บทที่ 525
จุดประสงค์ของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ 2
ความคิดเธอยังจดจ่ออยู่บนร่างอาจารย์จือที่อยู่ด้านหลัง การแสดงของเจ้านั่นถึงไหนแล้วนะ?
สรุปแล้วมีช่องโหว่บ้างหรือเปล่า?
เธอตัดสินใจโดยพลัน ขณะที่กำลังจะเหลียวกลับไปมองอย่างรวดเร็วแวบหนึ่ง วาจาของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็แว่วเข้ามาพอดี “เจ้าชอบมองเรื่องเช่นนี้หรือ?”
กู้ซีจิ่วตัวแข็งทื่อ? นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?
เธอยังคิดคำตอบไม่ออก ท่านเทพศักดิ์ก็ยกมือขึ้นมาทันที ประกายแสงสีแดงสลัวเส้นหนึ่งวาบผ่าน ความสามารถในการได้ยินของกู้ซีจิ่วกลับมาอีกครั้ง ความเคลื่อนไหวด้านหลังก็เปลี่ยนแปลงไปแล้ว มิใช่เสียงหายใจฮึดฮัดของบุรุษที่มีอารมณ์อีกต่อไป
“ไอ้เด็กเวรสองคนนี้!” อาจารย์จือสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว กำลังสบถด้วยเสียงต่ำอยู่
กู้ซีจิ่วได้ยินเสียงจึงหันกลับไปมอง ก็เห็นอาจารยํจือกำลังมองสถานที่แห่งหนึ่งราวกับหัวขโมย ท่าทางกังวลและโกรธขึ้ง
นี่คือสถานการณ์ใดกัน?
กู้ซีจิ่วมองดูครู่หนึ่ง เข้าใจได้โดยพลัน
ยามนี้เห็นได้ชัดว่าอาจารย์จือผู้นี้สร้างฉากเมื่อหลายวันก่อนขึ้นมาอีกครั้ง
มองเห็นเหตุการณ์ คืนนั้นศิษย์สองคนนั้นไปรื้อหลังคากระท่อมเธอ ได้พบเจ้าหอยยักษ์ที่ดักซุ่มอยู่ กล่าวความลับจำนวนหนึ่งที่เกี่ยวกับอาจารย์จือผู้นี้ออกมา ถูกกู้ซีจิ่วใช้ยันต์บันทึกเสียงเอาไว้ ยามนั้นอาจารย์ผู้นี้ก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย! เพียงแต่ซ่อนตัวอยู่ไกลๆ เท่านั้น
เป็นอย่างที่คาดไว้ อาจารย์จือผู้นี้กล่าวกับตนเองอย่างโหดเหี้ยม “จะปล่อยให้สองคนนี้มีชีวิตอยู่ไม่ได้เด็ดขาด! นังเด็กคนนั้นก็สมควรตายด้วย!”
…………………..
ฝูงชนที่มุงดูตกตะลึง
เมื่อชมมาจนถึงตรงนี้ คนส่วนใหญ่ก็ทราบแล้วว่ามือมืดที่อยู่เบื้องหลังแผนการเรื่องนี้คือผู้ใด
ที่แท้เป็นเจ้าสารเลวผู้นี้! เขาเกรงว่าเรื่องบัดสีของตนจะถูกเปิดโปง จึงคิดแผนเช่นนี้ออกมา
ในห้องโถงมีเสียงฮือฮาเล็กน้อย ทุกคนต่างมีท่าทีเข้าใจขึ้นมาโดยพลัน
ใบหน้ากู่ฉานโม่เปี่ยมด้วยความอับอาย ประสานมือไปทางกู้ซีจิ่ว “แม่นางกู้ เรื่องราวกระจ่างแล้ว คนร้ายตัวจริงก็หาพบแล้ว ท่านให้เจ้าหอยยักษ์ถอนพิษมายานี้เถิด”
กู้ซีจิ่วเม้มปากนิดๆ “รอเดี๋ยว!”
เธอรู้สึกว่ายังมีความลับอื่นซุกซ่อนอยู่
ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง จู่ๆ อาจารย์จือผู้นั้นก็ราวกับมองเห็นดาวนำโชค ดวงตาทั้งคู่ทอประกาย “เจ้า…เจ้ามาแล้ว!”
เพิ่งกล่าวมาถึงตรงนี้ จู่ๆ รอบกายเขาก็มีแสงสีแดงปะทุออกมา…
ทันใดนั้นเกิดเสียงดังตูมเปลวเพลิงลุกไหม้ขึ้นมา!
เพลิงนั้นรุนแรงยิ่ง รวดเร็วนัก กะทันหันอย่างยิ่ง!
ชั่วพริบตาเดียวก็กลายเป็นลูกไฟขนาดใหญ่ เกิดขึ้นเสมือนถูกคนราดนํ้ามันเบนซินใส่ร่าง ผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆ ถึงขั้นที่ว่าไม่ทันได้อุทานออกมาด้วยซ้ำ
ปฏิกิริยาตอบสนองของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ว่องไวนัก คลื่นวารีสีฟ้าใสพุ่งออกมาจากฝ่ามือแทบจะวินาทีเดียวกับกับที่ลูกไฟปะทุขึ้นมา ปกคลุมซากนั้นทันที…
เพลิงดับมอดแล้ว แต่ตัวคนก็ถูกเผาไปเกือบหมดแล้ว แทบจะมองเค้าเดิมไม่ออก นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น สิ้นชีพไปแล้ว
ฝูงชนถูกเหตุการณ์นี้ทำให้ตกตะลึง มองไปที่หอยยักษ์ตัวนั้นอย่างพร้อมเพรียง!
เจ้าหอยยักษ์กล่าว “ไม่ใช่ข้านะ! ข้าไม่ได้สั่งให้เขาเผา!”
ดังนั้นฝูงชนจึงมองไปที่ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์
ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์มองซากศพนั้นแววตาวูบไหวนิดๆ ถอยไปด้านหลัง กล่าวอย่างเฉยชา “ทูตเฉิงเอ้อ ชันสูตรศพ!”
กู้ซีจิ่วเขยิบไปด้านหน้า เธอก็รู้วิธีชันสูตรศพ จึงอยากดูสักหน่อย คนเป็นที่ยังมีชีวิตอยู่คนหนึ่ง จู่ๆ จะลุกไหม้ด้วยตัวเองได้อย่างไร?
เมื่อได้เห็น หัวใจเธอพลันสั่นสะท้าน
ตั้งแต่คนผู้นี้ลุกไหม้จนถึงตอนที่ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ดับเพลิง เป็นเวลาไม่กี่วินาทีเท่านั้น ว่ากันตามเหตุผลแล้ว การลุกไหม้ไม่กี่วินาทีนี้อย่างมากก็เผาไหม้เนื้อหนังเพียงเล็กน้อย ไม่บาดเจ็บถึงแก่นแท้ แต่ซากศพที่อยู่เบื้องหน้านี้กลับถูกเผาจนเหลือเพียงโครงกระดูก…
อีกทั้งท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็ดับเพลิงได้ทันกาล หากช้าไปกว่านี้ เกรงว่าแม้แต่เถ้าธุลีก็คงไม่หลงเหลือ
ทูตเฉิงเอ้อชันสูตรศพได้ละเอียดและรวดเร็วยิ่งนัก หลังชันสูตรเสร็จก็รายงาน “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ขอรับ เพลิงนี้น่าจะเป็นเพลิงต้นกำเนิดของเขา เกิดจากจุดตันเถียนของเขาเผาไหม้ตนเอง”
ฝูงชนพากันโล่งอก ในที่สุดก็ทราบสาเหตุการตายของเขาแล้ว