(40%)ลวงพาขึ้นคอนโด

เธอผลักเขาสุดแรง จนเขาเซไป

เธอรีบถลันตะกายลุกขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งออกไปจากห้องนอนทันที

แต่ยังไม่ทันจะพ้นห้องนอน แขนก็ถูกกระชากอย่างแรง “ว๊าย!”

“จะหนีไปไหนคีตกาล!” ตรีปุระพูดน้ำเสียงเยียบเย็น กระชากแขนคีตกาลกลับมา แขนอีกข้างก็คว้าเอวเล็กเข้ามาโอบรัดแล้วดันกลับไปที่เตียง

คีตกาลตกใจหน้าซีดเผือด “อาจารย์จะทำอะไร? อย่านะ! ปล่อยคีนะ!”

“เจ้าต้องเป็นของข้าเท่านั้นคีตกาล” ตรีปุระพูดเสียงต่ำเยียบเย็น

“อาจารย์เป็นบ้าไปแล้วรึไง! ปล่อย!” คีตกาลตวาดดิ้นหนีสุดแรง แล้วก็ตะโกนลั่น “ช่วยด้วย!”

ตรีปุระกดคีตกาลลงบนเตียง ใช้ตัวทาบทับเอาไว้ “ร้องไปก็ไม่มีใครช่วยได้หรอกคีตกาล ห้องนี้เก็บเสียง ต่อให้ร้องจนเสียงแหบก็ไม่มีใครได้ยินหรอก เก็บเสียงเอาไว้ร้องครางดีกว่านะ” เขาพูดจบก็ก้มหน้าลงไปซุกไซร้ทรวงอกอวบใหญ่

“ช่วยด้วย!” คีตกาลกรี๊ดลั่น สองมือตะกุยใส่เขาไม่ยั้ง ได้แต่โทษตัวเองที่ไม่น่าหลวมตัวขึ้นห้องเขาเลย ทั้งๆที่สัญชาตญาณก็เตือนตัวเองอยู่เสมอว่า อาจารย์มักจะมองตัวเองด้วยสายตาแปลกๆ เธอจึงพยายามเลี่ยงโอกาสที่จะอยู่กับเขาสองต่อสองตลอดมา

เขาจับข้อมือทั้งสองข้างกดลงกับเตียง แล้วใช้ปากกัดกระชากสาบเสื้อเชิ้ตดึงออกจนกระดุมหลุดกระเด็น

คีตกาลยิ่งตื่นกลัวที่ท่าทางอาจารย์คล้ายคนโรคจิตซาดิสท์ “ช่วยด้วย!” เธอแหกปากร้องลั่น ดิ้นสุดชีวิต

ตรีปุระยิ่งกดสองแขนเล็กเอาไว้กับเตียงนุ่ม บีบจนคีตกาลรู้สึกเจ็บข้อมือ

ข้อมือเธอเล็กจนเขาสามารถใช้มือเดียวจับกำรวบได้สบายๆ แต่เพราะเธอดิ้นสุดแรง เขาจึงไม่อาจใช้มือข้างเดียวกำรวบข้อมือเธอทั้งสองข้างไว้ได้

ใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวยังมีเสื้อสายเดี่ยวสีขาวสวมไว้อีกชั้น แต่เนินอกอวบที่โผล่ออกมาล่อตาทำให้ตรีปุระยิ่งหื่นกระหาย เขาอยากสัมผัสเนื้อตัวคีตกาลจริงๆไม่ใช่เป็นเพียงแค่ห้วงฝันเหมือนอย่างที่ผ่านมา เขาก้มลงฝังหน้ากับอกอวบซุกไซร้หวังให้เธอเกิดอารมณ์จะได้โอนอ่อนผ่อนตาม

“ช่วยด้วย!” คีตกาลพยายามดิ้นสู้ ปากก็ร้องลั่น น้ำตาไหลเป็นสาย พรหมจรรย์ที่ยังมีอยู่จะต้องมาเสียให้ผู้ชายคนนี้น่ะเหรอ…ไม่! เธอไม่ยอม! ความฝันก็เป็นแค่ความฝัน แต่นี่คือความจริง เธอกำลังจะถูกข่มขืน! เขาไม่ใช่คนดีอย่างที่คิด เขากำลังจะข่มขืนเธอ!

ขณะที่ตรีปุระกำลังปลุกปล้ำคีตกาลอยู่นั้น พลัน! ประตูห้องก็เปิดออก ปาราวตีภรรยาของตรีปุระเปิดประตูเดินเข้ามา เมื่อเห็นรองเท้าส้นสูงของผู้หญิงถอดอยู่หน้าห้องก็นึกฉงน “เอ๊ะ! ใครมา?”

ขณะกำลังสงสัยก็ได้ยินเสียงตะโกน “ช่วยด้วย!” ดังออกมา เธอรีบเดินไปดูทันที กระเป๋าเดินทางถูกทิ้งเอาไว้ตรงหน้าประตูนั่นเอง เธอไปดูงานต่างประเทศเพิ่งกลับมา โดยไม่บอกสามีเพราะต้องการจะเซอร์ไพร้สเขา แต่ภาพที่เห็นอยู่ในขณะนี้เซอร์ไพร้สเธอยิ่งกว่า สามีกำลังปลุกปล้ำผู้หญิงคนหนึ่งอยู่!

“คุณตัน!” เธอตะโกนเรียกอย่างตกตะลึง

ตรีปุระชะงักกึก! หันไปมองก็เห็นภรรยากำลังยืนอยู่ หน้าตาตะลึง!

“ปรา!” เขาเรียกอย่างตกใจ รีบผุดลุกขึ้นทันที

คีตกาลรีบลุกจากเตียง ถอยไปจนติดผนังห้องอย่างขวัญเสีย ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ตรีปุระตั้งสติ รีบพูดว่า “มันไม่ใช่อย่างที่ปราคิดนะ เด็กนี่มายั่วผมถึงห้องเองนะปรา”

คีตกาลตะลึงงัน! หยุดร้องไห้ทันควัน ไม่คิดเลยว่าคำพูดสุดระยำจะออกมาจากปากคนที่เป็นถึงด็อกเตอร์เช่นนี้ โยนขี้มาให้ตรูชัดๆไอ้เลวเอ้ย!

ปาราวตีหึงหวงสามีอยู่เป็นทุนเดิมแล้ว พอได้ยินสามีพูดอย่างนั้นก็สติแตกถลาเข้าไปหาผู้หญิงที่ใจกล้าหน้าด้านบังอาจมายั่วสามีตัวเองถึงรังรักเช่นนี้ “ตาย!” มันต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!

เธอปราดเข้าไปคว้ากรรไกรขึ้นมา แล้วถลันเข้าหา ‘นังหญิงชั่วช้า’ ทันที