860. ข้าต้องการเป็นที่หนึ่ง
หวังหลินไม่ได้ผสานตัวเข้ากับโลกตอนที่อยู่ในระยะของดาวปฐพีเพลิง เขาเดินไปทีละก้าวด้วยความรวดเร็วแทน เหตุผลที่เขาไม่ได้ผสานตัวเข้ากับโลกและใช้บิดมิติก็เพราะว่าการต่อสู้ครั้งนี้สำคัญยิ่ง!
การก้าวแต่ละก้าวทำให้จิตใจสงบลง ดวงตาสงบนิ่งจนน่าหวาดกลัว สัมผัสการต่อสู้เพิ่มพูนแข็งแกร่งขึ้นขณะก้าวไปข้างหน้า!
เจตนาการต่อสู้เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ท้ายที่สุดก็ก่อตัวเป็นพายุด้านหลังหวังหลิน พายุนี้แข็งแกร่งเกินไปเนื่องจากบรรจุเจตนาการต่อสู้ของหวังหลินเอาไว้ทั้งหมด!
‘ฉายาเทพ 108 คน ข้าต้องการเป็นหนึ่งในตำแหน่งเทพสวรรค์ ไม่ใช่เทพปฐพี 72 คนที่เหลือ!’ ดวงตาเยือกเย็นวูบวาบ เขาต้องการชนะ!
การแข่งขันเพื่อตำแหน่งเทพทั้ง 108 คนนี้เป็นเพียงแค่ก้าวแรกเท่านั้น เขาต้องได้รับคุณสมบัติในเขตทิศใต้เสียก่อนจึงจะแข่งขันได้จริงๆ!
พายุที่ก่อตัวขึ้นจากเจตนาการต่อสู้ได้แผ่กระจายอย่างบ้าคลั่ง กลิ่นอายน่าหวาดหวั่นผสานเข้ากับโลก ปลาสีขาวและดำหมุนวนอยู่ข้างในพายุ ปกคลุมพื้นที่รัศมีนับหมื่นลี้และขยายตัวอย่างต่อเนื่อง!
เจตนาการต่อสู้ออกมาจากจิตใจหวังหลิน ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร เส้นผมดำขลับพัดปลิวดูคล้ายกับเทพมาร!
เสื้อผ้าสีขาวไม่ได้ดูเหมือนหิมะแต่เป็นกระดูก!
หวังหลินไม่ได้ต้องเอาชนะอย่างเดียว เขาต้องเอาชนะอย่างหมดจด มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะมีคุณสมบัติพอให้ตระกูลเซี่ยงเอาจริงเอาจัง!
‘หวานเอ๋อ…’ เจตนาการต่อสู้ในแววตาหวังหลินพวยพุ่งถึงจุดสูงสุด ทว่ายังมีความเศร้าเล็กๆแฝงอยู่ด้วยและความเศร้านี้มาจากหวานเอ๋อ
เขายังจดจำถึงภาพลวงตาที่ทั้งโลกแตกสลายเมื่อยามที่น้ำตาหยดสุดท้ายของลี่มู่หวานไหลรินลงมา สัมผัสนั้นเจือปนความเศร้าและโดดเดี่ยว
หวังหลินไม่เคยลืมตอนที่เขาบรรลุขั้นเทวะ เขาจะต้องฝืนลิขิตสวรรค์โดยไม่มีเศษเสี้ยวที่จะยอมพ่ายแพ้!
การเข้ามาดาราจักรทุกชั้นฟ้าและต่อสู้ทุกสนามรบได้ไกลขนาดนี้ก็เพื่อหาทางชุบชีวิตหวานเอ๋อ! คำพูดจากหญิงสาวตระกูลเซี่ยงเป็นเสมือนสายฟ้าผ่าลงกลางใจเขานับไม่ถ้วน นั่นคือเหตุผลพื้นฐานที่เขามาดาราจักรแห่งนี้!
เขาไม่อาจพ่ายแพ้ได้!
ทั้งยังมีการทดสอบของฉิงชุ่ยด้วย หวังหลินไม่ยอมให้ตัวเองพ่ายแพ้!
ขณะที่กำลังถือความเชื่อมั่นอันแรงกล้าและเจตนารมณ์การต่อสู้อย่างเหนียวแน่น วิญญาณดั้งเดิมหวังหลินหมุนโคจร พายุด้านหลังเติบโต เหล่าปลาหยินหยางหมุนเป็นวงกลมเร็วขึ้นไปอีก!
เจตนาการต่อสู้นี้แผ่กระจายอย่างบ้าคลั่งและกึกก้องอยู่ภายในระยะหมื่นลี้ของดาวปฐพีเพลิง! หวังหลินก้าวเดินทีละก้าวและค่อยๆเร็วขึ้นและเร็วขึ้น เขาเร็วมากกว่าสายฟ้า มากกว่าอุกกาบาตและกระทั่งลำแสงหลายเท่า!
ด้วยความเร็วขนาดนี้ หวังหลินจึงพุ่งตรงเข้าไปในพื้นที่ระยะสามหมื่นลี้ของดาวปฐพีเพลิงเพียงแค่ชั่วพริบตา!
วินาทีนั้นสองเซียนที่กำลังต่อสู้กันอยู่กลับหน้าซีดและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาหลงลืมกระทั่งว่าตัวเองกำลังต่อสู้กันอยู่ แต่ละคนหันศีรษะหาต้นตอของพลังที่ทำให้เกิดความรู้สึกหวาดกลัวนั่น!
ไม่ใช่เพียงแค่สองคนเท่านั้นแต่สีหน้าของทุกคนภายในระยะหมื่นลี้พลันเปลี่ยนพร้อมกับมองออกไปไกล แม้กระทั่งผู้ส่งสาส์นชุดฟ้าสองคนของอารามเทพอัสนียังรู้สึกหัวใจเต้นกระดอน โลหิตในร่างแข็งตัว พลังดั้งเดิมเคลื่อนไหวบ้าคลั่งในร่างกายราวกับไม่สามารถต่อต้านได้เลย!
บรรพชนของตระกูลเซียนทั้งหมดลืมตาขึ้นมาจากการบ่มเพาะ พวกเขาจ้องมองออกไปไกล ดวงตาส่องสว่างด้วยความตกใจ
“เจตนาการต่อสู้ทรงพลังอะไรเช่นนี้!”
ถ้าพวกเขารู้สึกเช่นนี้แล้วคงไม่จำเป็นต้องพูดถึงคนอื่นๆเลย สมาชิกตระกูลเซียนทั้งหมดทั้งมวลต่างเฝ้ามองด้วยความตกตะลึง พลังปราณในร่างเริ่มกระตุ้นอย่างบ้าคลั่งโดยไร้การควบคุม
เมื่อเผชิญกับเจตนาการต่อสู้มากล้นและเหนือจินตนาการเช่นนี้ จิตใจแต่ละคนไม่อาจทนรับไหวได้ เจตนาการต่อสู้แข็งแกร่งเกินไป มันหนาแน่นและกดขี่มากล้น!
ต่อสู้!
เจตนาการต่อสู้ไม่มีที่สิ้นสุดนี้ได้ก่อตัวเป็นคำว่า “ต่อสู้” ดังกึกก้องใจหูของเซียนรอบด้านทุกคน แม้คำพูดนี้จะเงียบสนิทแต่กลับสนั่นสะเทือนอยู่ในใจทุกคน ใครที่ระดับอ่อนแอพลันกระอักโลหิตและบาดเจ็บทุรนทุราย!
เมื่อพวกเขาพ่ายแพ้ต่อเจตนาการต่อสู้นี้ ความคิดแต่ละคนจึงต้านทานไว้ไม่ได้!
ดวงตาเฉินกงฮู่ปูดโปนและยืนขึ้นทันที ความรู้สึกต่อต้านไม่ได้พวยพุ่งออกมาจากส่วนลึกในวิญญาณดุจน้ำหลาก ในความคิดเขามันราวกับเป็นอสูรยุคแรกเริ่มที่ก้าวเดินออกมาไกล เจตนาการต่อสู้ไร้ก้นบึ้งนี้ทำให้เลือดลมเขาเดือดพล่าน ราวกับว่าถ้าเขากุมลมหายใจไว้และไม่ปล่อยออกมา เขาคงได้รับบาดเจ็บหนัก!
นี่มันไม่ใช่จุดสำคัญ จุดสำคัญก็คือในเจตนาการต่อสู้นี้กลับมีความรู้สึกอันคุ้นเคยอย่างยิ่ง กลิ่นอายนั้นผสานเข้ากับความขมขื่นในใจทำให้เกิดความรู้สึกซับซ้อนไปทั่วร่างกาย
‘นายท่าน…ที่เคารพ!!’ ร่างเฉินกงฮู่สั่นสะท้าน เดิมทีเขาคิดว่าจะปล่อยวางลงแล้วและหมดศรัทธาในตัวนายท่าน เขาคิดว่าตัวเองโดนเขาหลอก ทว่าในตอนนี้พลังขุมหนึ่งเกิดขึ้นในร่างเขาทำให้ตื่นเต้น แต่ครานี้แฝงความดื้อรั้นเอาไว้ด้วย!
เฉินกงฮู่ร้องคำรามไปรอบๆ กลิ่นอายนี้ดูดซับอารมณ์ซับซ้อนภายในตัวเขาและเปลี่ยนมันเป็นเจตนาการต่อสู้ไปด้วย พร้อมกับตะโกนออกมาดุจมังกรยักษ์
นี่ไม่ใช่มีแค่เขาเท่านั้น แม้แต่จางกงเล่ยก็ยืนขึ้นและจ้องมองออกไปด้วย เขาไม่มีความสามารถในการตรวจจับซิ่วมู่เหมือนเฉินกงฮู่ แต่กลิ่นอายคุ้นเคยที่เขาสัมผัสได้ในเจตนาการต่อสู้จึงพอจะคาดเดาได้ เขาดุจกระบี่ที่ชักออกมาจากฝัก นำพาแรงกดดันจากเจตนาการต่อสู้และความไม่ยอมอ่อนข้อของตระกูลจางไปด้วย เจตนาการต่อสู้มหึมาระเบิดออกมาจากตัวเขาภายหลังเฉินกงฮู่ปลดปล่อยของตัวเอง
เจตนาของเขาเปลี่ยนกลายเป็นมังกรเช่นกันแต่เป็นมังกรปราณกระบี่พุ่งออกมาจากร่าง!
ถังหยานเฟิงยืนขึ้นอย่างเชื่องช้า จิตสังหารเข้มข้นระเบิดออกมาจากร่างกาย ทั้งร่างพุ่งออกไปดุจสายฟ้าเข้าหาจุดที่มีเจตนาการต่อสู้ออกมา ดวงตาเยือกเย็น จิตสังหารสั่นสะเทือนผืนปฐพี!
จิตสังหารและเจตนาการต่อสู้ผสานเข้าด้วยกันก่อเกิดเป็นพายุ ผสานเข้ากับเจตนาของเฉินกงฮู่และจางกงเล่ย พุ่งเข้าเผชิญหน้ากับของหวังหลินที่เข้ามาหาพวกเขา!
ภายใต้แรงกดดันนี้ ไม่ได้มีเพียงแค่ทั้งสามที่เกิดปะทุเจตนาการต่อสู้ขึ้นมา วินาทีต่อจากนั้นมีเจตนาการต่อสู้อีกหลายสิบพุ่งออกไปด้วยกลิ่นอายไม่ยอมแพ้
ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้เซียนรอบด้านทั้งหมดตื่นตะลึง!
มีแต่เพียงชายชราชุดคลุมม่วงจากอารามเทพอัสนีเท่านั้นที่ยังคงสงบนิ่ง ดวงตาปิดสนิทไม่มีการเปลี่ยนแปลง
พายุมากมายที่เกิดขึ้นจากเจตนาการต่อสู้พุ่งเข้าหาและปะทะกับเจตนาของหวังหลิน เกิดการะเบิดดังสนั่นราวกับพื้นที่อวกาศภายในระยะหมื่นลี้สั่นสะเทือน หวังหลินในชุดสีขาวค่อยๆก้าวเข้ามาทีละก้าว!
เมื่อเขามาถึง เจตนาการต่อสู้ที่ส่งเข้าหาเขาพลันถูกระงับเอาไว้อย่างช้าๆ สายตาเยือกเย็น จิตสังหารและเจตนาการต่อสู้มหึมาทั้งหมดได้ถูกระงับเอาไว้!
ขณะที่ถังหยานเฟิงพุ่งออกมาส่งเสียงคำรามกึกก้อง กระบี่สีขาดปลดปล่อยปราณกระบี่ในมือ โคจรพลังดั้งเดิมในร่างกาย ปรากฏวิชามากมายรอบตัวเขาเปลี่ยนกลายเป็นดอกบัวสีแดงสดพุ่งใส่หวังหลิน!
ด้านหลังเขาคือเซียนจำนวนหนึ่งที่ไม่ได้โดนเจตนาการต่อสู้กดขี่และกำลังพุ่งเข้าหาหวังหลิน!
แววตาหวังหลินกระพริบเย็นเยียบและก้าวเท้า ยกแขนขวาขึ้นมา พลังดั้งเดิมในร่างพุ่งออกไปดุจพายุ ใช้พลังขั้นส่องสวรรค์ระดับต้นกวาดผ่านทั่วบริเวณ!
ขณะที่พลังดั้งเดิมแผ่กระจายออกไปอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาถังหยานเผิงเผยความหวาดกลัว เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าคนตรงหน้าจะทะลวงผ่านขั้นรูปธรรมหยางและบรรลุขั้นส่องสวรรค์แล้ว!
ขณะที่แววตาเผยความหวาดกลัวนั้น หวังหลินก็มาถึงและส่งตัดสวรรค์ออกไปเข้าปะทะกับกระบี่สีชาดของถังหยานเฟิงทำให้มันแตกกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อยและปลิวว่อน
สองดัชนีหวังหลินตั้งท่ากระบี่และแทงทะลุผ่านวิชาของถังหยานเฟิงทั้งหมด ดอกบัวสีแดงสดรอบถังหยานเฟิงแตกสลาย
สองดัชนีหวังหลินยังไม่หยุดแค่นั้น มันพุ่งตรงเข้าประทับบนหน้าอกถังหยานเฟิง เกิดเสียงดังปัง จากนั้นถังหยานเฟิงกระอักโลหิตและกระเด็นกลับหลัง เสียงดังป๊อปออกมาจากร่างกายและสายฟ้าระเบิดพุ่งพล่าน วิญญาณดั้งเดิมได้รับความเสียหายและถูกโยนออกไปไกล
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในพริบตา รวดเร็วเกินหยั่งถึง ด้วยระดับบ่มเพาะขั้นส่องสวรรค์ระดับต้นของหวังหลิน การขับไล่เซียนขั้นรูปธรรมหยางสูงสุดไร้ค่าไปเลย ถ้าหากเขาใส่เจตนาสังหารลงไป เมื่อนั้นถังหยานเฟิงคงตายไปแล้ว!
หวังหลินถอนนิ้วมือ ดวงตาที่สามเปิดขึ้นและยิงลำแสงออกไป หวังหลินหันมาหาเซียนทั้งหมดที่ตามหลังถังหยานเฟิงมา สีหน้าแต่ละคนเปลี่ยนไปพร้อมกับวิชาพวกเขาเปลี่ยนกลับเป็นพลังดั้งเดิม ทั้งหมดกระอักโลหิตและถูกผลักกระเด็น!
หวังหลินกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ร้อยแปดตำแหน่งผู้มีคุณสมบัติของเขตใต้ ข้าซิ่วมู่ ต้องการเป็นที่หนึ่ง!”
ท่ามกลางเหล่าเซียนรอบด้าน มีบางคนอุทานขึ้นมาว่า “ซิ่วมู่!”
“จ้าวปิศาจซิ่วมู่!”
“เขาคือซิ่วมู่ ข้าได้เจอมากับตาตัวเองแล้ว!”