ตอนที่ 676 ข้ากลับมาแล้ว! (2)

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ซูฉินและชิงฉินก็ปรากฏตัวที่ชายแดนของมณฑลหยิงหวง นอกที่ราบทางตอนเหนือ

แม้จะเป็นเวลาเที่ยงวันแต่แสงแดดที่นี่กลับดูเหลือแต่แสง และไม่มีความอบอุ่นเลย ลมหนาวจึงพัดผ่านมา ทำให้เกิดทะเลเกล็ดหิมะที่หมุนวนรอบโลก

ลมหนาวเสียดแทงกระดูก พื้นดินปกคลุมไปด้วยสีเงิน มีเพียงเสาหลักแห่งการแบ่งแยกที่ตั้งอยู่ในระยะไกลเท่านั้นที่ทำให้แผ่นดินแตกเป็นเสี่ยงๆ ให้ความรู้สึกที่ น่าตื่นตาตื่นใจ

ในความทรงจำของซูฉิน มีกระโจมจำนวนนับไม่ถ้วนล้อมรอบเสาหลักแห่งการแบ่งแยก ทำให้สถานที่แห่งนี้กลายเป็นสถานที่ชุมนุมของมนุษย์เหมือนเมือง แต่ตอนนี้กระโจมส่วนใหญ่ที่นี่ว่างเปล่า ลมหนาวพัดผ่านมา ทำให้กระโจมจำนวนนับไม่ถ้วนแกว่งไกว ส่งเสียงกรอบแกรบ

มีผู้สูงวัยเพียงไม่กี่คนที่สวมเสื้อผ้าหลายชั้นปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราว

คนเหล่านี้ไม่ใช่ผู้ถือดาบ แต่เป็นผู้อยู่อาศัย

เห็นได้ชัดว่า ศาลาผู้ถือดาบไม่อนุญาตให้ผู้สูงวัยเหล่านี้เข้าร่วมในการต่อสู้

ซูฉินชำเลืองมองไปยังวังสีดำที่ด้านบนสุดของเสาหลักแห่งการแบ่งแยก เขาสัมผัส ได้ว่ามีผู้ถือดาบอยู่ไม่มากนัก

“เสาหลักแห่งการแบ่งแยก…” ซูฉินแสดงท่าทางให้ชิงฉินบินไปบนท้องฟ้า

ท่ามกลางเมฆและหมอกที่รวมตัวกันเนื่องจากการมาถึงของชิงฉิน ซูฉินซึ่งอยู่ในหมอกจ้องมองไปที่เสาสูงระหง่าน ในเวลานี้ หากเขาต้องการบรรลุเป้าหมาย เขาต้องใช้เสาหลักแห่งการแบ่งแยกนี้เพื่อตรวจสอบบางอย่าง

ดังนั้น ซูฉินก็ยกมือขวาขึ้น และคว้าไปในอากาศ

ในเวลาเดียวกัน วังจักรพรรดิปีศาจในร่างกายของเขาไหลเวียน และจักรพรรดิปีศาจที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ก็ลืมตาขึ้น

ในชั่วพริบตา เสาหลักแห่งการแบ่งแยกสั่นอย่างรุนแรง สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของผู้ฝึกฝนอิสระและศาลาผู้ถือดาบในทันที เมื่อการแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไป พวกเขายังสัมผัสได้ถึงร่างใหญ่ของนกที่มองเห็นได้ลางๆ บนก้อนเมฆบนท้องฟ้า

“เจ้าคือใคร?!”

หลังจากมาถึงมณฑลหยิงหวงก็ไม่มีความหมายที่จะซ่อนมัน ซูฉินหยิบดาบบัญชาออกและพูดอย่างใจเย็น

“ซูฉิน”

เมื่อเสียงของซูฉินดังขึ้น พร้อมกับการกระพือปีกของชิงฉิน เมฆและหมอกที่ ปกคลุมโดยรอบก็สลายไป ผู้ถือดาบสังเกตเห็นร่างของเขาทันที

ในต่างมณฑล บางทีผู้ถือดาบจะต้องระบุชื่อก่อนที่จะระบุรูปลักษณ์ของซูฉิน จากนั้นพวกเขาจะมีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับตัวตนของเขา หลังจากนั้นพวกเขาจะตรวจสอบมันอีกครั้งด้วยดาบบัญชา

อย่างไรก็ตาม ในมณฑลหยิงหวง รูปลักษณ์ของซูฉินฝังแน่นอยู่ในจิตใจของผู้ถือดาบทุกคน

ท้ายที่สุดแล้ว ความก้าวหน้าของเขาและแสงสูง 100,000 ฟุตได้ปรากฏขึ้นภายใต้สักขีพยานของผู้ถือดาบทั้งหมดในมณฑลหยิงหวง ดังนั้นหลังจากที่ค่ายกลของศาลาผู้ถือดาบ กระจายออกไปและยืนยันดาบบัญชาของซูฉิน ร่างของผู้ถือดาบก็บินออกมาอย่างรวดเร็ว

“ซูฉิน!”

“เขาคือผู้ถือกฤษฎีกาซู!”

ซูฉินค่อนข้างคุ้นเคยกับผู้ถือดาบส่วนใหญ่เหล่านี้ หลังจากที่พวกเขาเห็นซูฉิน การแสดงออกของพวกเขาก็เป็นมิตร และพวกเขาก็ทักทายเขาในทันที ผู้ถือดาบ คนหนึ่งที่ทำหน้าที่คุ้มกันก้าวไปข้างหน้า และพูดด้วยความเคารพ

“ผู้ถือกฤษฎีกาซู ท่านต้องการกระตุ้นพลังเสาหลักแห่งการแบ่งแยกงั้นรึ? ท่านต้องการความร่วมมือจากเราไหม”

ซูฉินส่ายหัวของเขา เมื่อถ้ำวิญญาณถูกผนึกภายใต้เสาหลักแห่งการแบ่งแยก เสาจึงไม่สามารถใช้งานอย่างผลีผลามได้ เขามาที่นี่เพื่อลองดูเท่านั้น ทันใดนั้นเขาก็คว้าด้วยมือขวา และการสั่นสะเทือนของเสาหลักแห่งการแบ่งแยกรุนแรงยิ่งขึ้น

เขาเข้าใจว่านี่คือทั้งหมดที่เขาทำได้ เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะนำมันออกไปอย่างแท้จริงด้วยการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขา

เป้าหมายของซูฉินไม่ใช่การนำเสาหลักแห่งการแบ่งแยก แต่…

“วิญญาณสิ่งประดิษฐ์!” จู่ๆ ซูฉินก็พูดขึ้น เสียงของเขาเหมือนเสียงฟ้าร้อง เขากำลังเรียกหาวิญญาณสิ่งประดิษฐ์บนเสาหลักแห่งการแบ่งแยก นี่คือเป้าหมาย ของเขา

เวลาผ่านไปนาน เมื่อเสาหลักแห่งการแบ่งแยกสั่นสะเทือน เสียงร้องต่ำที่แผ่กระจายไปทั่วโลกแผ่ออกมาจากเสาหลักแห่งการแบ่งแยก

เสียงทะลุผ่านสวรรค์ทั้งเก้าและสั่นสะเทือนโดยรอบ ในเวลาเดียวกัน ดวงตาขนาดใหญ่คู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนเสาหลักแห่งการแบ่งแยก กลิ่นอายโบราณแพร่กระจายไปทุกทิศทุกทาง เมื่อมองไปที่ซูฉิน ดวงตาของมันแสดงความสงสัยอย่างชัดเจน

สิ่งนี้ทำให้ผู้ถือดาบตกตะลึง พวกเขารู้โดยธรรมชาติว่าเสาหลักแห่งการแบ่งแยกมีจิตวิญญาณของสิ่งประดิษฐ์ แต่วิญญาณสิ่งประดิษฐ์นี้มักจะนอนหลับสนิท ในศาลา ผู้ถือดาบทั้งหมด มีเพียงผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่สามารถสื่อสารกับมันได้

หลังจากที่ซูฉินร้องเรียก อีกฝ่ายก็ตื่นขึ้นจริงๆ

ซูฉินจ้องเข้าไปในดวงตาของวิญญาณสิ่งประดิษฐ์ วังจักรพรรดิปีศาจในร่างกายของเขาสั่นมากยิ่งขึ้น ดวงตาของจักรพรรดิปีศาจซึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่ข้างในก็เผยให้เห็นประกายแวววาว

ซูฉินเงียบลง เขารู้สึกว่ามันยังไม่เพียงพอ ดังนั้น ด้วยการโบกมือของเขา เขายืมพลังอักษรรูนแปลงปีศาจ สีของโลกที่อยู่ข้างหลังเขาเปลี่ยนไป และเมฆก็เคลื่อนตัวไป ทุกทิศทุกทาง ภูเขาจักรพรรดิปีศาจที่พร่ามัวปรากฏขึ้น

“ภูเขาจักรพรรดิปีศาจ!”

“อะไร…นี่มัน…”

สำหรับผู้ฝึกฝนจากมณฑลอื่น พวกเขาไม่คุ้นเคยกับภูเขาจักรพรรดิปีศาจและ ไม่เข้าใจความหมายของมันในทันที อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ฝึกฝนจากมณฑลหยิงหวง การมีอยู่ของภูเขาจักรพรรดิปีศาจนั้นชัดเจนมาก พวกเขาจำได้ทันทีและสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

สำหรับเสาหลักแห่งการแบ่งแยก มันก็สั่นอย่างรุนแรงเช่นกันในขณะนี้ ความสงสัยในดวงตาของวิญญาณสิ่งประดิษฐ์กลายเป็นความสับสนทันที และมีความตื่นเต้นซ่อนอยู่

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทุกสิ่งที่เขาทำในการเดินทาง ครั้งนี้ขึ้นอยู่กับภูเขาจักรพรรดิปีศาจ ดังนั้นเขาจึงต้องตรวจสอบว่าความคิดของเขาเป็นความจริงหรือไม่

“วิญญาณสิ่งประดิษฐ์ เจ้าจำข้าได้หรือไม่” จู่ๆ ซูฉินก็ถามขึ้น

“จักรพรรดิฟื้นคืนชีพแล้ว!” หลังจากเงียบไปสองสามลมหายใจ วิญญาณสิ่งประดิษฐ์บนเสาหลักแห่งการแบ่งแยกได้ส่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ไปทุกทิศทาง มันไม่ตอบคำถามของซูฉิน และพูดสี่คำที่มีความหมายอื่น