896. สำนักซากศพ

แทบวินาทีที่ชายคนนั้นตะโกนขึ้นมา เสียงดังสนั่นออกมาจากใต้พื้นดินลานจัตุรัส บนพื้นเกิดรอยร้าวขึ้นและมีชายชราแปดคนพุ่งออกมา

ผู้อาวุโสทั้งแปดปลดปล่อยกลิ่นอายโบราณ พวกเขาจ้องหวังหลินและพุ่งเข้าใส่โดยไม่ลังเล

หวังหลินยิ่งโกรธมากขึ้น ผู้อาวุโสแปดคนทั้งหมดมีควันสีดำระหว่างคิ้ว ทว่ามีจุดแสงสีทองปกป้องดวงวิญญาณแต่ละคนเอาไว้

หวังหลินก้าวเท้าชี้ไปข้างหน้า ควันสีดำขาวและดำแปดสายพุ่งออกไปหาคนละเส้น ควันสีขาวดำล้อมรอบในทันทีและทำลายควันตรงระหว่างคิ้ว!

ร่างผู้อาวุโสแปดคนสั่นเทา เงียบขรึมโดยพลัน สิ่งแรกที่พวกเขาเห็นคือหวังหลินกำลังโกรธ ทั้งหมดต่างสั่นสะท้าน หนึ่งในนั้นอุทานออกมา “บรรพชนหวังหลิน!”

เจ็ดคนที่เหลือเผยท่าทางตื่นเต้น

หลังกล่าวคำพูดนั้นออกมา ความโกลาหลขนาดใหญ่พัดพาเข้าใส่ด้านล่าง สีหน้าเซียนแต่ละคนเปลี่ยนไป ไม่อาจเชื่อสิ่งที่เห็น

ตรงกันข้าม สมาชิกตระกูลหวังทั้งหมดเผยท่าทางประหลาด มีเพียงส่วนน้อยเกิดอาการตื่นเต้น

ขณะนั้นควันสีดำจำนวนมากซึ่งออกมาจากชายชราได้ผสานเข้ารวมกันกลายเป็นอสรพิษยักษ์ลำตัวยาวหลายร้อยฟุต มันร้องคำรามพุ่งเข้าใส่หวังหลิน

คราวนี้ต้าซานก้าวออกมาตรงๆและโยนกำปั้นเข้าใส่ เสียงพื้นดินสนั่นหวั่นไหวและเจ้าอสรพิษแตกสลายทันที ต้าซานถอนกำปั้นและกลับมาด้านหลังหวังหลิน ตั้งแต่ต้นจนจบสีหน้าเขายังเย็นชาเหมือนเดิม

แววตาหวังหลินกระพริบจิตสังหาร ยกแขนขวาขึ้นมาและประทับลงไป พื้นดินดังสนั่น พลังรุนแรงกระหน่ำใส่พื้นดิน จากนั้นคนผู้หนึ่งลอยออกมาจากหลุม

ร่างท่อนบนเปลือยเปล่า เส้นผมยาวไสวตามแรงลม ดวงตาหรี่แคบมองหวังหลินที่อยู่กลางอากาศ

“เจ้ากล้าหล่อเลี้ยงวิญญาณอาฆาตในลูกหลานตระกูลหวังของข้าเชียวหรือ? เจ้าตาย!” น้ำเสียงเย็นเยียบพลางก้าวเท้า สายฟ้าปรากฏบนแขนขวาพุ่งเข้าใส่ฝ่ายตรงข้าม

สีหน้าชายคนนั้นเปลี่ยนไปมหาศาล คิดว่าซ่อนตัวเองไว้อย่างแนบเนียนแต่ก็ยังถูกพบเจอ ตอนนี้จึงรีบล่าถอย ระดับบ่มเพาะของเขาสูงล้ำเหนือกว่าใครบนดาวซูซาคุเพราะเขาเป็นเซียนขั้นมายาหยิน ทว่าในจังหวะนี้ความคิดก็สั่นเทา มองกลับไปยังสตรีสาวสวมชุดราตรีหลากสีข้างๆกับชายวัยกลางคน

แววตานางเยือกเย็น ตอนที่นางเห็นหวังหลินกำลังโจมตีฝ่ายตรงข้าม นางพ่นลมหายใจเย็นอยู่ในใจ ยกแขนขวาขึ้นมาและกำลังจะใช้วิชา

ทว่าขณะที่หวังหลินพุ่งใส่ชายคนนั้น ใต้ฝ่าเท้าเกิดระลอกคลื่นและหายตัวไปทันที

การหายไปของเขาทำให้ชายผู้ผุดขึ้นมาจากพื้นตกตะลึง แต่ดวงตาส่องสว่างและหลับหนีโดยไม่ต้องคิด ต้าซานดวงตาเย็นเยียบและกำลังจะไล่ล่า แต่เด็กหัวโตนำหน้าไปหนึ่งก้าว ไล่ตามชายคนนั้นไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

ส่วนสตรีชุดหลากสี นางตกตะลึงเช่นเดียวกัน สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปพลันพุ่งตัวออก แต่มันสายเกินไปแล้ว ร่างหวังหลินปรากฏตัวอยู่ในห้องโถงข้างๆกับนาง แววตากระพริบสายฟ้าวูบวาบพลางชี้ออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว สายฟ้านับไม่ถ้วนจากสรวงสวรรค์คล้ายแทงทะลุผ่านช่องว่างและรวมกันไปที่ปลายนิ้วเขาโดยตรง

ดัชนีนำพาสายฟ้าทรงอำนาจเข้าปะทะกลางแผ่นหลังหญิงสาว!

ร่างนางสั่นไหว กระอักโลหิตคำโต อสรพิษยักษ์ขดตัวเหนือศีรษะนาง ทว่าวินาทีที่อสรพิษปรากฏตัวขึ้นมันก็พังทลาย ใบหน้านางซีดขาว ขณะที่สายฟ้ากำลังทำลายร่างและวิญญาณของนาง มีเสียงฟินิกซ์ร้องเสียงแหลมออกมา ฟินิกซ์ห้าสีปรากฏขึ้นขัดขวางสายฟ้าของหวังหลิน

นางถอยร่นและกำลังจะใช้วิชา แต่หวังหลินก้าวนำหน้านางอีกครั้ง ปรากฏตัวด้านข้าง ดัชนีเต็มไปด้วยสายฟ้าประทับลงใส่

สายฟ้าส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว นางกระอักโลหิตอีกคราและฟินิกซ์สั่นสะท้าน นางถอยร่นอย่างต่อเนื่องแต่ความเร็วเทียบกับหวังหลินไม่ได้ หวังหลินเคลื่อนที่ดุจภูติพรายและชี้เข้าใส่นางถึงสี่ครั้ง!

ร่างสตรีสาวสั่นสะท้านรุนแรง การโจมตีอย่างต่อเนื่องทำให้นางบาดเจ็บสาหัสและไม่มีโอกาสตอบโต้ ท้ายที่สุดฟินิกซ์พลันกรีดร้องโหยหวนก่อนจะแตกสลายลง

แววตานางตื่นตระหนกและขบฟันแน่น “ข้าเป็นหนึ่งในเจ็ดฟินิกซ์แห่งดาวเฟิ่งหลวน เจ้ากล้าข้าหรือ!?”

ทว่าหวังหลินไม่ได้หยุดแค่นั้นและเข้ามาด้านข้างนางชั่วพริบตา แววตาเผยจิตสังหารพลันยกแขนขวาขึ้น ควันสีขาวดำหมุนเป็นวงกลมในสองนิ้ว เขาประทับลงบนไหล่ขวาของนางอย่างโหดเหี้ยม!

ควันสีขาวและดำพุ่งเข้าไปในร่าง ร่างกายนางสั่นไหวและแตกสลายทันที วิญญาณดั้งเดิมพยายามจะหนีรอดแต่ถูกควันสีขาวดำผนึกเอาไว้และลากไปหาหวังหลิน

หวังหลินประทับแขนขวาลงวิญญาณนางโดยไม่ลังเล ใช้วิชาค้นวิญญาณออกมา นางกรีดร้องอย่างเจ็บปวดส่วนหวังหลินค้นความทรงจำทั้งหมดของนาง

ยิ่งเขาเห็นมากเท่าไหร่ใบหน้าก็ยิ่งมืดมนมากเท่านั้น ท้ายที่สุดสายตาเย็นเยียบบดขยี้วิญญาณตรงหน้าอย่างอำมหิต วิญญาณเปลี่ยนกลายเป็นพลังดั้งเดิมและถูกหวังหลินกลืนกินตรงๆ

เขามองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าสตรีคนนี้มีบางอย่างผิดปกติ แม้นางพยายามซ่อนระดับบ่มเพาะตนเอง หวังหลินสามารถเห็นระดับขั้นรูปธรรมหยางของนางได้ชัดเจน หากไม่มีวิญญาณฟินิกซ์ปกป้องเอาไว้แค่โดนสายฟ้าผ่าลงคราเดียวก็เพียงพอจะฆ่านางได้

มีสมาชิกตระกูลหวังอยู่ที่นี่หลายคน หวังหลินสามารถเห็นควันสีดำจากสมาชิกตระกูลหวังถูกเชื่อมต่อเข้าไปในมือนาง เห็นได้ชัดว่านางผู้นี้เป็นคนควบคุมชีวิตพวกเขา

ไม่เช่นนั้นในจังหวะที่หวังหลินปรากฏตัว เขาคงฆ่านางไปแล้วแทนที่จะบังคับคนซ่อนตัวใต้ดินให้ออกมาและโจมตีตอนที่นางวอกแวก

เมื่อนางตาย สมาชิกตระกูลหวังส่วนหนึ่งกระอักโลหิต จากนั้นสายตาหม่นหมองและตายลงไป

หมอกสีดำหายไปจากสมาชิกที่เหลือของตระกูลหวัง พวกเขาได้รับความกระจ่างสดใสคืนมา พวกเขามองหวังหลินด้วยสายตาตื่นเต้นก่อนจะคุกเข่าลงและรู้สึกละอายใจ

สมาชิกทุกคนของตระกูลหวัง ในช่วงวัยเด็กแต่ละคนได้ผ่านการศึกษาเรียนรู้รูปภาพของบรรพชนตระกูลหวังทุกคน รูปลักษณ์ของหวังหลินถูกตราตรึงในจิตใจพวกเขา ตอนนี้เมื่อความคิดกระจางชัดพวกเขาจึงจดจำหวังหลินได้ทันที

เหตุผลที่ว่าทำไมถึงมีเซียนมากมายในราชวงศ์หวังแห่งนี้นั่นก็เพราะตระกูลหวังสร้างหวังหลินขึ้นมา!

“บรรพชน เราผิดไปแล้ว…” ชายชราแปดคนทั้งหมดคุกเข่าลงบนพื้น

หวังหลินสอดสายตาไปบนโถงหลัก มองชายวัยกลางคนที่กำลังคุกเข่าลงเช่นเดียวกัน หวังหลินเอ่ยเสียงเย็น “ทุกคนผิดพลาดมหันต์ เจ้าไม่สามารถไปดับชีวิตใครต่อใครได้แม้คนผู้นั้นจะเป็นคนตระกูลหวังหรือไม่ก็ตาม!”

สีหน้าชายวัยกลางคนเปลี่ยนไป หวังหลินพ่นลมหายใจเย็น เสียงลมหายใจนี้ดุจสายฟ้าดังกึกก้องไม่รู้จบ ชายวัยกลางคนสลบฟุบลงกับพื้น

คำพูดของหวังหลินทำให้สมาชิกตระกูลหวังทั้งหมดขวัญผวา สายตาแต่ละคนมืดมัวจ้องมองชายวัยกลางคนที่พึ่งสลบไป

หลังถอนหายใจ หวังหลินมองเซียนรอบๆ เขาคำนับฝ่ามือและเอ่ยขึ้น “เหล่าสหายเซียน ขอบคุณทุกคนที่ช่วยดูแลตระกูลหวังของข้าตลอดหลายปี!”

เหล่าเซียนนอบน้อมรับการขอบคุณจากเขา

หลังจากจัดการอะไรสองสามอย่าง หวังหลินแพร่กระจายสัมผัสวิญญาณออกมาและตั้งใจว่าจะไม่ให้มีคนจากดาวเฟิ่งหลวนที่นี่อีก เขาหันไปหาชายชราซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นและเอ่ยปาก “ข้าจะทิ้งให้เจ้าจัดการเรื่องที่นี่ ข้าจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน!” สายตาหวังหลินเย็นเยียบ เขาได้รับข้อมูลจำนวนมากจากหญิงสาวแห่งดาวเฟิ่งหลวนและตอนนี้มีเรื่องบางอย่างต้องไปจัดการ

‘ดาวเฟิ่งหลวน สำนักซากศพ เจ้ากล้าคิดร้ายต่อลูกหลานตระกูลหวังเชียวหรือ? อย่าหาว่าข้าโหดร้ายเสียหล่ะ!’ แววตาหวังหลินเต็มไปด้วยจิตสังหาร คราวนี้เขาโกรธจริงๆ!

จากความทรงจำของหญิงสาวแห่งดาวเฟิ่งหลวน หวังหลินรู้ว่านางเป็นหนึ่งในเจ็ดฟินิกซ์จริงๆ ทว่าขณะเดียวกันนางก็เป็นคนของสำนักซากศพที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อเป็นหัวหน้าผู้อาวุโสด้วย นางมีตำแหน่งเดียวกับซุนไท่แต่ระดับบ่มเพาะสูงส่งกว่ามากนัก

สำนักซากศพ หวังหลินได้ยินความลับบางอย่างของสำนักซากศพจากซุนไท่ก่อนที่เขาจะตาย หน้าที่เช่นการรวบรวมแรงไม่พอใจเพื่อหล่อเลี้ยงวิญญาณอาฆาตก็เป็นหนึ่งในงานของสำนักซากศพ

จากความทรงจำของหญิงคนนั้นหวังหลินรู้ว่าในราชวงศ์หวัง แทบทุกเมืองจะมีคนของสำนักซากศพอยู่ ราวกับเป็นตาข่ายที่ห่อหุ้มครอบคลุมราชวงศ์หวังจนก่อเกิดเป็นความไม่พอใจและรวบรวมพลังนั้นมาเพื่อหล่อเลี้ยงวิญญาณอาฆาต

สิ่งที่หวังหลินกำลังจะทำคือกวาดล้างคนพวกนั้นออกไป ทว่ามันไม่ใช่แค่คนในราชวงศ์หวังเพียงอย่างเดียว เขากำลังจะถอนรากถอนโคนสำนักซากศพจากดาวซูซาคุ และเนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับลูกหลานตระกูลเขาด้วย หวังหลินจึงกำลังจะไปจ่ายคืนสำนักซากศพเสียหน่อย ศพยักษ์และสัมผัสวิญญาณอ่อนแอนั่นคือสิ่งที่เขาสนใจ

เขาไม่รู้ว่าร่างเผ่ามารยักษ์นั่นจะยังอยู่ดีหรือไม่หลังจากผ่านไปนานหลายร้อยปี

เด็กหัวโตกลับมาพร้อมกับคนผู้หนึ่งในมือ เขามองหวังหลินด้วยใบหน้ายิ้มๆ

“ฆ่ามัน! ส่งวิญญาณดั้งเดิมมา!” หวังหลินท่าทีเย็นเยียบพลางก้าวเท้าเข้าหาเส้นขอบฟ้า

ต้าซานติดตามไปอย่างรวดเร็ว

เด็กหัวโตเลียริมฝีปาก แขนขวาบีบรัด ศีรษะกระจุยกระจาย หลังจากนั้นเซียนหัวโตถือวิญญาณดวงนั้นติดตามหวังหลินไป

หวังหลินกลับมาคราวนี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ขึ้นบนดาวซูซาคุ