1778. บัญชาโบราณ ไร้เหล่าเทพ
“นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างบัญชาโบราณและเหล่าเทพ…” ระดับบ่มเพาะของ หวังหลินค่อยๆ หายไปและซ่อนแก่นแท้ของตัวเอง ตอนนี้ทั้งร่างจึงเปล่งกลิ่นอายบัญชาโบราณ
“ตอนนั้นราชันย์เทพสีรุ้งได้ต่อสู้กับเย่โม่ ท้ายที่สุดเย่โม่ก็ตาย…ช่างน่าสงสาร วันนี้ข้าจะต่อสู้กับเจ้าแทน!”
หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมากำหมัดแน่น ฝ่ามือส่งเสียงปะทุ ดวงตาสีเงินเปล่งประกายพร้อมกับสะบัดแขนเสื้อและก้าวเข้าหาผีเฒ่าจาง
ขณะที่ก้าวเดินไปข้างหน้า เสียงหัวใจเต้นในร่างหวังหลินดังสนั่นจนในใจ ผีเฒ่าจางเกิดความปั่นป่วน เขารู้สึกเจ็บปวดในหน้าอก สีหน้าท่าทางมืดมนยิ่ง
บนท้องฟ้า หุ่นเชิดเย่ซื่อเปลี่ยนกลายเป็นหมอกสีดำและพุ่งเข้าหาผีเฒ่าจาง
“เสียงหัวใจเต้น สายฟ้าจงดังสนั่น!” หวังหลินเอ่ยขึ้นอย่างเยือกเย็น เสียงหัวใจเต้นคล้ายเสียงสายฟ้ากำลังเต้นเร็วขึ้น
ขณะที่เสียงหัวใจเต้นรุนแรงและโหมกระหน่ำ ผีเฒ่าจางร้องคำรามออกมา เขาไม่สนความเจ็บปวดอีกแล้วพลางพุ่งไปหาหวังหลิน
“ความคิดสับสน พังทลายในก้าวเดียว!” แววตาหวังหลินแล่นวาบจิตสังหาร และร้องคำราม เสียงทั้งหมดในโลกคล้ายกับรวมไปที่ผีเฒ่าจาง หัวใจเขาเริ่มเกิดอาการแตกสลาย
ผีเฒ่าจางมีท่าทีดุดันและเอามือกำหน้าอกตัวเอง หน้าอกยุบเข้าไปพลางใช้พลังเข้าควบคุมหัวใจของตัวเอง
หวังหลินหรี่ตาแคบและก้าวออกไป แขนขวากำหมัด กลิ่นอายบัญชาโบราณรวมกัน ในแขนขวา ดาวเทพโบราณเก้าดวงกลางหน้าผากและอีกสิบเจ็ดดวงจากสองข้างถึงกับหมุนเร็วขึ้น กลิ่นอายบัญชาโบราณทั้งหมดรวมกันในกำปั้นนี้พุ่งเข้าใส่ผีเฒ่าจาง
เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วโลก ท้องฟ้าพังทลาย พื้นดินแตกสลายดุจวันโลกาวินาศ ผีเฒ่าจางสร้างผนึกขึ้นมาเปลี่ยนเป็นคำว่า “ต่อสู้” เจ็ดตัวในคราเดียว!
พวกมันเข้าปะทะกับกำปั้นหวังหลิน
เกิดเป็นเสียงดังสนั่นกึกก้อง ตัวอักษร “ต่อสู้” จากหกในเจ็ดตัวพังทลาย กำปั้นของหวังหลินแตกสลายไปด้วย ผีเฒ่าจางสั่นเทาและถูกดันถอยไปด้านหลัง ตัวอักษรสุดท้ายพุ่งหาหวังหลินและเกิดการระเบิด พลังของมันร่อนลงบนร่างกาย หวังหลิน
หวังหลินร้องอยู่ในลำคอและมีโลหิตไหลจากมุมปาก เขามองขึ้นไปเป็นหุ่นเชิดเย่ซื่อเข้ามาใกล้ผีเฒ่าจางและเริ่มต่อสู้กัน
‘หลังจากเขาดูดซับเซียนเต๋าสีรุ้งไปจึงแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก…แม้ข้าจะได้มรดกทั้งหมดของเย่โมมายกเว้นตาซ้าย ข้าก็ยังเทียบกับเขาไม่ได้…แต่ข้าต้องเสี่ยงดูสักครั้ง ไม่ว่าข้าจะแพ้หรือไม่ก็ตาม!’ หวังหลินสงบนิ่งและคิดถึงวิชาที่แข็งแกร่งที่สุด ที่เขาได้รับสืบทอดมาจากเย่โม่!
เย่โม่เรียนรู้วิชานี้มาจากอารามบัญชาโบราณ และเป็นวิชาลับของเผ่าบัญชาโบราณ! ตอนที่หวังหลินจมความคิดเข้าไปในความทรงจำของมรดกและเห็นวิชานี้ เขาจดจำจนยากจะลืมเลือน
ตอนนี้หลังจากได้มรดกทั้งหมดมายกเว้นดวงตาข้างซ้าย เขาจึงเข้าใจวิชานี้มากขึ้นอย่างมหาศาล แขนขวาค่อยๆ ยกขึ้นมากำหมัดก่อนจะชกอากาศเบื้องหน้า สิ่งที่ ลอยออกไปพร้อมกำปั้นเขาคือ ดาวเทพโบราณเก้าดวงซึ่งผสานเข้ากับกำปั้นไปด้วย
“ขบวนทัพ เทพสะท้าน!” เหล่าทหารเทพนับไม่ถ้วนไม่ได้ปรากฏเหมือนที่เกิดขึ้นในความทรงจำของเย่โม่ แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดยั้งวิชาของหวังหลิน เมื่อกำปั้นของเขา ร่อนลง โลกที่พังทลายเกิดการสั่นเทาและบิดเบือนเนื่องจากถูกดูดเข้าหากำปั้น ราวกับกำปั้นหวังหลินกลายเป็นจุดศูนย์กลางของโลก แม้มันจะพังทลายก็ยังหมุนโคจรรอบกำปั้น
โลกเกิดการหมุน มีเพียงหวังหลินที่ไม่เคลื่อนไหว
เหตุการณ์นี้ทำให้ผีเฒ่าจางที่กำลังต่อสู้กับหุ่นเชิดเย่ซื่อถึงกับมีสีหน้าเปลี่ยนไป ร่างกายสั่นสะท้านและรู้สึกได้ถึงอันตราย เขากัดปลายลิ้นและพ่นโลหิตออกมาเพื่อพยายามกลืนกินหุ่นเชิดเย่ซื่อและบังคับให้มันถอย ผีเฒ่าจางพุ่งไปหาหวังหลินทันที
ก่อนเข้าไปใกล้ หวังหลินดึงกำปั้นกลับมา อ้าฝ่ามือออกก่อนจะดันอากาศข้างหน้า! ขณะเดียวกันดาวปิศาจโบราณแปดดวงในตาซ้ายได้หมุนติ้วและลอยไปพร้อมกับฝ่ามือ
“วิชาปิศาจ ขุนเขาสายลมและเปลวเพลิง!”
ขณะที่โลกหมุนและบิดเบือน ลมร้อนระอุปรากฏขึ้นมาก่อตัวเป็นเสาทั้งแปดแห่งรอบตัวหวังหลิน ควันและพลังปิศาจหนาแน่นแผ่กระจายออกมาพร้อมกับเสียง กรีดร้องดังกึกก้อง
ขณะเดียวกันร่างเงาปิศาจโบราณแปดตัวปรากฏขึ้นระหว่างเสาแต่ละต้น เหล่าปิศาจร้องคำราม เสาทั้งหมดหมุนอยู่รอบตัวหวังหลิน
มองไกลๆ เสาควันทั้งแปดที่มีลมร้อนนี้ได้ผสานเข้าด้วยกันก่อตัวเป็นพายุ!
ผีเฒ่าจางพุ่งร่างเข้าไปในพายุ เขากำลังจะทุ่มกำลังเข้าไป
แต่เขาไม่มีเวลามากนัก หุ่นเชิดเย่ซื่อร้องคำรามและไล่ทันผีเฒ่าจาง
หวังหลินอยู่ในพายุสายลมและเปลวเพลิง หลังจากผ่านไปหนึ่งกำปั้นและผลักฝ่ามือ แขนขวาหยุดกลางอากาศ จากนั้นยืดนิ้วชี้ออกไป!
“เต๋ามาร หวนคืนชีวิตและความตาย!” หวังหลินเอ่ยขึ้นมาพลางชี้ไปที่ผีเฒ่าจาง สีหน้าอีกฝ่ายเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วเนื่องจากรู้สึกได้ว่าพลังชีวิตในร่างกำลังเปลี่ยนกลายเป็นกลิ่นอายแห่งความตาย!
เพียงหวังหลินชี้ออกไป สุสานโบราณเริ่มเผยสัญญาณพังทลาย ไม่ว่าจะเป็นชั้นนี้ ชั้นล่างหรือชั้นบนก็ตาม ทั้งหมดเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายมหาศาล
กลิ่นอายแห่งความตายก่อเกิดขึ้นมาจากชีวิตจำนวนมากที่ตายไปที่นี่ตลอดหลายพันหลายหมื่นปี ยามนี้ทั้งหมดได้เคลื่อนไหวเพราะวิชาของหวังหลินและรวมมาที่เขา
เพียงเสี้ยวพริบตา กลิ่นอายแห่งความตายก็มาถึงและเข้าปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง กลิ่นอายแห่งความตายมีมากมายจนก่อเกิดเป็นทะเล ซึ่งได้เปลี่ยนโลกใบนี้ให้กลายเป็นทะเลแห่งความตาย!
กลิ่นอายของมารโบราณแผ่กระจายออกมาจากภายในกลิ่นอายแห่งความตาย ผู้คนได้ยินแต่เสียงโหยหวนของเหล่าภูติผีเท่านั้น
“เทพ มาร ปิศาจ บัญชาโบราณ ไร้เหล่าทวยเทพ!!” หวังหลินพึมพำพลางเปิดฝ่ามือและผลักไปข้างหน้า พลังสามแบบของเผ่าโบราณเข้าผสานในร่างเขาอย่างรวดเร็ว
เทพโบราณเก้าดาว!
มารโบราณเก้าดาว!
ปิศาจโบราณแปดดาว!
พลังเหล่านี้ได้ผสานเข้าด้วยกันในร่างหวังหลินเพื่อสร้างเป็นพลังบัญชาโบราณ ซึ่งเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดที่หวังหลินครอบครอง พวกมันรวมกันในแขนขวา พอแขนเคลื่อนไปข้างหน้า ปรากฏเงาขนาดยักษ์ขึ้นตาม!
เงานี้คือศีรษะที่มีขนาดใหญ่เท่ากับโลกหนึ่งใบ มันครอบครอบพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลกเอาไว้พลางเปล่งกลิ่นอายโบราณและมืดมน รูปลักษณ์ของมันไม่ใช่เย่โม่หรือหวังหลิน หวังหลินไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เขารู้สึกถึงความคุ้นเคย!
ความรู้สึกนี้ออกมาจากสายโลหิต ออกมาจากโลหิตวิญญาณที่เขาได้มาจาก บรรพชนโบราณ!
หากหวังหลินไปที่เผ่าบัญชาโบราณในแผ่นดินเซียนดาราและได้เห็นรูปปั้น สูงตระหง่านผู้มองโลกด้วยความดูถูก เขาคงรู้ได้ทันทีว่าศีรษะที่ปรากฏขึ้นนั้นคือ ศีรษะเดียวกับรูปปั้น!
‘บรรพชนโบราณ!’ มหาชั้นฟ้าซวนลั่วถึงกับร่างกายสั่นเทาอยู่ไกลๆ มองศีรษะนั้นด้วยความเคารพ
ดวงตาของศีรษะนั้นกลับพร่ามัวและไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนทั้งสองข้าง ตอนนี้มันอ้าปากและพ่นลมหายใจออกมา ลมหายใจนี้ราวกับสายลมกรรโชกเป่า ใส่โลกใบนี้ เข้าหาผีเฒ่าจางและสุสานโบราณ!
สายลมรุนแรงโหมกระหน่ำ พื้นดินพังทลาย เสียงแตกร้างดังออกมาจากท้องฟ้าในสุสานโบราณ ท้องฟ้าเปลี่ยนกลายเป็นสีเทาและกลายเป็นหิน! พื้นดินปกคลุมด้วยแสงสีเทาและถูกทำให้กลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์!
ไม่ใช่เพียงแค่ชั้นนี้เท่านั้น ยามที่กลิ่นอายแผ่กระจายออกไป ชั้นชุดท้ายที่ไม่มีหัวใจอยู่แล้วยังถูกทำให้กลายเป็นหิน แม้แต่ชั้นด้านบนที่มีสายหมอกปกคลุมและ ทั่วทั้งสุสานโบราณกลับกลายเป็นหินเพียงแค่ลมหายใจแผ่ออกไป!
ผีเฒ่าจางหรี่ตาแคบลงด้วยความตกตะลึง ใบหน้าซีดขาวและถอยทันที เขาไม่สนหุ่นเชิดเย่ซื่อที่กำลังไล่ตาม ขณะล่าถอยด้วยฝ่ามือรีบสร้างผนึกจนมีควันสีรุ้งโผล่ออกมาจากร่างและก่อตัวเป็นวิญญาณสีรุ้ง ขณะเดียวกันวิญญาณดวงที่สองโผล่ออกมาด้วยและถูกผ้าคลุมห่อหุ้มเอาด้วย จากนั้นลมหายใจบัญชาโบราณได้พัดเข้ามา
วิญญาณสีรุ้งเปลี่ยนกลายเป็นหินทันที ตามมาด้วยวิญญาณดวงที่สอง ท้ายที่สุดร่างของผีเฒ่าจางได้เปลี่ยนกลายเป็นหินเพียงแสงสีเทากะพริบวาบ!
ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนสิ้นสุดลง แต่เมื่อผีเฒ่าจางและสองวิญญาณกลายเป็นหิน กลับมีเสียงแตกร้าวดังออกมา ก้อนหินแตกสลายและสองวิญญาณกลับเข้าไปในร่าง ผีเฒ่าจาง ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน และกระอักโลหิตพลางล่าถอยด้วยสายตาหวาดกลัว เขากลัวเหมือนตอนที่หวังหลินถือคันศรลี่กวง
พอเขาล่าถอย ท้องฟ้าที่กลายเป็นหินจึงพังทลายไปและเกิดรอยแยกจำนวนมากขึ้นมา ระหว่างนั้นทั้งสุสานโบราณได้พังทลาย!
ดอกไม้สีดำดอกที่สี่ได้พังทลายทันทีและเปลี่ยนกลายเป็นพายุพัดกระจายออกไป
หวังหลินมีโลหิตไหลจากมุมปากและไม่สามารถกลั้นได้แล้วจึงพ่นออกมา เขาถอยหลังไปพันฟุตเข้าหาสุสานโบราณที่พังทลาย ในแววตามีความเสียดายและขมขื่น
‘ข้าใช้พลังบัญชาโบราณแต่เขาก็ยังหนีไปได้…ข้าไม่มีพลังพอจะใช้มันอีกครั้งในเร็วๆ นี้ หากข้ามีดวงตาข้างซ้ายและมีดาวปิศาจโบราณเก้าดวง การต่อสู้นี้คงไม่ยาก!’
‘ข้ายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา…ช่างมันเถอะ ข้าจะไปยังดอกไม้ดอกที่ห้าและค้นหาประตูไปสู่แผ่นดินเซียนดารา จากนั้นข้าก็จะเปิดประตูและใช้พลังจากแผ่นดิน เซียนดาราเข้าไปผนึกเขา!’ หวังหลินถอนหายใจและหายตัวไปจากสุสานโบราณ