1776. กลุ่มต่อสู้ผีเฒ่าจาง

กลิ่นอายทรงพลังพุ่งเข้าใส่หวังหลินจากหัวใจด้านล่าง ถาโถมเข้ามาดุจสายฟ้า ท่วมเข้าหาเขาจนรู้สึกเหมือนอยู่ในพายุรุนแรง ดาวทั้งสามเผ่าโบราณของเขาหมุนติ้วอย่างรวดเร็วและเผยสัญญาณก่อเกิดดวงดาวที่เก้ากันทั้งหมด

จังหวะการเต้นของหัวใจก้อนใหญ่ได้เต้นไปตามหัวใจของหวังหลิน กระทั่งเกิดความรู้สึกว่าหัวใจยักษ์นี้คือหัวใจของเขา

ความรู้สึกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ท้ายที่สุดหวังหลินก็ไม่ได้ยินสิ่งอื่นยกเว้นเสียงเต้นของหัวใจ เสียงนี้ทำให้เขารู้สึกปลอดโปร่งมาก เป็นความรู้สึกอบอุ่นจนทำให้ความเจ็บปวดที่แทงลึกสู่หัวใจค่อยๆ หายไป

ในใจหวังหลินเกิดความรู้สึกเข้าใจ ความเข้าใจนี้ออกมาจากการเต้นของหัวใจ ตอนที่อยู่ในชั้นสุดท้ายของสุสานโบราณ หวังหลินรู้สึกเหมือนหัวใจของเขากำลัง ถูกแทงและกำลังระเบิด

ขณะที่เขาสงบลง หวังหลินจึงเข้าใจอย่างเลือนลางว่ามันเป็นวิธีการโจมตีรูป แบบหนึ่งที่ไม่ใช่วิชา ไม่ใช่ความสามารถหรือไม่ใช่เต๋า

‘ผลลัพธ์ของการเต้นของหัวใจและเปลี่ยนจังหวะของมันไปจะทำให้หัวใจพังทลายได้…หรือทำให้การเต้นหัวใจผสานกับคนที่ตัวเองต้องการควบคุม จากนั้นมันจะสร้างพลังถึงขั้นทำให้ตายได้…’

‘วิธีการนี้ป้องกันได้ยากมาก บางทีข้าสามารถใช้วิธีนี้เพื่อสร้างอีกวิชาหนึ่งที่ เป็นของข้า!’ หวังหลินลืมตาเป็นแสงเจิดจ้า ขณะที่ดูดซับกลิ่นอายจากหัวใจ เขาสรุปความเป็นไปได้ออกมา

‘การเต้นหัวใจก็เหมือนกับเสียง แต่เสียงนี้ต้องการตัวช่วยที่ทำให้กระจายออกไปได้…สายฟ้าดั้งเดิมของข้าสามารถสร้างเสียงดังกึกก้องออกไปได้และให้ผลลัพธ์คล้ายกัน หากข้าควบแน่นแก่นแท้ในใจเพื่อช่วยให้การเต้นหัวใจข้าแผ่กระจายออกไปจากร่าง…’ หวังหลินดวงตาส่องสว่าง

‘มันยังจำเป็นต้องใช้เต๋าแห่งความฝันเป็นตัวช่วย เสียงจากการเต้นของหัวใจและเต๋าแห่งความฝันจะเข้าไปพร้อมกัน ทำให้เกิดภาพมายาขึ้นมาว่าการเต้นหัวใจของตัวเองเปลี่ยนไป และบรรลุผลลัพธ์ที่แน่นอน!’ หวังหลินดวงตาส่องสว่างเจิดจ้า

‘หากมันผสานกับเพลิงนรกานต์ของข้า เมื่อนั้นการเต้นหัวใจจะทำให้จิตใจเกิดความขุ่นเคือง เพลิงนรกานต์อาจสามารถเผาให้มอดไหม้…’ หวังหลินหลับตาและจินตนาการความเป็นไปได้ต่อไป

หุ่นเชิดเย่ซื่อนั่งอยู่ด้านหลัง ส่งสายตารุนแรงมากขึ้น มันเริ่มหาวโหยไม่รู้ตัว

ขณะที่หัวใจหวังหลินและหัวใจเย่โม่กำลังผสานกัน และหวังหลินกำลังทำความเข้าใจวิชาใหม่ ในชั้นที่สองของสุสานโบราณพลันเกิดเสียงดังสนั่น ตอนนี้เกิดการต่อสู้รุนแรงขึ้น

เสียงดังสนั่นกึกก้องจนมากพอที่จะทำให้รู้สึกว่าโลกกำลังฉีกขาด สายลมรุนแรงพัดเข้าหาถังซานจนนางลอยขึ้นไปบนฟ้าและตกลงมายังพื้นดินที่แตกสลาย

ฝุ่นผงจำนวนมากถูกเตะขึ้นไปในอากาศ ถังซานหน้าซีดพลางดิ้นรนลุกขึ้น โลหิตไหลออกจากมุมปาก หัวใจกำลังสั่นเทาและนางบาดเจ็บสาหัส

ห่างจากนางไม่ไกลนักมีหยุนยี่เฟิงหลับตาอยู่ เขามีอาการบาดเจ็บสาหัส ตอนที่ ผีเฒ่าจางสะบัดแขน อาการบาดเจ็บของเขาปะทุขึ้นและเกือบตาย

ยังมีต้าเสินที่ล้อมรอบด้วยคำพูดสีดำสามคำด้วยคำว่า “ต่อสู้” และผนึกอยู่ข้างในอย่างสมบูรณ์

ท้องฟ้ามืดมน พายุโหมกระหน่ำ มีร่างอีกหลายคนที่อยู่ในโลกนี้

ขุนพลเต่าดำและขุนพลวิหคศักดิ์สิทธิ์กำลังต่อสู้กับชายวัยกลางคนจำนวนสองคนจากดาวเบญจธาตุ การต่อสู้รุนแรงและยากจะตัดสินผู้ชนะ

ทว่าเมื่อเทียบกันแล้ว การต่อสู้ของจริงกำลังเกิดขึ้นอยู่ไกลๆ

ที่ตำแหน่งผีเฒ่าจางอยู่ มีปรมาจารย์เต๋าความฝันและชายชราชื่อหม่ากำลังต่อสู้กับผีเฒ่าจาง!

ปรมาจารย์เต๋าความฝันมีสีหน้ามืดมน สองเท้ายืนไม่มั่นคง วิชาส่วนใหญ่ของเขาเน้นไปที่การป้องกันและไม่สามารถเข้าไปใกล้ผีเฒ่าจางได้ ส่วนชายชราชื่อหม่ากลับ มีสายตาทำอะไรไม่ถูก แต่การโจมตีของเขาทำให้โลกสั่นสะเทือน

เขาจำต้องลงมือ ตนเองมาที่นี่พร้อมเหล่าเซียนจากดาวเบญจธาตุก็เนื่องด้วย คำขอของมหาชั้นฟ้าซวนลั่ว หากเขาไม่ลงมืออาจทำให้ซวนลั่วโกรธเกรี้ยวได้ ซึ่งจะส่งผลให้เขาไม่สามารถออกไปจากโลกถ้ำได้อีกต่อไป

ผีเฒ่าจางเต็มไปด้วยสายตาเยือกเย็น ถ้าไม่ใช่เพราะมีสองคนขวางกั้น เขาคงเข้าไปชั้นสุดท้ายและสังหารหวังหลินเอาวิญญาณดวงที่สามมาได้แล้ว แต่สองคนนี้จัดการได้ยาก ทั้งยังยอมบาดเจ็บเพื่อรั้งเขาไว้อีก

ทำให้เขาไม่สามารถเข้าไปในชั้นสุดท้ายในช่วงเวลาสั้นๆ

ขณะที่ทั้งสามคนต่อสู้ ชายชราชื่อหม่าก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าซีดเผือดเล็กน้อยและรีบส่งข้อความสัมผัสวิญญาณออกไป “สหายเซียนเต๋าความฝัน ข้ากำลังจะใช้วิชาทรงพลัง!”

พอส่งข้อความออกไป ปรมาจารย์เต๋าความฝันสะบัดแขนให้แสงสีฟ้ารอบตัวเขาพุ่งใส่ผีเฒ่าจาง ผีเฒ่าจางสะบัดแขนขวาด้วยเสียงดังกึกก้อง คำว่า “ต่อสู้” ปรากฏขึ้นมาและขยายไปอย่างรวดเร็ว พลังมหึหาแผ่กระจาย แสงสีฟ้าบิดเบือนก่อนจะแตกสลายอย่างรวดเร็ว

“แม้แต่หิ่งห้อยยังกล้าแข่งกับแสงจันทรา!” ผีเฒ่าจางพ่นลมหายใจเย็นและสะบัดแขนเสื้อพุ่งใส่ชายชราชื่อหม่า เขาไม่ห่วงเรื่องปรมาจารย์เต๋าความฝัน อีกทั้งปรมาจารย์เต๋าความฝันเองก็ไม่ได้ผ่านด่านวิบากแก่นแท้

ชายชราชื่อหม่าไม่เหมือนกัน หากผีเฒ่าจางไม่อยากพัวพัน เขาคงต้องทำให้ ชายชราชื่อหม่าบาดเจ็บสาหัส!

ชายชราชื่อหม่าล่าถอยและชี้ไปยังท้องฟ้า เขากำลังจะใช้วิชาแต่เห็นผีเฒ่าจางทะยานผ่านปรมาจารย์เต๋าความฝันและมุ่งหน้ามาหาเขา สีหน้าพลันมืดมนทันที

‘ปรมาจารย์เต๋าความฝันไม่สามารถหยุดได้แม้แต่นิดเดียว…’

แต่ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือผีเฒ่าจางก็ประเมินปรมาจารย์เต๋าความฝันไว้ต่ำเกินไป เขาเป็นหนึ่งในห้ายอดปรมาจารย์แห่งดาราจักรโบราณและเป็นคนที่แม้แต่ราชันย์ยังหวาดกลัว ถึงไม่ได้ผ่านด่านวิบากแก่นแท้ แต่ก็มีวิธีของตัวเอง!

ตอนนี้ปรมาจารย์เต๋าความฝันกัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตออกมา แก่นโลหิตเข้าผสานกับแสงสีฟ้าที่แตกสลาย ก่อตัวเป็นพิณโบราณ!

พิณโบราณเปล่งกลิ่นอายเก่าแก่ราวกับคงอยู่มานาน มันล่องหนและเก็บอยู่ในสายโลหิตของปรมาจารย์เต๋าความฝันมานานหลายปี ตอนนี้อวดโฉมให้โลกได้เห็นอีกครั้งเพื่อเผยถึงพลังอำนาจ!

พิณโบราณนี้คือสมบัติที่ทรงพลังที่สุดของปรมาจารย์เต๋าความฝันและเป็นไพ่ตาย เป็นเหตุผลจริงๆ ที่ราชันย์หวาดกลัวปรมาจารย์เต๋าความฝัน พิณนี้ถูกใช้ออกมา ครั้งเดียวในการต่อสู้ซึ่งทำให้ปรมาจารย์เต๋าความฝันมีชื่อเสียง เสียงเพลงจากพิณได้ปลิดชีวิตคนไปมากมาย

แม้จะไม่ได้ผ่านด่านวิบากแก่นแท้อันใด ความพยายามและความทุ่มเทได้ผลักดันให้เขาหลอมพิณนี้ให้ดียิ่งกว่าการผ่านด่านวิบากแก่นแท้ มันยังมีต้นกำเนิดลึกลับอีกด้วย

มันให้ความรู้สึกว่าไม่ใช่สิ่งของในโลกถ้ำแห่งนี้!

เมื่อพิณโบราณปรากฏขึ้นมา ปรมาจารย์เต๋าความฝันเต็มไปด้วยสายตาแห่งความเศร้า เขาคิดถึงภรรยา แม้ภรรยาจะอยู่ในมิติเก็บของก็ไม่สามารถทำให้นางฟื้นคืนได้ ปรมาจารย์เต๋าความฝันถอนหายใจพลางนั่งลงด้านหลังพิณและดีดสายอย่างเบามือ

ผึงงง!

เสียงพิณดังกึกก้อง ผีเฒ่าจางที่ผ่านปรมาจารย์เต๋าความฝันไปพลันถอยไปด้านข้างสามก้าวและหันศีรษะกลับมา

ชั่วจังหวะที่หันศีรษะกลับมา เสียงพิณที่ดังออกมาเข้าห่อหุ้มผีเฒ่าจางและผนึกเส้นทางถอยเอาไว้

ชายชราชื่อหม่าเผยสายตาเป็นแสงแปลกประหลาด เขามองปรมาจารย์เต๋าความฝันและหรี่ตาแคบลง เขาไม่รู้จักพิณนักแต่บอกได้ว่ามันอัศจรรย์มาก

วินาทีนี้จึงชี้ไปยังท้องฟ้าอย่างไม่ลังเล

“เทพทองห้าธาตุ! กลั่นเป็นนภาทองคำ!” แสงสีทองมหาศาลโผล่ออกมาจากร่างกายและแผ่กระจายเข้าสู่ท้องฟ้า ท้องฟ้าจึงถูกปกคลุมด้วยแสงสีทองทันที!

ราวกับสามสัญญาณเก้าบทเพลง!

“เทพปฐพีห้าธาตุ! กลั่นเป็นปฐพีสีดำ!” ชายชราชื่อหม่าชี้มือขวาไปที่พื้นดิน พื้นดินส่งเสียงดังสนั่นและเปลี่ยนไปเป็นสีดำ มันแผ่กระจายจนทุกอย่างกลายเป็นสีดำสนิท!

หลังจากใช้วิชาไปสองธาตุ ชายชราชื่อหม่าดูเหน็ดเหนื่อยมาก เขาไม่ต้องการใช้มันมากกว่านี้แต่สองแขนชี้ไปยังท้องฟ้าและพื้นดินทันที

นาทีนี้เสียงพิณของปรมาจารย์เต๋าความฝันดังยิ่งขึ้น ผนึกผีเฒ่าจางไว้ข้างใน อย่างสมบูรณ์พร้อมกับจิตสังหารเต็มเปี่ยม ผีเฒ่าจางดวงตาส่องสว่างขึ้นและสะบัดแขนปรากฏคำสีทองว่า “ต่อสู้” โลกเกิดการพังทลายและผนึกรอบตัวเขาสั่นไหว

เสียงพิณดังขึ้นกว่าเดิมและเกิดระลอกคลื่นเข้าต่อต้านคำว่า “ต่อสู้” ขณะเดียวกันวิชาที่ร่ายจากชายชราชื่อหม่าได้ทะยานเข้าหาผีเฒ่าจาง

ท้องฟ้าสีทองมีฝ่ามือสีทองโผล่ออกมาหาผีเฒ่าจาง ไม่นานจากนั้นมีมือสีดำโผล่ออกมาจากพื้นเช่นกันและเข้าไปใกล้ผีเฒ่าจาง

ผีเฒ่าจางมีแววตากะพริบเย็นเยียบ จังหวะที่เหล่าวิชาเข้ามาใกล้ เขาเอามือ แตะหน้าผาก ร่างเงาเลือนลางคล้ายวิญญาณปรากฏขึ้นด้านหลัง มันสวมผ้าคลุมปกปิดมิดชิด เผยให้เห็นแต่เพียงดวงตามืดมนและเรือนผมยาว

มันคือ วิญญาณของราชันย์เทพสีรุ้งที่แยกออกมาจากร่างผีเฒ่าจาง!

ดวงวิญญาณที่สวมผ้าคลุมอ้าแขนออก เรือนผมสะบัดพริ้ว สองฝ่ามือปะทะเข้ากับฝ่ามือสีทองและสีดำ

จังหวะนี้เองกลิ่นอายบัญชาโบราณได้แผ่กระจายออกมาจากทางเข้าไปชั้นสุดท้าย เสียงหัวใจเต้นเริ่มดังกึกก้อง

มันคือ เสียงหัวใจเต้นของหวังหลิน!