ตอนที่ 125  อันดับของหลัวเฟิง

เจียงฟางเป็นหนึ่งในคนที่มีชื่อเสียงในวงการเทพสงคราม

เธอเกิดในครอบครัวที่ยากจนเมื่อตอนที่ช่วงยุคมหานิพพานดำเนินไปได้สองสามปีแล้ว เธอเป็นคนที่ค่อนข้างอาภัพ สามีของเธอเสียชีวิตในแดนเถื่อนจากการช่วยเหลือเธอ ด้วยเหตุนี้เจียงฟางจึงไม่ให้ความสนใจกับการเข้าร่วมองค์กร หรือกระทั่งเรื่องความรัก เธอมุ่งมั่นแต่เฉพาะเรื่องศิลปะการต่อสู้เท่านั้น และสุดท้ายเธอก็กลายเป็นสุดยอดฝึมือคนหนึ่งในวงการ

ฉายาของเธอคือ ‘แม่มดจันทรา’ เจียงฟาง

ดาบโค้งของเธอนั้นราวกับเป็นพระเจ้า โดยปกตแล้วเธอจะไม่ค่อยชอบยุ่งกับการทะเลาะวิวาทกับใครหรือการต่อสู้กับนักสู้ด้วยกัน เธออยากจะเป็นอาจารย์สอนในสำนักขีดสุด และเธอก็เป็นครูฝึกในค่ายหัวกะทิมานานแล้วเกือบ 10 ปี นอกจากการสอนเทคนิคดาบแล้วงานอดิเรกของเธอก็คือ…

การได้เฝ้ามองนักเรียนของเธอแข็งแกร่งขึ้น

การได้เห็นนักเรียนของเธอก้าวขึ้นไปเหนือกว่านักเรียนของครูฝึกคนอื่นๆ!

“เจียง ยินดีด้วยนะ” ชายศีรษะล้านร่างผอมผิวดำเอ่ยขึ้น

“เป็นเพราะพรสวรรค์ของหลัวเฟิงน่ะ” เจียงฟางยิ้ม ชายหน้าเข้มผู้มีดาบใหญ่เป็นอาวุธเอ่ยขึ้นด้วยสำเนียงจีน “นั่นก็เพราะคุณเจียงฟางเป็นคนสั่งสอน มีคำกล่าวในภาษาจีนว่ายังไงนะ? น่าจะ…สุดยอดนักเรียน มาจากสุดยอดอาจารย์!”

ในค่ายฝึกแห่งนี้มีครูฝึกที่เป็นผู้หญิงน้อยมาก และเจียงฟางก็มีนักเรียนที่กลายเป็นเทพสงครามหลายคน เธอจึงมีเครือข่ายค่อนข้างมาก บวกกับเธอทั้งมีอิทธิพลมากแถมยังสวยอีกด้วย จึงทำให้มีเทพสงครามค่อนข้างน้อยที่กล้าเข้ามาคุยกับเธอ

“หลัวเฟิงออกมาแล้ว”

พอได้ยิน เจียงฟางก็หันไปดูทันที เธอเห็นหลัวเฟิงในชุดลำลองสบายๆ กำลังเดินออกมาจากตึกมหานพ

……….

เมื่อเดินออกมาจากตึกมหานพ หลัวเฟิงก็เห็นครูเจียงฟางกำลังเดินมาแต่ไกล ครูเจียงฟางคือดอกไม้แห่งค่ายฝึกโดยแท้จริง แม้แต่นักเรียนบางคนยังตามจีบเธอด้วยซ้ำ เนื่องจากช่วงชีวิตของเทพสงครามนั้นยาวนานกว่าคนทั่วไป พวกนักเรียนจึงไม่ได้สนใจความต่างของอายุที่ห่างกันถึง 10 ปีของเธอ

แต่อย่างไรก็ตาม…

หลัวเฟิงเคารพครูเจียงฟางมาก ตลอดช่วงเดือนที่ผ่านมาเธอช่วยเหลือเขามากมาย

“ครูครับ” หลัวเฟิงกล่าวทักอย่างเคารพ

“ไม่เลวๆ นายอยู่อันดับที่ 99 แล้วตอนนี้” เจียงฟางยิ้มพลางกล่าวชม “เป็นไงบ้างในหอคอยนั่น?”

“ผมไม่ผ่านบททดสอบระดับ A ของชั้นที่ 2 ครับ” หลัวเฟิงกล่าวอย่างจนใจ

เขารู้ดีว่าพวกแมงป่องเกราะเหล็กรับมือได้ยากมาก แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะแข็งแกร่งขนาดเขาไม่อาจต่อกรได้เลย พวกมันแต่ละตัวมีทั้งก้ามที่คมกริบและหางที่ร้ายกาจดุจปีศาจ ถึงแม้เขาจะพัฒนาขึ้นมากแล้ว แต่เขาก็สามารถฆ่าพวกมันไปได้เพียง 36 ตัวจาก 50 ตัวหลังจากที่ลองใช้ทุกวิถีทางแล้ว และในที่สุดเขาก็โดนพวกมันล้อมกรอบให้มุดเข้าไปในทรายและเขาก็ถูกฆ่า

ฝูงของแมงป่องเกราะเหล็กที่อยู่ในทะเลทรายเป็นอะไรที่น่ากลัวมากจริงๆ

สุดท้ายแล้ว ระดับในหอคอยแห่งการทดสอบของเขาก็กลายเป็น 2.2

“ฝูงแมงป่องเกราะเหล็กจัดการยากมากๆ” เจียงฟางกล่าวสนับสนุน “สู้ๆ! ตอนนี้นายอยู่อันดับที่ 99 แล้ว ยังเหลือเวลาอีก 2 วันจะถึงวันที่ 28 ฝึกฝนให้หนักรักษาอันดับท็อป 100 เอาไว้ให้ได้ ชื่อเสียงของฉันก็จะเพิ่มขึ้นอีกในฐานะครูของนักเรียนที่สามารถติดท็อป 100 ได้ในเดือนแรกที่มาถึง”

หลัวเฟิงยิ้ม

เขาจะสู้ๆ แน่!

…………

เวลาราวๆ 2 ทุ่ม รถส่วนตัวประจำค่ายฝึกกำลังแล่นผ่านประตูค่ายเข้ามาคันแล้วคันเล่า พวกนักเรียนที่ออกไปล่าสัตว์ประหลาดกำลังทยอยกันกลับมา

“ฉันได้ยินว่าหลัวเฟิงเบียดอันดับขึ้นไปอยู่ที่ 99 แล้วเมื่อตอนบ่ายนี้”

“ฉันก็ได้ยินเหมือนกัน หลัวเฟิงเป็นหน้าเป็นตาให้ชาวจีนเราเลยล่ะ ฮ่าๆ”

สิ่งแรกที่พวกนักเรียนที่กลับเข้ามาในค่ายทำคือการเงยหน้าขึ้นไปดูอันดับมังกรดำ เนื่องจากพวกนักเรียนที่กลับเข้ามาและส่งชิ้นส่วนสัตว์ประหลาดแล้วจะได้รับคะแนนกันไปคนละเล็กละน้อย มีน้อยคนที่อันดับเลื่อนขึ้นไปบ้าง และอีกส่วนหนึ่งอันดับไม่ขึ้นเลยหรือตกลงก็มี

“ที่ 101 หลัวเฟิงตกไปอยู่ที่ 101”

แคนเดซที่เพิ่งจะเข้ามาในค่ายได้ยินเสียงแว่วๆ ลอยมา เขาอดจะยิ้มอย่างพอใจไม่ได้

ความจริงคือ…

หลัวเฟิงซึ่งอยู่อันดับที่ 99 เมื่อช่วงบ่าย บัดนี้ตกลงไปที่อันดับ 101 แล้ว

“ยิ่งใกล้เที่ยงคืนของวันที่ 28 ทุกคนก็ยิ่งทำงานหนึก หลัวเฟิงแกอยากติดท็อป 100 งั้นเหรอ?” แคนเดซจ้องไปที่กระเป๋าใส่ของๆ เขาแล้วมุ่งหน้าเข้าไปที่ตึกของตัวเอง

………

รุ่งเช้าวันที่ 27 หลัวเฟิงออกจากค่ายฝึกพร้อมกับนักเรียนอีก 91 คน ขณะที่ออกจากค่ายฝึก หลัวเฟิงก็ได้พบว่าอันดับของเขาอยู่ที่ 102 แล้ว ชัดเจนว่าพวกนักเรียนที่กลับมาเมื่อคืนนี้เป็นสาเหตุของการเลื่อนอันดับขึ้นลงนั่นเอง

สำหรับวันนี้ทั้งวัน หลัวเฟิงออกล่าสัตว์ประหลาด

จนกระทั่งเกือบเวลา 4 ทุ่มเขาถึงกลับเข้าค่าย

“หลัวเฟิง นายหาได้ดีทีเดียววันนี้” ในรถส่วนตัวของค่ายฝึก คนงานของสำนักขีดสุดรวบรวมชิ้นส่วนแล้วบันทึกคะแนนให้กับหลัวเฟิง คะแนนของหลัวเฟิงจึงเพิ่มขึ้น…ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้รับคะแนนความสามารถในการต่อสู้อีกด้วย “อันดับของนายน่าจะเพิ่มขึ้นซักสองสามอันดับอยู่นะ”

“ขอให้เป็นอย่างที่นายว่า” หลัวเฟิงยิ้ม

ที่ประตูใหญ่ทางเข้าค่าย

หลังลงจากรถเขาก็เดินตรงไปมองดูที่อันดับที่รูปปั้นมังกรดำ เขาพุ่งเป้าสายตาไปที่เกล็ดของมังกรตัวนั้น ไม่นาน เขาก็ได้พบชื่อของตัวเอง…

“อันดับที่ 98 หลัวเฟิง (570403)”

“ขึ้นไปอยู่อันดับที่ 98?” หลัวเฟิงยิ้มแล้วหันหน้าเดินกลับเข้าหอเจียงหนานไป

กลุ่มนักเนียนผิวขาวเดินเข้ามาและหนึ่งในนั้นก็พูดขึ้นด้วยภาษาอังกฤษว่า “หลัวเฟิงมันกำลังยิ้มเหรอ? ถึงตอนนี้มันจะอยู่อันดับ 98 แต่พรุ่งนี้เป็นวันที่ 28 พรุ่งนี้มันไม่มีสิทธิ์ออกล่า เดี๋ยวนักเรียน 91 คนที่ออกล่าวันพรุ่งนี้กลับมา หลัวเฟิงนั่นก็จะถูกเขี่ยพ้นอันดับท็อป 100 อยู่ดี”

“เจสัน นายกลับสนุกกับเรื่องคนอื่นเหรอ ถ้าฉันจำไม่ผิด นายอยู่อันดับที่ 179 ในเดือนแรกที่มาถึงไม่ใช่เหรอ?”

…………

วันที่ 28 เมษายน เวลา 4 ทุ่ม

นักเนียนกลุ่มหนึ่งกำลังสนทนากันอย่างเฮฮาอยู่ข้างๆ รูปปั้นมังกรดำขนาดมหึมาภายในค่ายฝึก พวกเขาฝึกหนักตลอดทั้งเดือน ทำทุกอย่างอย่างที่ตั้งใจไปแล้ว สิ่งที่พวกเขาทำได้ตอนนี้ก็คือการรอคอยดูผลจัดอันดับครั้งสุดท้าย

ด้านนอกค่ายฝึก ณ อพาร์ทเมนต์หลังหนึ่งห่างออกไปราวๆ 3 กิโลเมตร

“เร็วเข้า รีบติดตั้งกันให้ไวๆ หน่อย”

“เร่งมือกันหน่อย เจ้านายจ่ายเงินก้อนโตให้เพื่อทำงานนี้โดยเฉพาะ พวกนายมัวเอ้อระเหยกันอยู่ได้! เจ้านายขอให้ทำงานแค่นี้ เพราะงั้นต้องทำให้ดีที่สุด เข้าใจไหม?” ชายร่างเตี้ยล่ำย้อมผมสีบลอนด์คำราม ชายอีก 5 คนก็พากันจัดแจงอุปกรณ์อย่างรวดเร็ว

“เข้าใจครับ”

“หัวหน้า เสร็จแล้วครับ”

หน้าจอขนาดยักษ์บนผนังห้องปรากฏตารางอันดับขึ้นมา มันคืออันดับมังกรดำนั่นเอง

“ดีมาก” ชายเตี้ยล่ำพยักหน้า “รอการจัดอันดับเริ่มตอนเที่ยงคืน เมื่อถึงตอนนั้นเราจะแจ้งเจ้านายทันที โอ้ใช่ๆ เจ้านายสั่งมาว่าให้คอยจับตาดูอันดับของหลัวเฟิงจากประเทศจีนของเราไว้ให้ดีด้วย”

“เข้าใจแล้วครับ”

ชาย 5 คนที่เหลือรับคำอย่างยินดี

…………

มีสายแจ้งข่าวอยู่หลายทีม นอกจากทีมในนครหงหนิงนี้โดยเฉพาะพวกที่อยู่ใกล้ๆ ค่ายฝึกล้วนแต่ให้ความสนใจกับอันดับมังกรดำกันทั้งนั้น ไม่เฉพาะนักเรียนที่อยู่ในค่ายฝึกที่สนใจอันดับในช่วงเที่ยงคืนนี้ แต่ยังมีองค์กรมากมายทั่วโลกอีกที่คอยจับตามองอยู่

องค์กรเหล่านี้ล้วนมีข้อมูลของนักเรียนทุกคนว่าติดอันดับที่เท่าไหร่

………..

วันที่ 28 เมษายน เวลา 4 ทุ่ม 18 นาที

ณ ห้องฝึก ตึกมหานพ

แอ๊ด!

ประตูห้องฝึกถูกเปิดออก หลัวเฟิงในชุดฝึกสีเขียวเข้มกำลังนั่งอยู่บนโซฟาขณะที่สวมหมวกเพื่อเข้าไปในโลกเสมือนจริงอีกครั้ง บนโซฟาอีกตัวหนึ่งมีเด็กสาวผิวสีนั่งอยู่ข้างๆ เพียงแค่สองสามนาทีถัดมาเด็กสาวผิวสีคนนั้นก็ถอดหมวกออกแล้วลืมตาขึ้น เธอพึมพำสบถก่อนจะเดินออกจากห้องไป

บุคคลเกินหนึ่งคนไม่สามารถเข้าไปในหอคอยแห่งการทดสอบได้ในเวลาเดียวกัน!

ดังนั้นเมื่อนักเรียนคนหนึ่งเข้าไป นักเรียนคนอื่นก็ต้องออก

…บนชั้นที่ 2 ของหอคอยแห่งการทดสอบ

ในทะเลทรายอันสุดลูกหูลูกตา แมงป่องเกราะเหล็ก 50 ตัวคลานออกมาจากผืนทรายแล้วเข้าล้อมหลัวเฟิงเอาไว้

“วันนี้ เรามีเวลาแค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้นที่จะเล่นกับแมงป่องพวกนี้” หลัวเฟิงมีแรงปรารถนาที่จะสู้อย่างเต็มที่

“ฆ่า!”

การต่อสู้เริ่มต้นแล้ว!

……….

บททดสอบจะจบลงทันทีที่ตาย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่อหลัวเฟิงไม่ผ่านด่าน สิทธิ์การเข้าทดสอบของเขาก็จบลงทันที! แต่อย่างไรก็ตาม…นอกจาการเข้าทดสอบในหอคอยแล้ว ในฐานะที่หลัวเฟิงอยู่อันดับที่ 183 ในเดือนมีนาคม หลัวเฟิงมีสิทธิ์ใช้ห้องฝึก 1 ชั่วโมง และห้องแรงโน้มถ่วงอีก 1 ชั่วโมง

และหลัวเฟิงก็ตัดสินใจใช้ 1 ชั่วโมงของห้องฝึกในวันที่ 28 เวลา 4 ทุ่ม 20 ไปจนถึง 5 ทุ่ม 20 นาที

ใน 1 ชั่วโมงนี้ หลัวเฟิงยังพยายามต่อไปได้หากเขาไม่ผ่าน ไม่ว่าเขาจะตกสักกี่ครั้งเขาจะสามารถลองใหม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม…เมื่อหมดเวลา ไม่ว่าจะผ่านหรือไม่ผ่านเขาก็จะต้องดีดตัวออกจากโลกเสมือนจริงทันที

“ฆ่า!”

แมงป่องเกราะเหล็ก 50 ตัว ไม่ว่าจะกระโจนเข้ามา หรือมุดทราย หรือพุ่งเข้ามาตรงๆ หลัวเฟิงผู้ราวกับปีศาจพร้องกับแสงจากคมดาบประหนึ่งสายหมอกจากความฝัน ได้เข้าทำลายล้างพวกแมงป่องเกราะเหล็กที่หลั่งไหลเข้ามาตายตกตามกันไปแบบไม่มีหยุดหย่อน

ฉัวะ…

แสงจากคมดาบตัดผ่านแมงป่องเกราะเหล็ก 3 ตัวที่พุ่งเข้ามาจากด้านบนอากาศ

หลัวเฟิงผู้มีบาดแผลบนในหน้า อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “เวรเอ๊ย ตายมาแล้ว 3 ครั้ง ในที่สุดก็ผ่านบททดสอบระดับ A ของชั้นที่ 2 ได้เสียที!”

ตราบเท่าที่เวลายังไม่หมด เขาก็สามารถเข้าไปทดสอบใหม่กี่ครั้งก็ได้

“ใช้เวลาไป 5 นาที 6 วินาทีในการฆ่าแมงป่องเกราะเหล็กระดับบัญชาการขั้นต่ำจำนวน 50 ตัว บททดสอบระดับ A ของชั้นที่ 2 ผ่าน! ยินดีด้วย นักเรียนหลัวเฟิง” เสียงอิเล็กโทรนิคดังก้องขึ้นทั่วท้องทะเลทราย แสงสว่างและซากของแมงป่องเกราะเหล็กเลือนหายไปในบัดดล ร่างของหลัวเฟิงคืนตัวกลับมาเป้นสถานะปกติอีกครั้ง

หลัวเฟิงรู้ดีว่า…

บททดสอบระดับ A ของชั้นที่ 2 นี้เป็นขีดจำกัดของเขาในปัจจุบันแล้ว เขาตาย 3 ครั้งก่อนที่จะผ่านด่านนี้ สำหรับระดับ B นอกเสียจากเกิดสถานการณ์พิเศษ เขาก็คงไม่สามารถผ่านมันไปได้ในห้วงเวลาอันสั้นแน่

“เราจะต้องฝึกท่าร่างและเทคนิคดาบ ไม่แน่เทคนิคของเขาอาจจะขยับเข้าสู่ระดับสมบูรณ์แบบก็เป็นได้”

หลัวเฟิงถือดาบในมือแล้วลองเข้าทดสอบต่อ

……….

ราวๆ อีก 10 นาทีจะเที่ยงคืน รถส่วนตัวของค่ายฝึกเข้ามาจอดที่ด้านนอกประตูทางเข้าค่าย นักเรียน 2 คนพร้อมอาวุธครบมือกำลังเดินเข้ามาข้างใน นักเรียนหนึ่งในนั้นก็คือ แคนเดซ พอลลินัส วันที่ 28 นี้คือวันที่เขาออกไปล่านั่นเอง

“แคนเดซ!”

วิลเลียมกล่าวทักทายพลางยิ้มให้ “ยินดีด้วย นายขึ้นไปอยู่ที่อันดับ 38 แล้ว”

“อันดับหลัวเฟิงล่ะ?” แคนเดซและวิลเลียมเดินเคียงกันไปที่รูปปั้นมังกรดำ

“ดูซิ อันดับ 101 โอ้ 102 แล้วด้วย” วิลเลียมชี้ไปที่รูปปั้นมังกรดำขนาดมหึมา แคนเดซเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็หัวเราะออกมา “เอาจริงเลย ไอ้ผิวเหลืองนั่นก็ไม่เลวนัก แต่อยากเบียดขึ้นอันดับท็อป 100 ในเดือนแรกได้ ฝันไปเถอะ!”

“เด็กใหม่สามารถขึ้นมาติดท็อป 100 ได้ในเดือนแรก ควรถึงคราวของนักเนียนจากสหภาพยุโรปบ้างล่ะที่นี้ วันนี้วันที่ 28 และหมอนั่นก็ออกล่าในวันคี่ ฉะนั้น มันคงจะต้องหมดหวังแล้วล่ะ” วิลเลียมยิ้มร่า

แคนเดซก็หัวเราะอย่างชอบใจเช่นกัน

แต่ทันใดนั้น…

“เปลี่ยนอีกแล้ว”

“อันดับหลัวเฟิงเลื่อนขึ้น

“น่าแปลก วันนี้เป็นวันที่ 28 เพราะงั้นหลัวเฟิงไม่สามารถออกล่าได้นี่นา แล้วอันดับขึ้นได้ยังไง?” กลุ่มของนักเรียนที่พากันมุงดูอยู่ต่างก็ประหลาดใจ

แคนเดซและวิลเลียม เด็กหนุ่มทั้งสองเงยหน้ามองดู แล้วพวกเขาก็ต้องแข็งค้างด้วยความประหลาดใจ

อันดับของหลัวเฟิงเลื่อนขึ้นมาจากที่ 102 เป็น 98 แล้ว

“วันนี้วันที่ 28 อันดับของหลัวเฟิงเลื่อนขึ้นได้ยังไง? หรือว่าจะมีคนท้าประลองของกับมันแล้วพนันกันด้วยคะแนน?” แคนเดซทำท่าเหมือนเพิ่งเห็นผี “เป็นไปไม่ได้!”

“เป็นไปไม่ได้ อันดับมันจะเลื่อนขึ้นได้ยังไงวันนี้?” วิลเลียมไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน

ไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ แต่มันก็คือเรื่องจริง!

แน่นอน…หลัวเฟิงเพิ่งจะผ่านบททดสอบระดับ A ของชั้นที่ 2 ทำให้ระดับในหอคอยแห่งการทดสอบของเขาเลื่อนขึ้นจาก 2.2 เป็น 2.3 นั่นเอง ด้วยเหตุนี้ อันดับของเขาจึงเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย

เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า บรรดานักเนียนต่างถกเถียงกันเรื่องอันดับ โดยเฉพาะอันดับปัจจุบันที่ 98 ของหลัวเฟิง

เวลา 4 ทุ่ม 56 นาที

“เวรเอ๊ย!”

“โอ้มายก็อด!”

“พระเจ้า!”

พวกนักเรียนต่างพากันตะลึงพรึงเพริด

แคนเดซและวิลเลียมต่างก็ตะลึงกันเข้าไปอีกขณะที่ได้เห็นอันดับของหลัวเฟิงอีกครั้ง…อันดับที่ 82 หลัวเฟิง (570403) เลื่อนจากอันดับที่ 98 เป็น 82 นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้ว …ในตอนนั้นเอง นักเรียนเกือบร้อยคนที่รวมตัวกันอยู่บริเวณนั้นต่างโกลาหลขึ้นทันที อันดับนี่มันทะยานขึ้นมากเกินไป

“ขี้โกง!”

“พนันได้เลยว่าเขาจะต้องประลองกับใครแล้วก็เอาคะแนนเป็นเดิมพัน! มีใครบางคนที่อยากจะยกคะแนนให้หลัวเฟิงผ่านการประลอง!” นักเรียนคนหนึ่งตะโกนขึ้น “ขี้โกง”

พวกนักเรียนต่างไม่เชื่อว่าหลัวเฟิงที่ไม่ได้ออกล่าสัตว์ประหลาดในแดนเถื่อนวันนี้ จะสามารถเพิ่มคะแนนได้อย่างมหาศาลเช่นนี้

“เขาไม่ได้โกง หลัวเฟิงกำลังอยู่ในห้องฝึกในตอนนี้!” สำเนียงภาษาอังกฤษจากใครคนหนึ่งโพล่งขึ้นมา

“เขาอยู่ในห้องฝึกตอนนี้ พวกเราเห็นเขาเข้าไป”

กลุ่มของวัยรุ่นชายหญิงผิวขาว ผิวดำ ที่เพิ่งมาจากตึกมหานพเอ่ยขึ้น บัดนั้นเสียงถกเถียงกันของเหล่านักเรียนอัจฉริยะจึงค่อยๆซาลง แน่นอน ยังคงมีกลุ่มเล็กๆ ที่ยังพากันตะโกนคำว่า ‘ขี้โกง’ กันอยู่ จากนักเรียนจำนวนกว่า 180 คนถือว่ามีเพียงกลุ่มเล็กๆ เท่านั้นที่พากันอิจฉาไม่จบสิ้น

“หลังเฟิงเข้าไปในห้องฝึกเมื่อตอน 4 ทุ่ม 20 ตอนที่ฉันฝึกเสร็จพอดี แล้วเขาก็ไปแทนที่ฉัน” เด็กสาวผิวสีกล่าวขึ้น

“รีเบ็คก้า หลัวเฟิงเข้าไปต่อเธอเหรอ?” เด็กหนุ่มผิวขาวเดินมาถาม

“ใช่” รีเบ็คก้าพยักหน้า

“โอ้ ถ้างั้นหลัวเฟิงก็กำลังอยู่ในห้องฝึกซินะ ดูเหมือนว่าเขาจะเลื่อนระดับในหอคอยแห่งการทดสอบ ซึ่งนั่นทำให้อันดับของเขาเลื่อนขึ้นแน่ๆ”

บรรดานักเรียนทั้งหมดล้วนจับตามองเรื่องนี้ เพราะตามประวัติศาสตร์ค่ายแล้วมีนักเรียนเพียง 5 คนเท่านั้นที่สามารถขึ้นไปติดอันดับท็อป 100 ได้ภายในเดือนแรกที่เข้าร่วมค่าย แต่อย่างไรก็ตาม ครั้งแรกที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นก็เมื่อ 20 ปีที่แล้ว และครั้งล่าสุดที่เกิดขึ้นก็เมื่อ 8 ปีที่แล้วทีเดียว เรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในค่ายมาซักช่วงใหญ่ๆ แล้ว

และตอนนี้ ดูเหมือนว่าหลัวเฟิงจะทำเรื่องมหัศจรรย์ขึ้นแล้ว

“ในเดือนมีนาคม หลัวเฟิงอยู่ที่อันดับสุดท้ายในอันดับมังกรดำ เขามีเวลาแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้นภายในห้องฝึก” ชายผิวเหลืองวัยกลางคนเอ่ยขึ้นพลางหัวเราะ “เดี๋ยวก็จะ 5 ทุ่ม 20 แล้ว เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็จะต้องออกจากโลกเสมือนจริงแน่ มาดูกันนักเรียน คอยดูซิว่าตอน 5 ทุ่ม 20 อันดับจะเป็นยังไง”

ขณะนี้เวลา 5 ทุ่ม 18 นาที…

19 นาที…

20 นาที!

แคนเดซกับวิลเลียมจ้องไปที่อันดับตรงหน้า

“ไม่มีทางขึ้น ไม่มีทางขึ้นไปอีก” แคนเดซท่องภาวนาในใจ

อัพเดต!

5 ทุ่ม 20 นาที อันดับอัพเดตอีกครั้งแล้ว…

อันดับที่ 68 หลัวเฟิง (570403)