ตอนที่ 450 ท่าทีดังบิดาผู้อารี

เซี่ยเอ้อร์จู้กอดเซี่ยอวิ๋นจิ่นทีหนึ่งก็ปล่อย “น้องสาม น้องสะใภ้สาม รีบเข้ามา สองสามวันนี้ข้ากับพี่สะใภ้รองเจ้าได้ทำความสะอาดบ้านพวกเจ้าเรียบร้อยแล้ว พวกเจ้ากลับมาก็เข้าอยู่ได้”

เซี่ยเอ้อร์จู้รู้ว่าสำนักศึกษาอำเภอชิงเหอหยุด ดังนั้นจึงได้ร่วมแรงกับภรรยาและต้ายากับเอ้อร์ยาปัดกวาดทำความสะอาดบ้านเรียบร้อย

เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวยิ้มกล่าวขอบคุณเซี่ยเอ้อร์จู้ ทั้งสองคนทักทายพวกเซี่ยฟู่กุ้ยแล้วก็เดินเข้าตระกูลเซี่ยไป

เซี่ยฟู่กุ้ยถามไถ่เซี่ยอวิ๋นจิ่นถึงเรื่องการศึกษาในสำนักศึกษาประจำอำเภออย่างห่วงใย ยังเอ่ยกำชับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “อีกสองสามเดือนก็จะสอบเซียงซื่อแล้ว อวิ๋นจิ่นต้องอ่านตำราให้ดีๆ แย่งชิงตำแหน่งอันดับหนึ่งของการสอบเซียงซื่อครั้งนี้มาให้ได้”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นยิ้มพยักหน้าแสดงท่าทีบอกว่าตนเองจะพยายามอ่านตำรา

ลู่เจียวด้านหลังกำลังพูดคุยกับกลุ่มผู้สูงวัยในหมู่บ้านสองสามคน

ป้ากุ้ยฮวาดึงมือลู่เจียวมาอุทานถามอย่างตกใจว่า “เจียวเจียว สามโรงผลิตอำเภอชิงเหอนั่นเจ้าเป็นคนเปิดจริงหรือ ข้าได้ยินคนเล่าว่าตอนนี้เจ้าเก่งกาจมาก ไม่เพียงแต่เป็นขุนนาง ยังนำพาคนผลิตน้ำมันและสบู่หอม ได้ยินว่าตอนนี้ทั้งอำเภอชิงเหอเริ่มปลูกสมุนไพรกันแล้ว”

กล่าวถึงเรื่องนี้ ป้ากุ้ยฮวาก็นึกเป็นห่วง เขยิบเข้าใกล้ลู่เจียวกระซิบถามนางว่า “เจียวเจียว เรื่องนี้จะกระทบกับหมู่บ้านตระกูลเซี่ยเราไหม”

ลู่เจียวยิ้มกล่าวว่า “ย่อมไม่กระทบ ป้ากุ้ยฮวาวางใจได้”

ป้ากุ้ยฮวาได้ฟังคำพูดลู่เจียวก็วางใจ หันไปคุยเรื่องครั้งหน้าลู่เจียวกลับมาให้เอาน้ำมันกับสบู่หอมติดมาด้วย

ด้านหลังมีชาวบ้านในหมู่บ้านตะโกนเสียงดังมาว่า “ภรรยาอวิ๋นจิ่น น้ำมันที่เจ้าผลิตออกมา พวกเราซื้อไม่ได้เลย เจ้าบอกผู้ดูแลโรงผลิตให้หน่อยได้หรือไม่ว่า ขายน้ำมันให้หมู่บ้านตระกูลเซี่ยเราหน่อย”

ครึ่งปีมานี้แต่ละครอบครัวในหมู่บ้านตระกูลเซี่ยขึ้นเขาเก็บสมุนไพรขายจนมีชีวิตที่มีเงินทองไม่น้อย ดังนั้นจึงมีคนไม่น้อยอยากกินน้ำมันถั่วกับเขาบ้าง แต่หาซื้อไม่ได้

ในตำบลชีหลี่[1]เล็กๆ ไม่มีน้ำมันถั่วเหลืองและน้ำมันจากพืชน้ำมันขาย

ลู่เจียวได้ฟังชาวบ้านในหมู่บ้านแล้วก็อดยิ้มกล่าวไม่ได้ว่า “ครั้งนี้พวกเรากลับมา เตรียมของขวัญมาให้ทุกคนด้วย ในนั้นก็มีน้ำมันถั่วเหลืองหนึ่งชั่งด้วย”

ชาวบ้านในหมู่บ้านโดยรอบพอได้ฟังคำพูดลู่เจียว ก็พากันดีใจ “โอย เป็นเรื่องดีจริงๆ พวกเราจะได้ลองน้ำมันที่ภรรยาอวิ๋นจิ่นผลิตแล้ว”

“ใช่ ใช่ พวกเราก็จะได้ลองแล้ว”

คนโดยรอบได้ยินลู่เจียวกล่าวเช่นนี้ ก็รู้ว่าพวกเขากลับมาครั้งนี้นำของขวัญมามอบให้พวกเขาแต่ละครอบครัวด้วย ก็พากันดีใจขึ้นมาทันที ความสัมพันธ์ก็ยิ่งสนิทแน่นขึ้น

ทุกคนห้อมล้อมเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวเดินเข้าเรือนกลางตระกูลเซี่ย

เจ้าหนูน้อยทั้งสี่วิ่งมาหาลู่เจียว ถามอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านแม่ ข้าเอาของขวัญที่ซื้อมาไปมอบให้พี่เสี่ยวเป่ากับต้าโถวได้หรือไม่”

ลู่เจียวโบกมือยิ้มกล่าวว่า “ได้ ให้พี่หร่วนจู๋ช่วยพวกเจ้าถือไป”

ลู่เจียวกล่าวจบหันไปมองหร่วนจู๋ ให้นางช่วยนำของเล่นที่เจ้าหนูน้อยทั้งสี่ซื้อก่อนหน้านี้ลงมา

กลับมาหมู่บ้านตระกูลเซี่ยครั้งนี้ เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวหารือกันแล้วว่าจะพาแค่หร่วนไคกับหร่วนจู๋สองคนมา

ในหมู่บ้านล้วนเป็นชาวบ้านในหมู่บ้าน พวกเขานำคนรับใช้กลับมาด้วยมากเกินไปไม่ค่อยเหมาะ

แต่ไม่พามาด้วยสักคนก็คงจัดการอันใดไม่ทัน สุดท้ายหลังจากหารือกันแล้วก็พาหร่วนไคกับหร่วนจู๋สองพี่น้องมาเพียงสองคน

หร่วนจู๋รับคำสั่งพาเจ้าหนูน้อยทั้งสี่เดินออกไป

ป้ากุ้ยฮวาด้านหลังเห็นหร่วนจู๋ก็กระซิบถามลู่เจียว “เด็กผู้หญิงนั่นเป็นใคร หน้าตาน่ารักดี”

ลู่เจียวยิ้มกล่าวว่า “นี่เป็นคนที่ตระกูลเถียนแห่งอำเภอชิงเหอส่งมาอารักขาพวกเรา”

ป้ากุ้ยฮวาเข้าใจในบัดดล “เป็นคนรับใช้”

นางกล่าวจบก็มองลู่เจียวอย่างเป็นห่วง “เจียวเจียวเอ๊ย ป้ากล่าวมากความเจ้าอย่าได้โมโห”

ลู่เจียวแสดงท่าทางบอกให้นางพูด ป้ากุ้ยฮวาเห็นแล้วก็กระซิบเบาๆ ว่า “เจ้าหาเด็กผู้หญิงน่ารักอย่างนางมาไว้ข้างกาย หากอวิ๋นจิ่นเกิดต้องตาต้องใจจะทำเช่นไร ถึงตอนนั้นเจ้าจะนึกเสียใจภายหลัง เจ้าให้เด็กผู้หญิงนั่นไปเถอะ”

“ใช่แล้ว วันหน้าบ่าวรับใช้ข้างกายก็หาหญิงสูงวัยหน่อยเช่นอย่างข้า หรือไม่ก็หาหน้าตาน่าเกลียดหน่อย อวิ๋นจิ่นจะได้ไม่หวั่นไหวคิดรับอนุอะไรอย่างนั้น”

ลู่เจียวถูกนางทำเอาขบขันไปหมด “เรื่องนี้ป้องกันไม่ได้ ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของผู้ชายเท่านั้น”

ป้ากุ้ยฮวายังคิดจะพูดต่อ แต่นอกประตูครอบครัวเซี่ยเหล่าเกินมากันแล้ว เซี่ยเหล่าเกินเดินเข้ามาก็ตะโกนอยู่นอกประตูก่อนว่า “เจ้าสาม เจ้าสาม เจ้ากลับมาแล้ว”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวทั้งสองคนสบตากันแล้วก็ลุกขึ้นออกไปต้อนรับ

ไม่ว่าอดีตที่ผ่านมาเซี่ยเหล่าเกินไม่ดีกับเขาเพียงใด แต่เขาก็ได้ชื่อว่าเป็นบิดาแท้ๆ เซี่ยอวิ๋นจิ่น อย่างไรพวกเขาก็ต้องสร้างภาพลักษณ์ให้ดี

ทั้งสองคนลุกขึ้นเดินไปที่ประตูรับเซี่ยเหล่าเกินเข้ามา ด้านหลังเซี่ยเหล่าเกินยังมีคนตามมาอีกเป็นโขยง นอกจากเซี่ยต้าเฉียง เฉินหลิ่ว เซี่ยอวิ๋นหวา เซี่ยหลานแล้ว ยังมีแม่หม้ายหวัง

แม่หม้ายหวังประคองเซี่ยเหล่าเกินมาด้วยทีท่าพลอยมีหน้ามีตาไปด้วย

สีหน้าเซี่ยอวิ๋นจิ่นเย็นเยียบ มองแม่หม้ายหวังด้วยแววตาเย็นชา แม่หม้ายหวังก็ยิ่งประคองเซี่ยเหล่าเกินอย่างระมัดระวัง เดินเข้าประตูบ้านตระกูลเซี่ยมาก็ไม่กล้าลงนั่ง ไปยืนคอยปรนนิบัติอยู่ข้างกายเซี่ยเหล่าเกินอย่างระวังท่าที

เซี่ยอวิ๋นจิ่นเห็นนางรู้จักธรรมเนียมก็ขี้เกียจจะสนใจนาง เขาหันไปมองเซี่ยเหล่าเกิน

เซี่ยเหล่าเกินมีชีวิตที่ดีอย่างเห็นได้ชัด อ้วนท้วนกว่าเมื่อก่อน ใบหน้าแดงระเรื่อดูมีกำลังวังชาดี

เขามองเซี่ยอวิ๋นจิ่นด้วยท่าทางราวกับบิดาผู้อารี

“เจ้าสาม เจ้าไปศึกษาที่สำนักศึกษาประจำอำเภอเรียบร้อยดีไหม”

เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้า “ทุกอย่างล้วนดี ท่านพ่อวางใจ”

เซี่ยเหล่าเกินพยักหน้า หันไปมองลู่เจียวด้วยสีหน้าเปี่ยมรอยยิ้มว่า “ได้ยินว่าสะใภ้สามตอนนี้เป็นขุนนางแล้ว ยังทำพวกน้ำมันกับสบู่อะไรพวกนั้นอีก น่าจะทำเงินไม่น้อยกระมัง”

ชาวบ้านในหมู่บ้านได้ยินเซี่ยเหล่าเกินถามก็เงี่ยหูตั้งใจฟังกันทันที

ลู่เจียวสีหน้าปกติ กล่าวว่า “ขุนนางอันใดกัน นั่นก็แค่ชื่อ ส่วนน้ำมันกับสบู่หอมก็ยังทำเงินไม่ได้ในตอนนี้ เพราะก่อนหน้าที่ซื้อที่สร้างอาคารไป ตอนนี้หาเงินได้ก็ต้องจ่ายเงินที่ค้างไว้ก่อนหน้านี้ก่อน”

ความจริงสามโรงผลิตไม่ได้เอาเงินลู่เจียวมาออกสักแดง ล้วนเป็นจ้าวหลิงเฟิงออกเพียงผู้เดียว แต่ลู่เจียวไม่อยากพูดจามากความกับผู้อื่น

เซี่ยเหล่าเกินได้ฟังคำพูดลู่เจียวก็รู้สึกผิดหวังมาก

เดิมเขายังคิดอยู่ว่า ตอนนี้สะใภ้สามมีเงินแล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็จะได้รับเงินแสดงความกตัญญูจากพวกเขามากขึ้นอีกหน่อยได้

ปรากฏว่าไม่มีเงิน

สีหน้าเซี่ยเหล่าเกินผิดหวัง แต่พอคิดถึงว่าอีกสองสามเดือนจะมีการสอบเซียงซื่อ บุตรชายย่อมต้องเข้าสอบ วันหน้าเขาสอบตำแหน่งที่เรียกว่าจอหงวนนั่นมาได้ เขาก็คือบิดาจอหงวนแล้ว

เซี่ยเหล่าเกินดีใจขึ้นมาอีกครั้ง “เจ้าสามเอ๊ย เจ้าต้องตั้งใจอ่านตำราให้ดี แย่งชิงตำแหน่งจอหงวนมาเป็นเกียรติให้พ่อเจ้านะ”

แววตาเซี่ยอวิ๋นจิ่นเย็นเยียบ แค่นเสียงเยาะมุมปาก กล่าวน้ำเสียงนิ่งเรียบว่า “ท่านพ่อ ข้าจดจำไว้แล้ว”

ในห้อง เซี่ยฟู่กุ้ยได้ฟังเซี่ยเหล่าเกินก็รีบรับคำทันที “ด้วยความสามารถของอวิ๋นจิ่น การสอบเซียงซื่อครั้งนี้ไม่น่ามีปัญหาอันใด ถึงตอนนั้นหมู่บ้านพวกเราก็มีใต้เท้าจวี่เหรินกับเขาแล้วใช่หรือไม่”

เซี่ยฟู่กุ้ยกล่าวจบรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ชาวบ้านรอบๆ ต่างก็พูดคุยเรื่องนี้กันอย่างคึกคัก

กล่าววาจากันคนละคำสองคำ ส่วนใหญ่ก็มั่นใจว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นจะต้องสอบได้อย่างแน่นอน หากอวิ๋นจิ่น สอบไม่ได้ เด็ก ๆ ในหมู่บ้านพวกเขายังจะมีหวังอีกหรือ

……………..

[1] หมู่บ้านตระกูลเซี่ย ตั้งอยู่ในตำบลชีหลี่ อำเภอชิงเหอ เมืองหนิงโจว แคว้นต้าโจว