1808. เสริมพลัง

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมจักรพรรดิได้ยื่นมือออกมา ปรากฏวังวนขึ้นในห้องโถง แสงน่ากลัวโผล่ออกมาจากวังวนนั้นราวกับนำทางไปที่ไหนสักแห่ง

เสียงร้องโหยหวนดังสนั่นอยู่ในวังวน ร่างเงาเลือนลางสองร่างปรากฏขึ้นก่อนจะโดนชายสวมชุดคลุมจักรพรรดิดึงออกมา

กลายเป็นชายผู้ไร้สติและสตรีคนหนึ่ง ซึ่งนั่นคือเหลียนต้าวเฟยและสตรีชุดเงิน!

ชายวัยกลางคนไม่สนสตรีชุดเงินและเพ่งสายตาไปที่เหลียนต้าวเฟย เขาขมวดคิ้วและก้าวเดินเข้าไป ร่างของเลียนต้าวเฟยลอยในอากาศอย่างแปลกประหลาด ชายวัยกลางคนกดมือขวาเข้าใส่หน้าอกของเหลียนต้าวเฟย

พลังปราณสวรรค์อันทรงพลังพุ่งเข้าไปในร่างของเหลียนต้าวเฟย เสียงปะทุดังลั่นอยู่ในร่างราวกับสายฟ้าดังกึกก้องในห้องโถง

พลังปราณสวรรค์อันทรงพลังไหลผ่านร่างของเหลียนต้าวเฟยราวกับลำธาร มันเปิดเส้นชีพจรที่ติดขัดและกระตุ้นพลังของสายโลหิตไปด้วย

ทว่าเหลียนต้าวเฟยยังคงไร้สติและไม่ตื่น

“เอ…” ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วและสะบัดแขนเสื้อ เงาของดวงตะวันขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นด้านหลัง เงานี้ปกคลุมทั่วทั้งวังและแผ่กระจายออกไปไกล

“ต้าวเฟย ตื่นได้แล้ว!” ชายวัยกลางคนสะบัดแขนขวาและกดลงใส่หน้าอกของเหลียนต้าวเฟย พลังปราณสวรรค์สีทองพุ่งเข้าไปในร่างและไหลเข้าสู่ศีรษะ มันเปิดเส้นชีพจรที่ปิดไปบางส่วนในทันที!

หลังจากเปิดออกแล้ว กลิ่นเหม็นที่สะสมมาตลอดหลายปีจึงกระจายออกไป

“พี่ใหญ่…” ยามนี้ใบหน้าของเหลียนต้าวเฟยจึงเปลี่ยนเป็นสีแดงและลืมตาขึ้นมา เขาส่งเสียงร้องด้วยความประหลาดใจพลางกระอักโลหิตและสลบไปอีกครั้ง

ชายวัยกลางคนได้ย่นคิ้วลงช้าๆ เงาของดวงตะวันด้านหลังจึงได้เลือนหายไป

“ส่งเจ้าชายต้าวเฟยไปพักผ่อน…สตรีผู้นี้ ส่งนางไปด้วย!” น้ำเสียงทรงอำนาจ ดังกึกก้อง ควันสีทองสองสายปรากฏขึ้นในห้องโถง มันเปลี่ยนกลายเป็นสตรีสองคน จากนั้นโค้งคำนับให้กับชายในชุดคลุมจักรพรรดิ สองนางพาร่างของผู้ไร้สติสองคนออกไปจากห้องโถง

ชายในชุดคลุมจักรพรรดินั่งอยู่บนเก้าอี้มังกร ขบคิดพลางหลับตาอย่างช้าๆ ‘ต้าวเฟยหายตัวไปหลายปี ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและเขาบาดเจ็บจนย่ำแย่ได้ขนาดนี้…สายโลหิตของเขาอ่อนแอลงเล็กน้อย…พอตื่นขึ้นมา ข้าจะหาข้อมูลมาจากเขา’

ตอนนี้หวังหลินอยู่ในถ้ำที่สร้างขึ้นมาในภูเขา สองฝ่ามือสร้างผนึก ทะเลเพลิงห่อหุ้มรอบร่างกาย

ทะเลเพลิงเผาไหม้อย่างรุนแรงและค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นวิหคศักดิ์สิทธิ์ขนาดยักษ์ด้านหลัง มันหมุนวนรอบหวังหลินจนทำให้ทะเลเพลิงเผาไหม้รุนแรงยิ่งขึ้น

โลงศพเลี่ยงสวรรค์ที่หวังหลินแบกไว้ตลอดเวลาได้ถูกนำเข้าไปในมิติเก็บของใหม่ที่เขาเปิดขึ้นในร่างกาย ตอนนี้ฝ่ามือได้สร้างผนึกขึ้น เปลวเพลิงรอบตัวเปลี่ยนกลายเป็นมังกรเพลิงเจ็ดตัวพุ่งเข้าสู่ดวงตาข้างซ้าย

พวกมันถูกดวงตาข้างซ้ายดูดซับในทันทีและก่อตัวเป็นอักขระรูปเปลวเพลิงภายในดวงตา

อักขระกะพริบวูบวาบและแสงจากเปลวเพลิงในถ้ำจึงไม่ถูกดึงดูดความสนใจอีก

‘แก่นแท้เพลิงของข้าก่อตัวขึ้นแล้วและยังแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในโลกถ้ำเล็กน้อย…แต่มันเทียบไม่ได้กับเพลิงปฐพีของแคว้นกระทิงสวรรค์…’

‘ต้องตัดสินใจระหว่างเปลวเพลิงทั้งสองแบบ…ไม่เช่นนั้นหากข้าเจอกับคนที่มีแก่นแท้เพลิง เพียงแค่พวกนั้นชำเลืองมองก็จะบอกได้ว่ามันผิดปกติ อีกทั้งเพลิงปฐพีที่นี่ก็แตกต่างกันไปจนทำให้ข้าเสียเปรียบ!’ หวังหลินอยู่บนแผ่นดินเซียนดารามา หนึ่งเดือนแล้วและรู้สึกถึงความแตกต่าง

ในโลกถ้ำนั้นเปลวเพลิงทั้งหมดเขาสามารถควบคุมมันได้ เขาเหมือนจักรพรรดิแห่งเปลวเพลิงและไม่เคยกังวลเรื่องการใช้งานของแก่นแท้เพลิง ตราบใดที่เขาสูดอากาศเข้าไปจะสามารถเติมเต็มพลังงานได้อย่างรวดเร็ว

ทว่าบนแผ่นดินเซียนดารานั้นแตกต่าง ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นคนนอก แม้แต่ แก่นแท้เพลิงของเขาก็ถือเป็นสิ่งภายนอกไปด้วย การที่เขาจะเติมเต็มพลังงานของเปลวเพลิงทำได้ยากมาก

สถานการณ์เช่นนี้จะไม่เป็นปัญหาเลยหากเขาเจอคนที่อ่อนแอกว่า แต่พอเจอ คนที่แข็งแกร่งนั่นถือเป็นข้อเสียร้ายแรง! ในสำนักมังกรฟ้านั้นดูเหมือนหวังหลินแยกวิญญาณของเพลิงปฐพีได้ง่ายๆ แต่ความจริงไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น ตามจริงเขาไม่จำเป็นต้องแยกวิญญาณนั้นเพื่อออกมาจากสำนักมังกรฟ้า แต่เขาต้องการตรวจสอบการต่อต้านของเปลวเพลิงที่นี่ ดังนั้นจึงต้องแยกวิญญาณออกมาพลังต่อต้าน รุนแรงมาก หลังจากเขาออกมาจากสำนักมังกรฟ้า เจ้ามังกรเพลิงพยายามขัดขืนแต่ท้ายที่สุดก็ถูกหวังหลินข่มไว้ มังกรเพลิงจึงหายวับเข้าไปในพื้นดิน

‘พลังต่อต้านจากเปลวเพลิงที่นี่รุนแรงมาก ในเมื่อเพลิงจากแผ่นดินเซียนดาราไม่ยอมรับข้า เช่นนั้นข้าก็ไม่ต้องให้มันยอมรับ ข้าจะข่มมันไว้และดูดซับเพื่อให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น!’ หวังหลินเผยแววตาเย็นเยียบ หลับตาพร้อมกับพ่นลมหายใจ วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินพุ่งเข้าสู่ดวงตาข้างซ้ายและเปลี่ยนกลายเป็น วิหคศักดิ์สิทธิ์พุ่งทะยานออกมา

วิหคศักดิ์สิทธิ์ตัวนี้ถูกสร้างขึ้นจากวิญญาณดั้งเดิมของหวังหลิน มันทำให้ถ้ำเต็มไปด้วยอุณหภูมิสูงลิ่วก่อนจะหายตัวเข้าไปใต้ผืนดิน

ทั่วทั้งแคว้นกระทิงสวรรค์มีสายเพลิงปฐพีขนาดใหญ่กระจัดกระจายไปทั่วแคว้นภายใต้ภูเขาทั้งหมด เพียงแค่วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินพุ่งลงไปใต้ดิน เขาก็สัมผัสได้ถึงความร้อนชวนอึดอัดจากด้านล่าง

กลิ่นอายนี้เป็นอันตรายยิ่งต่อวิญญาณดั้งเดิมแต่กลับไม่เป็นปัญหาสำหรับหวังหลิน ขณะที่เขาพุ่งไปด้านล่าง คลื่นความร้อนได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายเพื่อต่อต้านเพลิงปฐพี ด้วยเพราะวิญญาณดั้งเดิมอยู่ใต้ดิน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเห็นจึงแตกต่างจากที่เขาอยู่ในร่างกายหยาบ ที่นี่ไม่มีพื้นดิน มีเพียงประกายเพลิงจนดูเหมือนโลกแห่งเปลวเพลิง

ขณะที่เข้าไปในส่วนลึกของพื้นดิน มีเสียงคำรามดังออกมาไกล เสียงคำรามนี้ไม่สามารถได้ยินด้วยสองหูตามปกติแต่วิญญาณดั้งเดิมสัมผัสได้ชัดเจน เมื่อเสียงคำรามส่งมาถึง มันจึงกลายเป็นคลื่นเปลวเพลิงรุนแรงเข้ามาหาหวังหลิน

อุณหภูมิของคลื่นความร้อนสามารถหลอมละลายสมบัติและเผาวิญญาณสิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้ทีเดียว

หวังหลินกะพริบแววตาเย็นเยียบ เสียงคำรามนี้คือความท้าทาย เป็นการปะทะกันของเพลิงสองรูปแบบที่แตกต่างกันซึ่งพวกมันเคยเจอมาแล้วครั้งหนึ่ง

พอเสียงคำรามดังกึกก้อง วิหคศักดิ์สิทธิ์จากหวังหลินจึงส่งเสียงร้องแหลมออกไป เสียงร้องกลายเป็นกระบี่แหลมคมทิ่มแทงเข้าไปในพื้นไปยังต้นตอของเสียงคำราม!

หวังหลินพุ่งเข้าสู่ใต้ดินลึกได้รวดเร็วมาก ข้ามผ่านระยะทางอันไร้ขอบเขตได้เพียงไม่กี่ลมหายใจและมาถึงต้นตอของเสียงคำราม!

มันคือมังกรเพลิงยาวหลายแสนฟุต ลำตัวเปล่งประกายสีแดงและห่อหุ้มด้วย กลิ่นอายรุนแรง มังกรเพลิงตัวนี้ขดตัวอยู่ที่นี่และจ้องมองวิหคศักดิ์สิทธิ์ของหวังหลิน เมื่อหวังหลินเข้าไปใกล้ มันจึงส่งเสียงคำรามอีกครั้ง

ฉากเหตุการณ์นี้ช่างน่าตกตะลึงยิ่ง ในโลกใต้ดินแห่งนี้ มังกรและวิหคกำลังเผชิญหน้ากัน เสียงคำรามและเสียงร้องเข้าปะทะและเริ่มการต่อสู้ระหว่างเปลวเพลิงสองขั้ว!

หากมีสัมผัสวิญญาณสักคนผ่านเข้ามาคงจะเห็นสิ่งเหล่านี้ แต่หากอยู่ที่นี่คงจะเห็นบางอย่างที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงด้วยตาเปล่า พวกเขาจะเห็นเพียงสายเพลิงขนาดยักษ์ขยายยาวออกไปไม่รู้จบ! สายเพลิงนี้เป็นสีแดงและปลดปล่อยคลื่น ความร้อนมหาศาลใต้ผืนแผ่นดิน

สายเพลิงขนาดใหญ่เส้นนี้คือมังกรเพลิงที่กำลังร้องคำรามใส่หวังหลิน! มังกรเพลิงคือวิญญาณของกิ่งก้านสายเพลิงปฐพีเส้นนี้!

เช่นเดียวกันนั้นหากมองวิหคศักดิ์สิทธิ์ของหวังหลินด้วยตาเปล่าก็คงไม่เห็น วิหคศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาจะเห็นแต่เพียงเปลวเพลิงที่โผล่ออกมาจากอีกที่หนึ่ง เปลวเพลิงนั้นไม่สามารถผสานกับเปลวเพลิงที่นี่ได้!

ในโลกนี้มีคำเดียวที่เอาไว้เรียกเปลวเพลิง! เปลวเพลิงที่บางครั้งเป็นตัวแทนของธาตุอัคคี แต่มันไม่เคยมีคำใดแทนคำว่า “เพลิง” ได้!

เพลิงเป็นคำที่ดุดัน มันไม่สามารถอยู่ร่วมกับเพลิงคำอื่นได้ มันสามารถผสานรวมกันเป็นหนึ่งได้เท่านั้น!

มังกรเพลิงร้องคำรามและพุ่งออกมา เปลวเพลิงหนาแน่นห่อหุ้มรอบตัวของมันและ พุ่งเข้าหาวิหคศักดิ์สิทธิ์ของหวังหลิน มันอ้าปากเพื่อจะกลืนกินวิหคศักดิ์สิทธิ์เข้าไป

วิหคศักดิ์สิทธิ์มีดวงตาเปล่งประกายและไม่สะเทือนเลย แค่วิญญาณของกิ่งก้านสายเปลวเพลิงไม่มีคุณสมบัติพอจะทำให้หวังหลินล่าถอย วิหคศักดิ์สิทธิ์พ่นลมหายใจพลางพุ่งเข้าไปในปากของเจ้ามังกรเพลิง

“เปลวเพลิงทั้งหมดในโลกนี้ต้องฟังคำสั่งข้าและเคารพข้าเป็นเจ้านาย! แม้จะเป็นเพลิงแห่งแผ่นดินเซียนดาราก็ต้องเชื่อฟัง!” สัมผัสวิญญาณของหวังหลินดังกึกก้องอยู่ใต้ดินพร้อมกับเปลวเพลิงตามธรรมชาติ

มังกรเพลิงกลืนกินวิหคศักดิ์สิทธิ์เข้าไปและเผยท่าทีเจ็บปวด ร่างกายบิดเบี้ยวและมีเปลวเพลิงระเบิดออกมา วิหคศักดิ์สิทธิ์ค่อยๆ ปรากฏตัวภายในมังกรเพลิง มันมีขนาดใหญ่ขึ้นมาจนกระทั่งห่อหุ้มมังกรเพลิงได้และชัดเจนขึ้นในเวลาไม่นาน

ตอนที่มันชัดเจนขึ้น มันดูดซับเปลวเพลิงที่ออกมาจากมังกรเพลิงอย่างต่อเนื่อง ยิ่งมันทำให้ตัวเองแข็งแกร่ง เสียงคำรามของมังกรเพลิงยิ่งอ่อนแอลง ทว่าขณะที่ เจ้ามังกรเพลิงถูกดูดซับ มันยิ่งดิ้นทุรนทุรายหนักกว่าเดิม พื้นดินสั่นสะเทือนและ แยกออกมาเป็นเปลวเพลิงพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน เผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่าง

กระบวนการนี้ไม่ได้กินเวลายาวนานเกินไปนัก ผ่านไปชั่วเวลาหนึ่งก้านธูปไหม้ เปลวเพลิงที่พ่นออกมาจากพื้นดินก็หดลงทันทีและหายไปภายในรอยแตก กลับเข้าไปยังส่วนลึกใต้ผืนแผ่นดิน เจ้ามังกรหยุดดิ้นรน ท้ายที่สุดวิหคศักดิ์สิทธิ์ก็กระจ่างชัดอย่างสมบูรณ์ มันลืมตาเยือกเย็นออกมา

‘หลังจากดูดซับวิญญาณของกิ่งก้านสายเปลวเพลิงนี้ แก่นแท้เพลิงของข้าแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก!’ วิหคศักดิ์สิทธิ์เปลี่ยนกลายเป็นทะเลเพลิง พุ่งออกไปบนพื้นดินและกลับเข้าสู่ดวงตาข้างซ้ายของหวังหลิน

ร่างหวังหลินสั่นสะเทือนเนื่องจากวิญญาณดั้งเดิมกลับคืนสู่ร่าง จากนั้นจึงลืมตา

‘นี่มันเป็นพลังเสริมให้กับข้าที่หาได้ยากนัก!’ หวังหลินมองไปที่พื้น ดวงตาเผยแสงประหลาดใจ