970. ทำลายดัชนี
ขณะดัชนีตกลงมา พื้นดินยุบตัวลงและพังทลาย ใจกลางคือหุบเขาที่หวังหลินอยู่ สายฟ้าดังสนั่นกึกก้อง รอยแตกร้าวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นภายในหุบเขา ขยายออกไปอย่างต่อเนื่องจนหุบเขาแบ่งออกเป็นชิ้นๆ!
ยิ่งรอยร้าวเพิ่มขึ้น เพียงพริบตาเดียวหุบเขาก็พังทลาย หินมากมายระเบิดกลายเป็นฝุ่นผงเนื่องจากแรงกดดัน
รอบด้านหวังหลินกลายเป็นซากปรักหักพัง ฝุ่นผงจากหุบเขาไม่ได้ลอยขึ้นไปแต่ถูกกดทับลงมาจากแรงกดดัน ถูกผลักออกไปโดยที่หวังหลินเป็นจุดศูนย์กลาง
ในตอนนี้มีเจ็ดคนเหินออกมาจากเมืองเนตรภูติซึ่งมีสามพี่น้องเฉินอยู่ในนั้นด้วย สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความตกตะลึง ความคิดสั่นไหวเมื่อได้เห็นดัชนียักษ์
แสงเจ็ดสีโผล่ออกมาจากดัชนีจนส่องสว่างในกลางคืน!
เจ็ดคนที่เหินเข้ามามุ่งลงตำแหน่งในเมืองเนตรภูติในทิศทางที่แตกต่างกันเจ็ดแห่ง พวกเขาร้องคำราม เสาแสงพุ่งออกมาจากใจกลางเมือง ส่งเสียงดังสนั่น เมืองทั้งเมืองลอยขึ้นไปสู่ท้องฟ้า!
มันลอยขึ้นไปในอากาศดุจจานแผ่นและเหินไปทางใต้ ทว่าด้วยแรงกดดันของดัชนียักษ์มันจึงชะลอตัวและเกิดรอยร้าวมากมายขึ้นไปทั่วเมือง
เมืองเนตรภูติดิ้นรนหลบหนี สหายเซียนเฒ่าไม่กี่คนของเมืองรู้สึกรันทดกับหายนะของเมืองโดยไม่มีเหตุผล แต่ไม่มีใครกล้าพูดสิ่งใด
ทุกคนเห็นได้ว่าดัชนียักษ์นั้นเป็นของผู้คุมกฏที่แท้จริงของดาวเทียนหยุน มันคือเทียนหยุน!
‘เทียนหยุนอยากสังหารหวังหลิน?’ พี่น้องเฉินมองหน้ากันเองแต่ไม่ได้พูดอะไร ทว่าในแววตาแต่ละคนมีความหวาดกลัวแฝงอยู่ หลังขบคิดเล็กน้อย ปรมาจารย์ยี่เฉินกัดฟันแน่น พุ่งออกไปหาดัชนียักษ์
แสงเจ็ดสีปกคลุมน่านฟ้า แม้จะอยู่ห่างไกลก็ยังเห็นมันได้ชัดเจน อีกทั้งดัชนีนี้ก็ใหญ่เกินไป!
ปรมาจารย์ยี่เฉินไม่ได้ออกไปช่วยหวังหลินแต่เพื่อเป็นสักขีพยานการต่อสู้ระหว่างเซียนชั้นทลายสวรรค์และชำระสวรรค์ หากเขาพลาดช่วงเวลานี้คงเสียใจไปตลอดชีวิต!
มีอีกคนที่คิดแบบเดียวกัน ชายหนุ่มชุดดำ แม้จะดูอ่อนเยาว์แต่เขาปลดปล่อยกลิ่นอายโบราณพุ่งไปข้างหน้า
ส่วนคนอื่นๆไม่มีความกล้าขนาดนั้น!
ปรมาจารย์ยี่เฉินมุ่งไปข้างหน้า เขาแลเห็นชายหนุ่มชุดดำ พลันตกตะลึงและคิดขึ้น ‘จ้าวเมืองเนตรภูติก็มีความกล้า!’
หวังหลินอ้าแขนและยืนอยู่ใจกลางหุบเขา ร่างป๋ายเว่ยถูกห่อหุ้มในผลึกน้ำแข็งห่างออกไปไม่ไกล แม้เขาจะตายไปแล้วแต่ร่างกายไม่ได้รับผลกระทบจากวิชาของเทียนหยุนเลย
ผลึกอัญเชิญสายฝนลอยอยู่เบื้องหน้าหวังหลินและเรืองแสงอ่อนๆ ทั้งยังมีวังวนไอน้ำคล้ายจะหมุนวนรอบผลึก
หวังหลินเงยศีรษะขึ้นมองดัชนีที่กำลังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและใกล้ขึ้นจนกระทั่งเขาเห็นรอยนิ้วมือบนนั้นได้ชัดเจน ยามที่ดัชนีกระแทกลงมาจากฟากฟ้าราวกับมันกำลังบดขยี้มด แววตาหวังหลินปรากฏความหนาวเย้นตื่นตะลึงและร้องตะโกน “อัญเชิญสายฝน!”
จังหวะหวังหลินกล่าวคำว่า “อัญเชิญสายฝน” ภาพมายาหนึ่งปรากฏด้านหลังหวังหลิน แม้มันจะไม่อาจเห็นได้ว่ารูปลักษณ์ของภาพมายานี้เป็นแบบไหน มันกลับปล่อยท่าทางเยือกเย็นยากจะบอกได้ว่าเป็นฉิงชุ่ย มันคือเงามืดที่ฉิงชุ่ยทิ้งไว้ในผลึก!
เงาของฉิงชุ่ยยกแขนขวาขึ้นมาและสร้างผนึก จากนั้นชี้ไปที่ผลึกเบื้องหน้าหวังหลิน ผลึกสั่นไหวและหมุนวงกลมอย่างรวดเร็วก่อนจะยิงแสงสว่างออกมาเข้าหาดัชนีที่กำลังตกลงใส่หังหลิน!
ยามที่มันเข้าใกล้ดัชนี ผลึกปลดปล่อยแสงระเบิดเหนือจินตนาการ แสงแห่งนี้รุนแรงและหากคนธรรมดามองมัน ดวงตาจะแข็งค้างและตายทันที แม้เซียนมองดู ดวงตาคงเหมือนถูกต่อย หากระดับบ่มเพาะไม่เพียงพอ ร่างกายจะแตกสลายโดยตรง
แม้หวังหลินจะมีร่างเทพโบราณ เขายังรู้สึกเจ็บปวดตอนที่มองแสงนั่น โชคดีที่มันหายวับไปเพียงกระพริบตา
ทว่ากับปรมาจารย์ยี่เฉินที่กำลังเฝ้าดูอยู่ไกลไม่ได้โชคดีขนาดนั้น เขารู้สึกว่าดวงตาเจ็บแสบและสัมผัสเหมือนเข็มเงินนับไม่ถ้วนแทงเข้าใส่ตัวเอง น่าหวาดกลัวนัก เขารีบโคจรพลังดั้งเดิมในร่างกายและฟื้นฟูได้เล็กน้อยเท่านั้น
ส่วนชายหนุ่มชุดดำผู้เป็นจ้าวเมืองเนตรภูติ ระดับบ่มเพาะของเขาด้อยกว่าปรมาจารย์ยี่เฉินเนื่องจากเป็นแค่เซียนขั้นรูปธรรมหยางเท่านั้น เขากรีดร้องโหยหวนและรีบถอยพร้อมกับหลับตาลง หยาดน้ำตาไหลออกมาแต่ไม่ได้ตื่นตระหนก เขาตบกระเป๋านำเม็ดยาหลายขวดออกมากลืนกิน จากนั้นก็บ่มเพาะ
แต่สัมผัสวิญญาณยังคงแพร่กระจายออกไปเพื่อสังเกตการณ์ต่อสู้ครั้งนี้!
วินาทีที่ผลึกส่องประกายเจิดจ้า มันหดลงอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นมันก็หายไปสามในสิบส่วน ผลึกสามในสิบส่วนที่หายไปนั้นกลายเป็นหยดน้ำฝนและตกลงพื้น
เสี้ยววินาทีที่มันหยดลง เม็ดฝนแพร่กระจายออกไปอย่างต่อเนื่องจนมีนับไม่ถ้วนเบื้องหน้าหวังหลิน!
เงาร่างของฉิงชุ่ยโบกสะบัดแขนเสื้อ จากนั้นหยาดฝนมากมายหวีดวิวก่อนจะพุ่งเข้าใส่ดัชนียักษ์ พลังดั้งเดิมจำนวนมากรวมกันอย่างบ้าคลั่งเข้าไปในฝนแต่ละเม็ด
หยาดฝนมากมายปะทะใส่ดัชนีที่กำลังตกลงมาจากท้องฟ้าจนแรงระเบิดสั่นสะเทือนสรวงสวรรค์กึกก้องไปทั่วดาวเทียนหยุน!
ปัง ปัง ปัง ปัง!
ดังกึกก้องไปทั่วน่านฟ้า ดัชนียักษ์หยุดชะงักไปหนึ่งจังหวะภายใต้วิชาของฉิงชุ่ย
ทว่าขณะที่สายฝนปะทะดัชนี มันแตกสลายและแสงเจ็ดสีส่องประกายเจิดจ้า ดัชนีเพียงหยุดชะงักจังหวะเดียวก่อนจะตกลงมาเร็วขึ้นกว่าเดิม ราวกับทุกอย่างที่อยู่ในเส้นทางของมันจะถูกทำลายอย่างรุนแรง!
หยาดฝนทั้งหมดแตกสลาย ดัชนีพลันเข้าสัมผัสกับผลึกอัญเชิญสายฝน!
เพียงชั่วพริบตานั้น หวังหลินสร้างผนึกและชี้ใส่ผลึกอีกครั้ง “อัญเชิญสายฝน!”
ผลึกระเบิดขึ้นจนแตกกระจาย เงาร่างฉิงชุ่ยด้านหลังหวังหลินก้าวออกมาด้วยความเร็วยิ่งจนกลายเป็นภาพติดตา มันเข้าไปในผลึกที่แตกกระจายและเปลี่ยนกลายเป็นหยาดฝนรวมกันใส่ดัชนี!
คราวนี้ไม่ได้มีหยาดฝนมากมายที่ปะทะกันอีกแล้ว ทั้งหมดควบแน่นกลายเป็นฝนเม็ดเดียว! เม็ดฝนนี้เรืองแสงสีแดงและแฝงขอบเขตจวี่เอาไว้ มันตรงเข้าปะทะกับวิชาของเทียนหยุน!
จังหวะเข้าปะทะ เม็ดฝนสีแดงปลดปล่อยกลิ่นอายดุดันและก่อตัวเป็นวังวนอย่างไม่คาดคิด วังวนหมุนเข้าปะทะกับระลอกคลื่นเจ็ดสีนอกดัชนี
ระลอกคลื่นเจ็ดสีแตกสลายทันทีแต่จากนั้นก็เปลี่ยนกลายเป็นมังกรสีแตกต่างกันเจ็ดตัวหมุนวนรอบดัชนีและร้องคำรามอย่างบ้าคลั่ง
หลังทำลายระลอกคลื่นเจ็ดสีลงได้ เม็ดฝนสีแดงตรงเข้าสัมผัสดัชนีที่เทียนหยุนส่งมา!
ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง ตึงตัง!
ดัชนีไม่ได้หยุดชะงักและตกลงมาเข้าหาหวังหลินราวกับต้องการบดขยี้มดแมลง!
ทว่าใจกลางดัชนียักษ์มีจุดสีแดงเล็กๆ มันเข้าไปลึกขึ้นและทำลายทุกอย่างในเส้นทางของมันอย่างต่อเนื่อง จากนั้นมันก็แตกสลายก่อตัวเป็นพายุในดัชนี
ขณะที่ดัชนีกดลงมา หวังหลินใบหน้ามืดมน สัมผัสได้ว่าท้องฟ้ากำลังแตกสลายแต่แววตาตัวเองกระพริบเย็นเยียบ
‘เทียนหยุนกระทั่งไม่ถามข้าเรื่องพลังหยางสุดขีด มีอะไรมากกว่านี้!’ หวังหลินถอนหายใจแต่เจตนาการต่อสู้ไม่ได้ลดทอนลง ดวงตาส่องสว่างตบกระเป๋าขึ้นมา ชิ้นส่วนขนาดเท่าแขนปรากฏในกำมือ
ชิ้นส่วนนี้ปรมาจารย์จงเฉินมอบให้หวังหลินหลังจากประสบความสำเร็จให้แก่ฝ่ายทุกชั้นฟ้า!
ขณะที่ดัชนียักษ์ตกลงมา พายุรุนแรงปรากฏขึ้นราวกับต้องการเป่าชีวิตหวังหลินให้มอดดับ พื้นดินรอบหวังหลินแตกสลายอีกครั้ง แผ่นดินที่จมลึกลงไปแล้วยิ่งจมไปมากกว่าเดิม!
ร่างหวังหลินจมไปลงในพื้นดิน ดวงตาไม่ยอมแพ้พลางร้องคำราม ฝ่ามือขวาสร้างผนึก ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ลอยขึ้นไปกลางอากาศและขยายขนาดจนกลายเป็นทวีป!
แค่ชำเลืองมอง ทวีปแห่งนี้ดูยืดยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา ราวกับโลห์หนาๆแยกหวังหลินออกจากดัชนียักษ์!
ดันชียักษ์ประทับลงใส่ชิ้นส่วนแดนสวรรค์ันที เสียงดังสนั่นกระจายไปทั่วดาวเทียนหยุนก่อเกิดเป็นคลื่นกระแทกขึ้นบนผืนปฐพี ราวกับมังกรปฐพีกำลังเคลื่อนตัวอยู่ใต้ผืนดิน
บนชิ้นส่วนแดนสวรรค์ปรากฏรอยร้าวจำนวนมาก ทว่ามันก็ไม่ได้แตกสลาย!
ดัชนียกขึ้นและกำลังจะกดลงไปอีกครั้ง พลังอำนาจข้างในผลึกอัญเชิญสายลมพลันระเบิดออก เส้นแสงมากมายพุ่งออกไปน่าตื่นตะลึงยิ่ง!
ดัชนียักษ์ถูกแสงสีแดงแทงเข้าไปจนมีรูมากมาย ทำให้พลังดั้งเดิมมหาศาลข้างในแตกสลายอย่างรวดเร็ว
จณะที่ดัชนียกตัว แสงสีแดงเพิ่มจำนวนขึ้น ดัชนียักษ์สั่นเทาและคล้ายกำลังแตกสลาย
ณ วินาทีนั้นร่างหวังหลินเข้าไปในชิ้นส่วนแดนสวรรค์และปรากฏตัวขึ้นเบื้องบน ดวงตาเย็นเยียบ แขนขวากำหมัดและส่งออกไป