432. กะโหลกรอยสักบรรพชน

ด้านหลังชาแมนหกใบไม้ หวังหลินลอบติดตามมาถึงอย่างรวดเร็ว เขาเปลี่ยนกลับเป็นคนผู้หนึ่งและในจังหวะนั้นหวังหลินก็หายตัวไป

ด้วยระดับบ่มเพาะของเขา ไม่มีใครที่สามารถตรวจสอบเขาเจอได้ มีเพียงแค่ชาแมนแปดใบไม้บนต้นไม้เท่านั้นที่มีพลังเพียงพอตรวจสอบหวังหลินพบ

หวังหลินชำเลืองมองชาแมนแปดใบไม้ที่บาดเจ็บหนักและอ่อนแอมาก

ชั่วขณะนั้นชาแมนทั้งหมดรอบต้นไม้แห่งการเกิดใหม่ได้นั่งลงในท่านั่งดอกบัวและเริ่มท่องบทสวดอันซับซ้อน ไม่นานนักรอยสักก็เริ่มปรากฎขึ้นเบื้องหน้าชาแมนแต่ละคนและลอยขึ้น

เหล่าเซียนด้านหลังชาแมนทั้งหมดเดินเข้าไปที่โค้นต้นไม้และนั่งลง เซียนเกือบร้อยคนนั่งอยู่เต็มพื้นที่

หวังหลินรู้ว่าเซียนทั้งหมดนี้มีระดับบ่มเพาะคล้ายๆกัน ทั้งหมดต่างเป็นขั้นแกนลมปราณ

ขณะที่เหล่าเซียนกว่าร้อยคนนั่งลง ชาแมนหกใบไม้ทั้งหมดร้องคำราม เสียงคำรามดังสั่นอย่างประหลาดและทำให้รอยสักทั้งหมดพุ่งเข้าหาต้นไม้แห่งการเกิดใหม่

ในพริบตาเดียวรอยสักก็หายเข้าไปในต้นไม้ ทว่าต้นไม้สั่นเทาทันทีจากนั้นก้านอ่อนเริ่มเติบโตขึ้น กิ่งนั้นเคลื่อนไหวราวกับอสรพิษและเริ่มห่อหุ้มเซียนรอบๆเอาไว้

จังหวะนั้นเซียนทั้งหมดถูกกิ่งก้านมัดเอาไว้และลากขึ้นไปกลางอากาศ

ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้หวังหลินประหลาดใจมาก กิ่งก้านนับไม่ถ้วนงอกออกมาจากต้นไม้แห่งการเกิดใหม่และห่อหุ้มเหล่าเซียนรอบๆ การที่กิ่งก้านเคลื่อนไหวทำให้ต้นไม้ดูราวกับมีชีวิต

“เขากำลังฟื้นฟู!” ดวงตาหวังหลินสว่างวาบ

รอยสักจำนวนมากปรากฎขึ้นและกระพริบไปหนึ่งครั้ง ร่างเซียนทั้งหมดเริ่มสั่นเทา สารอาหารจากร่างกายเหล่านี้ถูกดูดซับไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกันพลังปราณทั้งหมดก็ออกจากร่างเหล่านั้นเข้าสู่กิ่งต้นไม้ราวกับม้าป่าที่มิอาจควบคุมได้

หลังสารอาหารและพลังปราณถูกต้นไม้ดูดซับไป พวกมันถูกเปลี่ยนกลายเป็นพลังลึกลับที่ชาแมนแปดใบไม้ใช้ฟื้นฟู

รอยแผลบนหน้าอกของเขาสมานตัวอย่างช้าๆและกลิ่นอายของเขาค่อยๆฟื้นฟูเช่นกัน

ดวงตาหวังหลินเปลี่ยนเป็นเยือกเย้นและเคลื่อนไหวทันที ด้วยความเร็วที่ไม่มีชาแมนหกใบไม้ตรวจจับได้ หวังหลินพุ่งเข้าไปและปรากฎตัวถัดจากชาแมนแปดใบไม้

รวดเร็วดังสายฟ้า จังหวะที่ปรากฎตัว ฝ่ามือกระแทกลงบนแสงที่ล้อมรอบชาแมนแปดใบไม้เอาไว้

ฝ่ามือขวาของหวังหลินเรืองแสงสีขาวน้ำนม นั่นหมายความว่าเขากำลังใช้พลังปราณสวรรค์อยู่

ตัวเลือกเขามีไม่มากคือลงมือหรือไม่ลงมือ หากลงมือก็จงไม่แสดงความเมตตาอันใดและควรสังหารฝ่ายตรงข้ามในการโจมตีเดียว!

ชาแมนแปดใบไม้ด้านในแสงสีขาวลืมตาขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ฝ่ามือหวังหลินร่อนลงบนแสงสีขาวและเสียงพื้นดินแตกกระจายดังสะท้อนไปทั้งชั้นสี่ แรงกระแทกรุนแรงจนเกิดคลื่นกระแทกกระจายออกมา ดันชาแมนหกใบไม้รอบๆให้ถอยไปมากกว่าพันฟุต แต่ละคนกระอักโลหิตออกมาและรอยสักบนร่าทั้งหมดไม่เสถียร ความผิดพลาดครั้งเดียวนั่นหมายถึงความตายของพวกเขา

หนึ่งในชาแมนหกใบไม้ร้องตะโกนขึ้นหลังจากกระอักโลหิต “เซียนขั้นแปลงวิญญาณ!!!”

จังหวะที่เขาร้องตะโกน เซียนหกใบไม้คนอื่นๆทั้งหมดสั่นสะท้านและจากนั้นเริ่มหลบหนี

หากเป็นก่อนที่หวังหลินจะบรรลุขั้นแปลงวิญญาณ เขาคงไม่สามารถใช้พลังทำร้ายล้างเช่นนี้โดยไม่ต้องพึ่งสมบัติ พลังฝ่ามือที่พึ่งใช้ออกไปมีพลังเทียบเท่ากำปั้นจากร่างหลักซึ่งเป็นเทพโบราณสามดาว

เป็นเพราะกำปั้นนั้นบรรจุพลังปราณสวรรค์เอาไว้!

เหตุผลที่เหล่าเซียนขั้นแปลงวิญญาณแข็งแกร่งและได้รับความเคารพบนดาวเซียนทุกหนแห่งเป็นเพราะการดำรงอยู่ของพลังปราณสวรรค์

แสงล้อมรอบชาแมนแปดใบไม้แตกกระจายทำให้ชายชราสั่นเทาและกระอักโลหิต จากนั้นรอยสักโบราณเหนือศีรษะรีบลดลงมาป้องกันพลังปราณสวรรค์

พลังแข็งแกร่งพุ่งพล่านออกมาจากรอยสักทำให้ฝ่ามือหวังหลินชะลอตัวลงในเสี้ยววินาที

เพียงแค่การชะงักครั้งนี้ ชาแมนแปดใบไม้ร้องคำรามออกมาและรีบล่าถอย เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับอุกกาบาตเพื่อหลบหนีให้ได้

“เจ้าหนีไม่พ้น!”

หวังหลินกดลงบนต้นไม้แห่งการเกิดใหม่

พลังปราณสวรรค์พุ่งพล่านเข้าสู่ต้นไม้แห่งการเกิดใหม่และตามมาด้วยเสียงร้อยร้าวและเสียงดังเป๊าะ ต้นไม้ทั้งต้นแตกกระจายกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย

กิ่งก้านที่กำลังยื่นออกมาจากต้นไม้ทั้งหมดพลันแตกกระจายและเซียนมากกว่าร้อยตกลงบนพื้น

จังหวะที่ตกลงไป สายตาพลันเด่นชัดและความสับสนหายไป

“ออกไปจากที่นี่!” หวังหลินเอ่ยประโยคเดียวและพุ่งออกไปตามหลังชาแมนแปดใบไม้ เขาตบกระเป๋าและเจ้าอสูรยุงปรากฎตัว มันอยู่กับหวังหลินมานานจนมีสติปัญญา ไม่รอให้หวังหลินออกคำสั่งมันจึงรู้ว่าเจ้านายต้องการอะไร

หลังมันปรากฎกาย เจ้าอสูรยุงร้องคำรามและเปลี่ยนไปเป็นลำแสงสีดำพุ่งตามหลังชาแมนแปดใบไม้ที่กำลังหลบหนี จากนั้นจงอยปากขนาดใหญ่แทงเข้าศีรษะชาแมนหกใบไม้คนหนึ่ง เขาร้องอย่างโหยหวนขณะที่อวัยวะภายในถูกดูดซับจนแห้งเหี่ยว กลายเป็นเพียงเถ้ากระดูกและตายไป

หลังจากสังหารไปหนึ่ง เจ้ายุงโยนศพแห้งเหือดทิ้งและพุ่งหาเป้าหมายต่อไป

ด้วยความเร็วของมันไม่ว่าชาแมนหกใบไม้จะรวดเร็วเพียงไหนก็มิอาจเร็วไปกว่าเจ้ายุงไปได้

เหล่าเซียนขั้นแกนวิญญาณที่รอดชีวิตตื่นขึ้น หนึ่งในนั้นจดจำหวังหลินได้และร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น “ผู้ก่อตั้ง!”

หวังหลินกลับมามองคนทีเรียกเขาว่าผู้ก่อตั้ง คนผู้นี้ดูไม่คุ้นเคยและเขาไม่ได้เอ่ยถามออกไปขณะไล่ตามหลังชาแมนแปดใบไม้

แม้ว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้จะฟังดูเหมือนใช้เวลานาน ทว่ากลับเกิดขั้นในเวลาไม่กี่วินาที

หวังหลินเหาะเหินราวสายฟ้า เบื้องหน้าเขาเป็นชาแมนแปดใบไม้ที่มีใบหน้าซีดเผือดขณะกัดฟันแน่นและพยายามหลบหนี

เดิมทีเขาเป็นชาแมนแปดใบไม้ที่อยู่ใต้บรรพชนลำดับห้า แม้จะอยู่ภายในเผ่าละทิ้งอมตะ เขาก็มีตำแหน่งที่สูงมาก ระหว่างสงครามมีเซียนนับไม่ถ้วนต้องตายในกำมือเขา

หนึ่งเดือนก่อนเขาบาดเจ็บหนักจากเซียนขั้นแปลงวิญญาณระดับปลายคนหนึ่ง หลังจากเกือบตายจึงถูกส่งกลับมาที่นี่เพื่อฟื้นตัว แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะมีเซียนขั้นแปลงวิญญาณปรากฎตัวระหว่างที่เขาอยู่ที่นี่

“ตราบใดที่ข้าสามารถหนีไปชั้นเจ็ด ข้าจะปลอดภัย บรรพชนลำดับสามได้รับบาดเจ็บเช่นเดียวกันจากจูเซว่จื่อระหว่างที่ปกป้องวิญญาณบรรพชน ตราบใดที่ข้าสามารถไปถึงชั้นเจ็ด บรรพชนลำดับสามจะช่วยข้าแน่นอน” ชาแมนแปดใบไม้กัดฟันและมุ่งหน้าสู่ทางเข้าชั้นที่ห้า

หวังหลินตามหลังชายชราอย่างใกล้ชิด ดวงตาเยือกเย็นพลันตบกระเป๋าและนำกระบี่สวรรค์ออกมา เขาสูดหายใจลึกและใส่พลังปราณสวรรค์เข้าไปในกระบี่

หวังหลินกระซิบ “ยอมรับความตายซะ!” จากนั้นชูมือขวาขึ้น กระบี่สวรรค์เริ่มเรืองแสงสีขาวและตวัดลงมา แสงสว่างดูเหมือนจะเจิดจ้าขึ้นไปทั้งชั้นสี่พร้อมกับปราณกระบี่พุ่งออกมา

ใบหน้าชาแมนแปดใบไม้เปลี่ยนไป ไม้ต้องหันกลับไปมองด้านหลังเขาก็สัมผัสถึงกลิ่นอายทรงพลังที่ทำให้เส้นผมลุกชูชันได้ หากเขาไม่บาดเจ็บเขาจะสามารถต่อกรได้แน่นอน แต่ทว่าตอนนี้เขาบาดเจ็บหนักและแทบไม่มีพลังงานหลงเหลือ

ชายชราร้องคำรามอย่างเจ็บปวดขณะหันตัวกลับทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เขามองปราณกระบี่ที่กำลังเข้ามาและใช้ฝ่ามือตัวเองตีหน้าผากพร้อมกับตะโกน “รอยสักบรรรพชน!”

รอยสักที่ลอยเหนือเขาตอนกำลังฟื้นตัวและช่วยป้องกันฝ่ามือจากหวังหลินเมื่อตอนนั้นพลันปรากฎขึ้น รอยสักนี้ซับซ้อนและเต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณ

หวังหลินมีสายตาเย็นชาขณะหยุดลงห่างไปหนึ่งพันฟุต จังหวะที่เขาหยุด ปราณกระบี่จึงประทะกับรอยสักทันที

ตู้มมมมม!

เสียงดังสนั่นสร้างคลื่นกระแทกสูงสามสิบฟุตกระจายออกอย่างรวดเร็ว ทำลายล้างทุกอย่างบนพื้นในรัศมีสามนิ้ว

เสียงแตกร้าวดังออกมาจากรอยสักและจากนั้นมันแตกสลาย ดวงตาชาแมนแปดใบไม้ค่อยๆหมองลงและพลังชีวิตเหือดหายอย่างรวดเร็ว

โลหิตจำนวนมากออกมาจากรอยแผลบนหน้าอกชายชรา แม้ดวงตาจะหม่นหมองแต่เขากลับมองหวังหลินด้วยสายตาดุร้ายและเอ่ยถามขึ้น “เจ้าเป็นใคร?!”

“ข้าไม่จำเป็นต้องบอก!” หวังหลินเคลื่อนไหวไปข้างหน้าและปรากฎตัวถัดจากชายชรา ฝ่ามือสร้างผนึกและวางกฎเกณฑ์เอาไว้ จากนั้นสะบัดกระบี่สวรรค์แยกศีรษะเขาออกจากร่าง

ร่างชายชราหล่นลงพื้นดิน

ฝ่ามือขวาหวังหลินชี้ไปที่ศีรษะ หลังจากนั้นขมวดคิ้วและพึมพำ “ไม่มีวิญญาณ?”

จังหวะที่ตัดศีรษะชายชราออกไป เขากระตุ้นวิชาหลอมวิญญาณเพื่อให้มั่นใจได้ว่าวิญญาณจะคงอยู่ในหัวกะโหลกและไม่แตกสลาย

หวังหลินครุ่นคิดเล็กน้อยขณะมองไปที่กะโหลกนั้น จากนั้นสะบัดแขนและเปลวไฟชั่วร้ายล้อมรอบกะโหลก เสียงดังซี่ๆ ศีรษะชายชราถูกหล่อหลอมอย่างรวดเร็ว

ทว่าศีรษะของเขาไม่เผยร่องรอยการละลายภายใต้เปลวไฟนี้เลย ดูเหมือนจะมีสัญลักษณ์สีดำพุผังได้สลักไว้ในกะโหลก

สัญลักษณ์เป็นเช่นเดียวกับรอยสักบรรพชนที่ชายชราพึ่งใช้ไป

หวังหลินครุ่นคิดและวางกะโหลกศีรษะเข้าไปในกระเป๋าและเหาะเหินออกไป

ขณะที่เหาะเหิน พลันได้ยินเสียงคลื่นกระแทกกำลังเข้ามาใกล้ เจ้าอสูรยุงเข้ามาในระยะสายตาอย่างรวดเร็ว ปากของมันเลอะไปด้วยคราบเลือดและดวงตาส่องสาวเผยประกายแห่งความสุข

หลังเก็บเจ้ายุงกลับไป หวังหลินตรวจสอบชั้นที่สี่อีกครั้ง เมื่อไม่พบต้นไม้แห่งการเกิดใหม่อีกเขาจึงเข้าสู่ชั้นที่ห้า