ตอนที่ 917 หนี

ดาราชาร์กำลังโกรธ เธอไม่คิดว่าผู้บุกรุกจะปลอมเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์

เธอถูแม้กระทั่งผมเปียของเขา นั้นยิ่งทำให้เธอโกรธมายิ่งขึ้น

ดาราชาร์ได้เทเลพอตไปอยู่เหนือหลัวเฟิง มองไปยังปิฟาตัวปลอมโดยไม่มีคำพูดใด เธอชี้นิ้วไปยังหลัวเฟิง แสงสีม่วงก็ยิงตรงเข้ามาหาหลัวเฟิง

“เวรล่ะ ถูกพบแล้ว ต้องเปลี่ยนแผน”

หลัวเฟิงเทเลพอตในทันที ความเร็วของแสงสีม่วงก็เร็วจนน่ากลัว ทำให้ความเย็นเจาะมาที่ร่างกายของเขาราวกับสติของเขาเกือบจะถูกแช่แข็ง

ลำแสงได้ทำการโจมตีจิตวิญญาณของร่างกายเผ่าโมชาน ซึ่งการโจมตีจิตวิญญาณไม่มีผลต่อร่างกายเผ่าโมชาน

หลัวเฟิงเทเลพอตหายไป

“อะไรกัน”

ดาราชาร์ไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น เธอได้ใช้พลังเต็มที่ในการแช่แข็งจิตวิญญาณของศัตรู แต่ก็ยังหนีรอดไปได้

ดาราชาร์ปิดตาแล้วแล้วเชื่อมความรู้สึกเข้ากับคลื่นอวกาศ การเทเลพอตของหลัวเฟิงได้ไกลเกินกว่าความสามารถของเธอ

“ดาราชาร์ อย่าทำให้ข้าผิดหวังอีก ปล่อยมันให้ข้าเอง” มีเสียงดังเข้ามาในจิตใจของดาราชาร์

“ผู้นำ เขาขโมยแผ่นโลหะสีดำ”

“ข้ารู้ ปล่อยให้ข้าเอง”

“ค่ะผู้นำ” ดาราชาร์พยักหน้า ได้รู้สึกผิดอยู่ภายใน

ดาราชาร์ยังไม่คิดว่าหัวขโมยยังหนีไปได้ ขณะที่เธอทำการเทล

เพอต อัศวินทั้ง 2 ก็ต้องรู้สึกถึงมัน ถึงเธอจะปล่อยให้หัวขโมยหนีไป

แต่ก็ไม่ยากที่ อัศวินทั้งสองจะตามจับ

———-

หลัวเฟิงเผ่าโมชานปรากฎตัวขึ้นในพื้นที่ห่างไกลก่อนที่จะหายตัวไปอีกครั้ง

หลัวเฟิงปรากฎตัวขึ้นในอากาศเหนือพื้นทวีปและหายตัวไปอีกครั้ง

หลัวเฟิงได้เทเลพอตหลายครั้ง ในแต่ละครั้งมีระยะ 1 ปีแสง เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับอันตรายที่จะเกิดขึ้น เขาเพียงแต่ต้องการหนีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

———-

ในอากาศเหนือพื้นทวีป มีเงาสีเขียวยืนอยู่ในอวกาศ

“เจ้านี่เร็วจริงๆ เขารู้แต่เพียงการเทเลพอต ถ้าเทียบกับกฎอวกาศ

ทั้งหมด มันเป็นระดับเล็กน้อยเขาคิดว่าจะสามารถหนีไปได้หรือไง”

เงาสีเขียวทำการรับรู้คลื่นที่เกิดขึ้นทั้งหมด เขาได้หาจุดเกิดคลื่นเทเล

พอตได้อย่างง่ายดาย

“ตรงนั้น”

ไม่ว่าใครจะอยู่ในระดับห้วงมิติหรือจักรพรรดิที่เข้าใจการเทเลพอต

ระยะทางก็จะเป็นแบบเดียวกัน มันเป็นผลจากความเข้าใจกฎอวกาศ

เป็นการรวมกันกับคลื่นอวกาศ และเทเลพอตผ่านคลื่นไปยังพื้นที่ที่

ห่างไกล

ความเข้าใจเทเลพอตจะทำให้คนๆ นั้นรับรู้ทิศทางเป็นพิเศษในหนึ่งปีแสง

เมื่อเข้าใจกฎอวกาศอย่างเต็มที่ การเทเลพอตของอัศวินจึงมี

ประสิทธิภาพมาก พวกเขาสามารถเทเลพอตได้ 1 พันปีแสง ความรู้สึกด้านทิศทาง สามารถครอบคลุมพื้นที่ระยะ 10 ปีแสง

หลัวเฟิงได้ทำการเคลื่อนที่ตลอดเวลา คอยเปลี่ยนทิศทางไปเรื่อยๆ มันจึงทำให้อัศวินต้องใช้ความพยายามมากขึ้นในการตามจับเขา

———-

หลัวเฟิงเผ่าโมชานได้ปรากฏตัวอยู่เหนือภูเขา เมื่อเท้าของเขาแตะภูเขา แล้วก็เริ่มหายไปตัวอีกครั้ง

ร่างเงาสีเขียวได้ปรากฎตัวขึ้นหลังจากที่หลัวเฟิงหายตัวไป

คนหนึ่งทำการหลบหนี ส่วนอีกคนทำการไล่ล่า

“เจ้านี่ ไม่ยอมหยุด” เงาสีเขียวทำการไล่ล่ามา 10 วินาที ก็เริ่มที่จะร้อนใจ

พวกเขาทำการเทเลพอต 10 ครั้งต่อวินาที เริ่มแรกเขาคิดว่าเป็นการตามจับผู้บุกรุกง่ายๆ แต่ตอนนี้กับยาก เขาสามารถเทเลพอตได้หลังจากถูกตรวจพบ

ช่วงเวลาที่ถูกตรวจพบก็เทเลพอตไปแล้ว

“คงต้องใช้พลังบางส่วน”

ร่างเงาสีเขียวได้ยืนอยู่ท่ามกลางภูเขาสีดำเล็กๆ ที่ล้อมรอบ มียานหลายลำอยู่ระหว่างภูเขา มันเป็นหนึ่งในพื้นที่อันตรายของดินแดนลับดอกไม้ดำ แน่นอนว่ามันต้องมีอัศวิน…แต่เขาก็ไม่สนใจ

แสงสีเขียวส่องประกายออกมาจากร่างกาย แล้วยิงออกไปในทุกทิศทาง

เขาปล่อยพลังงานที่มีประสิทธิภาพเพื่อรบกวนคลื่นอวกาศ ด้วยความแข็งแกร่งระดับอัศวิน จึงทำการควบคุมกฎอวกาศ เพื่อการผนึกและทำการรบกวนคลื่นอวกาศ เขาได้เผ่าผลาญพลังงานอมตะในร่างไปบางส่วนในการเพิ่มความแข็งแกร่ง

มันเหมือนกับการดึงเชือกจากระลอกคลื่น

อัศวินใช้พลังเต็มที่ในการทำให้เกิดความปั่นป่วนของคลื่นอวกาศรอบๆ พื้นที่ มันกระจายไปทั่วทั้ง 10 ปีแสง

ในการต่อสู้ปกติ พื้นที่ระยะ 1 ปีแสงไม่มีผลกระทบกับอัศวิน แต่ยังคง

ต้องเผาผลาญพลังงานอมตะบางส่วนให้ส่งผลกระทบกับระยะ 10 ปี

แสง

ท่ามกลางหมอก

หลัวเฟิงเผ่าโมชานกำลังจะเทเลพอต ได้หันไปมองก่อนที่จะถอนหายใจ

เขารู้สึกว่าคลื่นอวกาศได้รับผลกระทบจากการถูกทำลาย แม้ว่ามันจะ

คืนกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่สามารถเทเลพอตได้แล้ว

แรงกดดันที่ทรงพลังได้กระจายออกปกคลุมในพื้นที่ กฎอวกาศ

โดยรอบถูกปิดกัน เป็นผนึกที่ทรงพลัง…ทำให้หลัวเฟิงเคลื่อนไหวไม่ได้ เหมือนกับถูกมัดไว้

“สวัสดีท่านอัศวิน” หลัวเฟิงส่งเสียงดัง

“กลับไปร่างจริงของเจ้า ข้าไม่อยากฆ่าเผ่าพันธุ์ตัวเอง” ร่างเงาสีเขียว

ระเบิดเสียงออกมา

อัศวินมีความสูงเท่ากับโดคูอื่นๆ แต่แรงกดดันแข็งแกร่งกว่ามาก อำนาจจิตและความแข็งแกร่งที่ปล่อยออกมา…ทำให้หลัวเฟิงตกตะลึง

 “ในเมื่อต้องการที่จะฆ่าข้า แล้วทำไมถึงสั่งให้ทำอะไรด้วย” หลัวเฟิงมองตรงไปยังอัศวิน

อัศวินสีเขียวมองไปยังหลัวเฟิง “แน่นอนว่าเจ้ามีความกล้า ในฐานะเผ่าโมชานที่ไม่กลัวการควบคุมจิตใจ”

“ถูกต้อง” หลัวเฟิงพยักหน้า

เผ่าพันธุ์โมชานไม่มีวิญญาณ จึงไม่สามารถควบคุมได้ มันเป็นความ

แตกต่างของรูปแบบชีวิต

“พูดมา อัจฉริยะเผ่าโมชานในระดับห้วงมิติ ที่สามารถเทเลพอต ในหมู่ของเผ่าพันธุ์โมชาน เจ้าต้องเป็นอัจฉริยะอย่างแน่นอน เจ้าได้ทำการเทเลพอตทั้งที่รู้ว่าไม่มีโอกาสหนี จนบังคับให้ข้าต้องเผาผลาญร่างอมตะไป 0.1% การกระทำของเจ้ามีแต่ทำให้ข้าโกรธ การจะหลบหนีอัศวินนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ฉลาดเลย”

 “ใช่ ฆ่าข้า แล้วท่านจะรู้เหตุผล” หลัวเฟิงยิ้ม

“ไม่บอกสินะ”

อัศวินปล่อยพลังงานที่ต้องการฆ่าออกมา เผยให้เห็นถึงความโกรธของเขา เขาโบกมือ…พลังงานที่มองไม่เห็นกระแทกเข้ามายังร่างหลัวเฟิง ทุกสิ่งที่อย่างถูกทำให้สลาย แหวนโลก อุปกรณ์

ทุกอย่างที่หลัวเฟิงมีถูกทำลาย

“ไม่มีแผ่นโลหะสีดำ มันหายไป” อัศวินกำลังมองหาเศษชิ้นส่วน แต่เขาก็ไม่พบกับอะไรเลย

เขามีท่าทางเปลี่ยนไป

ภายในดาวนรกน้ำแข็งทั้งหมดนั้น…โดคูคนอื่นๆ ทั้งหมดไม่ทราบ

ความสำคัญของแผ่นโลหะสีดำ มีเพียงอัศวินเท่านั้นที่รู้

 “ข้าถูกหลอกแล้ว เขาเอามันไปซ่อนไว้ที่อื่น เมื่อตอนเขาเทเลพอตหนี”

อัศวินกำลังโกรธ

———-

1 พันปีแสงจากดาวนรกน้ำแข็ง ในดินแดนลับดอกไม้ดำ

ยานอวกาศรูปแบบชีวิตกำลังลอยอยู่

ภายในห้องควยคุมของยาน หลัวเฟิง ที่กำลังยืนถือหินอยู่ในมือกำลังยิ้ม

“ได้มันแล้ว”

เพื่อให้ได้คู่มือ 9 ขั้น หลัวเฟิงได้ทำการวางแผนไว้มากมาย แผนสำหรับร่างเผ่าโมชานนั้นมี 6 แผน เพื่อให้รับกับสถานการณ์ฉุกเฉิน แผนที่เขาใช้…เพื่อไว้สำหรับอัศวินที่ไม่ต้องการเผาผลาญพลังงานอมตะ

หลัวเฟิงได้จัดการให้ทาสซ่อนอยู่ในแหวนโลก เมื่อเผ่าโมชานได้เทเลพอตไปยังภูเขา เขาได้ทิ้งแหวนโลกไว้ยังภูเขา โดยที่แหวนโลกมีรูปร่างเหมือนกับหิน

อัศวินสีเขียวที่ไล่ลาไม่ทราบว่า…ทาสได้นำแหวนโลกผ่านการเดินทางในจักรวาล ด้วย 10 วินาทีในจักรวาลมืดก็มาถึงสถานที่นัดพบ

“ข้าต้องเสียเจ้าลิงและร่างเผ่าโมชานไป ดีที่ใช้พลังงานสร้างขึ้นใหม่ได้”

หลัวเฟิงยิ้มให้กับแหวนที่ถือ ความเย็นได้ปกคลุมในพื้นที่

หลัวเฟิงเปลี่ยนสีหน้า

ชุดคลุมสีม่วงสวยงามได้อยู่ด้านหลังหลัวเฟิง หลัวเฟิงรู้สึกสับสน เขารู้ว่าคนๆ นี้เป็นใคร มันคืออัศวินจากดาวนรกน้ำแข็ง อัศวินโดคูสีม่วง