764. โอกาส 3

การล่มสลายของมิติเก็บของทำให้เขาต้องใช้วิชาผสานโลหิตดั้งเดิม จากนั้นเขาก็คิดว่าตัวเองโชคร้ายที่ต้องมาเจอตาเฒ่าที่เอาวิญญาณดั้งเดิมของเขาไปครึ่งส่วนพร้อมกับพลังดั้งเดิมอีกครึ่งที่เขาบ่มเพาะมานานหลายหมื่นปี

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ระดับบ่มเพาะตกลงไปอย่างมหาศาล แต่นั่นคงไม่เป็นไรถ้าหากชายชราไม่โจมตีครั้งสุดท้ายจนทำให้เขากลับคืนสู่สภาวะหลับไหลตามเดิมเพื่อรอคอยให้หยดโลหิตกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง นอกจากนี้การโจมตีของชายชรายังบรรจุพลังแข็งแกร่งเสมือนกับที่คุมขัง

ขณะที่การผสานของเขาถึงช่วงจังหวะสำคัญและกำลังจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หวังหลินก็ปรากฏตัวขึ้นมา บรรพชนโลหิตเผชิญกับความพ่ายแพ้มามากมาย ดังนั้นท้ายที่สุดเขาก็ทำได้แต่เพียงหลบหนีเท่านั้น

ตอนนี้เขาอ่อนแอยิ่ง วิญญาณดั้งเดิมเต็มไปด้วยความโกรธแค้นรุนแรง!

“หวังหลิน เจ้าและข้าไม่อาจอยู่ร่วมกันได้!!” บรรพชนโลหิตร้องคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่งและพุ่งเข้าไปในความว่างเปล่า เขาสูญเสียเหตุผลทั้งหมดไปแล้ว หากคนอื่นมาเจอแบบเขาก็คงเป็นเช่นเดียวกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกฏเกณฑ์ที่ชายชราลึกลับคนนั้นทิ้งเอาไว้ได้ทำให้เขาบ้าคลั่ง เขาหันกลับทันทีและไล่ตามหวังหลินตรงจุดที่หายไป

“ข้าไม่รักษาอาการบาดเจ็บของข้าและจะฆ่าเจ้าแทน!”

ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ที่หวังหลินอยู่ค่อยๆลอยผ่านความว่างเปล่า ดวงตาหวังหลินปิดสนิทและมีกระบี่สวรรค์หมุนวนรอบร่าง ฉวี่ลี่กั๋วลอยอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าขมขื่นและพึมพำขึ้นมา “ข้าควรจะจากไป…แต่ข้าไม่สามารถทิ้งเจ้าสัตว์ร้ายตนนี้ไว้ที่นี่ อีกทั้งข้าฉวี่ลี่กั๋วเป็นคนซื่อสัตย์และไม่ทำสิ่งที่เหมือนเป็นการทรยศผู้เป็นนายอย่างแน่นอน…ครั้งนี้ข้าจะไม่วิ่งหนี ดังนั้นเจ้าสัตว์ร้ายตนนี้จะเห็นคุณค่าของข้ามากขึ้นและให้ผลประโยชน์อีกมากในอนาคต…ฮี่ฮี่ ลุงฉวี่ช่างฉลาด!”

ดวงตาฉวี่ลี่กั๋วเปลี่ยนไปและตัดสินใจ

“นอกจากนั้นเจ้าอสูรร้ายนี่เป็นเพียงแค่ร่างอวตาร…ร่างดั้งเดิมของเขา…” เมื่อคิดถึงร่างดั้งเดิมของหวังหลิน มันก็สั่นสะท้าน หากมีคนเดียวที่มันกลัวที่สุดจากก้นบึ้งจิตใจ นั่นก็คือร่างดั้งเดิมของหวังหลิน!

ในดาราจักรพันธมิตรเซียน มีดาวเคราะห์ร้างแห่งหนึ่งกำลังปลดปล่อยสายฟ้าออกมา ลึกลงไปข้างในมีถ้ำที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติได้เต็มไปด้วยสายฟ้า ในนั้นมีคนผู้หนึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ข้างใน

เส้นผมสีแดงโลหิต ร่างกายปลดปล่อยกลิ่นอายหนาวเหน็บ ระหว่างคิ้วมีดวงดาวสี่ดวงกำลังหมุนอย่างช้าๆ ขณะที่เขากำลังบ่มเพาะนั้นเส้นสายพลังปราณจากทุกทิศทางก็เข้าสู่ร่างกาย

ทันใดนั้นเขาลืมตาขึ้นมา ภายในสายตาสงบนิ่งมีร่องรอยจิตสังหารอันน่าหวาดกลัวอยู่ด้วย

“บรรพชนโลหิต! เจ้าบังคับให้ร่างอวตารของข้าตกอยู่ในอาการวิกฤต ข้าจะปล่อยเรื่องนี้ไปได้อย่างไร?!” เขาคือร่างดั้งเดิมของหวังหลิน

ร่างดั้งเดิมกำหมัดแน่นและยืนขึ้นอย่างช้าๆ หลังขบคิดอยู่สักพักเขาก็พุ่งตัวขึ้นไป ชั้นผิวดินเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาพร้อมกับดินด้านบนเขาแตกกระจาย

ปัง!

เสียงดังสนั่นกึกก้องพร้อมกับร่างดั้งเดิมพุ่งออกมาจากใต้ดินทางฝั่งตะวันออกของดวงดาว ฝุ่นผงจำนวนมากแตกกระจายไปทั่วทุกแห่ง

หลังจากออกมาก็ไม่หยุดพัก พุ่งออกไปในอวกาศ เมื่อเข้าสู่อวกาศไปแล้ว หวังหลินอ้าแขนและบีบเข้ามา เสียงกรุบกรอบดังออกมาจากร่างกายเขาอย่างต่อเนื่อง

เสียงดังถี่ขึ้นและหนักแน่นขึ้น โลหิตบนร่างกายปูดพองและเกิดเสียงคำรามอู้อี้ออกมาจากข้างในร่างอย่างต่อเนื่อง

ร่างกายเขาค่อยๆเปลี่ยนไป ขาสองข้างหนาขึ้นและค่อยๆยืดออก ส่วนแขนสองข้าก็เช่นเดียวกัน ร่างกายทั้งหมดของเขาค่อยๆเติบโตราวกับกำลังสูงขึ้นดุจลูกบอลลูน

ณ ตอนนี้ร่างกายขยายอย่างบ้าคลั่ง ระหว่างกระบวนการนี้แม้กระทั่งเสียงหนักแน่นที่ออกมาจากร่างกายก็เหมือนกับเสียงคำรามจากยุคโบราณ

ใบหน้าไม่มีความเจ็บปวด มีแต่เพียงความสงบนิ่งและความโกรธเกรี้ยว

เวลาครึ่งก้านธูปต่อมา ยักษ์สูงมากกว่าพันฟุตก็ปรากฏขึ้น!

ร่างกายปลดปล่อยกลิ่นอายอำมหิต ผิวหนังเต็มไปด้วยสัญลักษณ์รูนหยาบๆและบอบบาง การเรืองแสงของมันทำให้เขาส่งสัมผัสแห่งบารมีที่มิอาจจินตนาการได้

เสียงคำรามต่ำออกมาจากปาก เสียงคำรามนี้ดุจออกมาจากยุคโบราณและเต็มไปด้วยกลิ่นอายกดทับบนโลก ทุกสิ่งทุกอย่างภายในระยะของเสียงคำรามดูเหมือนฟื้นความทรงจำจากยุคโบราณได้และทั้งหมดก็ล่าถอย

แม้กระทั่งอสูรดุร้ายบนดาวใกล้เคียงทั้งหมดต่างก็นอนหมอบอยู่บนพื้นและเริ่มตัวสั่น เป็นการสั่นที่ออกมาจากจิตวิญญาณของพวกมัน

เทพโบราณคือเทพแห่งอวกาศ!

ช่วงยุคที่เทพโบราณท่องไปในอวกาศ สิ่งมีชีวิตทุกอย่างต้องเทิดทูนพวกเขา!

ตอนนี้ดูเหมือนว่าหลังจากเทพโบราณหายตัวไปหลายหมื่นหลายแสนปี เสียงคำรามนี้ราวกับกำลังประกาศว่าเทพโบราณได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง!

ณ ตอนนี้มีเพียงหวังหลินที่มีอำนาจแห่งเทพโบราณ! เพราะเขาคือเทพโบราณ!

ตั้งแต่สี่ดาวขึ้นไป ร่างกายเทพโบราณจะเติบโตขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ก่อนหน้านี้หวังหลินระงับร่างกายเอาไว้ แต่ตอนนี้เขาหยุดระงับมันและปล่อยให้ร่างเทพโบราณปรากฏตัวขึ้นมาเป็นครั้งแรก!

มีเพียงการแสดงร่างกายเทพโบราณเท่านั้นถึงจะถูกเรียกว่าเป็นเทพโบราณตัวจริงและมีพลังอำนาจของเทพโบราณ!

“บรรพชนโลหิต…เจ้าทำให้ร่างอวตารของข้าตกอยู่ในอาการย่ำแย่ ข้าจะทำลายดาวโลหิตของเจ้าซะ!” สายตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมไร้ก้นบึ้ง ตอนที่เขาก้าวเท้าราวกับทั้งดาราจักรกำลังสั่นเทา

เขาเดินผ่านอวกาศราวกับเดินบนพื้นและมุ่งหน้าออกไปไกล

ขณะเดินพลันยกแขนขวาขนาดยักษ์ขึ้นมาชี้ตรงระหว่างคิ้ว พลังปราณจำนวนมากรวบรวมอยู่ปลายนิ้วก่อตัวเป็นประทับที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายโบราณ ตราประทับนี้แล่นลงระหว่างคิ้วของเขาและทำให้ดวงดาวสี่ดวงหายไป

ตราประทับนี้ไม่ใช่สิ่งที่เหล่าเซียนสามารถใช้ได้ มันเป็นสิ่งที่มีเพียงเทพโบราณเท่านั้นที่ใช้ได้และมันเป็นการซ่อนตัวตนของเทพโบราณ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นจะมองเห็นตัวตนของเขา เว้นแต่จะมีเซียนแข็งแกร่งมากปรากฏตัว

“ตั้งแต่ที่ดาราจักรพันธมิตรเซียนมีเผ่ามารยักษ์ ไม่มีใครคิดว่าร่างสูงหนึ่งพันฟุตของข้าคือเทพโบราณ!” สายตาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น เทียบกับเทพโบราณวัยเยาว์แล้วร่างเขาเล็กน้อยและอ่อนแอยิ่ง ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดว่าเป็นเทพโบราณแม้จะเห็นเขาก็ตาม

หวังหลินพุ่งไปหาดาวเคราะห์โลหิตทันที ในอดีตเขาเคยเห็นแผนที่ดวงดาวที่เทียนหยุนเคยให้ ดังนั้นจึงรู้ตำแหน่งของดาวโลหิตได้เป็นธรรมดา

ขณะที่เคลื่อนไหวผ่านอวกาศ ดวงตาขมวดเข้าด้วยกัน เขาเห็นกองหินแตกหลายชิ้นขนาดต่างกันกำลังลอยคว้างในอวกาศ

หินพวกนี้มีอยู่ทั่วไปในอวกาศ

ขณะที่ก้าวไปข้างหน้า เขาไม่ได้หยุดชะงักและคว้ามือเข้าหาหินกว้างร้อยฟุตทันที หวังหลินร้องคำรามออกมา ก้อนหินถูกแรงดึงดูดด้วยพลังปราณและเคลื่อนที่ต่อไปข้างหน้า

หลังหวังหลินจากไป เซียนสองคนโผล่หัวออกมาจากเศษหินที่เล็กกว่า ทั้งสองสั่นเทาด้วยความหวาดกลัง จ้องร่างดั้งเดิมของหวังหลินที่หายออกไปไกลอย่างตะลึงงัน

“นั่น…นั่นมันอะไร…” ทั้งสองคนมองหน้ากันเอง พวกเขารีบจากไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางเมื่อไหร่ก็ตามที่หวังหลินเจอก้อนหินพวกนี้ เขาจะเลือกพวกมันที่มีขนาดร้อยฟุต จากนั้นก็คว้ามันและใช้พลังปราณลากไประหว่างทางด้วย ของพวกนี้คืออาวุธของเขา ในความทรงจำของหวังหลิน เทพโบราณขั้นต้นไม่ได้มีวิชามากมายนักและใช้ของพวกนี้เป็นอาวุธ ซึ่งดูเหมือนว่าของพวกนี้จะใช้ได้ง่ายและยิ่งมีมากก็ยิ่งดี!

หวังหลินมุ่งตรงเข้าหาดวงดาวโลหิตพร้อมกับก้อนหินเป็นทางยาวเหมือนกับสายน้ำตามไปด้วย ยิ่งเข้าใกล้ขึ้นและใกลขึ้นเขาก็เขาคว้าพวกมันไปด้วยจิตสังหารน่ากลัว!

“ฆ่า!”