จะพังทลาย!”

“แต่ราคาของมันนับว่ามหาศาลและไม่คุ้มค่า! ในเมื่อเทียนหยุนอยากเล่น ข้าก็จะเล่นด้วย มาดูกันว่าใครเป็นผู้ชนะตัวจริง!” หวังหลินพึมพำ ร่างอวตารยกแขนขวาขึ้นมาชี้ใส่กลางหน้าผากของร่างดั้งเดิม

เสียงดังสนั่นสะท้อนออกไปยังดาราจักรดวงดาว ร่างอวตารหวังหลินเผยแววตาเป็นแสงประหลาด ปลายนิ้วดูเหมือนร่อนลงบนวิญญาณของร่างดั้งเดิม

พริบตานั้นใบเรือหน้าผีเริ่มเคลื่อนไหวทันที เปลี่ยนจากก้อนเมฆขนาดใหญ่และหดลงหาหวังหลิน

มองไกลๆ ช่างเป็นฉากที่น่าอัศจรรย์ ขณะที่ก้อนเมฆขนาดใหญ่ควบแน่น ส่วนใหญ่แล้วมันรวมกันอยู่กลางหน้าผากของร่างดั้งเดิม มีบางส่วนถูกแบ่งออกไป ปกคลุมร่างอวตาร

ร่างอวตารของหวังหลินถึงกับหน้าซีดเล็กน้อย เขาถอนนิ้วออกมาจากร่างดั้งเดิม หันกลับไปและโค้งเข้าหาดวงดาว

“ผู้อาวุโสเต๋าความฝัน ผู้อาวุโสฉิงหลินและผู้อาวุโสหงซาน ร่างดั้งเดิมของข้าอยู่ที่นี่ ข้าหวังว่าท่านผู้อาวุโสจะช่วยปกป้องเอาไว้!”

เมื่อหวังหลินเอ่ยปาก แสงสีฟ้ากระพริบวาบและมีปรมาจารย์เต๋าความฝันก้าวออกมา ด้านหลังมีฉิงหลินและปรมาจารย์หงซานติดตามอย่างเงียบๆ

ทั้งสามคนอยู่ที่นี่พร้อมกันและเป็นพยานรู้เห็นการเผชิญหน้าระหว่างหวังหลินและเทียนหยุน

ปรมาจารย์เต๋าความฝันนั่งลงเบื้องหน้าร่างดั้งเดิมของหวังหลิน เขามอง ร่างอวตารของหวังหลินและเอ่ยกล่าว “มีข้าอยู่ที่นี่ เจ้าสบายใจได้ หากเจ้าเจอ ร่างดั้งเดิมของมัน ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันก็หนีไปไม่รอด!”

หวังหลินพยักหน้าและคำนับฝ่ามือให้กับทั้งสามคน ก้าวเท้าไปทางตะวันออกที่ที่มีกลิ่นอายของเทียนหยุนอยู่

ขณะที่เดินทาง หยดน้ำและก้อนดินปรากฏขึ้นในมือ เขาเก็บสองแก่นแท้กลับไป

‘ร่างดั้งเดิมเรากำลังค้นหาร่างดั้งเดิมของเทียนหยุน ข้าเองก็ควรจะเตรียมการที่นี่ด้วย…เมื่อเทียนหยุนกระวนกระวายแล้ว เขาอาจอัญเชิญร่างอวตารทั้งหมดในครั้งเดียวเพื่อให้สามารถครอบงำร่างข้าได้ก่อนที่ข้าจะตามเจอร่างดั้งเดิม ข้าหวังว่าเขาจะทำแบบนั้น’ หวังหลินขบคิดพลางทะยานผ่านดวงดาว แขนขวาสร้างผนึกและกดใส่หน้าอก

วินาทีนี้ เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นกับวิญญาณของหวังหลิน ในอดีตนั้น วิญญาณเขากลายเป็นวิญญาณกลืนกิน นั่นหมายความว่ามันสามารถกลืนกินทุกอย่างได้รวมถึงตัวเองด้วย

วิญญาณของร่างอวตารคือจุดที่แก่นแท้ทั้งหมดของเขารวบรวมไว้ แม้วิญญาณดั้งเดิมของเขาจะเชื่อมต่อกับวิญญาณดวงนี้ เมื่อวิญญาณตาย ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะหายไปหมด

‘ร่างดั้งเดิมของข้ามีความทรงจำทั้งหมด ในเมื่อข้าสามารถสามารถเข้าใจแก่นแท้ของตัวเองได้ ข้าก็สามารถได้มันมาอีกครั้งแม้จะสูญเสียไปแล้ว! อีกทั้งแก่นแท้ทั้งหมดก็มาจากความเข้าใจของข้า และความเข้าใจนั้นมีอยู่ในวิญญาณของร่างดั้งเดิม!’

‘เทียนหยุน เจ้าแพ้เกมนี้แล้ว!’ ผนึกที่หวังหลินสร้างขึ้นด้วยมือขวาพลันหายวับเข้าไปในหน้าอก

ความคิดจิตใจผสานเข้ากับวิญญาณอวตารของเทียนหยุนโดยไม่ลังเล เขาท่องทะยานไปทางทิศตะวันออก

ด้านทิศตะวันออกของดาราจักรอัญเชิญนที ท่ามกลางดวงดาวมากมาย เทียนหยุนปรากฏตัวขึ้นโดยไม่มีรอยยิ้มแปลกประหลาดอีกแล้ว สีหน้าท่าทางก็ ไม่สงบนิ่ง ตอนนี้เขามืดมนคล้ายน้ำขุ่น

แววตาเย็นเยียบมองออกไปไกล

‘หวังหลิน หากเจ้าต้องการสังหารร่างอวตารของข้า เจ้าก็ต้องหามันเจอก่อน แม้แต่ข้าก็ยังลืมไปแล้วว่าร่างดั้งเดิมอยู่ที่ไหน เจ้าจะหามันได้อย่างไร? ข้าไม่เชื่อว่า เจ้าจะหามันเจอได้…แต่หวังหลินเป็นคนเจ้าแผนการ และสิ่งที่เขาพูดไว้ก่อนหน้านี้ดูไม่ใช่เรื่องโกหก…เขาสามารถมาไกลจากที่เคยเป็นเซียนตัวน้อย ดังนั้นต้องมีวิธีพิเศษบางอย่าง ข้าต้องระมัดระวัง…ช่างมันเถอะ ข้าไม่สามารถเสียเวลากับเขาอีกแล้ว ข้าต้องทำแผนการของข้าให้เสร็จสิ้น แม้จะมีข้อผิดพลาดบางส่วน ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่!’

‘เมื่อมันสำเร็จ ข้าจะหลับใหลและรอการตื่นครั้งที่ 99 ถึงตอนนั้นแล้วข้าจะบรรลุสิ่งที่ข้าต้องการ!’

‘หวังหลิน ระดับบ่มเพาะของเจ้าสูงมากจนการหลับใหลของข้าเสมือนเพียง ชั่วพริบตาและตื่นครั้งที่ 99 จะเสร็จสิ้น!’ เทียนหยุนเผยแววตาเย็นเยียบ ยกแขนขึ้นมาและหลับตาลง เทียนหยุนนับร้อยปรากฏขึ้นทั่วดาราจักรอัญเชิญนที!

เมื่อเทียนหยุนทั้งหมดปรากฏขึ้น พวกมันมองไปยังทิศทางเดียว ที่ที่หวังกำหลินกำลังมุ่งหน้าไป!

ณ ตอนนี้ในดาราจักรฟ้ากระจ่าง ระลอกคลื่นดังกึกก้องขึ้นท่ามกลางดวงดาว เทียนหยุนเริ่มปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน

พอปรากฏขึ้นก็มองไปทางดาราจักรอัญเขิญนที!

ขณะเดียวกันมีระลอกคลื่นดังสนั่นในดาราจักรทุกชั้นฟ้าและทะเลเมฆา ร่างอวตารทั้งหมดในสี่ดาราจักรมีถึงสามพันร่าง!

ทั้งหมดสามพันร่างคือ เทียนหยุน ร่างทั้งหมดที่เขาได้มานี้มาจากการกลืนกิน การตื่นของตัวเองทั้ง 98 ครั้งอย่างต่อเนื่อง!

เมื่อสามพันร่างปรากฏขึ้นทั่วสี่ดาราจักร หวังหลินพลันหยุดชะงักและดวงตาเปล่งประกาย

‘เขาตกลงไปในกับดักแล้ว!!’ วิญญาณอวตารในร่างหวังหลินดูเหมือนกำลัง เดือดพล่านและตื่นขึ้นและแผ่กระจายในร่างหวังหลิน มันเรียกร้องหาอีกสามพันส่วน และในตอนนี้ราวกับหวังหลินได้กลายเป็นหนึ่งในร่างอวตารของเทียนหยุน!

ในความคิดของหวังหลิน เขาสัมผัสได้ชัดเจนว่าทุกร่างต่างก็เป็นร่างอวตาร เขาสัมผัสถึงตำแหน่งและกลิ่นอายได้ชัดเจน ทั้งหมดนั้นเป็นของเทียนหยุน!

เดิมทีแล้วหวังหลินไม่สามารถค้นหาร่างดั้งเดิมของเทียนหยุนได้ แต่เขาเป็น คนฉลาดและกล้าวางแผนต่อกรเทียนหยุน ในเมื่อเทียนหยุนกล้าวางแผนใส่เขา เขาก็กล้าวางแผนใส่เทียนหยุนเช่นกัน!

คำพูดจากก่อนหน้านี้ดูเหมือนธรรมดา แต่ละคำกลับมีความหมายแฝง คำพูดของหวังหลินได้บังคับให้เทียนหยุนเปลี่ยนแผน เขากลัวหวังหลินและต้องการครอบงำ ร่างหวังหลินให้เร็วที่สุด ดังนั้นจึงอัญเชิญร่างอวตารทั้งสามพันร่างออกมาทำให้ หวังหลินล้มเหลว!

แต่เทียนหยุนไม่คาดคิดว่าหวังหลินซึ่งไม่มีความมั่นใจในการค้นหาร่างดั้งเดิมของเทียนหยุนเลย ตอนนี้กลับทำได้!

เทียนหยุนเป็นคนมอบความมั่นใจนี้ให้เขา! เป็นเพราะร่างอวตารทั้งสามพันร่างของเทียนหยุนที่ทำให้เขามั่นใจขนาดนี้!

หวังหลินสามารถจับจ้องร่างอวตารทุกตนได้ เขาสามารถใช้กลิ่นอายของแต่ ละตนเพื่อช่วยในการตามหาร่างดั้งเดิม!

เสมือนการค้นหาถนน หากว่าตาบอดคงค้นหาได้ยากมาก แต่ตอนนี้เทียนหยุนเผยร่างอวตารทั้งหมดสามพันร่าง ถนนทั้งหมดจึงปรากฏเบื้องหน้าหวังหลิน!!

หวังหลินดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้าเสมือนดวงจันทราส่องสว่าง เขาเผยรอยยิ้มพลางใช้ฝ่ามือสร้างผนึกและชี้ใส่กลางหน้าผาก!

“ใช้ดวงวิญญาณสามพันดวงเป็นเครื่องชี้ทาง ใช้เต๋าแห่งความฝันเป็นเส้นทาง หยิบยืมภาพมายาของใบเรือหน้าผีเข้าสู่ความฝันของร่างอวตารทั้งสามพันและเข้าสู่การเกิดใหม่! เพื่อค้นหาร่างดั้งเดิมของเทียนหยุน!” เมื่อหวังหลินชี้จุดกลางหน้าผาก ร่างดั้งเดิมของตัวเองซึ่งอยู่ในส่วนลึกของอัญเชิญนที ทั้งยังถูกคุ้มกันจากสามยอดฝีมือ ร่างดั้งเดิมลืมตาขึ้น

“ข้ารู้เส้นทางในการตามหาร่างดั้งเดิมแล้ว!” ดวงตาเผยแสงประหลาด แสงนี้เข้าปกคลุมร่างกาย ความคิดของร่างดั้งเดิมสั่นไหว หยิบยืมวิญญาณสามพันดวง ใช้เต๋าแห่งความฝันเพื่อเปิดเส้นทางกลับไปยังอดีต

ทัศนวิสัยของหวังหลินพร่ามัว กาลเวลาดูเหมือนย้อนคืนกลับไปตามวิญญาณทั้งสามพันดวงของเทียนหยุน เข้าสู่ภาพมายาแห่งความฝัน

นี่คือภาพมายาที่สร้างขึ้นจากเต๋าความฝันของหวังหลินด้วยการใช้ใบเรือหน้าผีเป็นมาช่วยเหลือและวิญญาณสามพันดวงของเทียนหยุนเป็นเครื่องชี้ทาง ทำให้ หวังหลินจมดิ่งตัวเองไปในโลกของวิญญาณทั้งสามพันดวงเพื่อที่จะได้เห็นการตื่นของแต่ละดวงวิญญาณและตามหาร่างดั้งเดิมของเทียนหยุนไปด้วย!

เป็นวิธีที่หวังหลินคิดขึ้นมาเพื่อใช้ต่อกรกับเทียนหยุน!

ในตอนนี้ ความคิดหวังหลินตกอยู่ในโลกอันคลุมเครือ แต่ไม่นานความคลุมเครือนั้น ก็หายไป ทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องหน้าชัดเจนขึ้น

สิ่งที่เขาเห็นคือดวงดาว เขาคุ้นเคยกับดาวดวงนี้ มันคือดาราจักรอัญเชิญนที เขาเห็นอุกกาบาตและข้างในอุกกาบาตคือ เทียนหยุน! อีกด้านหนึ่งมีชายชราผู้หนึ่ง นั่งอยู่ด้วยอาการย่ำแย่ ชายชราคนนั้นคือ หลิงเทียนโฮว!

เทียนหยุนมีสีหน้าเจ็บปวด ในมือยังมีคราบโลหิต หากหวังหลินเดาไม่ผิด มันคือโลหิตเต๋าสวรรค์ที่ถูกเปลี่ยนมือจากจักรพรรดิมังกรฟ้า!

ใบหน้าเจ็บปวดของเทียนหยุนยิ่งรุนแรงขึ้น ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เขาส่งเสียงร้องคำราม ลืมตาขึ้นและมีเงากระพริบวาบผ่านใบหน้าไป เงาพวกนี้คือ ร่างอวตารของเทียนหยุน!

เขามองหลิงเทียนโฮวและพลันอ้าปาก ปากขยายออกไปและกลืนกินหลิงเทียนโฮว พอกลืนกินไปแล้วเทียนหยุนเต็มไปด้วยสายตาสับสน และจากนั้นหลับตาลงช้าๆ

กาลเวลาไหลไปไม่รู้นานแค่ไหน ผ่านไปหลายร้อยปีจนวันหนึ่ง เทียนหยุนได้ ลืมตาขึ้นแต่ยังเต็มไปด้วยความสับสน

‘ข้าตื่นอีกครั้ง…การหลับใหลและการตื่นครั้งถัดไปได้เตรียมการไว้แล้ว…เขาคือหวังหลิน…’

แม้ว่าทุกอย่างที่หวังหลินเห็นดูเหมือนจะผ่านมานาน แต่มันเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น

‘เขากลืนกินหลิงเทียนโฮว ทำไมถึงพูดว่าตื่นอีกครั้ง…เทียนหยุนได้ตื่นไปกี่ครั้งแล้ว?’ ทุกอย่างเบื้องหน้าหวังหลินหายไปหลังจากเทียนหยุนตื่น แต่ไม่นานภาพใหม่ก็ ปรากฏขึ้น