1725. สิทธิ์ของผู้มีอำนาจสูงสุด

สายหมอกถูกแสงสีฟ้าเข้าโจมตีและพังทลายไปตรงๆ ภาพปากขนาดยักษ์หายไปทันทีที่ปรากฏขึ้นมา

เทียนหยุนหน้าซีด ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขามองออกไปไกลด้วย ความตกตะลึง! ด้านหลังปรมาจารย์เต๋าความฝันและพรรคพวก เขาเห็นหวังหลินที่สวมชุดสีขาวกำลังเข้ามาใกล้!

ในมือขวาของหวังหลินมีเข็มทิศครึ่งส่วน!

เข็มทิศนี้ดูธรรมดายิ่งเนื่องจากไม่มีกลิ่นอาย แต่เมื่อเทียนหยุนเห็น หัวใจจึงสั่นระรัว แววตาตกตะลึงจนเปลี่ยนไปเป็นความหวาดกลัวเกินจินตนาการ!

“นี่มัน…เป็นไปไม่ได้ เจ้าไม่สามารถตามร่างดั้งเดิมของข้าได้ เจ้า…เจ้าค้นพบ ร่างดั้งเดิมของข้าแล้วอย่างไร? ข้าตื่นขึ้นแล้ว 99 ครั้ง ข้าคือเต๋าแห่งสวรรค์!” เทียนหยุนจดจ้องหวังหลินและชี้ไปบนท้องฟ้า

“ร่างกายสวรรค์ ทุกหนแห่งในโลกนี้ จงกลับมาหาข้า!” เทียนหยุนร้องคำราม สายหมอกรอบตัวเริ่มปั่นป่วนและลอยออกมา อวกาศสั่นสะท้านและมีปากขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น

ปากนี้พร่าเลือนแต่มันเริ่มกลืนกินในทันที!

ทว่าในขณะที่กำลังจะกลืนกิน ปากขนาดยักษ์สั่นเทาอย่างแปลกประหลาดและพังทลายไป มันหายวับไปจากดาราจักร

คราวนี้ทำให้เทียนหยุนสีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง!

“เจ้าคิดว่านี่คือการตื่นครั้งที่ 99 จริงหรือ…” หวังหลินก้าวเข้าใกล้ น้ำเสียงเย็นเยียบ

เทียนหยุนขบคิดเงียบๆ จากนั้นแววตาจ้องมองหวังหลินด้วยจิตสังหาร เขาพุ่งเข้าหาหวังหลินโดยไม่ลังเล!

“ร่างอวตารทั้งสามพันร่างของข้าผสานกันแล้ว แม้ข้าจะไม่ได้ตื่นอย่างสมบูรณ์ แต่ข้าก็มีกลิ่นอายของเต๋าแห่งสวรรค์ เบื้องหน้าข้า เจ้าเป็นแค่มดแมลง เจ้าไม่ใช่วิญญาณของสีรุ้ง แม้เจ้าจะมีร่างดั้งเดิมของข้า ข้าก็สามารถสังหารเจ้าได้ในพริบตา!”

เทียนหยุนเปลี่ยนเป็นร่างเงาและเข้าใกล้หวังหลิน ทว่าในจังหวะนั้นมีแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของเขา ปรมาจารย์เต๋าความฝันก้าวเดินออกมา สะบัดแขนเสื้อและตีใส่เทียนหยุน

เทียนหยุนมีใบหน้าดุดัน ขณะที่ปรมาจารย์เต๋าความฝันโจมตี เขาร้องคำรามใส่

“เจ้าก็เป็นชีวิตที่เกิดขึ้นจากเต๋าแห่งสวรรค์เช่นกัน! เจ้ากล้าโจมตีข้า!?” เทียนหยุนไม่สนใจปรมาจารย์เต๋าความฝันเลย เขาสะบัดแขนขวาและปะทะกับปรมาจารย์เต๋าความฝัน

ปรมาจารย์เต๋าความฝันมีสีหน้าเปลี่ยนไป ก้าวถอยไปหลายก้าวในขณะที่ เทียนหยุนมีสีหน้ามืดมนและไม่ล่าถอยเลย เขาเคลื่อนทะยานหาหวังหลินรวดเร็วยิ่งขึ้น ตอนนี้อยู่ห่างไปไม่เกินร้อยฟุต!

หวังหลินยังมีท่าทีสงบนิ่ง มองดูเทียนหยุนด้วยความดูถูก พอเทียนหยุนเข้ามาใกล้จึงเอ่ยขึ้นเบาๆ

“ร่างกายข้ายังเป็นของข้า เต๋าจงหายไป…”

เทียนหยุนซึ่งอยู่ห่างเพียงเก้าสิบฟุตถึงกับตัวสั่น อักขระรูนกระพริบวาบ บนหน้าอก ระลอกคลื่นแผ่ออกมาจากอักขระและในเวลาไม่นานจึงปกคลุมทั้งร่างของเทียนหยุน

ท่ามกลางระลอกคลื่นนี้ ความรู้แจ้งแห่งเต๋าในร่างกายที่ช่วงชิงมาจากหวังหลินจึงพลันสลายไป เมื่อไร้ความเข้าใจแห่งเต๋า จึงไม่มีแก่นแท้อันใดอีก!

แก่นแท้เพลิงในตาซ้ายพังทลาย แก่นแท้สายฟ้าในตาขวาแตกเป็นเสี่ยงๆ ตรงกลางหน้าผากคือแก่นแท้สังหาร ชีวิตและความตาย เวรกรรมและจริงเท็จทั้งหมดล้วนพังทลาย แม้แต่แก่นแท้เขตอาคมในเส้นโลหิตภายในดวงตายังแตกสลาย

ในชั่วพริบตา กลับไม่มีแก่นแท้ใดหลงเหลืออยู่ในร่างกายที่เทียนหยุนช่วงชิงไปจากหวังหลิน แก่นแท้ทั้งเจ็ดสูญสลายไปในความว่างเปล่า

ร่างกายเสมือนเป็นถังน้ำ น้ำที่อยู่ข้างในคือแก่นแท้ ความเข้าใจแห่งเต๋านั้นเป็นการทำให้ถังน้ำแข็งแกร่งจนไม่มีรูรั่ว ตอนนี้น้ำทั้งหมดไหลออกมาจากถังน้ำไปแล้ว

เทียนหยุนตกตะลึงและเกิดแววตาหวาดกลัว เขาไม่คาดคิดว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น เรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในการตื่นครั้งผ่านๆ มา!

หวังหลินมองเทียนหยุนอย่างสงบนิ่งและเอ่ยกล่าว “ต่อไปวิญญาณดั้งเดิม แตกสลาย…”

ขณะที่หวังหลินเอ่ยออกมา วิญญาณดั้งเดิมของร่างอวตารซึ่งผสานเข้ากับวิญญาณของเทียนหยุนทั้งสามพันดวง ตอนนี้กลับกลายเป็นหมองหม่นและแตกสลาย เซียนที่ไม่มีวิญญาณดั้งเดิมก็เหมือนคนธรรมดา!

ร่างของคนธรรมดาจะทนรับการครอบงำและการผสานร่างของวิญญาณสามพันดวงได้อย่างไร? หลังจากวิญญาณดั้งเดิมของร่างอวตารได้สูญสลายไป เสียงปะทุดังออกมาจากร่างเทียนหยุน ร่างกายสั่นเทาและเริ่มแสดงอาการพังทลาย!

เทียนหยุนเกิดแววตาหวาดกลัวถึงขีดสุด เขาวางแผนต่อต้านสวรรค์ ต่อต้านฟ้าดิน ต่อต้านกระทั่งกาลเวลา แต่กลับมาผิดพลาดถึงสองครั้งยามที่ต่อกรกับหวังหลิน!

เขาไม่คาดคิดว่าหวังหลินจะตามหาร่างดั้งเดิมเจอ และไม่คาดคิดว่าหวังหลินยังสามารถควบคุมร่างอวตารของตัวเองได้! ในใจเขาเรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้ เขาควบคุมร่างกายนี้อย่างสมบูรณ์ไปแล้ว และเป็นตัวตนอิสระ แม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจว่า เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร!

ทำไมหวังหลินยังควบคุมร่างนี้ได้? ทำไมหวังหลินถึงทำให้เต๋าแตกสลายและทำให้วิญญาณดั้งเดิมแตกกระจายไปได้!?

ขณะที่เทียนหยุนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและงุนงง เขาได้ยินหวังหลินเอ่ยประโยคที่สาม

“ต่อไปวิญญาณจงสิ้นชีพ…”

เพียงเท่านั้น ร่างกายของเทียนหยุนสั่นเทารุนแรง เขาสัมผัสได้ว่าวิญญาณของหวังหลิน หนึ่งในวิญญาณที่ผสานกับสามพันดวงได้สูญสลายไปทันที

การผสานกันของวิญญาณสามพันดวงนั้นสมบูรณ์และไม่สามารถแยกขาดจากกันได้ แต่เมื่อวิญญาณของหวังหลินแตกสลาย ความสมบูรณ์แบบจึงมีข้อตำหนิ ร่างกายของเทียนหยุนพังทลายและวิญญาณที่เหลือ 2,999 ดวงจึงระเบิดอย่างรุนแรง

“เป็นไปไม่ได้!! เป็นไปไม่ได้!! ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เจ้ายังสามารถควบคุมร่างนี้ได้…นี่ไม่ได้ตั้งอยู่ในกฏของโลกนี้! นี่ไม่ทำตามกฏของโลกนี้! ข้าคือเต๋าแห่งสวรรค์ ข้าตั้งกฎขึ้นมา ร่างกายทั้งหมดที่ข้าช่วงชิงได้กลายเป็นของข้า!!”

“ข้าเห็นความทรงจำของเจ้า แม้เจ้าจะใช้วิชาสามชีวิต เจ้าก็ไม่ควรทำแบบนี้ได้ แม้เจ้าจะตายไปพันครั้ง ข้าก็ยังไม่ตาย เจ้า…เจ้าเป็นใคร!?” วิญญาณทั้ง 2,999 ดวงที่แตกสลายได้เปลี่ยนกลายเป็นหมอกพร่ามัว มันมีชีวิตทั้งหมดที่เทียนหยุนกลืนกินไปจากการตื่นมากกว่าเก้าสิบรอบ

ทั้งหมดร้องคำรามในเวลาเดียวกัน!

“เจ้าเป็นใครกัน!? เจ้าไม่ใช่สามวิญญาณหรือเจ็ดเศษวิญญาณของสีรุ้ง เจ้าเป็นแค่คนธรรมดาที่สร้างขึ้นมาจากถ้ำของข้า เจ้าไม่สามารถทำแบบนี้ได้ ข้าไม่เชื่อ!!!”

“เจ้าเป็นแค่ส่วนหนึ่งของเต๋าแห่งสวรรค์ แต่ข้าเป็นเจ้านายของเต๋าแห่งสวรรค์…” หวังหลินมองวิญญาณทั้ง 2,999 ดวงที่กำลังร้องคำรามออกมาในเวลาเดียวกัน วิญญาณพวกนี้เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง สับสนและเจ็บปวด

หลังจากกล่าวเช่นนี้ หวังหลินเลื่อนแขนซ้ายขึ้นมาชี้ใส่บริเวณกลางหน้าผาก ดวงดาวเทพโบราณหายไปและถูกแทนที่ด้วยวังวน วังวนนี้เปล่งกลิ่นอายโบราณ หลังจากเลื่อนมือออกไปมีลำแสงยิงออกมาหนึ่งสาย แสงขยายในทันทีกลายเป็น อสูรตัวยักษ์!

อสูรโลกันตร์!

พอเจ้าอสูรโลกันตร์ปรากฏ มันมองไปรอบด้านซึ่งเห็นคนอยู่น้อยมาก ดังนั้นจึงมีโอกาสน้อยที่มันจะหวาดกลัว มันเห็นหมอกที่สร้างขึ้นจากวิญญาณของเทียนหยุนทั้ง 2,999 ดวง มันสนใจไปที่หมอกนั้นและอ้าปากโดยไม่ทราบสาเหตุ น้ำลายไหลย้อยออกมา ดวงวิญญาณพวกนี้ดูน่าอร่อย

“เจ้านายของเต๋าแห่งสวรรค์? อสูรโลกันตร์…นี่มันอสูรโลกันตร์…หรือว่าอสูรตัวนี้ถูกสร้างขึ้นมาจากกลุ่มก้อนหมอกอีกส่วนที่แยกตัวไปจากข้า?” วิญญาณของ เทียนหยุนทั้งหมดมองไปที่เจ้าอสูรโลกันตร์ด้วยความตกตะลึง

เขารู้จักเจ้าอสูรโลกันตร์ แต่ร่างกายเขาแยกตัวออกมาจากเหลียนต้าวเฟยซึ่งทำให้เขาได้มีวิญญาณดั้งเดิมของตัวเอง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาสูญเสียการเชื่อมต่อกับอีกครึ่งส่วนไป ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ต้องใช้วิธีการตื่น 99 ครั้งเพื่อให้ได้การควบคุมต้นกำเนิดและสามารถตามหาอีกส่วนหนึ่งของร่างกายได้

“เกมจบแล้ว เทียนหยุน” หวังหลินเอ่ยช้าๆ จากนั้นยกแขนขวาที่ถือเข็มทิศ ครึ่งส่วนมา เขาโยนเข็มทิศตรงเข้าไปในปากของอสูรโลกันตร์

วิญญาณของเทียนหยุนทั้งหมดสั่นเทาและกรีดร้อง พวกมันกระจัดกระจายและทะยานหนีทุกทิศทาง

ปรมาจารย์เต๋าความฝันและคนอื่นที่ต้องการไล่ล่าแต่ก็ถูกหวังหลินหยุดเอาไว้ หวังหลินมองอสูรโลกันตร์ที่กำลังเคี้ยวด้วยความงุนงง ผ่านไปสักพักความงุนงงนั้นหายไปและถูกแทนที่ด้วยท่าทีโหดเหี้ยม

“กลืนกินพวกมัน ตั้งแต่บัดนี้ต่อไปเจ้าจะสมบูรณ์” หวังหลินดูเหน็ดเหนื่อยและนั่งลงบนหลังเจ้าอสูรโลกันตร์

อสูรโลกันตร์พลันอ้าปากและพุ่งทะยานไป พออ้าปากแล้วเหล่าวิญญาณทั้ง 2,999 ดวงจึงถูกห่อหุ้มด้วยพลังดึงดูด ทั้งหมดกรีดร้องเนื่องจากถูกดูดเข้าไปในปากยักษ์ของเจ้าอสูรโลกันตร์!

“ผู้อาวุโสเต๋าความฝัน ผู้อาวุโสฉิงหลิน และผู้อาวุโสหงซาน ข้าจำเป็นต้องก่อร่างอวตารของข้าขึ้นมาใหม่ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถกลับไปยังแดนสวรรค์กับพวกท่านได้ เมื่อข้าจัดการเรื่องตัวเองเสร็จแล้ว ข้าจะไปพบพวกท่านที่แดนสวรรค์ ขอให้บอก ศิษย์พี่ฉิงชุ่ยว่าช่วงเวลานี้อย่าออกไปไหนเป็นดีที่สุด ข้าจำเป็นต้องให้เขาช่วย เมื่อข้ากลับไป”

หวังหลินคำนับฝ่ามือให้กับทั้งสามคน ท่าทีเขาดูเหน็ดเหนื่อยยิ่งขึ้น หวังหลินนั่งอยู่บนหลังเจ้าอสูรโลกันตร์และค่อยๆ เลือนหายไป

เจ้าอสูรโลกันตร์มีดวงตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เป็นสายตาเดียวกันกับตอนที่มันกลืนกินเหลียนต้าวเฟย ช่างเป็นสายตาที่น่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง

ด้วยการมีเจ้าอสูรโลกันตร์ในตอนนี้ หวังหลินจึงไม่กลัวใครหน้าไหนในโลกถ้ำ! เพราะเขาได้รับสิทธิ์ในการบงการชีวิตของเต๋าแห่งสวรรค์!