1823. คาดการณ์ผิด

หวังหลินเตรียมการรับความจริงที่จะต้องเผชิญหน้ากับสตรีเยาว์วัยขั้นวิบากดับสูญระดับต้นบนยอดเขาแล้ว และรู้ว่านางจะสังเกตเขาได้ไม่ช้าก็เร็ว เมื่อนางเคลื่อนไหว วิญญาณดั้งเดิมเสี้ยวหนึ่งที่เขาทิ้งไว้ในร่างจะใช้พลังเพลิงเพื่อดึงร่างเข้ามาหา ร่างแก่นแท้

ระหว่างทางมีเปลวเพลิงห่อหุ้มรอบตัวแต่เขาไม่ได้รู้สึกถึงความร้อนอันใด นี่เป็นเพราะร่างแก่นแท้เพลิงอยู่ตรงหน้าและดูดซับเจตจำนงแห่งเปลวเพลิงมาได้เยอะมาก ไม่เช่นนั้นร่างหวังหลินคงไม่สามารถต้านทานได้ ทั้งยังเป็นเหตุผลว่าทำไมร่างกายเขาถึงไม่เข้าไปใต้ดินจนกระทั่งสตรีเยาว์วัยได้มาถึง

นางเต็มไปด้วยจิตสังหาร และนางสัมผัสได้ชัดเจนว่ามีคนกำลังดูดซับสายเพลิงปฐพีเส้นหลักอย่างบ้าคลั่ง จนทำให้จิตสังหารปรากฏขึ้นในใจ

‘เจ้ากล้าเล่นกลต่อหน้าข้าหรือ? เจ้ารนหาที่ตาย!’ นางตรงเข้ามาจนถึงจุด 370 ก้าว ในถ้ำ นางไล่ตามหลังหวังหลินลงมาใต้ดิน

ทั้งสองเคลื่อนร่างลงมาใต้ดินอย่างรวดเร็ว ขณะที่พื้นดินสั่นเทา ภูเขาแดงกำลังพังทลาย เหล่าศิษย์ทั้งหมดทะยานออกมาทีละคนและมองกลับมายังภูเขาที่กำลังสั่น

ฟ่านชานลิ่วคือหนึ่งในนั้น นางรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหวังหลินและยิ้มอย่างขมขื่น ในใจ นางคิดว่าไม่ว่าหวังหลินจะไปที่ไหน เขาก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสั่นสะเทือนสวรรค์ได้

ฟ่านชานเมิ่งก็อยู่ในฝูงชน ดวงตาเปล่งประกายมองไปยังภูเขาสีแดง วินาทีต่อมานางหันไปมองน้องสาว ฟ่านชานลิ่ว

“น้องเล็ก แสดงว่าเจ้าพาคนนอกเข้าไปในห้องหิน…” ฟ่านชานเมิ่งเอ่ยเสียงดังกึกก้องในใจฟ่านชานลิ่ว

“แม้ท่านจะเป็นพี่สาวข้า แต่อย่าพูดอะไรโดยไม่ไตร่ตรอง ข้าถูกท่านใช้งานในโลกถ้ำมาหลายปี ตอนนี้ท่านพยายามกล่าวหาข้าอีก ท่านยังมีจิตสำนึกอยู่หรือไม่?” ฟ่านชานลิ่วหันไปจ้องมองพี่สาว ดวงตาเย็นเยียบ

นางไม่มีวันลืมว่าพี่สาวของนางได้ใช้นางเพื่อไปล่อลวงหวังหลิน ช่วงวินาทีอันตรายได้ทิ้งนางเอาไว้และทำให้นางตื่นขึ้น

ฟ่านชานเมิ่งขบคิดเงียบๆ และไม่พูดอะไรอีก

ขณะที่ภูเขาแดงสั่นเทา กลิ่นอายของเซียนทรงพลังหลายคนในสำนักมหาวิญญาณได้แผ่กระจายออกมา สัมผัสวิญญาณอันน่าหวาดกลัวห่อหุ้มภูเขาลูกนี้เอาไว้

ภูเขานี้เป็นแค่ภูเขาหลักแห่งหนึ่งในสำนักมหาวิญญาณ สำนักมหาวิญญาณมี ยอดเขาหลักทั้งสิ้น 49 แห่ง! แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกแห่งที่มีเซียนขั้นวิบากดับสูญระดับต้น แต่ก็แสดงให้เห็นว่าสำนักมหาวิญญาณทรงพลังแค่ไหน

ณ ส่วนลึกของสายเพลิงปฐพี ร่างหวังหลินห่อหุ้มด้วยเปลวเพลิงและเข้าไปในส่วนลึกอย่างรวดเร็ว สตรีเยาว์วัยกำลังไล่ตามเขามาด้วยจิตสังหารเต็มเปี่ยม

ทว่า สายเพลิงปฐพีมีเจตจำนงของร่างแก่นแท้หวังหลิน ดังนั้นเขาจึงเสมือนมัจฉาในลำธาร เคลื่อนทะยานได้เร็วยิ่งขึ้น ส่วนนางนั้นถูกเจตจำนงขัดขวางและพบว่าการใช้พลังเต็มที่ทำได้ยากขึ้น

ระยะห่างระหว่างทั้งสองไม่ได้ใกล้กันนักแต่ก็มุ่งหน้าเข้าหาสายเพลิงปฐพีเส้นหลักมากกว่าเดิม

ณ ส่วนที่ลึกที่สุดในสายเพลิงปฐพี ข้างในเศียรมังกร ร่างแก่นแท้หวังหลินกำลังนั่งอยู่ในนั้นและกลืนกินเจตจำนงของวิญญาณมังกรอย่างบ้าคลั่ง

เวลาคือสิ่งสำคัญและอันตรายมีอยู่ทุกแห่งหน หวังหลินไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นมากนัก สิ่งเดียวในหัวตอนนี้คือการกลืนกินเจตจำนงแห่งเปลวเพลิง

ขณะที่เขากลืนกินไป วิญญาณมังกรได้ส่งเสียงร้องคำรามอย่างเจ็บปวด ตรงคางของร่างแก่นแท้หวังหลินได้เปลี่ยนเป็นรูปทรงของมนุษย์แล้วและไม่เหมือน วิหคศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป มันเปลี่ยนแปลงมากขึ้นเรื่อยๆจนถึงจุดที่เป็นปากและเริ่มสร้างริมฝีปาก!

ร่างแก่นแท้ของหวังหลินดูเหมือนจะเร่งรีบ ‘เร็วขึ้น กลืนกินให้มากกว่านี้!’ เขาร้องคำรามอยู่ในใจ วิญญาณมังกรส่งเสียงคำราม ร่างกายของมันบิดเบี้ยวอย่างต่อเนื่อง ความเจ็บปวดจากการถูกกลืนกินทำให้มันรู้สึกถึงวิกฤติความเป็นความตาย

ระลอกคลื่นแผ่กระจายออกไปทุกทิศทางจนทำให้สำนักมหาวิญญาณเกิดการสั่นเทา โดยเฉพาะภูเขาแดงที่ส่งเสียงดังสนั่น ยอดเขาแตกกระจาย

ทะเลเพลิงพวยพุ่งขึ้นสู่ยอดฟ้าราวกับต้องการเผาไหม้ท้องฟ้าให้เป็นเถ้าธุลี

การเปลี่ยนแปลงนี้ได้ทำให้สำนักมหาวิญญาณเกิดความสนใจ ศิษย์ในภูเขาทั้งหมดจำต้องล่าถอย

“เกิดอะไรขึ้น!?”

“หรือจะมีคนเข้าไปที่สายเพลิงปฐพีเส้นหลัก?”

เสียงคำรามดังกึกก้อง เหล่าศิษย์ได้มาถึงมากขึ้นเรื่อยๆ

เห็นได้ชัดว่าสตรีเยาว์วัยใต้ผืนดินสัมผัสการเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิวได้ นางดูมืดมนขึ้น นางมองหวังหลินที่กำลังหนี มือขวาสร้างผนึกปรากฏกระจกสีทองแดงขึ้นมา

“กระจกโบราณลายเต๋า เปลี่ยนเป็นเงาแห่งฟ้าดิน สังหารมัน!” นางสะบัดแขนขวา กระจกโบราณส่องประกายเจิดจ้า ควันสีดำจำนวนมากโผล่ออกมาจากประจกและก่อเกิดเป็นใบหน้าผี

สิ้นเสียงคำราม ใบหน้าผีได้พุ่งไปด้วยความเร็วสูงสุด

พริบตาเดียวมันเข้าไปใกล้หวังหลินได้มากกว่าครึ่งทาง! มันยังใกล้ไปได้เรื่อยๆ และอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงสามร้อยฟุต!

ความคิดหวังหลินแบ่งออกเป็นสองส่วน หนึ่งอยู่ในร่างแก่นแท้เพื่อกลืนกินเจตจำนงแห่งเปลวเพลิงและอีกหนึ่งอยู่ในร่างกายที่กำลังหนีจากสตรีเยาว์วัย เมื่อใบหน้าผีอยู่ห่างจากเขาเพียงสามร้อยฟุต หวังหลินหันกลับมา แววตากะพริบ เย็นเยียบ

‘วิชาใบหน้าผีแห่งสำนักมหาวิญญาณ…’ เปลือกตาหวังหลินสั่นเทาและก้าวเท้าขวา เกิดระลอกคลื่นและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เมื่อเขาหายไป ใบหน้าผีพุ่งทะยานเข้ามากลืนกินตรงตำแหน่งที่หวังหลินเคยอยู่

ส่วนลึกในพื้นดินเกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง พอสตรีเยาว์วัยมาถึงและหยุดตรงนี้ นางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

‘นี่มัน…’ นางมองขึ้นไปราวกับรู้สึกว่าหวังหลินปรากฏตัวในส่วนลึกของพื้นดินอีกครั้ง

‘เขาสามารถเคลื่อนร่างพริบตาในสายเพลิงปฐพีเส้นหลักได้ ข้าไม่อาจประเมินเขาต่ำไป…’ นางเคยลองเคลื่อนที่พริบตาแต่ก็ไม่สามารถทำได้ แม้จะประหลาดใจที่หวังหลินทำได้แต่ก็ไม่คิดว่าเป็นปัญหาใหญ่จริงๆ

‘เขาไม่เคลื่อนที่พริบตามาก่อนหน้านี้ นั่นหมายความว่ามันต้องทำให้เขาใช้พลังจำนวนมาก ข้าอยากเห็นจริงๆ ว่าเขาจะเคลื่อนที่พริบตาได้กี่ครั้งกัน!’ นางพ่นลมหายใจเย็นและสะบัดแขน ใบหน้าผีปรากฏขึ้นอีกครั้ง พานางเข้าไปในพื้นดินส่วนลึกเพื่อไล่ล่าหวังหลิน

ร่างกายหยาบของหวังหลินพุ่งทะยานลงไปอย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่ใบหน้าผีและสตรีเยาว์วัยกำลังไล่ตามทัน เขาก็จะเคลื่อนที่พริบตาหนีห่าง แต่เขาไม่ได้ตรงเข้าหาร่างแก่นแท้และเปลี่ยนเป้าหมายเล็กน้อย ซึ่งทำให้ถึงแม้การเคลื่อนไหวดูไร้จุดหมาย แต่ทิศทางกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ร่างแก่นแท้ของหวังหลินค่อนข้างจะปลอดภัยเนื่องจากแยกจากสตรีเยาว์วัยได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครมาขัดขวาง มันเริ่มกลืนกินได้เร็วยิ่งขึ้น

ร่างแก่นแท้ของหวังหลินค่อยๆก่อเกิดจมูกอย่างช้าๆ!

สายเพลิงปฐพีเส้นหลักดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่สามารถหยุดร่างแก่นแท้ของหวังหลินไปได้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับระดับบ่มเพาะ มันถูกกลืนกินจากเปลวเพลิงสองรูปแบบ

เห็นได้ชัดว่าสายเพลิงปฐพีเส้นหลักไม่สามารถเทียบกับหวังหลินได้เลย

ไม่นานนักร่างแก่นแท้ของหวังหลินได้เปลี่ยนจากดวงตาวิหคศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นดวงตามนุษย์สองข้าง! สองดวงตาสงบนิ่งแต่ภายใต้ความสงบนิ่งนั้นสามารถมองเห็นเปลวเพลิงที่เผาไหม้ภายในดวงตาได้

ดวงวิญญาณของสายเพลิงปฐพีมักจะปลดปล่อยความผันผวนรุนแรงทุกครั้งที่มันดิ้นรน พื้นดินจึงสั่นสะเทือนและเกิดเสียงดังกึกก้อง

ร่างแก่นแท้หวังหลินได้สร้างผนึกและส่งเสียงคำราม หน้าผากเปลี่ยนจาก วิหคศักดิ์สิทธิ์ไปเป็นผิวจริง!

ตอนที่จมูก ตาและหน้าผากก่อตัวขึ้นมา มีเจตจำนงสั่นสะเทือนสวรรค์ปรากฏขึ้นภายในร่างแก่นแท้ มันเพิ่งจะเกิดขึ้นมาแต่ก็เติบโตอย่างรวดเร็วพร้อมกับที่เขากลืนกินวิญญาณของสายเพลิงปฐพี

มองไกลๆ ร่างแก่นแท้ของหวังหลินได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงตั้งแต่หัวจรดเท้า มีเพียงตรงศีรษะส่วนบนและเรือนผมที่ยังเป็นรูปร่างของวิหคศักดิ์สิทธิ์ เรือนผมนั้นคือขนนกของวิหคศักดิ์สิทธิ์ยาวเหยียด!

‘เหลือเพียงส่วนผม จากนั้นร่างแก่นแท้ของข้าก็จะสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์!’ หวังหลินดวงตาส่องสว่าง ทว่าวินาทีนั้นเนื่องจากสายเพลิงปฐพีดิ้นรนจนเกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง สตรีเยาว์วัยที่กำลังไล่ตามหวังหลินถึงกับหยุดชะงัก นางมีสีหน้าเปลี่ยนไปหลายครั้งก่อนจะกัดฟันแน่น!

‘คาดคำนวณผิด!! มันมีร่างอวตารที่อยู่ส่วนลึกลงไป มันใช้ร่างดั้งเดิม เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของข้า ขณะที่ข้าไล่ตามจึงเพิกเฉยต่อร่างอวตารของมันโดยไม่รู้ตัว!’

‘ขณะที่ข้าไล่ตามมัน สายเพลิงปฐพีเส้นหลักที่กำลังสั่นเทาก็ควรจะหยุดลง แต่มันกลับรุนแรงขึ้นแทน!’

‘บัดซบ!!’ นางยื่นแขนออกไป จิตสังหารรุนแรงเข้มข้น ล้มเลิกการไล่ตาม ร่างดั้งเดิมของหวังหลินและมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของสายเพลิงปฐพีเส้นหลัก เข้าหาร่างแก่นแท้ของหวังหลิน

พอนางหยุดไล่ตามและเปลี่ยนทิศทาง หวังหลินจึงสังเกตได้ทันทีและเผยรอยยิ้มเยือกเย็น เหตุผลที่เขาทิ้งร่างดั้งเดิมไว้ในห้องหินนอกจากเรื่องที่ร่างดั้งเดิมไม่สามารถทนต้านความร้อนก่อนที่ร่างแก่นแท้จะกลืนกินแก่นแท้เพลิงได้มากพอแล้ว อีกเหตุผลก็เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

ตอนนี้เขาชะลอเวลามาได้เป็นผลสำเร็จ!