ตอนที่ 1022 วางแผนการ

สามคนเดินเข้าไปในห้องทรงอักษร ลู่เจียวมองเซียวเหวินอวี๋เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ซื่อเป่า แม่บอกเจ้าเรื่องหนึ่ง ในตัวแม่มีห้วงอากาศที่เป็นอาวุธเทพพรางตาที่ร้ายกาจมาก”

เซียวเหวินอวี๋สีหน้าไม่เข้าใจ ดังนั้นหมายความเยี่ยงไร

ลู่เจียวอธิบายกล่าวว่า “ก็คือในตัวแม่มีห้วงอากาศหนึ่ง ก็คล้ายกับห้องทรงอักษรนี้ อยู่ในตัวแม่ ทำให้เข้าไปหลบได้ ไม่เพียงแต่แม่ แม้แต่ท่านพ่อเจ้าก็เข้าไปได้”

เซียวเหวินอวี๋สีหน้าตกใจมองลู่เจียวคล้ายดังได้ยินนิทานอาหรับราตรีที่ท่านแม่เคยเล่า ลู่เจียวเห็นเขาไม่เชื่อ ก็รีบหลบหายเข้าไปในห้วงอากาศ ยังลากเซี่ยอวิ๋นจิ่นเข้าไปในห้วงอากาศด้วย

สักครู่หนึ่งจึงได้ออกมา เข้าออกไปมาเช่นนี้

สุดท้ายนางมายืนตรงหน้าเซียวเหวินอวี๋ เซียวเหวินอวี๋มึนงงกล่าวว่า “โลกนี้ถึงกับมีของพิสดารเช่นนี้ด้วย”

จากนั้นเขาก็คิดถึงที่มาของท่านแม่เขา ดังนั้นก็มิได้รู้สึกตกใจอันใดอีก ท่านแม่เขาผู้นี้ก็คือความมหัศจรรย์ มีของเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอันใด

แต่เซียวเหวินอวี๋ก็ยังคงอยากรู้ “เรียกว่าห้วงอากาศหรือ”

ลู่เจียวเห็นว่าเขาได้รู้เรื่องห้วงอากาศแล้ว ก็ไม่คิดปิดบังเขาอีก กล่าวว่า “ความจริงในห้วงอากาศยังมีน้ำพุจิตวิญญาณ เหตุใดแม่รักษาผู้คนได้เก่งกาจ ก็เพราะมีน้ำพุจิตวิญญาณที่ทำให้สุขภาพแข็งแรงได้”

เซียวเหวินอวี๋พลันคิดถึงความฝันในภพก่อน ตนเองเตี้ยแคระและตัวผอมดำ ดังนั้นเขาเติบโตสูงใหญ่เช่นวันนี้ได้ ก็เพราะน้ำพุจิตวิญญาณของท่านแม่หรือ

“ดังนั้นข้ากับบรรดาพี่ชายเติบโตมาได้ก็เพราะน้ำพุจิตวิญญาณของท่านแม่ ท่านแม่มักให้พวกเราดื่มน้ำนี่ใช่หรือไม่”

เขาคิดถึงตอนเด็กดื่มน้ำพวกนั้นแล้วก็รู้สึกหวานเล็กน้อย เขายังคิดว่าท่านแม่เติมน้ำตาลลงไป ที่แท้คือน้ำพุจิตวิญญาณหรือ

ลู่เจียวพยักหน้า “มิผิด เป็นเพราะพวกเจ้าเองก็ได้ดื่มน้ำพุจิตวิญญาณของแม่ ดังนั้นพวกเจ้าจึงได้สูงใหญ่ รูปงามและชาญฉลาด”

เซียวเหวินอวี๋พลันคิดถึงว่ารัชทายาท แต่เล็กเขาชอบพารัชทายาทไปตระกูลเซี่ย ดังนั้นรัชทายาทได้ดื่มน้ำพุจิตวิญญาณของท่านแม่ด้วยใช่หรือไม่

“รัชทายาทเองก็ได้ดื่มน้ำพุจิตวิญญาณของท่านแม่หรือ”

ลู่เจียวได้ยินเซียวเหวินอวี๋เอ่ยถึงรัชทายาทเซียวจิ่ง ในใจพลันหนักอึ้ง แต่ก็พยักหน้า “ใช่ เขาเองก็เคยได้ดื่ม”

เซียวเหวินอวี๋พลันเข้าใจทันที การที่รัชทายาทท่าทางฉลาดไม่เลว ความจริงเพราะได้ดื่มน้ำพุจิตวิญญาณ ไม่เช่นนั้นด้วยความสามารถเขา เกรงว่าอย่างมากก็ดีกว่าองค์ชายรองเล็กน้อย น่าขันแท้ หวังเมิ่งเหยามองว่าบุตรชายเกิดมาเพื่อเป็นรัชทายาท กลับไม่รู้ว่าตระกูลเซี่ยทำอันใดเพื่อรัชทายาทบ้าง

หากท่านแม่ตนไม่ได้ให้รัชทายาทดื่มน้ำพุจิตวิญญาณ เขาไม่มีทางแสดงความสามารถได้เช่นนั้น ไม่มีทางได้รับแต่งตั้งเป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว

เซียวเหวินอวี๋คิดถึงสุดท้ายแล้วก็ไม่คิดต่ออีก

ลู่เจียวมองเขาเอ่ยขึ้นว่า “ครั้งนี้แม่ไปศาลเจ้าร้าง ไม่ใช่ไปเพื่อถอนพิษให้ซั่งกวนเฮ่อ แต่เพื่อจับตัวเขา ท่านพ่อเจ้าจะหลบอยู่ในห้วงอากาศ พอแม่ได้พบซั่งกวนเฮ่อก็จะแสร้งรับปากถอนพิษให้เขา ให้เขาปล่อยตัวบุตรหลานขุนนางก่อน รอให้พวกเขาปลอดภัย แม่ก็จะให้ท่านพ่อเจ้าออกมาจับตัวซั่งกวนเฮ่อ”

“คนผู้นี้เล่ห์เหลี่ยมมาก หากจับตัวเขาไม่ได้ ก็คือหายนะแคว้นต้าโจวเรา ตอนนี้เขามาขอพบข้าเอง นี่คือโอกาสอันดี”

ลู่เจียวกล่าวจบก็มองเซียวเหวินอวี๋เอ่ยรับรองว่า “แม่ขอรับรองกับเจ้าว่าจะต้องไม่เป็นอันใด”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบเอ่ยว่า “พ่อจะปกป้องท่านแม่ให้ดี เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง”

เซียวเหวินอวี๋นิ่งมองท่านพ่อกับท่านแม่ลุ่มลึก พวกเขาให้เขามากมาย การที่ครั้งนี้พวกเขาเผยเรื่องห้วงอากาศก็เพื่อช่วยให้เขาแก้ไขวิกฤตนี้ หากท่านแม่ไม่ไปพบซั่งกวนเฮ่อ เขาก็จะสังหารคนเหล่านั้น หากเด็กหนุ่มเหล่านั้นตายไปจริง ขุนนางในราชสำนักก็จะผูกใจเจ็บต่อเขา ย่อมส่งผลเสียต่อแคว้นต้าโจวอย่างยิ่ง

เซียวเหวินอวี๋ยิ่งคิดก็ยิ่งซาบซึ้งใจ เดินตรงเข้าไปยื่นมือไปกอดเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียว “ขอบคุณท่านพ่อ ท่านแม่ ขอบคุณพวกท่านมาก”

“เอาละ วันหน้าเจ้าดำรงตนเป็นฮ่องเต้ที่ดีก็พอแล้ว”

ลู่เจียวยกมือลูบหลังเซียวเหวินอวี๋ จากนั้นทั้งสามคนก็เดินออกจากห้องทรงอักษร

ลู่เจียวเอ่ยขึ้นก่อนว่า “เอาล่ะ พวกท่านกลับไปรอข่าวได้แล้ว คืนนี้ยามจื่อ ข้าจะเดินทางไปศาลเจ้าร้าง ให้ซั่งกวนเฮ่อปล่อยบุตรหลานพวกท่าน”

ขุนนางสิบกว่าคนได้ฟังคำพูดลู่เจียว ก็พลันซาบซึ้งใจอย่างที่สุด แต่ละคนพากันเอ่ยขอบคุณลู่เจียว

ลู่เจียวยินดีไป ในใจพวกเขากลับรู้สึกผิดต่อฮูหยินโจวกั๋ว แต่พวกเขาก็ไร้หนทางอื่น

เซียวเหวินอวี๋มองบรรดาขุนนางเหล่านี้ด้วยสีหน้าเย็นเยียบ แม้ท่านพ่อกับท่านแม่มีห้วงอากาศ แต่ในใจเขาก็ยังไม่ค่อยยินดี เห็นชัดว่าคนเหล่านี้ข่มขู่เขา ในฐานะฮ่องเต้แคว้นต้าโจวถึงกับถูกขุนนางข่มขู่ เขาจะทนรับได้อย่างไร

คนเหล่านี้คอยดูต่อไปเถอะ

พอบรรดาขุนนางหน้าประตูห้องทรงอักษรจากไปกันหมดแล้ว เซี่ยอวิ๋นจิ่นลู่เจียวก็หารือกับเซียวเหวิน อวี๋ถึงแผนการจับกุมตัวซั่งกวนเฮ่อ สุดท้ายตกลงแผนการเรียบร้อยแล้ว เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวจึงได้ออกจากวังหลวง

ในวัง เซียวเหวินอวี๋รู้สึกว่าตนเองช่างโดดเดี่ยว วังหลวงกว้างใหญ่แต่ไร้คนพูดจาด้วย ในสมองเขาพลันอดคิดถึงองค์หญิงแปดซีเหลียงซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนขึ้นมาไม่ได้ ยามนี้เขาอยากจะไปหาซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน ไปพูดคุยกับนาง แต่สุดท้ายได้แต่สงบจิตใจตนเองลง

เขาไม่ไปหาซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน ประการแรก ยังไม่อาจแน่ใจถึงอุปนิสัยใจคอซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน เขากลัวว่าจะพบเจอคนเช่นเผยอวี่กับหวังเมิ่งเหยา ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนเป็นองค์หญิงแปดซีเหลียง หากนิสัยนางไม่ดี ก็อาจส่งผลเสียหายต่อแคว้นต้าโจว

อีกอย่างฮองเฮาเพิ่งจะถูกเขาพระราชทานสุราพิษ ยามนี้เขาไปหาซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน อาจทำให้ผู้คนคิดว่าเขาต้องตาต้องใจซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน จึงได้ไม่พอใจฮองเฮา ถึงตอนนั้นก็จะกล่าวกันไปใหญ่ ไม่แน่อาจใส่ความซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนว่าเป็นสนมนางจิ้งจอกล่มแผ่นดิน เขาไม่อยากทำร้ายนาง

เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวไม่ได้มีเวลาสนใจความในใจเซียวเหวินอวี๋ พวกเขากลับจวนไปบอกบรรดาบุตรชายเรื่องจะเดินทางไปศาลเจ้าร้าง ทุกคนในตระกูลเซี่ยต่างไม่เห็นด้วยที่พวกเขาจะไปศาลเจ้าที่ร้าง แต่ครั้งนี้เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวไม่ได้อธิบายเรื่องห้วงอากาศกับลูกๆ เรื่องห้วงอากาศนี้คนรู้น้อยเท่าไรยิ่งดี

เซี่ยอวิ๋นจิ่นเพียงแต่บอกว่าตนเองวางแผนไว้รัดกุมแล้ว ยังถือโอกาสแสดงวิชาตัวเบาตนเองอีกด้วย

ยามนี้ทำเอาเซี่ยเหวินเหยากับเซี่ยเหวินเซ่าต่างตกตะลึง แต่เล็กมาพวกเขาก็ติดตามเรียนวิชายุทธ์กับอาจารย์หลี่ แต่วิชาตัวเบายังไม่อาจร้ายกาจเท่าท่านพ่อ นี่เพราะท่านพ่อมีพรสวรรค์หรือ ถึงกับเรียนวิชาตัวเบาได้เก่งกาจแม้อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้ว

เพราะเซี่ยอวิ๋นจิ่นแสดงความสามารถนี้ ทำให้ลูกๆ ตระกูลเซี่ยต่างยอมตกลงให้พวกเขาเดินทางไปศาลเจ้าร้าง แต่ในฐานะบุตรชายคนโต เซี่ยเหวินเหยาก็ยืนยันจะไปส่งพวกเขาเดินทางไปศาลเจ้าร้าง

ยามจื่อ เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวพาลูกน้องสองสามคนพร้อมกับเซี่ยเหวินเหยาและซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนเดินทางไปศาลเจ้าร้าง แต่พอห่างจากศาลเจ้าร้างอีกสิบลี้ ทุกคนก็หยุด ในจดหมายซั่งกวนเฮ่อบอกว่า หากมีคนกล้าตามลู่เจียวเดินทางมาศาลเจ้าร้าง เขาก็จะสังหารเด็กหนุ่มเหล่านั้น ลู่เจียวจำต้องเดินทางไปศาลเจ้าร้างเพียงคนเดียว

พวกเซี่ยเหวินเหยาเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก เซี่ยอวิ๋นจิ่นมองพวกเขากล่าวว่า “พวกเจ้าอย่าได้เป็นห่วง ฝ่าบาทได้วางแผนกับพ่อไว้รัดกุมแล้ว พ่อกับองครักษ์ลับจะซุ่มอยู่ข้างกายแม่พวกเจ้า คอยอารักขานางเอง รับรองว่านางจะไม่เกิดเหตุอันใด”