ตอนที่ 1084 การเบ่งบานของเถาวัลย์หิมะ

“ผู้ช่วยของข้างั้นเหรอ” หลัวเฟิงขมวดคิ้ว

“ผู้คนในจักรวาลรู้ว่าใครเป็นผู้ช่วยของเจ้า” นายแห่งป้อมฟานนู่ยิ้มและจ้องที่หลัวเฟิง

“เดี๋ยวข้าจะถามเขาตอนนี้” หลัวเฟิงกล่าว

นายแห่งป้อมฟานนู่พยักหน้าแล้วรอการตอบสนองของหลัวเฟิงเงียบๆ มันเป็นสิ่งที่ดีถ้าได้รับของมีค่าโดยไม่จำเป็นต้องต่อสู้ การที่ผู้ช่วยของหลัวเฟิงสามารถที่จะฆ่าอัศวินได้หลายคน ทำให้นายแห่งป้อมฟานนู่ไม่เต็มใจที่จะสู้กับเขา

หลัวเฟิงแกล้งทำเป็นติดต่อกับผู้ช่วย อสูรเขาทองเป็นเพียงแค่หนึ่งในร่างของเขา แล้วมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีโลหะอื่นอีก

หลัวเฟิงมองไปที่นายแห่งป้อมฟานนู่อย่างเสียใจ “นายแห่งป้อมฟานนู่ เพื่อนของข้าบอกว่าไม่มีโลหะใดๆ”

“ไม่มี หรือเขาไม่เต็มใจที่จะแบ่งปัน” นายแห่งป้อมฟานนู่กล่าว

“เพื่อนของข้าบอกว่าเขาไม่มี ข้าก็ทำอะไรไม่ได้” หลัวเฟิงกล่าว

นายแห่งป้อมฟานนู่พยักหน้า “ช่างน่าอับอาย”

หลังจากผ่านไปได้วินาที พลังงานได้ไหลผ่านออกมาภายนอก แสงสีเขียวเริ่มต้นส่องแสง เถาวัลย์ขนาดยักษ์ได้ไหลเข้าปกคลุมท้องฟ้าและพื้นดิน

ทั้งพื้นที่เต็มไปด้วยเถาวัลย์ล้อมรอบหลัวเฟิง

มีเสียงที่เบามากออกมาจาเถาวัลย์ “มันเป็นความน่าอับอายที่ข้าไม่สู้กับเจ้าตั้งแต่แรก”

หลัวเฟิงทำหน้าไม่พอใจแล้วตะโกนออกมาว่า “นายแห่งป้อมฟานนู่…”

จากข้อมูลที่หลัวเฟิงได้มา นายแห่งป้อมฟานนู่เป็นผู้ทรงพลัง เขามีสามร่าง อีกสองร่างของเขาก็ทรงพลังไม่แพ้กัน ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาคือเถาวัลย์หิมะบาน มันเป็นร่างดั้งเดิมของเขา แล้วมันคือสิ่งมีชีวิตพิเศษที่มีเพียง 5 ชีวิตเท่านั้น ทั้ง 5 ได้แบ่งกันไปเข้ากับกลุ่มอำนาจต่างๆ

เถาวัลย์หิมะบานมีระดับยีนชีวิตที่ 1 พันเท่า มันมีขนาดใหญ่ถึง 6 หมื่นลูกบาศก์กิโลเมตร มีเทคนิคสืบทอด ‘ปลูกถ่าย’

ด้วยเทคนิคสืบทอดของนายแห่งป้อมฟานนู่จึงทำให้เขามีอีกสองร่าง ถึงร่างทั้งสองจะมีขนาดใหญ่ไม่เท่ากับร่างหลัก แต่ก็มีระดับยีนชีวิตเทียบเคียงกัน ทำให้ร่างทั้งสามมีพลังเท่ากับอัศวินชั้นยอด ด้วยพลังของเขาทำให้มีสถานะที่สูงในพันธมิตรวงแหวนหนาม

“บอกให้เพื่อนของเจ้ามอบโลหะทั้งหมดให้กับข้า หลัวเฟิง” เสียงดังก้อง

“เอาโลหะมาให้ข้า ไม่อย่างงั้นข้าจะฆ่าเจ้า อสูรเขาทองอาจปกป้องตัวเองได้ แต่เจ้าไม่สามารถทำได้”

“ท่าทางเจ้าจะรู้เรื่องของข้าดี” หลัวเฟิงยืนยิ้ม

“เจ้าจะให้หรือไม่ให้” เสียงโทนต่ำดังก้องไปทั่ว

“ข้าขอให้เพื่อนของเจ้าตอบ”

อสูรเขาทองขนาดน่ารักได้ปรากฎขึ้นมาข้างหลัวเฟิง

“อสูรเขาทอง เอาโลหะทั้งหมดของเจ้ามา ไม่งั้นมนุษย์หลัวเฟิงนี้จะต้องตาย ตอบมาว่าจะเอาโหละมาให้ข้าไหม”

อสูรเขาทองคำราม “อย่าคิดว่าจะข่มขู่ข้า”

“ฮ่า ฮ่า…” หลัวเฟิงระเบิดเสียงหัวเราะ

โลกที่ปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์เกิดความเงียบ นายแห่งป้อมฟานนู่คิดว่าอสูรเขาทองจะไม่ปฎิเสธเขา อาจเป็นเพราะอสูรเขาทองมั่นใจว่าปกป้องหลัวเฟิงได้

“งั้นตาย!!” นายแห่งป้อมฟานนู่เริ่มขยับ

แต่ก่อนที่เขาจะลงมือ อสูรเขาทองและหลัวเฟิงก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน “เจ้านั่นแหละตาย”

คลื่นสีทองได้ไหลผ่านช่องว่างของเถาวัลย์ พลังงานพิเศษจากสมบัติประเภทพื้นที่ของแม่น้ำเก้าเสือถูกเถาวัลย์หิมะบานต้านทานได้ง่ายดาย

อสูรเขาทองคำรามแล้วขยายร่าง

เถาวัลย์สีขาวที่ส่องแสงสีเขียวได้เริ่มต้นหมุนรอบอสูรเขาทอง ด้วยเกราะสัตว์เทพทำให้อาวุธอยู่ทั่วร่างกาย การแกะสลักสีทองเริ่มไหลไปทั่วตัวอสูรเขาทอง

เถาวัลย์สีขาวจำนวนมากกระเด้งออก พวกมันไม่สามารถหยุดการเติบโตของอสูรเขาทอง

“เขาไม่ใส่ใจต่อมนุษย์” นายแห่งป้อมฟานนู่พูดขึ้นมาขณะที่ขยับเถาวัลย์เข้าหาหลัวเฟิง

หลัวเฟิงพูดออกมาเบาๆ ว่าหยุด

การแกะสลักเริ่มไหลไปตามสี่ปีกสีเงินของหลัวเฟิง นอกจากเทคนิคสูงสุดของเจ้าแห่งจักรวาล หลัวเฟิงยังสร้างเทคนิคสูงสุดของอัศวิน เขาเคยชินที่จะใช้ปีกแทนดาบ แล้วปีกซื่อหวู๋ใหม่ก็อยู่ในระดับเดียวกับดาบตัดมุก

ปีกทั้งสี่ส่องแสงสีทองที่ส่วนโค้ง ทั้ง 4 ปีกกวาดผ่านเถาวัลย์เพื่อต่อต้านการโจมตี เถาวัลย์ทั้งหมดได้หายไป

มันไม่ใช่แค่เพียงร่างมนุษย์โลกเท่านั้น แต่ยังมีร่างอสูรเขาทองด้วย

อสูรเขาทองสีดำที่ดูดุร้ายมีความยาวกว่า 6 แสนกิโลเมตร จากขนาดในตอนแรก จากเทคนิคเทพแห่งโลกระดับที่สาม ทำให้เขาลดขนาดตัวเองลงไปได้มาก

อสูรเขาทองขนาดทั่วไปอยู่ที่ 60 ล้านกิโลเมตร แต่ของหลัวเฟิงมีขนาด 5,500 กิโลเมตร แม้ว่าขยายขนาดไป 36 เท่าก็ไม่มีผลกระทบกับพลังต่อสู้

อสูรเขาทองได้แยกเถาวัลย์ออกอย่างง่ายดาย

อสูรเขาทองมีขนาด 6 แสนกิโลเมตรเท่ากับเถาวัลย์หิมะบาน

ร่างมนุษย์โลกอยู่บนร่างของอสูรเขาทอง เถาวัลย์จำนวนมากได้กระจายออกมาจากป้อมปราการสีเขียวขุ่น แกนกลางของเถาวัลย์อยู่ในป้อมอย่างเห็นได้ชัด เงาที่ยืนอยู่ท่ามกลางเถาวัลย์คือนายแห่งป้อมฟานนู่

“ดูเหมือนว่าเผ่าพันธุ์อื่นๆ จะคิดเกี่ยวกับเจ้าผิดไป เจ้ามีพลังเทียบได้กับอัศวิน เจ้าได้กลายเป็นอัศวินแล้วงั้นรึ” นายแห่งป้อมฟานนู่กล่าว

“คิดตามที่เจ้าต้องการ” หลัวเฟิงส่งเสียงเบา

“เอาโลหะให้ข้า แล้วเจ้าจะได้ออกไป” นายแห่งป้อมฟานนู่ส่งเสียงดัง

นายแห่งป้อมฟานนู่กำลังรู้สึกกลัวจากการได้เห็นอสูรเขาทองขนาดมหึมาที่ดูดุร้าย เทคนิคที่หลัวเฟิงใช้ด้วยปีกนั้นยอดเยี่ยม แต่ก็เทียบไม่ได้กับที่อสูรเขาทองใช้

“เจ้าช่างมั่นใจตัวเอง นายแห่งป้อมฟานนู่ ข้าขอแนะนำ ให้เจ้าควรจะไปดีกว่า” หลัวเฟิงกล่าว

หลัวเฟิงไม่ตั้งใจที่ต่อสู้กับนายแห่งป้อมฟานนู่ ด้วยขนาด 6 แสนกิโลเมตรพร้อมป้อมปราการของเขาย่อมเป็นปัญหา

“การโจมตีจากเถาวัลย์ไม่ใช่เทคนิคที่ดีที่สุดของข้า การจับอสูรเขาทองด้วยเถาวัลย์ของข้าสามารถทำให้ฆ่าเจ้าได้ง่ายขึ้น”

“เจ้ากำลังเล่นตลกรึยังไง” หลัวเฟิงยั่วเขา

พื้นที่สีเขียวปกคลุมพื้นที่หลายพันล้านกิโลเมตรน่าจะเป็นสมบัติแท้จริงประเภทพื้นที่ของนายแห่งป้อมฟานนู่

นายแห่งป้อมฟานนู่และเถาวัลย์ได้พุ่งเข้าหาหลัวเฟิง

เถาวัลย์ทั้ง 8 ได้โอบล้อม ทุกเถาได้ขยายใหญ่ขึ้นมากว่าพันล้านกิโลเมตร พวกมันเข้าหาอสูรเขาทองเหมือนแส้ที่ฟาดลงมา

อสูรเขาทองที่เข้าปะทะได้ทิ้งให้หลัวเฟิงยืนอยู่บนอากาศ

“หลัวเฟิง เจ้ากำลังมองหาความตายด้วยตัวเอง” นายแห่งป้อมฟานนู่ตะโกนขณะบินเข้าหาหลัวเฟิง

หลัวเฟิงหยิบดาบตัดมุกออกมาแล้วพุ่งเข้าหานายแห่งป้อมฟานนู่

การฟันด้วยพลังงานอมตะมาจากนายแห่งป้อมฟานนู่ มันได้พุ่งเข้าหาหลัวเฟิง การฟันนี้มีการแกะสลักอยู่มากมาย

ประกายแสงสีทองโผล่ขึ้นมาจากด้านหลัวเฟิง มันคือเทคนิคสูงสุดของอัศวิน

ทั้งสองเทคนิคได้เข้าปะทะกัน

หลัวเฟิงได้กระเด้งออก เถาวัลย์ได้เข้าหาเขา หลัวเฟิงจึงใช้ดาบตัดมุกกับปีกซื่อหวู๋โจมตีใส่เถาวัลย์ ด้วยความแข็งแกร่งกับความเร็วของเถาวัลย์จึงรอดเข้าหาตัวหลัวเฟิง ด้วยความสามารถของเกราะพลังจึงต้านทานการโจมตีได้

“ไม่จริง…” นายแห่งป้อมฟานนู่กล่าว

การโจมตีถูกหลัวเฟิงขัดขวางไว้ได้ทั้งหมด เขาตระหนักว่าเถาวัลย์หิมะบาน ไม่อาจครองสถานการณ์ต่อไปได้จึงนำมันกลับไปที่ป้อมปรากการสีเขียวขุ่น แล้วเขาก็เริ่มต้นหลบหนี