601. หนึ่งหยด
ผลไม้ทะยานสวรรค์ไม่ใช่ของหายาก แม้จะหาไม่ได้ทั่วไปมันก็ยังพอหาได้ในดาวซูซาคุ
ขนาดของมันเท่ากับกำปั้นทารก หากมันสุกแล้วจะมีสีม่วงและส่งกลิ่นหอมแปลกๆออกมา หากผู้ใดได้ลิ้มรสมันเพียงผลเดียว เขาจะรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุขราวกับได้ขึ้นสวรรค์ นี่คือเหตุผลว่าทำไมผลไม้ชนิดนี้จึงเรียกว่าผลไม้ทะยานสวรรค์
ถ้าคนทั่วไปได้กินมันลงไปถึงแม้จะแค่เพียงผลเดียวก็ตามพวกเขาจะเสพติด แต่มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อเซียนมากนัก ทว่าหากเซียนได้ลิ้มรสมันพวกเขาจะสิ้นสติจากความมึนเมา
ในโลกมนุษย์ทั่วไป มีเพียงผู้ร่ำรวยและทรงพลังเท่านั้นที่จะได้รับผลไม้ทะยานสวรรค์เหล่าเซียนเมื่อจ่ายเงินก้อนโต จากนั้นพวกเขาก็สามารถดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ทำให้มึนเมาราวกับได้ขึ้นสวรรค์
หวังหลินมองไปยังที่ราบ มองดูราวกับว่าที่นี่ไม่มีขอบเขตและเต็มไปด้วยผลไม้ทะยานสวรรค์
แต่วังหลินไม่ได้สนใจผลไม้ ตอนนี้แขนกระดูกหุ้มเกราะได้เจาะผ่านกฏเกณท์ด้านนอกเข้ามาถึงที่นี่แล้ว พลังปราณปิศาจหนาแน่นถูกปล่อยออกมาจากแขนของมันและล้อมรอบบริเวณ
หวังหลินจ้องมองแขนข้างนั้นด้วยสายตาเย็นชา มือขวาสัมผัสกระเป๋าพลันปรากฏกระบี่สวรรค์ในฝ่ามือ
ฉวี่ลี่กั๋วแผดเสียงคำรามอย่างรวดเร็ว ตั้งแต่ที่มันไม่อาจจัดการกับหวังหลินได้ก็มักจะระมัดระวังตัวมากขึ้นตอนที่หวังหลินนำกระบี่สวรรค์ออกมามันจึงตัดสินใจว่าจะทำให้สำเร็จในวันนี้!
มันได้ติดตามวังหลินมาหลายปีและคุ้นเคยกับนิสัยของหวังหลินเป็นอย่างมาก เขาคิดเข้าข้างตัวเองว่า “ตราบใดข้าทำประโยชน์ให้ ปิศาจตัวนี้จะไม่คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น”
เสียงฮึมออกมาจากกระบี่สวรรค์ กระบี่ผู้ภูมิใจว่าทรงพลังเหนืออาวุธอื่นทั้งหมด อย่างไรก็ตามเสียงฮึมที่ปล่อยออกมากลับแฝงความคิดชั่วร้าย
หลังจากแขนกระดูกสีดำปรากฏขึ้น มันได้ตวัดเล็บใส่หวังหลินอีกครั้งและสายลมปิศาจสวรรค์ได้พัดอ่อนๆเข้าหา
หวังหลินเตรียมรับมือไว้แล้ว สายตาเย็นยะเยือกและจิตใจแห่งการฆ่าฟันปรากฏออกมา หวังหลินกวัดแกว่งกระบี่สวรรค์อย่างรวดเร็วก่อให้เกิดคลื่นปราณกระบี่มังกรพร้อมกับกระบี่สวรรค์ถีบตัวเองออกไปด้วย
ภายใต้การควบคุมของฉวี่ลี่กั๋ว กระบี่สวรรค์กวาดเข้าหาแขนกระดูกอย่างน่าอัศจรรย์ กลายเป็นการต่อสู้ระหว่างพัวพันกับแขน
แขนกระดูกไม่แยแสกระบี่สวรรค์และยื่นมือออกไปคว้ากระบี่ ทว่าขณะที่แขนสัมผัสกระบี่สวรรค์ส่งเสียงซี่ๆคล้ายน้ำแข็งจับเหล็กร้อน
ฉวี่ลี่กั๋วเริ่มหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ มันกำลังจะหลุดพ้นอิสระและสามารถโจมตีแขนกระดูกกได้อีกครั้ง แต่ทว่าปราณปิศาจที่หนาแน่นออกมาจากปลอกแขนและเข้าไปในกระบี่สวรรค์
ฉวี่ลี่กั๋วตื่นตกใจและต้องการเป็นอิสระ แต่แขนกระดูกดุจคีมเหล็กยึดแน่นกับกระบี่สวรรค์
หวังหลินมองทุกอย่างเบื้องหน้าอย่างเฉยชา ในขณะที่ปราณปิศาจถูกปล่อยออกมา หวังหลินยกนิ้วชี้ขึ้น “ดัชนีมาร!”
ที่เปลี่ยนไปครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ปราณสวรรค์แต่เป็นปราณปิศาจที่ปลดปล่อยออกมา ด้วยระดับบ่มเพาะขั้นเทวะ หวังหลินสามารถเปลี่ยนพลังฟ้าดินได้ ที่ต่างจากกลิ่นอายแห่งความตายจากดัชนีแห่งความตายก็คือมันเป็นปราณปิศาจ
นิ้วชี้ขวาหวังหลินดุจวังวนขนาดใหญ่ ปราณปิศาจทั้งหมดพุ่งขึ้นสู่นิ้ว ในไม่ช้าลำแสงสีดำหนึ่งจุดปรากฏที่ปลายนิ้วของหวังหลิน
แสงสีดำนี้ดูคล้ายสามารถกลืนกินแสงได้และเมื่อมันปรากฏกลับล้อมรอบด้วยปราณปิศาจหนาแน่น เพียงสะบัดนิ้วมือแสงสีดำได้พุ่งเข้าใส่แขนกระดูกทันที
มันเร็วมาจนร่อนใส่แขนกระดูกในริบตา จากนั้นเสียงการแตกหักก็ดังขึ้น แขนกระดูกแตกร้าวและฉวี่ลี่กั๋วรีบนำกระบี่ออกห่าง
ในขณะที่แขนกระดูกเริ่มแตกกระจาย เกิดสัญลักษณ์หนึ่งกระพริบบนปลอกแขน จากนั้นแขนกระดูกสีดำแตกสลายกระจายออกอย่างรวดเร็วก่อให้เกิดวงแหวนสีดำที่กว้างกว่าหมื่นฟุต
ปราณปิศาจกระจายทั่วพื้นที่หมื่นฟุตได้ก่อเกิดเป็นที่จองจำ!!
สัญลักษณ์ปรากฏขึ้นบนปลอกแขนเพิ่มอีกและเริ่มเปล่งเสียงดังดุจตีระฆัง เสียงที่ออกมาจากปลอกแขนดูเหมือนจะออกมาจากสวรรค์ดังก้องภายในพื้นที่หมื่นฟุต
เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในชั่วพริบตา คลื่นเสียงนี้แข็งแกร่งกว่าสายลมปิศาจสวรรค์ถึงร้อยเท่า ดังนั้นความกระจ่างที่หวังหลินใช้จิตใจแห่งการฆ่าฟันเพื่อฟื้นฟูขึ้นมาได้แสดงอาการอ่อนแอ
สีหน้าหวังหลินเริ่มตึงเครียด ทะยานขึ้นบนอากาศหนึ่งก้าว แขนมือสร้างผนึกก่อนจะเปลี่ยนเป็นฝ่ามือกระแทกเข้าใส่ปลอกแขนทันที
ทันทีที่ฝ่ามือของเขาประทับบนปลอกแขน เปลวเพลิงปิศาจมหึมาระเบิดออกจากปลอกแขนทันที เปลวเพลิงปิศาจกลายเป็นร่างเงาเท่ากำปั้น มีหนึ่งเขาและสีดำสนิท หลังจากที่มันปรากฏตัวพลันเหยียดยิ้มด้วยความดูถูกก่อนจะอ้าปากและหัวเราะเสียงดัง!
วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินสั่นสะท้านแต่ดวงตายิ่งเยือกเย็นมากขึ้น มือขวาไม่หยุดชะงักและกดทับลงปลอกแขน
ชั่วขณะนั้นร่างเงาจากปลอกแขนปล่อยเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะรุนแรงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า
เสียงที่แรงกล้าเช่นนี้ได้สร้างคลื่นเสียงสะท้อนระหว่างวังหลินและปลอกแขน
คลื่นเสียงสะท้อนเป็นเพียงหน้าฉากเท่านั้น การโจมตีที่แท้จริงนั้นพุ่งเป้าไปที่วิญญาณดั้งเดิมของเขา ต้องขอบคุณเสียงหัวเราะปิศาจนั่น วิญญาณดั้งเดิมของหวังหลินได้เริ่มเคลื่อนออกจากร่างอีกครั้ง จิตใจแห่งการฆ่าฟันกำลังพังทลาย!
ร่างเงาบนปลอกแขนเริ่มยิ้มชั่วร้าย ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นอีกครั้ง!
หวังหลินกัดปลายลิ้น เขาพุ่งไปข้างหน้าแทนที่จะถอยกลับและคว้าเกราะแทน จากนั้นส่งปราณสวรรค์ในร่างเข้าสู่เกราะแขนอย่างบ้าคลั่ง
ในขณะที่ปราณสวรรค์พุ่งเข้าไปในปลอกแขน เสียงหัวเราะชั่วร้ายพลันหายไป ทว่าร่างเงาสีดำได้หายไปด้วยและเข้าสู่ร่างหวังหลินผ่านแขนของเขา มันเปลี่ยนเป็นคลื่นปราณปิศาจพุ่งเข้าใส่วิญญาณดั้งเดิม
ระบำปิศาจแห่งความสับสน!
เมื่อหวังหลินคว้าปลอกแขนได้แล้วจึงรีบร่อนลงมาบนพื้นจากนั้นนั่งสมาธิทันที ปราณปิศาจเคลื่อนผ่านเส้นชีพจรและก่อให้เกิดภาพลวงตาตรงเข้าเขย่าวิญญาณดั้งเดิม
หวังหลินเผยสายตาประกายแสงชั่วร้ายขณะที่มองผลไม้ทะยานสวรรค์ทั้งหมดรอบตัวเขา หวังหลินไม่ลังเลสะบัดมือและผลไม้ทะยานสวรรค์ทั้งหมดในระยะหมื่นฟุตหลุดออกจากกิ่งก้านและลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
มีผลไม้ทะยานสววค์ไม่น้อยกว่าหมื่นผล ดุจท้องฟ้าส่วนใหญ่ถูกปกคลุมด้วยผลไม้สีม่วง
ในขณะเดียวกันปราณปิศาจภายในตัวเขาได้ล่อลวงวิญญาณดั้งเดิมให้ลอยจากร่าง
ใบหน้าหวังหลินมืดมนพร้อมกับหุบแขนลง ทันใดนั้นผลไม้ทั้งหมดในท้องฟ้าแตกกระจัดกระจายและน้ำผลไม้ถูกแยกออกมาจากผล จากนั้นเริ่มหลอมรวบรวมเข้าด้วยกันก่อนจะเกิดการควบแน่น ควบแน่นและควบแน่น!
ในชั่วพริบตา น้ำจากผลทะยานสวรรค์ซึ่งมีมากกว่าหมื่นผลถูกหลอมรวมให้เหลือเพียงหยดเดียว!
หนึ่งหยดของเหลวสีแดงดุจโลหิต!
เมื่อมองไปยังของเหลวสีแดง หวังหลินคว้ามันและโยนเข้าไปในปากโดยไม่ลังเล
ขณะที่ของเหลวเข้าไปในปาก ทั้งร่างเริ่มสั่นเทา ความรู้สึกอันแปลกประหลาดของผลทะยานสวรรค์ได้เพิ่มพูนขึ้นหลายเท่าปะทุขึ้นเป็นเสียงดังสนั่นภายในจิตใจ
ด้วยการกระตุ้นอันทรงพลังนี้ จิตใจหวังหลินตื่นเต้นถึงระดับสูงสุด เขาระงับความตื่นเต้นและใช้มันเป็นพลังให้กับร่างกาย วิญญาณดั้งเดิมซึ่งกำลังจะถูกล่อลวงออกไปพลันหยุดชะงัก!
สายตาหวังหลินแดงฉานและเส้นเลือดปูดพองบนศีรษะราวกับกำลังทนทรมานกับความเจ็บปวดมหาศาล
“ออกไป!”
หวังหลินคำรามเสียงต่ำดุจสายฟ้าคำรามสะท้อนไปทั่วดินแดน จากนั้นร่างเงาสีดำถูกบังคับให้ออกจากร่างผ่านมือขวา!
อย่างไรก็ตาม ร่างเงาสีดำยังคงต่อต้านมาก เมื่อมันถูกบังคับให้ออกไปครึ่งร่างจึงหัวเราะร่าและพยายามจะกลับเข้าร่างหวังหลินอีกครั้ง
หวังหลินใบหน้าดุร้ายขึ้นเมื่อมีพลังของผลไม้ทะยานสวรรค์อยู่เต็มร่าง มันให้พลังกับร่างของเขาราวกับไม่มีหมดสิ้นโดยที่ต้องทนความเจ็บปวดทรมาณ แต่มันก็ยังให้ความสุขกับเขาด้วย!
ความเจ็บปวดและความสุขถูกเขาระงับเอาไว้จนก่อให้เกิดแรงระเบิดเหนือจินตนาการ!
“ออกไป!!!”
หวังหลินยกทั้งศีรษะและแขนขึ้น พลังจากแรงระเบิดได้บังคับร่างเงาสีดำให้ออกจากร่างกายทันที!
ร่างเงาสีดำถูกผลักออกมาและลอยอยู่กลางอากาศ หวังหลินมองมันด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เขาคว้าร่างเงานั้นส่งปราณสวรรค์พุ่งออกจากร่างทะลักเข้าสู่ใส่มันทันที
ร่างเงาส่งเสียงครวญคราง เปลี่ยนร่างเป็นเส้นด้ายเล็กๆหลุดรอดจากมือหวังหลินก่อนจะกลับคืนร่างเดิมออกไปร้อยฟุตและจ้องหวังหลินด้วยสายตาอาฆาต
แต่หวังหลินไม่สนใจสายตาเช่นนั้น ในขณะเดียวกันความรู้สึกจากผลไม้กำลังระเบิดออกมา หวังหลินยังคงอยู่ภายใต้ผลกระทบของมัน ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวชี้นิ้วก้อยไปที่เงาสีดำโดยไม่ลังเล!
ดัชนีนรก!
หวังหลินใช้ดัชนีนรกด้วยพลังขั้นเทวะ นิ้วมือชี้ไปที่ขุมนรกเพื่อกระตุ้นเขตแดนภายในวิญญาณดั้งเดิม ดัชนีแฝงเขตแดนแห่งชีวิตและความตาย บรรจุความตั้งใจทั้งหมดของหวังหลิน!
ดัชนีบรรลุพลังถึงขีดสุดภายใต้ผลจากผลไม้ทะยานสวรรค์!
ดัชนีที่ทำให้โลกเปลี่ยนสีสัน!
ดัชนีนรกคือวิชาที่มีพลังไร้ขีดจำกัดใกล้เคียงกับวิชาเทพระดับต่ำ ดังนั้นท้องฟ้าบางส่วนเริ่มปริแตก หนึ่งดัชนีที่กำหนดความเป็นตาย!
ร่างเงาหนึ่งเขาเผยท่าทางไม่เชื่อสายตา มันส่งเสียงร้องและต้องการหลบหนี แต่ดัชนีเข้ามาถึงในพริบตา!
ร่างเงาสีดำหยุดกึกและเริ่มสูญสลายทันที!
เสียงคำรามโกรธแค้นเปล่งออกมาจากหอคอยทมิฬในสนามรบโบราณ จากนั้นอำนาจทรงพลังพุ่งออกมาและรวมเข้ากับอากาศ
หลังจากแขนข้างนั้นหายไป กฏเกณฑ์ที่สร้างขึ้นด้วยปราณปิศาจครอบคลุมหมื่นฟุตพลันหายวับ
มือขวาของหวังหลินยังคงจับปลอกแขน ปราณปิศาจบ้าคลั่งจำนวนมากที่ปล่อยออกมาจากปลอกแขนยังคงพยายามทะลวงให้เป็นอิสระแต่มือขวาหวังหลินจับไว้แน่น พลันพ่นพลังดั้งเดิมออกมาจากปากตกลงบนเกราะแขน พลังดั้งเดิมเปลี่ยนเป็นใยแมงมุมและผนึกเกราะแขนเอาไว้
จากนั้นเก็บปลอกแขนไว้ในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง ดวงตาหวังหลินยังแดงก่ำราวกับผลกระทบของผลไม้ทะยานสวรรค์ยังคงไม่หายไป เจตนาต่อสู้อันแรงกล้าได้เกิดภายในร่างหวังหลิน!
เจตนาต่อสู้นี้ทรงพลังอย่างยิ่งและมิอาจระงับมันไว้ได้ หวังหลินสะบัดแขนขวาส่งกระบี่สวรรค์ออกมา ฉวี่ลี่กั๋วไม่กล้าพูดเพราะหวังหลินในตอนนี้ได้ทำให้จิตใจของมันสั่นเทา