768. รูปธรรมหยาง! โต้กลับ!

หวังหลินไม่เคยหวังให้ทัณฑ์สวรรค์ตกลงมาเหมือนเช่นวันนี้ เขามองดูสายฟ้าเจ็ดสีกำลังควบแน่นอยู่ในก้อนเมฆ

ทัณฑ์สวรรค์ทั้งหมดที่เขาเคยประสบมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นสายฟ้ามีแสงเจ็ดสี

ก้อนเมฆเจ็ดสีรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว บรรจุอำนาจแห่งสวรรค์อันทรงพลัง ภายใต้แรงกดดันนี้พลันเกิดเสียงแตกร้าวออกมาจากชิ้นส่วนที่อยู่ใต้หวังหลิน

ชายขอบของชิ้นส่วนแตกสลายขึ้นอีก ขนาดของมันเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วแต่ว่ายิ่งมันหดตัวลง ความทนทานของมันก็ยิ่งน่าหวาดกลัว

สายตาหวังหลินเปล่งประกาย พลังดั้งเดิมจำนวนมากพุ่งผ่านในร่างกาย

ไม่เพียงแต่จิตใจเต้นกระดอนเร็วรัว แต่การสั่นสะเทือนจากวิญญาณได้ทำให้พลังดั้งเดิมข้างในร่างโคจรเร็วขึ้นไปอีก

ความรู้สึกทรงพลังปราฏขึ้นมาในจิตใจหวังหลิน เขาไม่เคยสัมผัสความรู้สึกการควบคุมเช่นนี้มาก่อน หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาและกำหมัด

ในที่สุดหวังหลินก็ได้รับประสบการณ์ความรู้สึกของการมองลงบนโลกด้วยความเย็นชาหลังจากไอ้รับพลังอำนาจแห่งการควบคุมโลก!

หวังหลินสัมผัสความรู้สึกการทะลวงผ่านขีดจำกัดของเซียนขั้นแรกได้อย่างชัดเจน! เขาทะลวงผ่านขั้นเทวะระดับปลายสูงสุดและบรรลุขั้นมายาหยิน!

“ทัณฑ์สวรรค์ รุนแรงขึ้นมาอีก!” หวังหลินมองบนท้องฟ้าด้วยสายตาดุดัน

ชั่วขณะนี้เองสายฟ้าเจ็ดสีควบแน่นเร็วยิ่งและปลดปล่อยลำแสงเจ็ดสีออกมา ทั้งยังมีเสียงประหลาดและจากนั้นก็ตกลงมาทันที

เสียงนั้นดุจเสียงปิศาจที่สามารถเขย่าจิตใจทุกคน ร่างอันคุ้นเคยนับไม่ถ้วนปราฏขึ้นมารอบตัวหวังหลิน แต่สายตาเขายังคงสงบนิ่ง

กระแสสายฟ้าเจ็ดสีตกลงมาพร้อมกับเสียงคำรามดังสนั่น ราวกับมันต้องการทำลายทุกอย่างที่ขวางทางเพื่อเข้าหาหวังหลินจากฟากฟ้า

สายฟ้ากระทบลงบนร่างหวังหลินในพริบตา เสียงคำรามสนั่นผืนดินสะท้อนไปทั่วชิ้นส่วนแดนสวรรค์และแทนที่เสียงทุกสิ่งทุกอย่าง

เมื่อพลังอำนาจแห่งสายฟ้าเข้าสู่ร่างกาย หวังหลินถูกผลักลงไปบนพื้นทันที ร่างกายถูกกดทับลงไปในพื้นดินส่วนลึก ร่างโลหิตและพลังจากชายชรากลับสลายตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับต่อสู้พลังอำนาจแห่งทัณฑ์สวรรค์

“มาอีก!” หวังหลินพุ่งร่างเข้ากลางอากาศ สายฟ้าวิ่งวนผ่านทั้งร่างกาย เส้นผมเขาพริ้วไสวโดยไร้แรงลม หวังหลินในตอนนี้ดุจเทพมาร!

อำนาจแห่งสวรรค์ไม่อาจต่อต้านได้ ก้อนเมฆทั้งหมดตอนนี้เปลี่ยนเป็นกราดเกรี้ยว ก้อนเมฆหมุนปั่นรูปก้นหอย สายฟ้าเจ็ดสีกระหน่ำใส่หวังหลินดุจสายฝน แม้กระทั่งชิ้นส่วนแดนสวรรค์ก็ถูกสายฟ้านี้ห้อมล้อมไปด้วย

เสียงเดียวที่มีอยู่คือเสียงคำรามสนั่นของสายฟ้า หวังหลินตอนนี้ราวกับตกอยู่ในสายฟ้านรกที่ซึ่งมีสายฟ้าเจ็ดสีอยู่ทุกที่

พื้นที่ชิ้นส่วนแดนสวรรค์แตกกระจายอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเหลือขนาดเพียงหนึ่งหมื่นฟุต! ราวกับหวังหลินอยู่ในเตาหลอมสวรรค์ที่ซึ่งมีสายฟ้ามากมายกระหน่ำใส่เขาไม่หยุด

ร่างกายหวังหลินมีรอยร้าวมากมายและกระจายออกอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันร่างโลหิตที่เข้าไปในร่างกายเขาก็แตกสลายอย่างสมบูรณ์และปลดปล่อยพลังดั้งเดิมมหาศาลข้างในวิญญาณหวังหลิน

ความรู้สึกทรงพลังนั้นเกิดขึ้นอีกครั้งในร่างหวังหลิน หวังหลินสัมผัสได้ว่าระดับบ่มเพาะของเขากำลังจะปีนขึ้นไปอีกครั้งอย่างชัดเจน!

จากขั้นมายาหยินที่มั่นคงไปสู่ขั้นมายาหยินระดับสูงสุด และมันยังคงปีนขึ้นไปอีก!

มันกำลังเข้าใกล้ขั้นรูปธรรมหยาง!

“ยังขาดอีกเล็กน้อย!” สายตาส่องสว่างขึ้นมา ร่างโลหิตของบรรพชนโลหิตได้แตกสลายและไม่คงอยู่อีกแล้ว ทว่ามันยังมีพลังจำนวนมากจากชายชราลึกลับ หวังหลินรู้สึกว่าหากเขาไม่ขจัดมันออกไปจะเกิดผลกระทบยิ่งใหญ่ต่อร่างกายแน่นอน

สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว เส้นทางการบ่มเพาะเต็มไปด้วยอันตราย ความมั่งคั่งจะได้รับมาก็คงต้องเสี่ยงเท่านั้น ตอนนี้มีเพียงเส้นทางเดียวที่ต้องเลือก!

หวังหลินพุ่งขึ้นไปในอากาศ พุ่งหาก้อนเมฆในท้องฟ้าดุจลูกธนู

นี่คือการโต้กลับครั้งแรกของหวังหลิน เขาไม่ทนทุกข์ทรมานกับทัณฑ์สวรรค์แต่กลับเลือกจะโจมตีมัน!

หวังหลินพุ่งตรงเข้าไปในก้อนเมฆ อ้าแขนออกและสูดหายใจดุดัน ส่งเสียงคำรามออกมาดุจอสูรคำราม พริบตานั้นก้อนเมฆทั้งหมดรวมตัวกัน สายฟ้าทั้งหมดที่อยู่ภายในพุ่งใส่หวังหลินอย่างบ้าคลั่ง

หวังหลินหัวเราะดุจคนบ้า วิญญาณดั้งเดิมแพร่กระจายออกมาปกคลุมร่างกายเพื่อดูดซับสายฟ้า พลังงานที่ชายชราหลงเหลือเอาไว้เคลื่อนผ่านวิญญาณเขาอย่างรวดเร็ว ภายใต้การกระหน่ำของสายฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดนี้มันได้ปลดปล่อยพลังดั้งเดิมจำนวนมากออกมา

นี่คือโอกาส โอกาสยิ่งใหญ่ที่สุดของหวังหลินตั้งแต่เริ่มบ่มเพาะมามากกว่าครั้งไหน แน่นอนว่านี่ก็เป็นโอกาสในการมองเห็นระดับสามด้วย!

ขณะกลืนกินก้อนเมฆ ระดับบ่มเพาะหวังหลินปีนป่ายขึ้นไปไม่มีหยุด ตอนนี้หวังหลินลืมเลือนเรื่องก้อนเมฆและพลังงานจากชายชราไปแล้ว เขาอ้าปากและกลืนกินก้อนเมฆไปจำนวนมากมาย

ขณะที่ดูดซับพวกมันอย่างต่อเนื่อง เหล่าก้อนเมฆค่อยๆหดลงและไม่หนาแน่นอีกแล้ว พวกมันเบาบางจนแม้แต่บรรพชนโลหิตยังมองเห็นหวังหลินชัดเจน

บรรพชนโลหิตสูดลมหายใจ เมื่อเห็นว่าหวังหลินกลืนกินก้อนเมฆเข้าไปจริงๆจึงยากที่จะเชื่อสายตาและพึมพำขึ้นมา “เจ้าคนบ้า…หวังหลินเป็นคนบ้า…ไม่มีใครกล้าคิดจะกลืนกินทัณฑ์สวรรค์…ข้าไม่อาจปล่อยให้มันทำต่อไปได้!” สายตาบรรพชนโลหิตส่องสว่างขึ้นมาและพุ่งเข้าใส่ทันที

เขาตกอยู่ขั้นรูปธรรมหยางระดับสูงสุดเนื่องจากอ่อนแอเกินไป ห่างจากขั้นส่องสวรรค์เพียงก้าวเดียว ทว่าแค่นี้เขาก็มั่นใจมากในการฆ่าหวังหลิน!

บรรพชนโลหิตเปลี่ยนไปเป็นเงาโลหิตและมุ่งตรงเข้าหาหวังหลินที่อยู่ภายในก้อนเมฆ ขณะนั้นหวังหลินรู้สึกถึงสัมผัสอันตรายที่กำลังเข้ามาหาได้ ดวงตาเปลี่ยนเป็นเยือกเย็นและมองเห็นเงาโลหิตกำลังมุ่งหน้าเข้ามาผ่านก้อนเมฆได้ทันที

“บรรพชนโลหิต!” หวังหลินเหยียดยิ้มพลางล่าถอยกลับในก้อนเมฆ

บรรพชนโลหิตเผยสีหน้ามืดมนอยู่นอกก้อนเมฆ เขากัดฟันแน่นก่อนจะพุ่งตัวเข้าไป ขณะที่ย่างกรายเข้าไปนั้นพลันสัมผัสถึงพลังอำนาจแห่งสวรรค์ได้ เข้าไม่ได้มีวิญญาณดั้งเดิมมังกรสายฟ้าโบราณเหมือนหวังหลินและระดับบ่มเพาะอ่อนแออย่างยิ่ง เมื่อเผชิญกับทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้เขาจึงเกิดความรู้สึกกลัว

อย่างไรตอนนี้ไม่มีความรู้สึกใดจะเอาชนะแรงกระตุ้นเขาให้ฆ่าหวังหลินไปได้ พลันพ่นลมหายใจเย็นพร้อมกับพุ่งตัวไปข้างหน้า วินาทีต่อมาเขาก็เห็นหวังหลินติดกับสายฟ้านับไม่ถ้วนภายในก้อนเมฆ

ขณะที่เขาเห็นหวังหลินราวกับว่าได้เห็นภาพลวงตา เขารู้สึกราวกับไม่ได้เห็นเป็นคนแต่เป็นมังกรสายฟ้า!

หวังหลินจ้องบรรพชนโลหิตที่กำลังเข้ามา พลางยกแขนขึ้นและผ่าลงทันที ตัดสวรรค์พุ่งออกไปโดยพลัน บรรพชนโลหิตรีบสร้างผนึกขึ้นมาก่อตัวเป็นเงาโลหิต เงาโลหิตนั้นพุ่งออกไปปะทะกับตัดสวรรค์ก่อนที่จะแตกสลายทันที

บรรพชนโลหิตขมวดคิ้วและถอนหายใจ หากระดับบ่มเพาะเขาไม่ตกลง เช่นนั้นเงาโลหิตคงไม่แตกสลายแบบนี้

ขณะที่กำลังจะใช้อีกวิชา เขาเห็นหวังหลินล่าถอยเข้าไปในก้อนเมฆอีกครั้ง หวังหลินทั้งยังใช้ตัดสวรรค์อีกครั้งโดยไม่สนใจว่าจะใช้พลังดั้งเดิมไปแค่ไหน

ตอนนี้หวังหลินมีพลังดั้งเดิมในร่างกายมากเกินไป ตัดสวรรค์ของเขาราวกับคมมีดพุ่งผ่านก้อนเมฆเข้าหาบรรพชนโลหิต

บรรพชนโลหิตพ่นลมหายใจเย็น ฝ่ามือสร้างผนึกก่อเกิดเป็นสัญลักษณ์รูนกระพริบแสงสีแดงโลหิต จากนั้นทั้งหมดก็แตกสลายในพริบตา ซึ่งทำให้ก้อนเมฆรอบๆตัวเขาถอยห่างออกไปสิบฟุต

หวังหลินซ่อนตัวในก้อนเมฆและรีบล่าถอย ขณะเดียวกันก็กลืนกินก้อนเมฆจำนวนมากเข้าไปเพื่อให้สายฟ้าเข้าสู่ร่างกาย พลังจากชายชรากำลังสลายไปอย่างรวดเร็ว

บรรพชนโลหิตจับจ้องหวังหลินพลันพุ่งไปข้างหน้า ทรงกลมโลหิตสองก้อนก่อตัวขึ้นในฝ่ามือ หวังหลินต้องการจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เขาเกิดความรู้สึกอันตรายข้างในก้อนเมฆเหล่านี้ ยิ่งอยู่นานก็ยิ่งกลัวอุบัติเหตุจะเกิดขึ้น

ถ้าหากเขาไม่ได้อยู่ในก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์ เมื่อนั้นบรรพชนโลหิตคงทำตามเป้าหมายได้ไม่ยาก อีกทั้งระดับบ่มเพาะของเขายังสูงกว่า แต่การอยู่ในก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์มันกลับยากยิ่งที่จะฆ่าหวังหลิน!

วิญญาณดั้งเดิมสายฟ้าของหวังหลินเสมือนกับปลาในแม่น้ำ พลังงานจากชายชราลึกลับกำลังเป็นปฏิปักษ์ต่อสายฟ้าทั้งหมดที่เข้ามาในร่างกาย นอกเหนือจากนั้นยังมีพลังดั้งเดิมอันทรงพลังกระตุ้นขึ้นมาในร่างกายเขาด้วย

ทั้งหมดนี้ทำให้หวังหลินต้องการอยู่ในก้อนเมฆพวกนี้!

เมื่อเผชิญกับการไล่ล่าของบรรพชนโลหิต หวังหลินเคลื่อนตัวผ่านหมู่มวลก้อนเมฆพร้อมกับดูดซับสายฟ้าและกลืนกินอย่างต่อเนื่อง ก้อนเมฆค่อยๆเล็กลงเรื่อยๆ

ชั่วขณะนั้นเองร่างหวังหลินเกิดการสั่นเทาทันที พลังงานจากชายชราสูญสิ้นอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นในร่างกายเขาจึงไม่วุ่นวายอีกแล้ว มีเพียงแต่พลังดั้งเดิมเท่านั้น!

ภายใต้ผลกระทบของพลังดั้งเดิมอันทรงพลัง ระดับบ่มเพาะของหวังหลินเพิ่มพูนอย่างบ้าคลั่ง พริบตานั้นเขาก็ทะลวงผ่านขั้นมายาหยินสูงสุดและเข้าสู่ขั้นรูปธรรมหยาง!

นี่มันยังไม่จบ ขณะที่พลังดั้งเดิมถูกวิญญาณดูดซับไป พลังปราณสวรรค์ทั้งหมดเลือนหายไปจากร่างกาย ระดับบ่มเพาะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง หวังหลินพึ่งก้าวเข้ามาขั้นรูปธรรมหยางและระดับกำลังเสถียรขึ้น!

การเปลี่ยนแปลงในร่างกายหวังหลินได้ทำให้สีหน้าบรรพชนโลหิตต้องเปลี่ยนไปมหาศาล เขากระทั่งรู้สึกหนังศีรษะด้านชาเล็กน้อย

‘ข้าไม่อาจปล่อยเขาไปได้ หากปล่อยไปเขาอาจจะบรรลุขั้นส่องสวรรค์ระดับต้น!’ สายตาบรรพชนโลหิตแดงฉาน ตอนที่เขากำลังเฝ้ามองทัณฑ์สวรรค์อยู่นั้นเขาได้ปรับแต่งร่างกายและสร้างเลือดเนื้อขึ้นมาใหม่

หวังหลินรู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งมากกว่าก่อนหน้านี้มีอยู่เต็มไปทั่วร่างกาย ดวงตาส่องสว่างดุจคบเพลิง เกิดความรู้สึกราวกับสามารถควบคุมได้ทั้งโลก หวังหลินสูดหายใจลึกขณะที่บรรพชนโลหิตใกล้เข้ามา จากนั้นวางนิ้วมือตรงระหว่างคิ้วเพื่อยอมให้วิญญาณพุ่งออกมาจากร่าง

ร่างหวังหลินตกลงจากก้อนเมฆแต่ถูกวิชาเซียนชี้นำ หลังจากลงถึงพื้นมันก็นั่งสมาธิลงฝึกฝน

หลังจากออกมาจากร่างกายแล้ว วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินเปลี่ยนเป็นมังกรสายฟ้าโบราณยาวมากกว่าพันฟุตอีกครั้ง เขาดูน่าตกตะลึงอย่างยิ่งเมื่ออยู่ภายในก้อนเมฆทัณฑ์สวรรค์!

“บรรพชนโลหิต เมื่อเจ้าส่งตัวเองมาหาข้า ข้าจะตอบสนองความต้องการนั้น!”