ตอนที่ 1051 อัศวินดักแด้

บริเวณตีนเขาของภูเขาช่างฝีมือที่ทะยานขึ้นสู่เมฆ มีสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกันกำลังคุกเข่า

หลัวเฟิงที่มองผ่านได้รับรู้ว่ามีอัศวินในหมู่พวกเขา ส่วนที่เหลือเป็นระดับอมตะ

“มีอัศวินจำนวนเกือบ 200 คนที่ กำลังคุกเข่า ความสามารถในการสร้างสมบัติที่แท้จริงเป็นที่ต้องการมากจริงๆ” หลัวเฟิงกล่าว

“ทำไมเจ้าไม่ไปตรงนั้นละ” โบนิชา ที่อยู่ข้างๆ หลัวเฟิงถาม

“ข้าต้องดูก่อน” หลัวเฟิงยิ้ม แต่ตามองไปที่ข้างล่าง

“ข้าต้องการที่จะเรียนรู้ทักษะที่เป็นตำนานของช่างฝีมือ แต่ข้าไม่มั่นใจ ข้าต้องการเพียงแค่ดูก็เพียงพอ”

“พวกเขาทั้งหมด มาที่นี่เพื่อเสี่ยงโชค จากผู้ที่ต้องการเป็นศิษย์กว่า 500 คน อาจจะมีผู้ที่ถูกเลือก 2–3คน” โบนิชา ชี้ไปยังสิ่งมีชีวิตทุกรูปแบบที่กำลังคุกเข่า พวกเขาทำการรอคอยอย่างไร้จุดจบ…

“พวกเขารอกันมานานแค่ไหนแล้ว” หลัวเฟิงถาม

“รอจนกระทั่งเจ้าแห่งช่างฝีมือจะปรากฎ” โบนิชาพูดเสียงเบา “พวกเขาคุกเข่าจนกระทั่งพันปีหรือหมื่นปี นั้นเป็นปกติ แต่การรอคอยที่ยาวนานที่สุดไม่เคยเกินหนึ่งแสนปี ถ้าหากไม่มีความเพียรที่จะคุกเข่าเป็นเวลานาน คนๆ นั้นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียนทักษะการสร้างสมบัติที่แท้จริง”

หลัวเฟิงพยักหน้า

“ข้าคงตามเจ้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว ข้ากำลังจะไปเยี่ยมเพื่อน” เธอหมุนวนรอบหลัวเฟิงก่อนที่จะบินไปยังอาคารสีฟ้า

หลัวเฟิงมองไปที่ภูเขาช่างฝีมือแล้วพุ่งไปทางภูเขานั้น

“มีเผ่าพันธุ์แตกต่างกันมากมายจริงๆ”

หลัวเฟิงมองดูอาคารจำนวนมากที่ถูกสร้างในรูปแบบที่แตกต่างกัน อาคารเหล่านี้เป็นที่พักของสิ่งมีชีวิตที่ต้องการมาหาเจ้าแห่งช่างฝีมือ มีจำนวนมากที่ยกเลิกไปกลางคัน แต่อาคารจำนวนมากก็ยังคงถูกครอบครองโดยสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้

“พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อสมบัติ”

“โลหะสีดำ ชิ้นที่สี่อยู่ที่ภูเขาช่างฝีมือ ด้วยพลังของข้า ข้าจะได้รับแผ่นโลหะที่สี่ได้ยังไง แม้ว่าจะขโมยมันมาได้ เจ้าแห่งช่างฝีมือได้ควบคุมกฎอวกาศและเวลาที่นี่ เขาสามารถจับข้าได้ไม่ยาก”

หลัวเฟิงมองที่ภูเขา “จะไปเอามันยังไงดี”

หลัวเฟิงเดินไปตามทางพร้อมกับคิดไปเรื่อยๆ เขาเดินต่อไปโดยไม่รู้ตัวว่ามาถึงตีนเขาแล้ว

“หยุด หยุด เฮ้เพื่อน หยุดก่อน” เสียงที่ไพเราะดังออกมา

หลัวเฟิงหันมองรอบๆ เขาอยู่ท่ามกลางอัศวินและอมตะทั้ง 500 สิ่งมีชีวิตที่มีเท้าสี่กีบ กับร่างกายแบบมนุษย์ด้านหน้า เขาสูงราว 100 เมตร เขาใช้สามตาสีทองจ้องมองที่หลัวเฟิง และใช้เสียงไพเราะพูด “เพื่อน ที่นี่คือภูเขาของเจ้าแห่งช่างฝีมือกับศิษย์ของเขาอาศัย สิ่งมีชีวิตอื่นๆ หากไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าแห่งช่างฝีมือจะเข้าไปในพื้นที่ไม่ได้ การเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาติถือเป็นการไม่เคารพเจ้าแห่งจักรวาล”

หลัวเฟิงยิ้ม “ขอบคุณมาก ข้ากำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิดตัวเองมากไป”

“เจ้ามาที่นี่เพื่อขอเป็นศิษย์เจ้าแห่งช่างฝีมือใช่ไหม” สิ่งมีชีวิตนั้นได้จ้องมองลงมาที่หลัวเฟิง ถึงเขาจะคุกเข่าก็ยังคงสูงกว่าหลัวเฟิง

“ข้าแค่อยากรู้ หากมีความหวังที่จะได้เป็นศิษย์ ข้าก็จะพยายามอย่างเต็มที่” หลัวเฟิงสงสัยว่าอัศวินตรงหน้าเป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหน จากความรู้ของเขา ไม่มีสิ่งมีชีวิตพื้นฐานแบบเดียวกับเขา

อัศวินดวงตาสีทองได้ส่งเสียงหัวเราะออกมา “ตราบที่มีความหวังเราก็ไม่ควรที่จะยอมแพ้ ข้าสร้างสมบัติธรรมดาได้ก่อนที่จะมาที่นี่ ตอนนั้นข้าก็ยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ”

“แต่เมื่อมาถึง ข้าถึงได้รับรู้ว่าเหล่าอัจฉริยะจากเผ่าพันธุ์อื่นๆ ทุกคนที่นี่เป็นผู้มีความสามารถในการสร้างอาวุธ”

“ความสามารถของข้ายังด้อยนัก เจ้าเห็นเผ่ามารที่อยู่ตรงนั้นไหม ถึงเขาจะเป็นระดับอมตะก็สามารถสร้างสมบัติทั่วไปได้แล้ว เขามีโอกาสที่จะถูกเลือกให้เป็นศิษย์มากกว่าข้า”

หลัวเฟิงตกตะลึงเมื่อมองไปยังสิ่งมีชีวิตที่ดูอ่อนแอกำลังคุกเขาอยู่ ออร่าที่ออกมาก็เป็นเพียงแค่ระดับอมตะ

“เพียงแค่ระดับอมตะก็สร้างสมบัติได้ อัจฉริยะมีอยู่ทั่วทุกที่จริงๆ” หลัวเฟิงถอนหายใจ

อัศวินดวงตาสีทองก็ได้ถอนหายใจด้วย “ในดินแดนลับบรรพบุรุษเทพ ข้าได้รับเกียรติเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่เมื่อมาที่นี้ข้าก็รู้ว่ายังขาดทักษะ”

“รูปแบบชีวิตของพวกเรานั้นมีความสามารถพิเศษ แต่พวกเราก็ขาดความได้เปรียบในการสร้างอาวุธ สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มาจากดินแดนของดวงดาวช่างฝีมือ ถ้าไม่มีฝีมือระดับหนึ่งพวกเขาก็ไม่น่าจะมาที่นี่ สิ่งมีชีวิตระดับอมตะเหล่านี้น่าจะสร้างสมบัติหลอกได้แล้ว”

หลัวเฟิงงงกับคำว่าสมบัติหลอก มันเหมือนจะเป็นสมบัติที่รู้จักกันดีในหมู่ผู้เชี่ยวชาญอาวุธ บางคนอย่างหลัวเฟิงนั้นไม่เคยรู้

“ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อลองเสี่ยงโชคที่จะได้เป็นศิษย์” หลัวเฟิงพึมพำ ออกมาเบาๆ “ถ้าทำแบบนั้นจะเป็นการสร้างความลำบากให้ตัวเอง”

อัศวินตาสีทองหัวเราะ “เจ้าแห่งช่างฝีมือมีข้อกำหนดที่เข้มงวดในการเลือกศิษย์ แม้ว่าทักษะจะมีความสำคัญ แต่ปัจจัยอื่นๆ ก็ยังมีอีกมาก ข้ายังคงยืนยันที่จะเป็นศิษย์ของเขาในที่นี้”

“ข้าเพียงแค่อยากรู้เท่านั้น นี่คือสิ่งที่ต้องการทั้งหมด” หลัวเฟิงกล่าว

———-

หลัวเฟิงออกจากพื้นที่ของเหล่าอัจฉริยะในการสร้างอาวุธ พวกเขาทั้งหมดรอความหวังที่จะได้เป็นศิษย์ของเจ้าแห่งช่างฝีมือ

ช่วงตีนเขาจะมีจุดที่ถูกสร้างเป็นที่พัก

หลัวเฟิงคิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถในการจัดการกับอาวุธได้ ช่วงที่ซ่อมยานดาวเคราะห์ยุนโมเขาก็ให้องค์กรจักรวาลเสมือนจัดการ

หลัวเฟิงส่ายหัว เขาเป็นคนโง่เมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาวุธ ความรู้ของเขานั้นเป็นศูนย์ หากเทียบกับอัจฉริยะเหล่านี้มันเป็นสิ่งที่น่าอับอาย

หลัวเฟิงยืนอยู่ตรงหน้าพื้นที่อาคารแล้วหันกลับไปมองยังพื้นที่ของสิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่กำลังคุกเข่า และหันไปมองภูเขาช่างฝีมือที่ตั้งสูง

“แผนแรกคือให้เจ้าแห่งช่างฝีมือรับเป็นศิษย์ หลังจากนั้นก็เข้าไปในภูเขา ช่วงเวลาที่ทำงานฝีมือก็นำแผ่นโลหะสีดำกลับ”

“นอกจากศิษย์กับเจ้าแห่งช่างฝีมือเท่านั้นที่เข้าไปด้านใน ข้าจะทำยังไงถึงจะเป็นลูกศิษย์ของเขา? แล้วตอนนี้จะเข้าไปเอาแผ่นโลหะสีดำยังไง”

หลัวเฟิงที่ผิดหวังในแผนการที่เป็นไปได้ เขาก็ไม่ได้กังวล เขาเพียงแค่รออย่างอดทนในการเฝ้าดูกิจกรรมที่เกิดขึ้นบริเวณรอบๆ แล้วหาโอกาสที่ดีที่สุด

ครึ่งปี ได้ผ่านไปในพริบตา หลัวเฟิงได้รู้จักกับสิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่จากเผ่าพันธุ์อื่นๆ ที่อาศัยอยู่รอบๆ เขา สิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั้นเป็นอัศวิน และบางคนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาทุกคนรอคอยสมบัติที่แท้จริงจากเจ้าแห่งช่างฝีมือ

ยักษ์สี่แขนเรียกว่าอัศวินดักแด้ได้นั่งไขว่ขาข้างหลัวเฟิงกล่าวว่า “ข้าเป็นผู้นำ ของเผ่าพันธุ์ ทำให้ข้าต้องค้นหาของมีค่าหลายอย่างสำหรับเผ่าพันธุ์ของข้า”

“แม้ว่าข้าจะเข้าร่วมกับพันธมิตรแดนเหนือ ผู้ยืนอยู่จุดสูงสุดก็คือเจ้าแห่งจักรวาล ข้าเพียงแค่ผู้ยิ่งใหญ่ ทรัพยกรที่ข้าได้นั้นด้อยกว่า เจ้าแห่งจักรวาลสามารถใช้ชุดสมบัติ ชั้นสูง 3 อย่าง แลกเป็นสมบัติที่แท้จริงทั่วไปได้”

“สำหรับข้าจะต้องเพิ่มเป็น 4 อย่าง และมันเป็นการปฎิบัติที่ไม่เป็นธรรมอย่างหนึ่ง ข้าทำได้แค่ยอมแพ้” อัศวินดักแด้ส่ายหัว

หลัวเฟิงพยักหน้าด้วยความเห็นใจ

“สิ่งต่างๆ แตกต่างกันในแต่ละเผ่าพันธุ์ชั้นยอด” ยักษ์สี่แขนส่ายหัวอีกครั้ง

“6 เผ่าพันธุ์ชั้นยอดมีอำนาจและของมีค่าจำนวนมาก เมื่อพวกเขาแลกเปลี่ยนสิ่งของมีค่าภายใน ไม่มีใครได้รับการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม”

“ทว่าเผ่าพันธุ์ของข้ามีเพียงผู้ยิ่งใหญ่เดียว หลัวเฟิง(ร่างมหาสมุทร) หากวันหนึ่งที่ข้าถูกฆ่า โปรดช่วยข้า เผ่าไหมและหินของข้า ช่วยมอบมรดกของข้าให้พวกเขา”

หลัวเฟิงตอบกลับ “อัศวินดักแด้อย่าพูดเช่นนั้น ถ้าความตายเกิดขึ้นกับเจ้า พันธมิตร 9 ดินแดนจะฟื้นชีพเจ้า แต่ถ้าเจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้า ข้าจะยื่นมือเข้าช่วยเจ้า”

อัศวินดักแด้เป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่หลัวเฟิงนับเขาเป็นเพื่อน มีเพียงไม่กี่คนที่หลัวเฟิงเข้ากันได้ดี เขาเป็นผู้นำ ของเผ่าพันธุ์ ไหมและหิน ถ้าเขาตาย เผ่าพันธุ์ของเขาก็เสี่ยงที่จะถูกกำจัด

อัศวินดักแด้จำเป็นต้องดูแลเผ่าพันธุ์ของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องแลกสมบัติกับพันธมิตร 9 ดินแดนที่เขาต้องสูญเสียมากกว่าเท่านั้น

“ข้าเพียงแค่มาหาเจ้าแห่งช่างฝีมือเพื่อขอความช่วยเหลือ ด้วยวัสดุสมบัติ สามารถสร้างเป็นสมบัติที่แท้จริง มันเป็นสิ่งที่ดีกว่าการแลกเปลี่ยนในเผ่าพันธุ์” อัศวินดักแด้ถอนหายใจ

“ด้วยวิธีนี้ ข้าจะยังรักษาสภาพของทรัพยากรของเผ่าพันธุ์ แล้วสร้างความก้าวหน้าได้ ข้ายังคงสามารถสร้างความแข็งแกร่งให้ ผู้คนในรุ่นต่อไปของเราก็จะเติบโตต่อไปได้”

หลัวเฟิงเต็มไปด้วยความชื่นชมอัศวินดักแด้ เขามีความแข็งแกร่งแต่ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรเลย มนุษย์แข็งแกร่งและมีอำนาจเหนือกว่า ทำให้มีความแตกต่างจากอัศวินดักแด้ที่ต้องดูแลทั้งเผ่าพันธุ์

ขณะที่หลัวเฟิงกับอัศวินดักแด้ทำการพูดคุยกันก็มีเสียงดังขึ้น “ดูนั่น นั่นพวกลูกศิษย์ของเจ้าแห่งช่างฝีมือ”

“นั่นคือศิษย์ของเจ้าแห่งช่างฝีมือ” อีกคนตะโกน

หลัวเฟิงและอัศวินดักแด้ยืนขึ้นในเวลาเดียวกัน จากพื้นที่สิ่งปลูกสร้างรอบๆได้มีอัศวินจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ ได้ก้าวออกมา พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อสมบัติที่แท้จริง แค่ช่วงเวลาไม่นานพวกเขาก็รวมตัวกันได้นับพันคน

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ปรารถนาสิ่งเดียวกัน พวกเขาต้องการให้เจ้าแห่งช่างฝีมือสร้างสมบัติที่แท้จริงที่ถือว่าราคาตำกว่าการซื้อขายในเผ่าพันธุ์

อัศวินนับพันเต็มไปด้วยความแตกต่างทั้งขนาดและรูปแบบชีวิต พวกเขาทั้งหมดไหลไปจนถึงพื้นที่ว่าง

มีร่างหนึ่งกำลังบินลงมา

สิ่งมีชีวิตมากกว่า 500 คนที่กำลังคุกเข่าลงได้ถามออกมาว่า “ข้าถามได้ไหมว่าเจ้าแห่งช่างฝีมือจะพบเราเมื่อไร”

“อาจารย์ออกไปเยี่ยมเยือน เขาอาจไม่กลับสัก 1 พันปีหรือหมื่นปี โปรดเพลิดเพลินไปกับการรอคอย” ศิษย์เจ้าแห่งช่างฝีมือตอบ

หลังจากตอบเหล่าลูกศิษย์ก็บินจะเป็นลำแสงหายไปอย่างรวดเร็ว

“ออกไปเยี่ยมเยือน?” หลัวเฟิงมองออกไปไกล