ตอนที่ 65 เป็นรูปเป็นร่าง

ตูม!

เปรี้ยง!

สายฟ้าผ่าลงมาจากท้องฟ้า บางครั้งลำแสงสองเส้นก็ผ่าแทรกลงมาพร้อมกันดูราวกับงูใหญ่ที่ทิ้งตัวลงจากท้องฟ้า แม้แต่สัตว์ประหลาดระดับจ่าฝูงก็คงไม่อยากถูกผ่าโดยสายฟ้าอันทรงอานุภาพนี้ กระแสไฟฟ้าอันมหาศาลอาจจะทำให้พวกมันกลายเป็นผุยผงไปในชั่วพริบตา

“ดุดัน! เฉียบคม!”

“ทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง!”

หลัวเฟิงบนระเบียงของดาดฟ้าพึมพำออกมาขณะที่เฝ้ามองอย่างเงียบๆ

ด้วยการฝึกเทคนิคของหลัวเฟิงในช่วงที่ผ่านมา ในที่สุดเทคนิคของเขาก็เข้าสู่ขั้น ‘ประณีต’ ส่วนเทคนิคดาบของเขา หลัวเฟิงสามารถควบคุมพลังดาบของเขา หลังจากที่ฆ่าสัตว์ประหลาดไปกว่าหมื่นตัว จึงเป็นการเพิ่มทักษะการควบคุมตามหลักวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ ไปในตัว ทักษะการควบคุมดาบในปัจจุบันของหลัวเฟิงจึงเหนือกว่าสองพี่น้องเว่ยแล้วตอนนี้

แต่อย่างไรก็ตาม

หลัวเฟิงก็ยังไม่สามารถก้าวเข้าสู่ขั้นที่ 2 ของวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ ได้เลย เขาพยายามอยู่หลายครั้ง เป็นที่รู้กันว่าแต่ละขั้นนั้นทรงพลังมาก ขั้นแรกจะเพิ่มพลังถึง 140% และขั้นที่ 2 จะเพิ่มพลังเป็น 210% เพิ่มพลังจากขั้นแรกถึง 1 เท่าทีเดียว

หรือกล่าวง่ายๆ ว่านักรบขั้นสูงจะสามารถใช้พลังระดับแม่ทัพขั้นต้นได้เลย!

และขั้นที่ 9 ของวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ จะเพิ่มพลังขึ้น 700% ซึ่งก็คือพลัง 7 เท่า

นักรบขั้นสูงสามารถใช้พลังได้ระดับเดียวกับแม่ทัพขั้นต้น! นี่แหละพลังแห่งวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ แต่อย่างไรก็ตาม มีเพียงคนเดียวในโลกเท่านั้นที่สามารถสำเร็จวิชาดาบสายฟ้า 9 ขั้นได้ นั่นก็คือเทพสายฟ้า ผู้คิดค้นวิชานั่นเอง

“ใช้ น่าจะเป็นแบบนี้”

หลัวเฟิงซึ่งพยายามฝึกฝนเทคนิคดาบอยู่ตลอดเวลา พอได้เห็นสายฟ้าต่อหน้าเขา เขาก็เกิดความคิดขึ้นในใจ อึดใจต่อมาเขาก็รีบลงไปที่ชั้น 2 เพื่อหยิบเอาดาบปีศาจของเขา หลังจากนั้นเขาก็เริ่มฝึกฝนวิชาดาบท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำอยู่บนดาดฟ้า!

สายฟ้าที่กระหน่ำอยู่ในระยะไกลเริ่มที่จะซาลงไปแล้ว

“ตามคำอธิบายในคู่มือ นักดาบทุกคนย่อมมีแนวทางเป็นของตัวเอง ตามหลักวิชา ต้องเพิ่มขีดจำกัดของเทคนิคดาบเพื่อไต่ระดับในวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’

“สายฟ้านี้…”

หลัวเฟิงเริ่มกวัดแกว่งดาบในมือของเขาท่ามกลางสายฝนกระหน่ำ!

เฟี้ยว!

ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ หลัวเฟิงพยายามจะเข้าใจความรู้สึกที่อยู่ในใจเขาขณะที่กำลังฝึกฝน ความรู้สึกขณะที่เขามองเห็นสายฟ้าเร็ว…แรง…ฉับไว ดาบของหลัวเฟิงเป็นประกายแวบวาบขณะที่กวัดแกว่งไปรอบๆ

ระเบิด…ระเบิด…ระเบิดออกมา! หลัวเฟิงพยายามทำตามความรู้สึกที่อยู่ในใจเพื่อปลดปล่อยพลังในกายเขาออกมา

“มันน่าจะเป็นแบบนี้นี่นา แต่ทำไมเราถึงปลดปล่อยได้แต่ขั้นแรกแต่ไม่ถึงขั้นที่ 2 ซะที?”

…………….

สายฝนกำลังเทกระหน่ำลงมา แต่หลัวเฟิงยังคงจมอยู่ในโลกแห่งดาบของเขา เขาไม่มีเวลาจะมาสนใจเรื่องสายฝนด้วยซ้ำ และคืนนี้ หลัวเฟิงไม่ได้ไปสนการฝึก ‘พลังพันธุกรรม’ แต่อย่างใด เขาค่อยๆ ปลดปล่อย ‘วิชาดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ ออกมา แต่อย่างไรก็ตาม การฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้ร่างกายของหลัวเฟิงค่อยๆ เหนื่อยล้าลงเรื่อยๆ

แต่หลัวเฟิงยังไม่อยากจะหยุด ดังนั้น ทุกครั้งที่เขากวัดแกว่งดาบ เขาจะหยุดพักนิดนึงแล้วกวัดแกว่งต่อไป

……………

รุ่งสางวันถัดมา ฝนหยุดตกไปนานแล้ว และแสงสลัวก็เริ่มปรากฏให้เห็นจากทิศตะวันออก อากาศหนาวเย็นเริ่มสัมผัสได้ในตอนเช้า แต่หลัวเฟิงผู้ซึ่งเปียกปอน นั่งกอดดาบนั่งบนระเบียงพลางขมวดคิ้ว “เราพลาดอะไรไปกันแน่?”

หลัวเฟิงคิดในใจว่าเขาควรจะปลดปล่อยขั้นที่ 2 ออกมาได้แล้ว แม้แต่ส่วนลึกภายในร่างกายของเขายังรู้สึกว่าได้ปลดปล่อยขั้นที่ 2 ออกมาแล้ว แต่ทุกครั้งที่ดูเหมือนว่าจะปลดปล่อยออกมามันก็ขาดหายไปเสียทุกครั้งเช่นกัน!

ยังพลาดอยู่นิดเดียว

จ๋อม!

หยดน้ำฝนเม็ดหนึ่งหยดลงในแอ่งน้ำขังบนดาดฟ้า พื้นน้ำอันสงบนิ่งปรากฏเป็นคลื่นน้ำกระจายออกไปทุกทิศทาง

“หือ?” หลัวเฟิงรู้สึกถึงอะไรบางอย่างภายในใจ

ความคิดเล็กๆ ผุดขึ้นในใจเขาทันที ฉากที่เขาได้เห็นสายฟ้าทำลายล้าง…มันเฉียบคมสุดๆ!

แต่ส่วนคลื่นอันเกิดจากหยดน้ำฝนนั้นก็นุ่มนวลสุดๆ เช่นกัน

“อีกนิดเดียว!”

“เดิมทีระดับสมรรถภาพร่างกายแข็งแกร่งขนาดนั้น วิชาดาบสายฟ้า 9 ขั้นจะระเบิดพลังให้เพิ่มอีก 7 เท่า แต่ถ้ายังคงฝืนขีดจำกัด ร่างกายจะรับมือมันได้ยังไง?” หลัวเฟิงลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น เขากวัดแกว่งดาบไปด้านหน้าของเขา ดาบเคลื่อนที่อย่างสมดุลรวดเร็วในการเคลื่อนที่หนึ่งครั้ง

แต่ทว่า แรงกลับเพิ่มขึ้นทันที! เพิ่มขึ้นอีก! และอีกเรื่อยๆ!

ดาบกวัดแกว่งผ่านอากาศ!

“ครืนน” เกิดเสียงดังขึ้น

ทันทีนั้น แขนขวาของหลัวเฟิง ก็เริ่มขยายตัวขึ้น จนเห็นได้ชัดว่าใหญ่กว่าแขนซ้ายของเขาเล็กน้อย

“อย่างนี้เอง” หลัวเฟิงดึงดาบกลับมาแล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา ราบเรียบดั่งผืนน้ำ ส่วนที่ลึกที่สุดของกล้ามเนื้อในร่างกายเชื่อมต่อพลังถึง 2 ส่วน และพลัง 2 ส่วนนั้นได้เพิ่มความเร็วของดาบปีศาจขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์…ราวกับสายฟ้า!

ขั้นที่ 2 ของ ‘วิชาดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ …ในที่สุดก็สำเร็จ!

ด้วยเทคนิคดาบอย่างเดียว หลัวเฟิงสามารถเข้าถึงระดับของแม่ทัพขั้นต้นได้แล้ว พอเพิ่มเทคนิค ‘ประณีต’ เข้าไป แม้แต่ระดับแม่ทัพขั้นต้นก็ยังน้อยไปสำหรับเขาในตอนนี้

………….

อารามดีใจ หลัวเฟิงรีบวิ่งลงมาชั้นล่างแล้วโทรสั่งอาหารมากินในทันที เขามีความสุขและทานอาหารอย่างเพลิดเพลิน จากนั้นเขาก็เตรียมตัวดำเนินการฝึกพลังพันธุกรรมต่อ

“ไม่ถูกต้องสิ”

“ดาบของเราแข็งแกร่งขึ้น แต่มันก็แค่รุนแรงขึ้นเท่านั้น” หลัวเฟิงส่ายหัวแล้วหยิบดาบปีศาจขึ้นมา “เราสามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์เมื่อออกแรง 2 ครั้ง ด้วยวิธีนั้น เราสามารถทำให้ดาบของเราวความเร็วเพิ่มขึ้นจนจับทางไม่ได้”

หลัวเฟิงเริ่มกวัดแกว่งดาบของเขาอีกครั้งภายในโรงฝึก

เพราะการออกแรง 2 ครั้ง ดาบของหลัวเฟิงจึงเคลื่อนที่ถึง 2 ครั้ง นี่คือความแตกต่างของผู้ที่ฝึกวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ กับคนทั่วๆ ไป

ฟุบ…เฟี้ยว… ดาบของหลัวเฟิงแปลกไปและจับทางไม่ได้

หนึ่งดาบ และอีกดาบ!

ภาพของสายฟ้าที่ผ่าลงมาจากฟากฟ้าและภาพของหยดน้ำฝนที่ทำให้เกิดคลื่นน้ำปรากฏขึ้นในใจของหลัวเฟิง เขาตามหาความรู้สึกเช่นนี้ ทุกๆ ครั้งของการเหวี่ยงดาบ! เขาจำเป็นต้องหาเทคนิคดาบสำหรับตัวเอง! วิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ ทำให้เขาเพิ่มพลังได้อย่างมาก

หลัวเฟิงต้องฝึกฝนและหาเทคนิคดาบที่เหมาะสมกับตัวเองถึงจะดีที่สุด

และเขาต้องเข้าใจเทคนิคที่ทำให้ร่างกายของเขารับมือกับพลังของวิชา ‘ดาบสายฟ้า 9 ขั้น’ อย่างไร้ที่ติให้ได้

………….

การหมกมุ่นกับการสร้างสรรค์เทคนิคของเขา ความเหนื่อยล้าของกล้ามเนื้อของเขาไม่ได้มีผลกับความตื่นเต้นของเขาแม้แต่น้อย ทุกครั้งที่เขากวัดแกว่งดาบเทคนิคของเขาก็ค่อยๆ พอกพูนขึ้น บางครั้งบางคราวดาบก็สร้างคลื่นกระแทกออกมาจากการกวัดแกว่งดาบนั้นในอากาศ

หลัวเฟิงไม่ได้สนใจเลยว่าเวลาผ่านไปซักเท่าใด…

ชิ๊ง!

ดาบวาดแสงราวกับฟ้าผ่าท่ามกลางสายหมอก มันให้ความรู้สึกเหมือนกับตอนเมฆฝนฟ้าคะนอง และในทันที สายฟ้านั้นก็หายวับไป

“นี่ไง!” ในที่สุดหลัวเฟิงก็ยิ้มออกมา เมื่อเขาตวัดดาบอย่างไม่ตั้งใจ กล้ามเนื้อของเขารู้สึกผ่อนคลาย เขาออกแรงอย่างรวดเร็วและกลับมาอยู่ในสถานะผ่อนคลาย การเปลี่ยนสถานะเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าจะทำให้เขาสามารถยืดระยะในการต่อสู้ได้นานขึ้น

“ตามที่คู่มือเขียนไว้ ในที่สุดเราก็ผ่านขั้นพื้นฐานแล้ว เริ่มเข้าสู่แนวทางแล้วสินะ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง” หลัวเฟิงรู้สึกยินดีไม่น้อย

“เราจะต้องเรียกเทคนิคดาบนี้ว่ายังไงดี?”

“ในเมื่อเราได้แรงบันดาลใจสำหรับเทคนิคนี้จากการเห็นฟ้าร้องฟ้าผ่า เราจะเรียกมันว่า…”

“สายฟ้าแลบ!”

ในที่สุดหลัวเฟิงก็มีเทคนิคดาบเป็นของตัวเอง

“แม้ว่าเทคนิคดาบของเรา ‘สายฟ้าแลบ’ เพิ่งจะคิดขึ้นได้ ยังไงเราจะต้องพัฒนามันขึ้นอีกในอนาคต” หลัวเฟิลกล่าวเงียบๆ เขาก้มมองดูนาฬิกาสื่อสาร ตอนนี้ก็บ่าย 2 กว่าแล้ว จากเมื่อคืนจนกระทั่งตอนนี้ เขาใช้เวลาฝึกเทคนิคดาบของเขาเกือบจะ 20 ชั่วโมงแล้ว

“อีกไม่กี่วันทีมค้อนอัคคีก็จะเรียกรวมพลแล้ว เทคนิคต่างๆ และเทคนิคดาบของเราพัฒนาขึ้นมาก เพราะงั้น เราคงจะต้องกลับบ้านไปพักผ่อนซะแล้วล่ะ” หลัวเฟิงกล่าวอย่างสบายอารมณ์ หลังจากอาหารเที่ยง เขาก็เก็บข้าวของแล้วก็มุ่งหน้ากลับนครเจียงหนานโดยรถไฟในทันที

การฝึกและฆ่าสัตว์ประหลาดกว่าหมื่นตัวในเวลา 50 กว่าวัน ทำให้เทคนิคต่างๆ ของหลัวเฟิงพัฒนาขึ้นมาก

และในที่สุดเทคนิคดาบของเขาที่สร้างสรรค์ขึ้น ‘สายฟ้าแลบ’ ก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้นแล้ว

ถึงแม้ว่ามันจะดูเรียบง่าย แต่เขาก็คิดขึ้นได้ในตอนอายุแค่ 18 เท่านั้น ไม่มีใครที่บอกได้ว่ามันเป็นเทคนิคชนิดไหน แต่ยังไงเขาก็เข้าถึงเทคนิคดาบ ‘สายฟ้าแลบ’ นี้แล้ว!