ตอนที่ 812 การลอบสังหารที่หลุมศพ (1)

โลกสีม่วงมีความหมายพิเศษต่อเผ่ามนุษย์ในทวีปหนานหวง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนเก็บขยะและมนุษย์ โลกสีม่วงเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจและสิทธิพิเศษ ใครก็ตามที่ออกมาจากโลกสีม่วง ดูเหมือนจะมีออร่าพิเศษบนร่างกายของพวกเขา ยืนอยู่เหนือคนอื่นๆ

เครื่องแต่งกายของพวกเขาดูงดงาม และบริสุทธิ์อยู่เสมอ

มันทำให้หลายๆ คนปรารถนามัน

ดังนั้นความสามารถในการเข้าสู่โลกสีม่วง และอยู่ที่นั่นจึงเป็นความฝัน เป็นการแสวงหาของผู้คนจำนวนมากในทวีปหนานหวง

อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ผู้ที่สามารถทำได้จริงนั้นมีน้อยมาก

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะโลกสีม่วงเดิมเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรมนุษย์แห่งสุดท้ายในทวีปหนานหวง

แม้ว่าอาณาจักรที่ใช้ชื่อเดียวกับอาณาจักรซีหลัวในตำนานจะพินาศไปแล้ว แต่ตระกูลใหญ่ทั้งแปดก็ยังคงดำรงอยู่มาถึงทุกวันนี้

พวกเขาเป็นตัวแทนของพลังอำนาจของทวีปหนานหวง ซึ่งมีอิทธิพลเหนือ การปกครองและควบคุมทั่วทั้งทวีป พวกเขายังคงรักษาความสัมพันธ์อันเก่าแก่กับฟีนิกซ์เพลิงเพื่อรับการปกป้อง

พวกเขาแทบไม่ได้ออกจากทวีปหนานหวงตลอดชีวิต และคนอื่น ๆ ก็ลังเลที่จะยั่วยุพวกเขา

ในมุมมองของพวกเขา กองกำลังใหญ่ของทวีปหนานหวง ไม่ว่าจะเป็นเจ็ดเนตรโลหิต หรือนิกายลิตูล้วนแต่คนนอก

เป็นผลให้เกิดการเก็บตัว ความอนุรักษ์นิยม และความภาคภูมิใจกลายเป็นคุณลักษณะเฉพาะของโลกสีม่วง

อย่างไรก็ตาม วันนี้ มนุษย์ที่อาศัยอยู่ในโลกสีม่วงได้เห็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ

แปดตระกูลใหญ่ทั้งหมดรวมตัวกัน

ทายาทสายตรงของพวกเขาล้วนแต่งกายอย่างงดงาม พวกเขายืนอยู่นอกประตูตะวันออกของโลกสีม่วง และเข้าแถวเป็นแถวยาว

พวกเขาทั้งหมดแสดงความเคารพ

ผู้นำแห่งแปดตระกูลใหญ่ยืนอยู่ด้านหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม มีผู้อาวุโสของตระกูลอยู่ข้างๆ

ทุกคนมองไปทางทิศตะวันออก

แม้แต่ผู้อาวุโสบางคนที่ส่งต่อสมบัติและมรดกของตนไปแล้วซึ่งทำให้การบ่มเพาะของพวกเขาลดลงอย่างมาก และอ่อนแอมากจนต้องการความช่วยเหลือในการเดิน แต่พวกเขาก็ปรากฏบนกำแพงเมือง มองขึ้นไปบนท้องฟ้าจากที่นั่น

พวกเขากำลังรออย่างเงียบๆ

ภาพนี้พบได้ยากมากใน โลกสีม่วงซึ่งเน้นเรื่องชนชั้น

โดยพื้นฐานแล้วไม่มีอะไรในทวีปหนานหวงที่สามารถทำให้แปดตระกูลใหญ่ของโลกสีม่วงร่วมตัวกันอย่างยิ่งใหญ่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว นี่เป็นเพียงพิธีต้อนรับเท่านั้น

ดังนั้น ภาพนี้ในตอนเช้าจึงทำให้เกิดการคาดเดามากมายในหมู่มนุษย์แห่งโลกสีม่วง

นอกประตูทิศตะวันออก ท่ามกลางฝูงชนของแปดตระกูลใหญ่ มีคนสองคนยืนอยู่กับผู้อาวุโส

เมื่อพิจารณาถึงความอาวุโสแล้ว พวกเขาคงไม่สามารถยืนอยู่ที่นี่ได้ อย่างไรก็ตาม วันนี้พวกเขาได้รับอนุญาตให้ปรากฏตัวที่นี่เป็นพิเศษ

ดังนั้น สายตามากมายจึงจับจ้องมาที่พวกเขา แม้แต่ผู้อาวุโสของบางตระกูลก็ยังจ้องมองพวกเขาจากหางตาเป็นครั้งคราว

สองคนนี้เป็นชายและหญิง

ชายคนนั้นหล่อเหลาและมีร่องรอยของความเศร้าหมองระหว่างคิ้วของเขา

ผู้หญิงคนนั้นสวย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลใจ และความคาดหวัง อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอยังมีความไม่อยากจะเชื่ออยู่บ้าง

พวกเขาคือเฉินเฟยหยวน และติงหยู่

สิ่งที่เกิดขึ้นในเขตเฟิงไห่เมื่อเดือนที่แล้วน่าตกใจเกินไป ดังนั้นทวีปหนานหวงก็เคยได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน แปดตระกูลใหญ่แห่งโลกสีม่วงได้ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างชัดเจนมากขึ้น

พวกเขารู้ดีว่าตัวตนและสถานะของผู้ถือกฤษฎีกาที่ชื่อซูฉินทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าหลังจากหายนะในเมืองหลวงของเขตเฟิงไห่สิ้นสุดลง

ในความเป็นจริง พวกเขายังตรวจสอบภูมิหลังของซูฉิน และรู้ว่าเขามาจากทวีปหนานหวง

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่พวกเขาได้รับแจ้งว่าซูฉินกำลังจะมาถึง แปดตระกูลใหญ่ก็ให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับพิธีต้อนรับนี้

แม้ว่าพวกเขาจะเก็บตัวและค่อนข้างอนุรักษ์นิยม แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับใครด้วย ภายในขอบเขตของทวีปหนานหวง พวกเขาสามารถแสดงความเย่อหยิ่งได้โดยธรรมชาติ แต่เมื่อมาถึงเขตเฟิงไห่ พวกเขาก็ไม่กล้าทำเช่นนั้น

“เฟยหยวน เจ้าคิดว่าซูฉิน… ยังคงเหมือนเดิมกับในตอนนั้นหรือเปล่า?” ติงหยู่รู้สึกวิตกเล็กน้อยขณะที่เธอพูดเบาๆ

การเสียชีวิตของปรมาจารย์ไป๋สร้างความเสียใจให้กับติงหยูอย่างมาก

เมื่อเธอโตขึ้น บุคลิกของเธอก็เปลี่ยนไปและมีความละเอียดอ่อนมากขึ้น หากไม่ใช่เพราะการคุ้มครองของเฉินเฟยหยวน เธออาจถูกนำไปใช้เพื่อการแต่งงานทางการเมืองได้อย่างง่ายดาย

“ติงหยู่ ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นตอนเรายังเด็กเถอะ”

เฉินเฟยหยวนพูดอย่างสงบ เสียงของเขามีกลิ่นอายของความมืด มันไม่ได้มาจากความตั้งใจของเขา แต่เป็นนิสัยที่พัฒนามาจากการเติบโตในตระกูลที่มีการวางแผน และการแย่งชิงอำนาจ ในการต่อสู้เพื่ออิทธิพล เขาได้พัฒนานิสัยขึ้นมา

“มันคงจะดีกว่านี้ถ้าซูฉินยึดติดกับอดีต มันเป็นเรื่องปกติถ้าบุคลิกของเขาเปลี่ยนไป”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครั้งนี้ การมาถึงของเขา และการแจ้งให้ทราบล่วงหน้า… มีความหมายที่ลึกซึ้งกว่าอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้”

คำพูดของเฉินเฟยหยวนทำให้ติงหยู่เงียบไป

เหมือนกับว่าเวลาผ่านไป หนึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงร้องก็ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า เสียงนี้สะท้อนไปทุกทิศทางทำให้เมฆ และหมอกบนท้องฟ้าพุ่งสูงขึ้น

ร่างใหญ่ของชิงฉินปกคลุมท้องฟ้า เมื่อเงาตกลงมาและปกคลุมโลกสีม่วง เรือล่องเวหาก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

ออร่าสง่างาม ปลุกเร้าลมแรงที่พัดเสื้อผ้าของผู้ฝึกฝนจากแปดตระกูลใหญ่บนพื้น สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีเมื่อมองดูท้องฟ้า

ซูฉินและผู้ดูแลซือหม่าเดินออกจากเรือล่องเวหาด้วยกัน ทันทีที่พวกเขามาถึงหน้าประตูด้านตะวันออกของโลกสีม่วง ทุกคนจากแปดตระกูลใหญ่ต่างก็กำหมัด และโค้งคำนับ

“คารวะผู้ถือกฤษฎีกาซู และผู้ดูแลซือหม่า”

นอกจากนี้ยังมีเสียงระฆังดังออกมาจากโลกสีม่วง แถมยังดังอีก 21 ครั้ง สะท้อนไปทุกทิศทุกทางแสดงความยิ่งใหญ่

สำหรับความสุภาพที่แสดงโดยผู้อื่น ซูฉินมักจะตอบรับอย่างสุดภาพเสมอ เขาจึงได้ตอบรับการคำนับกลับไป จากนั้นเขาก็หันไปจ้องมองไปที่เฉินเฟยหยวนและติงหยู่ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาพูดเบา ๆ

“ศิษย์พี่เฟยหยวน ศิษย์พี่หญิงติงหยู่”

ติงหยู่รู้สึกตื่นเต้นมาก ในขณะที่เฉินเฟยหยวนไม่มีสีหน้าใดๆ อย่างไรก็ตาม เขามองไปรอบๆ หลายครั้งด้วยความระมัดระวัง