ตอนที่ 906 ระดับ 21

ภายในความมืดมิดอันกว้างขวาง มันมีแต่ความเงียบ

สะพานที่เหยียดยาวออกไปในความมืด ใจของ หลัวเฟิง ยังคงสงบนิ่งแต่ลุกไหม้ไปด้วยพลังต่อสู้!

“ผู้พิทักษ์ระดับที่ 21! พลังกฎอวกาศอันสมบูรณ์!” หลัวเฟิง คิด

แม้แต่จักรพรรดิ รึจักรพรรดิระดับสูงสุดหรือแม้แต่จักรพรรดิระดับ

ขีดจำกัด พวกเขาส่วนมากจะติดกันอยู่ที่ระดับ 20 ส่วนพรสวรรค์และ

ความเข้าใจของพวกเขาอาจจะไม่ต่างกัน แม้พวกเขาอาจจะมีทรัพยากรและสมบัติมากกว่า แต่พวกเขาน่ะก็ยังคงติดที่จุดนี้ ทำไมน่ะหรือ? เพราะขั้นสุดท้ายนั้นมันยาก!

ทรูหยัน ผู้มีเทคนิคและทรัพยากรมากมายที่เทียบเท่ากับอัศวินได้ แต่ยังไม่อาจผ่านขั้นนี้ไปได้!

ขั้นนี้…มันหมายถึงการก้าวไปสู่สวรรค์!

ไม่ว่าจักรพรรดิ จะทรงพลังแค่ไหน แต่เขาก็เป็นได้แค่นักรบที่

แข็งแกร่งในจักรวาล ในฐานะอัศวินแล้วนั่นคือสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง

อย่างแท้จริง!

เช่นผู้นำ พระราชวังสวรรค์ทลาย

และ ฉิงหลู่เต๋า คือสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงในจักรวาล!สำหรับผู้นำปฐมนคร และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ระดับนั้นแล้ว…พวกนั้นล้วนแต่เป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงของจักรวาล

ระดับ 20 ไปจนถึง 21 อาจจะมีแค่ขั้นเดียว แต่ความยากของขั้นนี้นั้น

ไม่ได้ต่ำกว่าระดับ 1-20 รวมกันเลย!

******

หลัวเฟิง เริ่มลดความเร็วลง ที่ปลายสะพานตรงหน้าเขา มีลูกบอลที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางกว่า 2 ม. อยู่และทำให้มิติรอบข้างถูกฉีกกระชาก เศษมิติขนาดใหญ่กระจายออกไปโดยรอบ

“ทุกสามระดับจะเป็นสภาพแวดล้อมใหม่ ระดับ 19 ถึง 21 นั้นคือหลุมดำ และการบินออกไปข้างนอกก่อนหน้านี้ทำให้ข้าเห็นหลุมดำได้” หลัวเฟิง มองไปยังลูกบอลนั้น เนื่องจากมันคือพื้นหลัง เขาจึงไม่ได้รู้สึกได้รับผลกระทบจากแรงดูดของหลุมดำเลยและไม่มีแสงที่ถูกสูบไปเลยสักนิด

หลุมดำของจริงนั้นไม่สามารถเห็นได้ด้วยตา ในยุคของโลก มีการ

ถกเถียงเรื่องการมีอยู่ของมัน แต่จักรวาลได้ทำให้มันกระจ่างแล้ว

มันคือร่างสวรรค์ที่ถูกอัดแน่นด้วยแรงอันสูงส่ง นี่มันมากยิ่งกว่า

ดวงดาวหรือดาวเคราะห์ มันคือการพัฒนาของดวงดาวในจักรวาลและมันจะกลืนกินทุกอย่างรวมไปถึงยาน ดวงดาว ดาวเคราะห์และของอื่นๆ เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเองอย่างต่อเนื่อง

หลุมดำสามารถแยกเป็นแบบแข็งแกร่งและอ่อนแอได้ ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีพื้นที่มากเท่านั้น แม้แต่หลุมดำที่อ่อนแอก็ต้องใช้อย่างน้อยอัศวินที่จะเข้าไปที่แกนมันได้ แบบที่แข็งแกร่งนั้นผู้คนต่างก็หลีกเลี่ยงแม้แต่อัศวินเองก็ด้วย

“เลือกคู่ต่อสู้ของเจ้า นักสู้ ผู้ควบคุม ผู้ใช้ภาพลวงตา เลือกมาหนึ่งและหากเจ้าเอาชนะได้ เจ้าจะผ่านระดับ 21 และกลายเป็นอัศวิน” เสียงหนึ่งที่ทรงพลัง ดังขึ้นมาจากภายในหลุมดำ

“ผู้ควบคุม” หลัวเฟิง เหวี่ยงอาวุธไปมาและตอบออกมาตรงๆ

ฟู่…

จุดสีดำ อยู่ๆ ก็ลอยขึ้นมาก่อนตัวเป็นเงาคน เขาปกคลุมไปด้วยเกราะดำและใส่หน้ากาก เขามีใบมีดขนาดใหญ่ที่หลัง ใบมีดนี้สร้างมาจากเศษมิติ มันคืออาวุธจิตวิญญาณพิเศษ

“นายท่านหลัวเฟิง การเจอกับผู้ท้าทายระดับห้วงมิติ ถือว่าเป็นเกียรติของข้า” ผู้พิทักษ์ยืนอยู่บนหลุมดำ และลอยขึ้น

“การสู้กับผู้พิทักษ์คนที่ 21 เองก็เป็นเกียรติสำหรับข้า” หลัวเฟิง ยิ้ม

ออกมาเช่นกัน

“ข้าต้องบอกไว้ก่อน หากไม่เข้าใจกฎอวกาศอย่างสมบูรณ์ ท่านจะไม่มีทางผ่านระดับข้าได้” ผู้พิทักษ์ใจกว้างอย่างมาก “แต่ข้าจะให้ท่านรู้ถึงพลังของกฎอวกาศที่สมบูรณ์ หลังจากที่ผ่านระดับก่อนหน้านี้แล้ว

ท่านน่าจะรู้ว่าข้าไม่อาจใช้อาวุธเทพอสูรได้”

“ข้ารู้” หลัวเฟิง พยักหน้า

โดยทางทฤษฎีการเลือกผู้ควบคุมน่าจะได้ผู้พิทักษ์ที่ใช้อาวุธจิตวิญญาณแบบเดียวกับเขา ย้อนกลับไปตอนที่เขาใช้อาวุธนันเชียน มันเป็นอาวุธที่แฝงพลังอวกาศผสมกับกฎทอง นี่คือการผสมกันของกฎ แต่ไม่ใช่การหลอมรวม อาวุธเทพอสูรนั้น…คือการหลอมรวมกันของกฎเป็นอาวุธ การหลอมรวมนี้สร้างมันขึ้นมา ดังนั้นมันจึงไม่ใช่อาวุธกฎอวกาศหรือกฎทองแต่มันระดับสูงกว่านั้นซึ่งเป็นการหลอมรวมกฎทั้งสอง

“นายท่าน โปรดเตรียมลงมือด้วย เมื่อข้าโจมตี ท่านจะไม่มีโอกาส”

ผู้พิทักษ์หัวเราะและดูเหมือนจะเคารพ

“งั้นรับการโจมตีของข้า” หลัวเฟิง ไม่ได้หยิ่งทะนงเลยสักนิด

ปัง!

เทพอสูรได้กลายเป็นลำแสงและพุ่งเข้าใส่ผู้พิทักษ์พร้อมกับที่มิติรอบ

ข้างแตกออก

“ผนึก!” ผู้พิทักษ์ชี้อกไปที่เทพอสูรซึ่งคำรามอยู่

การผูกมัดอันทรงพลังที่ไร้รูปร่างเกิดขึ้นมา เทพอสูรที่พุ่งไปข้างหน้า

อยู่ๆ ก็หยุดและ หลัวเฟิง ที่ลอยห่างออกไปนั้นก็หยุดเช่นกัน พลังผนึกนี้แข็งแกร่ง แม้แต่เทพอสูรก็ยังต้องถอย หลัวเฟิง ช็อกด้วยท่าทีเหลือเชื่อ

“พลังของกฎอวกาศที่สมบูรณ์นั้นเกินกว่าที่ท่านจินตนาการไว้” ผู้

พิทักษ์นอบน้อมอย่างมาก “ท่านน่าจะรู้สึกภูมิใจที่ท่านสามารถมาถึง

ระดับนี้ได้แต่กฎอวกาศที่สมบูรณ์นั้นไม่ใช่บางอย่างที่ท่านสามารถ…

อะไรกัน!”

เขามอง หลัวเฟิง ด้วยท่าทีช็อก

สายตา หลัวเฟิง เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง เส้นเลือดที่หน้าของเขากระตุกไปมาเหมือนกับตอนที่เขาจะถึงขีดจำกัดในการสืบทอดความเป็นความตาย

ตอนที่เขาได้เข้าไปลองที่การทดสอบภูเขาเสียดฟ้า เขาแค่ปลดปล่อย

พลังจิตวิญญาณออกมาและเขาไม่ได้ผลักดันจิตใจเขาให้ถึงขีดสุดด้วยซ้ำ แต่ครั้งนี้เขาปลดปล่อยมันออกมา!

เขาผลักดันจิตใจและสติของเขาให้ไปถึงขีดสุด ร่างที่เขาได้รับมาใน

ตอนที่เขาไปถึงขีดจำกัดตอนที่ได้รับสืบทอดมาก่อน

“ฟาดหาง! ทำลาย!!!” เขาคำรามออกมา ด้วยพลังใจของเขาในฐานะ

ผู้ควบคุมและสติของเขาในฐานะนายพล เขาได้ทำการควบคุมพลังงานโลกและใส่มันเข้าไปในตัวตนของเทพอสูรที่เขาได้ฝึกมานานหลายปี ตอนนั้นภาพฉายของเทพอสูรนั้นเกือบดูเป็นตัวตนจริงๆ ขึ้นมา มันไม่ได้คำราม มันแค่ฟาดหางออกไปอย่างแรงเท่านั้น

แกร่ก…อวกาศเริ่มสั่นเครือ

หางของเทพอสูรดูเหมือนจะช้าแต่มันเคลื่อนที่อย่างคงที่ ด้วยการสะบัดไปรอบๆ อวกาศที่ถูกผนึกไว้ได้แตกออก

“ฆ่า!” ผู้พิทักษ์สุดนอบน้อมก่อนหน้านี้มองมันด้วยท่าทีหงุดหงิด

เขาไม่ได้สง่างามอีกต่อไป ใบมีดของเขาที่หลังได้กลายเป็นแสงสีทอง

นับไม่ถ้วนบินออกไปในอากาศก่อตัวขึ้นเป็นใบมีโค้งขนาดใหญ่ ใบมีดนี้ฟันเข้าใส่ หลัวเฟิง สร้างการฉีกขาดของอวกาศขนาดใหญ่โดยรอบหลัวเฟิง ทำการควบคุมเทพอสูรเพื่อป้องกัน

ชี๊….แม้ว่าความเร็วนั้นจะช้าลงแต่ใบมีดก็ฟันผ่านเทพอสูรไปทำให้เกิดการสลายขึ้น หลังจากนั้นความเร็วมันก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง หลัวเฟิง ไม่สามารถที่จะหนีการฟันนี้ได้ มันได้ทำลายแกนชีวิตของ หลัวเฟิง

หลัวเฟิง ตาย

ล้มเหลว!

เมื่อมองเขาหายไป ตาของผู้พิทักษ์ได้กลับไปใจเย็นดังเดิม เขาพูด

ออกมาเบาๆ “ช่างเป็นพลังใจที่น่ากลัว การจะบังคับให้ข้าใช้ทักษะ

การฆ่าออกมา แม้แต่อัศวินที่ผ่านระดับ 21 ในตอนที่พวกเขาเป็นอัศวินได้ น้อยคนนักที่จะมีพลังจิตใจแบบนี้และเขาเป็นแค่ ระดับห้วงมิติ เท่านั้น…”

…

ที่เขตใจกลางรสะพานสวรรค์ เบฟวิน ได้ดูการต่อสู้ของ หลัวเฟิง บนจอที่ลอยอยู่ตรงหน้า แต่เดิมแล้วเขาต้องการจะยิ้มและพูดหยอกล้อกับ หลัวเฟิง แต่เพราะสิ่งที่เขาเห็นนั้น ทำให้สีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

“ผนึก เขาสามารถที่จะทำลายผนึกได้งั้นรึ?”

“เขาบังคับให้ผู้พิทักษ์ใช้เทคนิคการฆ่าออกมาด้วยรึ?” เบฟวิน อึ้ง

จนอ้าปากค้าง

ผู้พิทักษ์อวกาศทุกคน แม้ว่าพวกเขาอาจจะใช้อาวุธที่แตกต่างกันแต่พวกเขายังคงมีสามท่า ผนึก ฆ่า และเทเลพอร์ท นี่คือการพัฒนาของท่าธรรมดาของกฎอวกาศและพวกเขาก็แข็งแกร่งอย่างมาก ในบรรดาพวกนั้นการฆ่าคือหนึ่งในความสามารถที่สูงสุดในการโจมตี

และผนึกนั้นปกติจะใช้กับคู่ต่อสู้ที่อ่อนแอกว่า มีแค่เมื่อพวกเขาเจอคู่

ต่อสู้ที่ยากจะจัดการได้ซึ่งบังคับให้พวกเขาต้องใช้การฆ่าออกมา!

การเจอกับคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันนั้น พวกเขาถูกบังคับให้ใช้สามท่านี้ออกมาร่วมกัน

******

ในเมืองปฐมนคร ที่พักของ ทรูหยัน

ทรูหยัน นั่งเงียบอยู่ในสวน มองดู หลัวเฟิง ที่ซึ่งลืมตาขึ้นมา

“ฮ่า ฮ่า หลัวเฟิง ยินดีด้วยที่ผ่านการทดสอบ ภูเขาเสียดฟ้า และระดับ 20 ของสะพานสวรรค์” ทรูหยัน กอดขวดไวน์ “ข้ายังคิดว่าเจ้าจะหยุดทันทีหลังจากผ่านการทดสอบ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะไปลองที่สะพานสวรรค์ ผู้พิทักษ์ระดับ 21 นั้นแข็งแกร่งอย่างมาก”

“อืม เขาแข็งแกร่งจริงๆ ผนึกอย่างเดียวก็แข็งแกร่งเกินไปแล้ว”

หลัวเฟิง พยักหน้า แค่ผนึกอย่างเดียว หากพลังจิตใจของเขาอ่อนแอกว่านี้ หรือถ้าเขาไม่ได้มีพลังจิตวิญญาณ 32 เท่า เขาคงไม่สามารถที่จะทำลายมันได้ มันชัดเจนแล้วว่าระดับ 21 นั้นยากกว่าระดับ 20 เป็นหมื่นเท่า!

“แน่นอน มันแข็งแกร่ง” ทรูหยัน หัวเราะ “เทคนิคกฎอวกาศของ

เรานั้นสามารถแยกเป็นการเทเลพอร์ท ฆ่าและผูกมัด นี่คือสามอย่างที่แตกต่างกัน และเราต้องฝึกฝนมัน มันจะใช้มาอย่างยาวนานอย่างมาก และเมื่อสามอย่างรวมกันจะกลายเป็นกฎอวกาศที่สมบูรณ์ ตอนนั้นเราถึงจะสามารถรวมมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ! ความต่างด้านพลังนั้นใหญ่หลวง กฎอวกาศที่สมบูรณ์ผนึก…มันคือการผนึกอย่างแท้จริง! อัศวินนั้นสามารถใช้มันออกมาใส่พวกอมตะทั่วๆไป ได้อย่างง่ายดาย”

“ทั้งหมดนั้น หากมีการเข้าใจเพียงอย่างเดียวแค่เล็กน้อย นั้นเทียบกับความเข้าใจที่สมบูรณ์ของทั้งหมด ความต่างมันก็จะต่างเป็นพันๆเท่า”

“เหมือนกับร่างอมตะ!”

“จักรพรรดิมนุษย์เรานั้นพร้อมกับความเข้าใจของกฎ จำนวนพลังงานอมตะที่มี เราสามารถอัดแน่นมันได้แค่ 100,000 เท่าของพลังงาน ระดับห้วงมิติ แต่ในตอนที่เราเป็นอัศวินแล้ว การใช้กฎอวกาศที่สมบูรณ์นี้ ร่างอมตะจะอัดแน่นมากยิ่งกว่า แค่ความต่างในความเข้าใจเรื่องกฎ การขยายจิตวิญญาณ การพัฒนายีน และการขยายร่างอมตะ สมบัติ เทคนิค….เป็นธรรมดาที่จะแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิ และสร้างความต่างอันยิ่งใหญ่กว่าเดิมในระดับอื่นๆ”

“แน่นอนว่ามันมีสิ่งมีชีวิตพิเศษอย่าง เจ็ดดาบ และข้า ด้วยสมบัติที่

แท้จริงแล้วเราสามารถก้าวข้ามอัศวินทั่วไปได้ ด้วยการสร้างเทคนิคของเราและการพบเจอพิเศษ มีแค่เพราะของพวกนั้น ข้าถึงได้มีสิทธิ์ที่ถือว่าเป็นจักรพรรดิที่ไร้เทียมทานที่ซึ่งสามารถหนีจากอัศวินได้ แต่นั่นน่ะก็แค่เพื่อเอาตัวรอด”

หลัวเฟิง พยักหน้า

การเข้าใจที่ระดับ 20 จะยังคงเป็นแค่เศษเสี้ยวแต่กฎอวกาศที่สมบูรณ์นั้นทรงพลังมากกว่านั้น

“ไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนี้ ในเวลาไม่นานเพียงแค่ 10,000 ปี เจ้าก็ได้

สร้างชื่อเทียบเท่ากับ เจ็ดดาบ และเกือบจะเท่าข้า เจ้าน่ะน่าประทับใจเพียงพอแล้ว ถ้าเจ้าออกไปและได้ยินผู้อื่น เจ้าจะตระหนักว่าตอนนี้ทุกคนในเมืองปฐมนคร น่าจะพูดคุยเรื่องเจ้ากันอยู่” ทรูหยัน หัวเราะ “ใครสนว่าจะเกิดอะไรขึ้นด้านนอก งานของเจ้าตอนนี้คือดื่มและฉลองกับข้า”

“ไม่มีใครลากข้าหนีไปไหน ข้าจะดื่มกับท่าน เอาให้ข้าเพิ่มหน่อย”

หลัวเฟิง พูดขึ้น

ทรูหยัน มองและกอดขวดไวน์ไว้ “แก้วเดียวเพียงพอที่จะเมาแต่เจ้า

อยากดื่มอีก ช้าๆ หน่อย”

“ข้าเข้าใจ” หลัวเฟิง ยิ้ม

ตอนนั้น…ความทะเยอทะยาน การเข้าใจกฎ เทคนิคและทุกอย่างถูกสลัดทิ้งไปก่อน ที่เขาต้องทำตอนนี้คือพักผ่อนและดื่มจนกว่าเขาจะเมา