ตอนที่ 920 อันตราย

มันคือโลกน้ำแข็งกว้างใหญ่

หลังจากที่ถูกลืนเข้ามา หลัวเฟิงรู้สึกถึงพลังที่น่ากลัวที่บังคับร่างกายของเขา มันเหมือนกับภูเขาที่ตรึงเขาเอาไว้ หลัวเฟิงใช้ปีกต่อต้านการบังคับร่างกายของเขาเพื่อที่จะลอยอยู่ในอากาศ เขาได้มองดูโลกน้ำแข็ง

 “นี่คือนรกน้ำแข็งงั้นเหรอ” หลัวเฟิงมองรอบๆ

พื้นที่นี้เหมือนกับมีใบมีดน้ำล้านๆ ที่มองไม่เห็น พื้นที่เกิดการสั่นเป็น

ครั้งคราว

“นี่คือสมบัติที่แท้จริง การสั่นสะเทือนในพื้นที่บ่อยๆ ทำให้ไม่สามารถ

เทเลพอตผ่านจักรวรรดิเทพ ความต้องการในการเทเลพอตผ่าน

จักรวรรดิเทพ จำเป็นต้องการความมั่นคงของการอวกาศ”

ระหว่างการต่อสู้คลื่นอวกาศที่เกิดจากพลังงานจะกระจายไปรอบๆ ทำให้ไม่มีใครสามารถเทเลพอตผ่านจักรวรรดิเทพ

หลัวเฟิงรู้สึกถึงคลื่นอวกาศที่ถูกตัดขาดจากภายนอก

“แม้ร่างกายเผ่าโมชานก็ไม่สามารถเทเลพอตภายในนรกน้ำแข็ง แล้วก็ไม่สามารถเทเลพอตออกไปได้ มันคล้ายกับพื้นที่ต้องห้ามในหอคอยดวงดาว”

หลัวเฟิงในขณะนี้กำลังรู้สึกเหมือนกับถูกน้ำหนักของภูเขากดลงมาที่ตัวเมื่อได้เข้ามายังนรกน้ำแข็งนี้

สิ่งเดียวที่มีความสุขคือ เขายังสามารถเชื่อมต่อจักรวาลเสมือน

“มันน่าประทับใจจริงๆ ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหนแม้แต่ดินแดนลับต่างๆ ข้าก็ยังคงเชื่อมต่อจักรวาลเสมือนได้”

จักรวาลเสมือนคืออำนาจที่แท้จริง แม้จะอยู่ภายในสมบัติที่แท้จริงก็ยังเชื่อมต่อมันได้

“นายท่าน พื้นที่รอบๆ นี้มีความพิเศษ เครื่องสแกนขนาดใหญ่ไม่

สามารถทำงานได้ เครื่องสแกนขนาดเล็กยังคงทำงานได้ตามปกติ” เสียงผู้ช่วย AI ของบาบาต้ารายงาน

หลัวเฟิงพยักหน้ารับ หลัวเฟิงได้ลงมายังพื้นหิมะด้านล่าง

ทุกๆ ก้าวที่หลัวเฟิงก้าวมีระยะ 1 พันกิโลเมตร

“ข้าจะสำรวจที่นี่ดู ทำไมเขาถึงขังข้าไว้ที่นี่”

ขณะที่หลัวเฟิงได้เดินเข้าไปข้างในก็ได้ทิ้งรอยเท้าไว้ ทำให้ดึงดูดความสนใจของนักสู้คนอื่น

“รอยกรงเล็บรึ”

“รอยกรงเล็บของอะไร” เงาสีดำ ได้ลงมาที่พื้นหิมะ

“มันไม่น่าจะเป็นของนักสู้ในนรกน้ำแข็ง มันน่าจะเป็นคนใหม่เข้ามา

มากกว่า”

“ฮิ ฮิ…ข้ามีโอกาสแล้ว”

———-

“นรกน้ำแข็งนี้กว้างมาก” หลัวเฟิงหยุดและมองดูรอบๆ

“ถึงจะใช้พลังงานจิตวิญญาณปกคลุมพื้นที่ 1 หมื่นกิโลเมตร ก็ยังไม่พบจุดสิ้นสุด แม้จะเดินมาแล้ว 1 แสนกิโลเมตรก็ ไม่เห็นจุดจบของหิมะนี้”

นรกน้ำแข็งนี้เป็นสมบัติที่แท้จริง พื้นที่ภายในจึงมีมากกว่าพื้นที่

ภายนอก

หลัวเฟิงหายใจเข้าลึกๆ จนความเย็นเข้าสู่ปอด แล้วเขาก็เริ่มต้นเดินต่อ

“พวกนั้นบอกว่ามีนักสู้หลายคนอื่นภายใน แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่ายังไม่พบ

ใครเลย” หลัวเฟิงยังคงก้าวต่อไป

หลัวเฟิงได้ทิ้งรอยเท้าจำนวนมากไว้บนหิมะ ทุกๆ ก้าวมีระยะ 1 พัน

กิโลเมตร ด้วยระดับความแข็งแกร่ง ระยะก้าว 1 พันกิโลเมตรนั้นติดตามได้ง่ายๆ

“นายท่าน มีการแอบติดตาม” เครื่องสแกนขนาดเล็กเตือน

หลัวเฟิงได้กระพือปีกบินขึ้น สร้างการสั่นสะเทือนในพื้นที่รอบๆ

แสงสีดำ ได้ตรงมายังหลัวเฟิงและลงมาบนพื้นหิมะ

หลัวเฟิงได้มองดูอีกฝ่ายจากที่สูง รูปแบบชีวิตสีดำ นี้มีความยาว 8เมตร หางของมันยาวกว่าร่างกาย เขี้ยวของมันยาว และดวงตาของมันเหมือนกำลังเผาไหม้ด้วยเปลวไฟสีดำ ร่างกายของมันปกคลุมด้วยเกล็ดสีดำ มันได้จ้องมายังหลัวเฟิง

“สัตว์ประหลาดกลืนวิญญาณ” หลัวเฟิงตกตะลึง

สัตว์ประหลาดกลืนวิญญาณเป็นสิ่งมีชีวิตหายากของจักรวาล

เช่นเดียวกับอสูรเขาทองและเผ่าโมชาน ความสามารถตามธรรมชาติ

ของมันก็มีสองอย่าง

“มนุษย์ เจ้ารู้เกี่ยวกับข้าสินะ” เสียงแหบดังขึ้นมาจากสัตว์ประหลาด

“การได้พบกับสัตว์ประหลาดกลืนวิญญาณในนรกน้ำแข็งน่าจะเป็น

โชคชะตา”

หลัวเฟิงยิ้มและค่อยๆ ลงมายังพื้นหิมะ รอยยิ้มของหลัวเฟิงที่ให้กับสัตว์ประหลาดนั้นเต็มไปด้วยความตั้งใจฆ่า

“ข้าเพิ่งเข้ามาในนรกน้ำแข็ง ข้าสงสัยว่าเจ้าจะอธิบายถึงสถานะการณ์ในนี้ให้ได้ไหม”

“เจ้ามนุษย์ที่หยิ่งยโส” สัตว์ประหลาดคำรามและกระโจนไปด้านหน้า

เร็วเหมือนสายฟ้า

ภายในนรกน้ำแข็งที่มีแรงกดดันที่มีประสิทธิภาพ ที่ทำให้ช้าลงมาก แต่สัตว์ประหลาดนี้ก็ยังคงมีความเร็วจนน่าตกตะลึง

หลัวเฟิงกระพือปีกหลบได้ง่ายๆ

“ข้าแต่ต้องการพูดคุย แล้วทำไมเจ้าถึงต้องลงมือ ” หลัวเฟิงกล่าว

“เทเลพอตงั้นเหรอ” หลัวเฟิงหรี่ตา

สัตว์ประหลาดได้ปรากฎตัวที่ด้านหลังหลัวเฟิง และเปิดปากขนาดใหญ่ของมันกัดหลัวเฟิง แต่หลัวเฟิงตรวจพบจึงใช้ปีกของเขาหยุดการกัดสัตว์ประหลาดได้กัดลงมาอย่างรุนแรงที่ปีก

“ดาบวิญญาณ”

หลัวเฟิงได้หันหน้ามาทางสัตว์ประหลาด อำนาจจิตของหลัวเฟิงได้กลายเป็นดาบพลังงานจิตวิญญาณ มันผสมเข้ากับการคงอยู่ของสัตว์เทพ เขาใช้มันฟันไปที่จิตวิญญาณของสัตว์ประหลาด

มันเป็นการโจมตีจิตวิญญาณแบบง่ายๆ

แม้ว่าหลัวเฟิงจะไม่ใช้ผู้เชี่ยวชาญการโจมตีจิตวิญญาณ แต่เขาก็มีอำนาจจิตที่แข็งแกร่งเพียงพอจะควบคุมได้แม่นยำ การจะปล่อยภาพลวงตาที่ทรงพลังเป็นสิ่งที่ยาก แต่การการโจมตีจิตวิญญาณง่ายๆ ก็ไม่ได้เลวร้ายนัก

ด้วยการผสมเข้ากับการคงอยู่สัตว์เทพทำให้การโจมตีจิตวิญญาณของหลัวเฟิงอยู่ในระดับสูง การเคลื่อนไหวนี้ของหลัวเฟิงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าการโจมตีของจักรพรรดิระดับสูงสุดที่ชำนาญการโจมตีวิญญาณสัตว์ประหลาดตะลึงกับการโจมตี

หลัวเฟิงได้โบกมือซ้าย ปล่อยลูกบอลสีดำ 6 ลูกออกมาโจมตีไปที่ร่างของสัตว์ประหลาดที่กำลังตกตะลึง สัตว์ประหลาดยังไม่ได้ทำการต่อต้านใดๆ

ลูกแรกได้ทำลายกระดูกและฉีกกล้ามเนื้อ

ลูกที่สองได้ทำการระเบิดออกเป็นชิ้น ส่วนที่เหลือได้ทำให้กลายเป็นชิ้นส่วนกระจัดกระจาย

สัตว์ประหลาดหายไป

“หายไป?” หลัวเฟิงเปลี่ยนท่าที

“เขาไม่ได้ฟื้นฟูหรือเทเลพอต แต่กลับหายไปได้ยังไง”

การจะเทเลพอตจำเป็นต้องฟื้นคืนร่างกายก่อน การที่นักสู้ถูกแยกออกเป็นชิ้นๆ ไม่มีทางที่จะเทเลพอตได้ด้วยตัวเอง

การที่หายไปทั้งที่ถูกทำให้กลายเป็นชิ้นๆ คิดได้เพียงอย่างเดียวว่า

ร่างกายหลักนั้นอยู่ห่างออกไป ด้วยวิธีนี้ แม้ร่างกายอมตะจะถูกทำลายพลังงานกระจัดกระจายกลับไปสู่ร่างหลัก

“หรือนี่มันคือ ดอปเปอร์แกงเกอร์” หลัวเฟิงคิด

สัตว์ประหลาดกลืนวิญญาณมีสองความสามารถตามธรรมชาติ อย่าง

แรกคือการโจมตีด้วยการกลืนวิญญาณ อย่างที่สองเป็นความสามารถในการหลบหนีที่น่ากลัวอย่าง ดอปเปอร์แกงเกอร์ ร่างกายที่สร้างขึ้นด้วยเงา ความสามารถนี้มันอ่อนแอและไม่สามารถที่จะใช้ความสามารถแรกได้

แต่มันก็ยังรู้เกี่ยวกับกฎเช่นเดียวกับร่างหลัก

หลังจากถูกซุ่มโจมตี หลัวเฟิงก็ได้เดินหน้าต่อไป เขาไม่คิดว่าสัตว์

ประหลาดกลืนวิญญาณนี้จะโจมตีเขาอีกเป็นครั้งที่สอง

ถึงการโจมตีครั้งที่สองจะเป็นการโจมตีวิญญาณ หลัวเฟิงก็สามารถที่จะทนมันได้สบาย โดยที่ไม่จำเป็นต้องใช้หอคอยดวงดาว

ครั้งที่สามใช้การโจมตีจากภาพลวงตาที่ไร้ผล

ถ้าเขาใช้แผนที่ดาวก็สามารถที่จัดการฆ่าสัตว์ประหลาดได้ง่าย

“นายท่าน สัตว์ประหลาดใช้ดรอปเปอร์แกงเกอร์โจมตีหลายครั้ง ดู

เหมือนว่ามันต้องการทดสอบกำลังของนายท่าน ถ้าหากนายท่านไม่เป็นภัยคุกคามมากเกินไปร่างหลักก็คงจะมา ถ้าคุณแข็งแกร่งมันก็จะคอยหลบเลี่ยง ดูท่ามันจะมีฝีมือ” จินหง กล่าวขณะอยู่ในแหวนโลก

“นายท่านไม่จำเป็นต้องแสดงพลังของเขา” ใจมั่น กล่าว

หลัวเฟิงได้นำสองนักสู้มากับเขาด้วยแหวนโลก ส่วนที่เหลือทั้งหมดไปกับร่างกายอสูรเขาทอง

ใจมั่น เป็นผู้ชำนาญการใช้ทักษะจิตวิญญาณ

จินหงถือครองนาฬิกาโบราณ ด้วยการรวมตัวของทั้งสอง จะช่วยให้

เปลี่ยนสถานการณ์ที่เลวร้าย เมื่อหลัวเฟิงได้วางแผนที่จะขโมยแผ่นโลหะสีดำ เขาได้คิดถึงอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเขาถูกจับ ดังนั้นสองนักสู้จึงได้ไว้ปกป้องร่างมนุษย์โลก ร่างมนุษย์ยังเผาผลาญร่างอมตะไม่ได้ จึงเป็นข้อแตกต่างที่ใหญ่ระหว่างเขากับนักสู้คนอื่น

“ข้าแค่อดทนรอให้เขาปรากฏตัว” หลัวเฟิงเดินต่อไปบนหิมะ เขาเชื่อว่าจะต้องมีนักสู้อื่นอยู่รอบๆ

“คำพูดของอัศวินเขียวได้กล่าวว่าสภาพของนรกน้ำแข็งนั้นน่ากลัว แต่มันเป็นแค่บางส่วนของมัน”