ตอนที่ 953 ข้า…เจ้ามีพิษ! (1)

***เทือกเขากู่เฉิงคือ เทือกเขาชีวิตระทมนะครับ ทำการเปลี่ยนจากตอนเก่าๆ แล้ว

……………

ช่วงดึก ท้องฟ้า และโลกมืดสนิท ยกเว้นแสงที่กระจัดกระจายในเมืองดินของเทือกเขาชีวิตระทมที่สลัวตามสายลม

ลมคร่ำครวญยังคงพัดโหม และบางครั้งทรายก็ถูกยกขึ้น และเกลือกกลิ้งเข้าไปในเมืองดิน

แม้ว่าลม และทรายจะเข้าถึงภูเขาได้ไม่มากแต่ก็ยังส่งเสียงกรอบแกรบเวลา เคาะประตู เมื่อได้ยินเป็นบางครั้งก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่พอฟังนานๆ ก็ชินกับมัน

อย่างน้อยซูฉินก็เป็นเช่นนั้น สายลมที่พัดแรงนอกบ้านได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตในช่วงครึ่งปีนี้ ในขณะนี้ ความคิดของเขาถูกถอนออกจากใบหยก และมี แสงแปลกๆ ในตัวเขา ดวงตา

ผ่านไปสามวันแล้วนับตั้งแต่เขากลับมาจากโถงกบฏจันทร์ ในช่วงสามวันนี้ ซูฉินได้วิเคราะห์ข้อมูลของคำสาป และในที่สุดเขาก็เข้าใจมันทั้งหมดแล้ว

“ผู้คนในโถงกบฏจันทร์ ได้ค้นคว้าคำสาปในระดับที่ลึกซึ้งมาก”

ซูฉินพึมพำ เขารู้สึกว่าข้อมูลของคำสาปที่เขาแลกกับยาพิษ และหินวิญญาณนั้นคุ้มค่ามาก

ข้อมูลนี้ค่อนข้างครอบคลุม เห็นได้ชัดว่ายังไม่ได้เสร็จสมบูรณ์ในรุ่นเดียว แต่ควรจะสืบทอดมาหลายปี มีการทดสอบต่างๆ และการคาดเดามากมาย

“มีคนคาดคะเนจากการทดลองมากมายว่าคำสาปมีชีวิต…”

“มีคนตรวจสอบเผ่าพันธุ์นับร้อย และพบว่ามีความแตกต่างเล็กน้อยในคำสาปของแต่ละเผ่า และดูเหมือนคำสาปจะมีน้อยมากช่วงแรกเกิด แต่จะค่อยๆ เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป”

“ยังมีคนจากโถงกบฏจันทร์ที่การศึกษารูปแบบการระบาดของคำสาป และแยกแยะปฏิกิริยาที่แตกต่างกันได้ 137 แบบ ดูเหมือนว่าเผ่าพันธุ์ต่างๆ ตอบสนองต่อการปะทุของคำสาป ในแต่ละช่วงเวลา และรายละเอียดที่มีความแตกต่างกัน”

“คำสาปนี้สามารถทรมานคนกลุ่มนี้โดยเฉพาะตามลักษณะของเผ่าพันธุ์นั้นๆ เช่น เผ่าติงหยางที่เกิดมาพร้อมกับภูมิคุ้มกันความเจ็บปวดทางร่างกาย คำสาปที่ปะทุออกมาในเผ่าของพวกเขาจึงมุ่งไปที่วิญญาณ”

“มีหลักการอีกประการหนึ่งที่โถงกบฏจันทร์ศึกษาเช่นกันนั่นคือ… คำสาปของเผ่าพันธุ์ต่างๆ สามารถผสมกันได้”

“คำสาปในร่างกายของผู้คนในภูมิภาคจันทร์บวงสรวงนั้นไม่คงที่ มันสามารถผสมกันได้ ซ้อนทับกัน และมีอิทธิพลต่อกันและกัน” ดวงตาของซูฉิน เผยให้เห็นแสงแปลกๆ

ข้อมูลนี้จุดประกายความคิดมากมายสำหรับเขา ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยคิดว่า คำสาปจะถูกนำมาใช้ได้ในลักษณะนี้

“คำสาปของแต่ละเผ่านั้นแตกต่างกัน และดังนั้นจึงมีการสลับ และผสมผสานกัน… นี่คือหลักการของยาแก้คำสาป”

ซูฉินลดศีรษะลง และหยิบใบหยกออกมาหนึ่งใบจากหลายๆ อันที่อยู่ข้างหน้า สิ่งนี้อธิบายถึงยาแก้คำสาป และในที่สุด ซูฉินก็เข้าใจว่าทำไมราคาของยาชนิดนี้จึง สูงมากและก็หายาก

“ยาแก้คำสาปจำเป็นต้องผสมผสานลักษณะของหลายเผ่าพันธุ์เพื่อชดเชยใน ทุกด้าน เพื่อที่คนที่กลืนมันลงไปจะสามารถบรรเทาความเจ็บปวดลงได้”

“นอกจากนี้หากเป็นระดับที่สูงกว่า นักปรุงยาจะกลั่นยาตามลักษณะของเผ่าพันธุ์เป้าหมาย”

“กล่าวอีกนัยหนึ่ง ยาแก้คำสาปแท้จริงแล้ว การผสมพลังของคำสาปของหลากหลายเผ่าพันธู์ แต่รายละเอียดต้องอาศัยการเตรียมการ และการพิจารณาอย่างมาก เมื่อ คำสาปเหล่านี้ปะปนกัน จะอาจไม่ส่งเสริม แต่จะขัดแย้งกันเองได้”

“ใช้คำสาปต่อสู้กับคำสาป ให้มันตอบโต้ซึ่งกันและกัน”

ซูฉินถอนหายใจ เขาเข้าใจว่าข้อมูลที่เขาได้รับนั้นเป็นเพียงส่วนเล็กน้อยเท่านั้น ผลการวิจัยเหล่านี้เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของภูเขาน้ำแข็ง แต่ถึงแม้เขาจะได้รับเพียงเคล็ดลับบางอย่าง เขาก็ยังคงสัมผัสได้ถึงภูมิปัญญาอย่างลึกซึ้งของโถงกบฏจันทร์

“หากพวกเขายังคงศึกษาเช่นนี้ต่อไป สักวันหนึ่งในอนาคต พวกเขาสามารถสร้างยา ที่สามารถแก้คำสาปได้อย่างสมบูรณ์แบบ เพื่อที่พวกเขาจะได้หลบหนีจากภูมิภาคนี้”

“แต่ต้องอยู่ในเงื่อนไขที่ว่าเทพจันทราโลหิตต้องไม่เปลี่ยนแปลงคำสาปเสียก่อน หรือมรดกต้องไม่สูญหายจากการลงมาของเธอ”

ซูฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากศึกษาข้อมูลนี้แล้วเขาก็ตระหนักว่ามีความก้าวหน้าของเขาในการต่อสู้กับคำสาป

“ข้ามีพลังเช่นเดียวกับเทพจันทราโลหิต ในระดับหนึ่ง ข้าสามารถใช้มันเพื่อปลดปล่อยคำสาปได้ ตามทฤษฎีแล้ว พรของข้าไม่เพียงแต่ทำให้คำสาปรุนแรงขึ้นเท่านั้น แต่ยังกลืนกินมันด้วย”

“จากทิศทางการวิจัยก่อนหน้านี้ ข้าทำพลาดไป ข้าต้องการที่จะแก้คำสาปทันที แต่เนื่องจากระดับดวงจันทร์ม่วงของข้าไม่สูงพอ มันจึงล้มเหลว แต่ถ้าคำสาปอ่อนแอลง…”

ซูฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยความมุ่งมั่นใน ดวงตา

“ข้าต้องการยาแก้คำสาปเพื่อตรวจสอบการคาดเดา”

ด้วยความคิดนี้ ซูฉินจึงหยิบกระจกออกมาแล้วเข้าไปในโถงกบฏจันทร์อีกครั้ง

ช่วงเวลาต่อมา ที่ตีนเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของโถงกบฏจันทร์ ดวงตาของรูปปั้นบนแท่นบูชาของวิหารเล็กๆ ก็เปิดขึ้นทันที

ซูฉินยืนอยู่บนแท่นบูชา และสัมผัสถึงสิ่งรอบข้างโดยไม่เคลื่อนไหวอย่างหุนหันพลันแล่น หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอันตราย เขาก็ควบคุมรูปปั้น และก้าวไปข้างหน้า

หลังจากลงพื้น เขาก็ขยับร่างกายอีกครั้ง และตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในรูปปั้นหรือไม่

ยังคงมีรอยแตก และรูปร่างหน้าตาก็เหมือนเดิมนั่นคือชายชราในชุดคลุมมีน้ำเต้าอยู่ด้านหลัง

ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ

ซูฉินจึงผลักประตูวิหารออกแล้วเดินออกไป

เมื่อมองดูท้องฟ้าสีคราม และแสงสว่างที่นี่ เช่นเดียวกับรูปปั้นที่กำลังเคลื่อนตัวไปมา เขาไม่ลังเลเลยที่จะผสานเข้ากับพวกเขา

ครั้งนี้เป้าหมายของเขาชัดเจนมาก เขากำลังมองหายาแก้คำสาปที่สามารถแลกเปลี่ยนได้ ระหว่างทาง เขาผ่านวิหารที่มีการซื้อขายยาพิษเมื่อสามวันก่อน และมองดูตามสัญชาตญาณ

แม้ว่าวิหารจะมีความอลังการแต่ดูเหมือนเจ้าของไม่อยู่

ซูชิงไม่สนใจมากนัก และจากไปอย่างรวดเร็ว มองหาทีละวิหาร อย่างไรก็ตาม มีวิหารหลายแห่งมากเกินไปและเป็นการยากที่จะตรวจสอบทั้งหมดพร้อมกัน แม้ว่าเขาจะพบคนที่ขายยาแก้คำสาป ซูฉินไม่สามารถตอบสนองความต้องการของอีกฝ่ายได้

สำหรับวิหารที่มีการแลกเปลี่ยนคริสตัลเพลิงสวรรค์แดงจำนวน 20 ชิ้น เมื่อซูฉินไปที่นั่น เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อีกฝ่ายปิดการธุรกรรมไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอก เข้าไป

ซูฉินรู้สึกเสียใจเล็กน้อย หลังจากค้นหาอยู่นาน เขาทำได้เพียงแลกเปลี่ยนข้อมูลคำสาปบางอย่างในวิหารอื่นแล้วจากไป

เวลาผ่านไป และสิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในช่วงสิบวันที่ผ่านมา ซูฉินย่อยข้อมูลและศึกษาคำสาปด้วยสัตว์ร้าย เขาใช้เวลาเกือบครึ่งหนึ่งของทุกวันจมอยู่ในโถงกบฏจันทร์ โดยมองหายาแก้คำสาปที่เขาสามารถซื้อได้อย่างต่อเนื่อง

ในช่วงเวลานี้ เขาให้ความสนใจกับวิหารที่ต้องการคริสตัลเพลิงสวรรค์หลายครั้ง แต่ก็ปิดอยู่เสมอ

ที่หายไปก็คือผู้ฝึกฝนที่แลกเปลี่ยนยาแก้พิษกับซูฉิน เพื่อปลูกฝังภูมิคุ้มกันต่อพิษทั้งหมด อย่างไรก็ตาม วิหารของคนๆ นี้ไม่ได้ปิด และสามารถเข้าไปได้

ซูชิงเข้าไปสองสามครั้ง พบว่าข้อมูลการทำธุรกรรมในกลุ่มแสงลอยในวิหารไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ และสมุนไพรบางชนิดในกลุ่มแสงก็ว่างเปล่าด้วยซ้ำ

ดูเหมือนว่าหลังจากการทำธุรกรรมกับซูฉินเสร็จสิ้น อีกฝ่ายไม่เคยมาที่โถงกบฏจันทร์อีกเลย…

“เขาจะไม่มีปัญหาหลังจากกินยาพิษของข้าใช่ไหม?” ซูฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในใจ และ แม้จะอึดอัดเล็กน้อย เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก……

ซูฉินเตือนอีกฝ่ายอย่างชัดเจนไปแล้ว

“บางทีข้าอาจจะคิดมากไป ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ที่จะฝึกฝนภูมิคุ้มกันพิษทุกชนิดต้องแข็งแกร่งระดับหนึ่ง” ซูฉินครุ่นคิด โดยคิดว่าบางทีเขาอาจจะคิดมากไป บางทีอีกฝ่ายอาจไม่ปรากฏตัวเนื่องจากเรื่องอื่น

ด้วยความคิดนี้ ซูฉินก็จากไป

อีกไม่กี่วันข้างหน้า อีกฝ่ายก็ยังไม่ปรากฏตัว…

จนถึงวันนี้ ซูฉินยังคงค้นหายาแก้คำสาป ในขณะที่เขาเดินเข้าออกจากวิหารที่ส่องแสง โถงกบฏจันทร์ทั้งหมดก็สั่นไหว แสงพราวพุ่งออกมาจากท้องฟ้า มีคลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวตามมา ปกคลุมภูเขาโถงกบฏจันทร์ ทั้งหมด

ซูฉินรู้สึกบางอย่างจึงเดินออกจากวิหารแล้วเงยหน้าขึ้นมอง

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น แต่รูปปั้นส่วนใหญ่ในวิหารหลายแห่งก็เดินออกมา และมองดูท้องฟ้า

ที่วิหารโบราณเก้าแห่งบนท้องฟ้าภายใต้ดวงอาทิตย์ จู่ๆ ประตูวิหารบานหนึ่งก็เปิดออกโดยมีแสงส่องเข้ามาอย่างไม่สิ้นสุดจากด้านใน และมีร่างยักษ์ปรากฏอยู่ในนั้น

ด้วยรูปลักษณ์ของเขา โถงกบฏจันทร์ ทั้งหมดก็สั่นสะเทือน แสงมงคลกระจายไปในท้องฟ้า