ตอนที่ 52 หมาป่าพระจันทร์เงิน

ด้วยโหมดกลางคืนของกล้องส่องทางไกล เขาก็ส่องพบ แหล่งที่มาของเสียงอย่างรวดเร็ว ที่นั้นมีหมาป่าขนาดใหญ่ตัวหนึ่งอยู่บนถนนห่างจากพวกเขาไป 2 ไมล์ มันสูงราวๆ 3 เมตร และยาวประมาณ 5-6 เมตร ขนเป็นสีเทาทั้งตัว แต่มีหย่อมขนสีขาวขึ้นอยู่บนหัวมัน

แม้จะอยู่ในระยะไกล หลัวเฟิงก็ยังรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่ปล่อย ออกมาจากหมาป่าตัวนั้น

“นั่นมัน…” หลัวเฟิงนึกเปรียบเทียบข้อมูลหมาป่าอยู่ภายในหัว ของเขา

“มันคือนักล่า ‘หมาป่าพระจันทร์เงิน”‘ เฉินกู่อุทานออกมาอย่างตกใจ “ไม่อยากจะเชื่อเลย นั่นมันราชาหมาป่า…หมาป่าพระจันทร์เงิน”

หลัวเฟิงอดตะลึงงันไม่ได้

ใช่ นี่คือหมาป่าพระจันทร์เงิน!

ในฐานะราชาแห่งหมาป่า แม้แต่ตัวโตเต็มวัยที่อ่อนแอที่สุดของ หมาป่าพระจันทร์เงินก็อยู่ในระดับอย่างน้อย ‘บัญชาการขั้นกลาง’ แล้ว ขนของหมาป่าพระจันทร์เงินโดยปกติจะเป็นสีเทา แต่เมื่อพวกมันเริ่มต่อสู้ ขนทั้งตัวของพวกมันจะกลายเป็นสีเงิน! และกลุ่มขนสี ขาวบนหน้าผากของมันก็จะกลายเป็นสีเลือด!

มันเป็นที่รู้จักในเรื่องของความเจ้าเล่ห์และป่าเถื่อน! และขน ของมันก็มีค่ามาก หัวกะโหลกซึ่งแข็งมากของมันก็นำไปใช้งานได้ หลายอย่าง และราคาก็แพงมากเช่นกัน

“นั่นคือหมาป่าพระจันทร์เงินระดับบัญชาการขั้นสูง” หลัวเฟิง ใช้ขนาดร่างกายและสีขนของมันเป็นเครื่องพิจารณา แล้วเขาก็ ต้องสูดหายใจเข้าลึก “ระดับบัญชาการขั้นสูง! แถมยังเป็นหมาป่า พระจันทร์เงิน!” พวกบัญชาการขั้นสูงไม่เหมือนกัน ยกตัวอย่างเช่น นักสู้ที่เป็นนักอ่านจิต ก็ไม่เหมือนกับนักสู้ทั่วๆ ไปนั่นเอง

หมาป่าพระจันทร์เงินมีนิสัยดุร้ายแต่กำเนิด

“ดูสิ หน้าห้องของมันได้รับบาดเจ็บ และดูอาการแย่ซะด้วย” เว่ ยเถี่ยกล่าวเบาๆ

ทันใดนั้นเอง ทุกคนก็พร้อมใจหันหน้าไปทางหัวหน้าเกาเฟิง

“หัวหน้า นี่คือราชาหมาป่า…หมาป่าพระจันทร์เงิน! ระดับ บัญชาการขั้นสูง! ตัวนี้ตัวเดียวมีมูลค่ามากยิ่งกว่า ‘หมาสิงโต’ ระดับบัญชาการขั้นสูง 10 ตัว! พวกเราทำเงินได้มหาศาลจากตัวนี้” เฉินกู่พูดอย่างตื่นเต้น “หัวหน้าตัดสินใจเร็วเถอะครับ”

เว่ยเถี่ยก็อดกล่าวขึ้นมาไม่ได้เหมือนกัน “หัวหน้า มันกำลัง เคลื่อนที่เร็วมาก ไม่นานก็คงจะหายลับตาไป เราช้าอยู่ไม่ได้อีก แล้วนะครับ”

“ถึงหมาป่าพระจันทร์เงินจะบาดเจ็บ ก็ใช่ว่าเราจะจัดการมันได้ง่ายๆ” เกาเฟิงกล่าวเงียบๆ “คิดให้ดีๆ ก่อน อย่าให้เรื่องเงินมาครอบงำ”

ตัวบัญชาการขั้นสูงที่กำลังบาดเจ็บสาหัสนั้นหาได้ยากมาก

และไม่จำเป็นต้องพูดอะไร การได้พบราชาหมาป่า ‘หมาปา พระจันทร์เงิน’ ที่กำลังบาดเจ็บหนัก มันเหมือนกับการถูกล็อตเตอรี่! ถ้า ‘หมาป่าพระจันทร์เงิน’ ระดับบัญชาการขั้นสูงไม่บาดเจ็บ แม้แต่แม่ทัพขั้นสูงก็ไม่อาจรับมือมันได้

“หัวหน้า ให้ผมลองดูหน่อยเถอะ” หลัวเฟิงกล่าว

“หลัวเฟิง…” เกาเฟิงลังเล “นายแน่ใจเหรอ?”

“ผมไม่ได้มั่นใจมากนักที่จะฆ่ามัน เพราะผมก็ไม่เคยฆ่าเจ้าตัว นี้มาก่อน…แต่ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าผมสามารถหนีมันได้” หลัวเฟิงหัวเราะ ผู้คนส่วนมากต่างก็อิจฉาความสามารถนี้ของ ‘นักอ่านจิต’ ….ความสามารถเหินหาว! พลังจิตสามารถใช้ประโยชน์จากวัตถุต่างๆ ได้

หลัวเฟิงสามารถใช้พลังจิตของเขากับรองเท้าบูทเหล็กต่อสู้ของเขา ทำให้เขากระโดดได้สูงอย่างน่าอัศจรรย์

หลังจากนั้น เขาก็ยังสามารถใช้โล่เป็นฐานเพื่อยืนอยู่ใน อากาศได้ด้วย!

ด้วยพลังจิตของเขา เขาสามารถควบคุมโล่ให้ลอยไปใน อากาศได้อย่างเป็นธรรมชาติ

การเหินหาว…นี่เป็นความสามารถที่คนทั่วไปอิจฉามากที่สุด แม้แต่แม่ทัพผู้ทรงพลังก็ยังต้องอิจฉาในความสามารถนี้เลย นี่คือ เหตุผลที่ว่าทำไมกลุ่มมหาอำนาจต่างๆ จึงพากันต่อสู้เพื่อแย่งชิง เอานักอ่านจิตไปไว้ในสังกัด

“ได้..หลัวเฟิง ระวังตัวด้วยนะ ถ้านายทำได้ก็ทำเลย ถ้าไม่เข้าที ก็อย่าฝืนล่ะ ปลอดภัยไว้ก่อน” เกาเฟิงกล่าวขณะที่มอบหมาย หน้าที่ให้หลัวเฟิง

“เบาใจเถอะครับ” หลัวเฟิงหัวเราะ

พร้อมดาบปีศาจและโล่อยู่ในมือ หลัวเฟิงกระโดดออกจาก ดาดฟ้าของอพาร์ทเมนต์ขนาด 6 ชั้นนั้น

“ฟ้าว!”

หลัวเฟิงหายลับไปอย่างรวดเร็ว นักรบขั้นสูงทั่วไป จะสามารถต้านทานกับผลกระทบจากการกระโดดจากตึก 6 ชั้นได้ แต่หลัวเฟิงไม่ได้ทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้น

พลังอันมหาศาลที่ไร้รูปแบบถูกใช้กับรองเท้าบูทของเขา และ หลัวเฟิงก็หายลับไปอย่างรวดเร็ว

เขาร่อนลงอย่างแผ่วเบาบนพื้นในบริเวณหนึ่ง

หลัวเฟิงพุ่งตรงไปด้วยความเร็วอันน่าอัศจรรย์ เร็วยิ่งกว่าปีศาจลิง หลัวเฟิงมาถึงถนนเส้นนั้นด้วยการกระโดดเพียง 2 ครั้ง

สมาชิกที่เหลือของทีมมองตามเขาอย่างใกล้ชิดด้วยกล้องส่อง ทางไกลจากบนดาดฟ้า

“หลัวเฟิงนี่มันแข็งแกร่งจริงๆ” เว่ยเถี่ยอดโพล่งออกมาไม่ได้ “ไม่แปลกใจเลยที่นักอ่านจิตจะเป็นพวกที่น่ากลัวที่สุดในบรรดานักสู้ นี่มันน่ากลัวเหลือเกิน ด้วยพลังจิต ความเร็ว ความคล่องตัว อีกสารพัด พวกเขาสามารถไต่ระดับขั้นได้อย่างน่าอัศจรรย์ ยิ่งพลังจิตเนี่ย ยิ่งวิปริต!”

“วิปริตจริง” เฉินกู่พยักหน้า

“ฮ่าๆ นั่นแหละ พวกนายควรจะดีใจกันมากกว่านะ” เกาเฟิงยิ้มออกมา “นักอ่านจิตเข้าร่วมทีมค้อนอัคคีเราแล้ว”

เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่นๆ ก็พากันหัวเราะออกมา

“หัวหน้า พวกเรา คิดว่าหลัวเฟิงจะจัดการตัวนั้นได้หรือเปล่า?” จางเคอหัวเราะขณะที่ยังนอนอยู่กับพื้น

“พูดยาก” เกาเฟิงลังเล “สัตว์ประหลาดระดับบัญชาการขั้นสูง และหลัวเฟิงก็น่าจะเข้าสู่ระดับ ‘แม่ทัพขั้นกลาง’ แล้วในฐานะนักอ่านจิต จะพอมีความหวังอยู่บ้างถ้าเขาปะทะกับตัวบัญชาการขั้นสูงที่อ่อนแอกว่านี้ แต่การเผชิญหน้ากับราชาหมาป่า…โชคดีที่นักล่า ‘หมาป่าพระจันทร์เงิน’ นั่นมันบาดเจ็บอยู่ หลัวเฟิงก็พอจะมีความหวังอยู่”

“ยังมีหวัง!” ทั้งทีมต่างก็คอยส่องดูหลัวเฟิงวิ่งไปด้วยกล้องส่อง ทางไกล

หลัวเฟิงวิ่งไปถึงถนนอย่างเร็วราวกับสายฟ้า

“หมาป่าตัวนั้นมันวิ่งเร็วจริงๆ” หลัวเฟิงตัดเข้าทางลัด เดิมคิด ว่าเขาน่าจะหยุดหมาป่าพระจันทร์เงินตัวนั้นได้ทัน แต่ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเหลืออีกตั้งเป็นไมล์ห่างจากมัน

“หือ มันกำลังเลี้ยวซ้าย?”

หลัวเฟิงเลี้ยวซ้ายกะหันหันแล้วก็กระโดดข้ามกำแพงของเขตอยู่อาศัยร้างส่วนหนึ่งไปอีกฝั่ง เขาใช้ทางลัดขณะที่ไล่กวดหมาป่าตัวนั้น

“โฮ่ว์…”

มีหมาสิงโตซึ่งกำลังนอนเอกเขนกอยู่มองเห็นหลัวเฟิงเข้า มัน ลุกขึ้นพรวดพราดด้วยอาการตื่นรู้ทันที พวกมันครางตอบเสียงต่ำๆ แผ่นดินเริ่มสะเทือนขณะที่พวกมันวิ่งพุ่งเข้ามา แต่หลัวเฟิงไม่ได้ เปลี่ยนทิศทางแต่อย่างใด เขายังคงวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ เขาขี้ เกียจจะหลบหลีกพวกมัน

“ฉัวะ!”

“ฉัวะ!”

มีดบินลอยออกจากต้นขาของหลัวเฟิงโดยอัตโนมัติและพุ่งไป ราวกับฟ้าผ่า ด้วยระยะที่ใกล้ หมาสิงโต 2 ตัวนั้นไม่มีโอกาสแม้แต่ จะหลบหลีก หัวของพวกมันทะลุทันที

สายตาของพวกมันเต็มไปด้วยความตกใจขณะที่พวกมันขาด ใจตายแทบจะทันที

“ครืน..”

พวกมันทรุดลงกระแทกกับพื้นจนแผ่นดินสะเทือนเล็กน้อย ไม่มีแม้แต่เลือดเปรอะเปื้อน มีดบินทั้ง 2  โฉบย้อนกลับมาเข้าที่กระเป๋าตรงต้นขาของหลัวเฟิงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลัวเฟิงกระโดดเข้าไปในซอยใกล้ๆ อย่างเงียบๆ พอชำเลืองดู เขาก็เห็นหมาป่าพระจันทร์เงินซึ่งตอนนี้อยู่ท้ายซอยห่างออกไปราว ร้อยเมตร

“วู้….” หมาป่าพระจันทร์เงินหยุดยืนและจ้องเขม็งมายังมนุษย์ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากมัน

“หมาป่าพระจันทร์ร้เงิน หมาป่าพระจันทร์เงินที่บาดเจ็บสาหัส” หลัวเฟิงตาเป็นประกาย และรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าเขา “เอาล่ะ กับแก เราจะได้เห็นกันว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน!” ขณะที่พูด หลัวเฟิงก็ขยับเข้าไปใกล้หมาป่าตัวนั้นอีกก้าวหนึ่ง

หมาป่าพระจันทร์เงินยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่

ตาทั้งคู่ของหมาป่าพระจันทร์เงินสูงเกือบ 3 เมตรตัวนี้เปล่ง ประกายเห็นได้ชัด ในขณะเดียวกัน พลังพิสดารอย่างหนึ่งก็กำลัง ไหลเวียนไปทั่วร่างมัน ทันใดนั้น ขนของมันก็เปลี่ยนเป็นสีเงิน! หมาป่าพระจันทร์เงินบัดนี้เปล่งประกายระยิบระยับ! จากนั้นกลุ่มขนสีขาวบนหน้าผากของมันก็แปรเปลี่ยนเป็นสีเลือด!

ตัวสีเงินและมงกุฎสีแดง

นี่แหละหมาป่าพระจันทร์เงิน!

หลัวเฟิงก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวอย่างระมัดระวัง และพอเขาเข้า ใกล้มันในระยะ 50 เมตร…….

“วูบ!” หมาป่าพระจันทร์เงินก็พลันกลายเป็นแสงสีขาววาบและ พุ่งเข้ามาอยู่ตรงหน้าเขาในพริบตาเดียว!

“ความเร็วเสียง!”

ด้วยปฏิกิริยาโต้ตอบที่หลัวเฟิงเคยทดสอบมาแล้วที่สำนัก เขา รู้ได้ทันทีว่า….หมาป่าตัวนี้มีความเร็วเกือบเท่าความเร็วเสียง!

สีหน้าของหลัวเฟิงเปลี่ยนไป เขากระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วราว กับสายฟ้า หมาป่าพระจันทร์เงินก็ไวมาก มันกระโดดตามขึ้นมาเหมือนกัน การกระโดดครั้งนี้สูงราว 20-30 เมตร หลัวเฟิงเห็นแต่ภาพหน้าเบลอๆ ซึ่งซ่อนแววตาอันเลือดเย็นของหมาป่าพระจันทร์ เงินตัวนั้นภายใต้ความเร็วเสียง

พลังจิตอันทรงพลังส่งแรงไปที่รองเท้าบูทเหล็กของเขาอย่างรุนแรง ทำให้หลัวเฟิงยิ่งลอยสูงขึ้นไปอีก และหลบหลีกจากการ โจมตีของหมาป่าพระจันทร์เงินได้

“เอาล่ะ ถ้าแกเร็วเท่าเลียงล่ะก็ คอยดูสิว่าจะเร็วกว่ามีดบินฉันไหม?” ขณะที่หลบหลีกหมาป่าตัวนั้น หลัวเฟิงก็ดึงมีดปาทั้ง 6 เล่มออกมา มีดปาทั้ง 6 เล่มก็พลันกลายเป็นมีดบินซึ่งบินโฉบ ฉวัดเฉวียนราวกับสายฟ้าทันที มันโฉบสลับไปมาราวกับตาข่าย แล้วก็พุ่งตรงเข้าหาหมาป่าพระจันทร์เงินตัวนั้น

เนื่องจากตระเวนในแดนเถื่อนมาตลอด หมาป่าพระจันทร์เงิน จึงฉลาดมาก

ด้วยความเร็วของมัน นักสู้ธรรมดาไม่น่าจะสามารถหลบหลีก การโจมตีของมันได้ มีเพียงบุคคลประเภทเดียวเท่านั้นที่สามารถ เปลี่ยนทิศทางและเร่งความเร็วในอากาศได้…นักอ่านจิต! เมื่อหมา ป่าตัวนั้นรู้ตัวแล้วว่านักสู้ที่อยู่ตรงหน้ามันคือนักอ่านจิต มันก็ตะลึงงันไป

แต่ในตอนนี้ มีดบินสายฟ้าทั้ง 6 เล่ม มาถึงตัวมันเรียบร้อย

แล้ว!

“วู้…” หมาป่าพระจันทร์เงินแหกปากร้องและคำรามลั่น มันไม่ สามารถเปลี่ยนทิศทางหรือความเร็วกลางอากาศได้ มันทำได้แค่ เพียงบิดตัวและใช้กรงเล็บปัดป้องมีดบินให้ออกไปเท่านั้น

ด้วยระยะอันใกล้ ปฏิกิริยาโต้ตอบของหลัวเฟิงไม่เร็วพอที่จะ ควบคุมมีดบินให้หลบกรงเล็บได้

“เป๊ง!”

“เป๊ง!”

มีดบิน 2 จาก 6 ถูกปัดป้อง แต่หลัวเฟิงผู้ยังลอยอยู่กลางอากาศ ก็เผยยิ้มออกมา ถึงแม้ว่าเขาจะปล่อยมีดบินออกไป 6 เล่ม …แต่ในความเป็นจริง เขาตอนนี้มีเพียง 2 เล่มเท่านั้นที่ใส่พลังเต็มที่ ดังนั้น ที่ปล่อยออกไปทั้ง 6 เล่มก็เพื่อรบกวนหมาป่าพระจันทร์เงินเท่านั้นเอง

มีเพียง 2 เล่มเท่านั้นที่อันตรายจริงๆ

“นักล่า แกจะเป็นระดับบัญชาการตัวแรกที่ตายด้วยน้ำมือฉัน” หลัวเฟิงหัวเราะ ทันใดนั้น มีดบิน 2 ใน 4 เล่มก็ลดพลังลง และอีก 2 เล่มที่เหลือก็พุ่งตรงไปยังหน้าท้องของหมาป่าพระจันทร์เงินราวกับสายฟ้า! หมาป่าตัวนั้นทำอะไรไม่ได้เลยท่ามกลางอากาศ ถึงแม้มัน จะร้องโหยหวนพลางพยายามจะใช้กรงเล็บปัดป้องการโจมตี

แต่ทว่า…

ฉึก! ฉึก!

มีดบินทั้ง 2 เล่มพุ่งเข้าทะลุปากแผลเดิมของมันและตรงเข้าไป ในช่องท้องของมัน อวัยวะภายในของมันไหลทะลักออกมาตามแรงมีด แล้วหมาป่าพระจันทร์เงินก็ร้องโหยหวนออกมาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะตกลงไปสู่พื้นเบื้องล่าง!