ตอนที่ 559 พัดนี้เป็นของข้าแล้ว

เกิดภาพยากจะบรรยายบนผืนฟ้า ในภาพนี้ท้องฟ้าถล่มทลาย ขยับม้วนปานลูกคลื่น ทว่าเมื่อปะทะกับพายุหมุนในระยะหลายร้อยลี้แล้ว ท้องฟ้ากลับพังทลายและยังเสริมความรุนแรงให้กับพายุหมุน

พลังนี้ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นมายาในทันทีที่พังทลาย ชั้นแปดและชั้นเก้าของฝ่ายนภาแหลกเป็นผุยผง…..

“ดินรกร้าง!” ซือหม่าซิ่นคำรามเสียงต่ำ โบกพัดในมือไปหาซูหมิงอีกครั้ง เขานึกไม่ถึงเลยว่านอกจากจะทำลายจิตใจอันแน่วแน่ของซูหมิงไม่ได้แล้ว วิชาเจ็ดก้าวแห่งเทพหมานยังไร้ผลกับอีกฝ่าย แม้แต่วิถีฟ้ารกร้างจากพัดล้ำค่ายังไม่อาจสังหารอีกฝ่ายได้

ยามนี้ในใจซือหม่าซิ่นเต็มไปด้วยจิตสังหาร ใช้วิชาดินรกร้างของพัดนี้ต่อ! นี่คือวิชาแกร่งที่สุดเท่าที่เขาใช้จากพัดนี้ได้ ส่วนวิถีคนรกร้าง ด้วยขั้นพลังของเขายังใช้ไม่ได้ หากฝืนใช้แล้วไม่สังหารคน มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตน

ครั้นซือหม่าซิ่นโบกพัด เศษดินเหล่านั้นบนผืนดินซึ่งแหลกสลายไปแล้วสั่นไหวพร้อมกัน แล้วพุ่งขึ้นมายังซูหมิงบนท้องฟ้า

ดินบนผืนดินไร้ขีดจำกัด ตรงเข้ามาพร้อมกับปล่อยพลังที่บดขยี้ได้ทุกสิ่ง อีกทั้งยังเหมือนมีพายุคลั่ง พัดเข้ามายังร่างซูหมิง เมื่อฟ้าถูกทำลายลง มีพายุหมุนขนาดเล็กลงอย่างต่อเนื่องตรงเข้ามา

วิชาเบิกตะวันกับฝังอสูรพอจะต้านกับวิถีฟ้ารกร้างได้ก็จริง ทว่าไม่อาจรับมือกับวิถีดินรกร้างซึ่งแกร่งยิ่งกว่าในขณะที่ยังกำจัดมันไม่หมดสิ้นไป

ดินไร้ขีดจำกัดจากรอบทิศตรงเข้ามาวนรอบซูหมิง ดูจากลักษณะแล้วเหมือนจะก่อตัวโดยมีเขาเป็นใจกลาง ห่อหุ้มให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของดิน!

วิถีดินรกร้างนี้คือการใช้พลังของปฐพี ความรู้สึกหนักหน่วง และยังมีสายลมแห่งปฐพีที่พัดโหมขึ้นมา สิ่งเหล่านี้ซูหมิงควบคุมไม่ได้

พอเห็นพายุหมุนจะหายไป และยังมีดินกำลังปกคลุมทุกสิ่งรอบตัวท่ามกลางสายลมที่ไม่อาจควบคุม ซูหมิงจึงหลับตาลงอย่างเงียบๆ

ทันทีที่หลับตา ในความคิดผุดขึ้นมาเป็นร่างเงาหมานวายุและยังมีคำพูดตอนตนได้รับวิชาสามรูปแบบแยกวายุ

‘โลกใบนี้มีสายลม ไม่ว่าที่ใดล้วนมีสายลม…..หากเจ้าทำให้ที่ที่เจ้าอยู่ไม่มีสายลม เช่นนั้น…..เจ้าก็จะเข้าใจถึงสามรูปแบบแยกวายุอย่างแท้จริง!’

ซูหมิงพลันลืมตา วินาทีนั้น ดินมหาศาลตรงหน้าเข้ามาปกคลุมรอบตัวเขา ห่างไปไม่ถึงสิบจั้งแล้ว

“แยกวายุ ก่อนหน้านี้ข้าไม่เข้าใจว่าจะแยกสายลมออกอย่างไร ทว่าตอนนี้เข้าใจจากเหอเฟิงแล้ว…มันต้องการจิตใจอันแน่วแน่ของข้าผสานรวมเข้าสู่สายลม ไม่ใช่ผสานรวมแบบธรรมดาและไม่ใช่ผสานรวมเป็นหนึ่ง แต่ต้อง…ควบคุมอยู่เหนือมัน!”

ซูหมิงพึมพำเบาๆ ช่วงที่ภยันตรายมาถึงเขาก็เข้าใจแล้ว ใบหน้าเผยรอยยิ้ม ตอนที่ดินโดยรอบห่างจากตัวเขาเพียงห้าจั้ง ซูหมิงกางแขนออก

“แยกวายุ ไม่ใช่สายลมแยกจากข้า แต่เป็นข้า…แยกจากสายลม จุดที่มีสายลมอยู่ มิใช่ว่าไม่มีข้าอยู่ แต่จุดที่ข้าอยู่ไม่มีสายลม” ซูหมิงกล่าวเบาๆ เวลานี้ดินห่างจากตัวเขาไม่ถึงสองจั้ง ระยะสองจั้งนี้พริบตาเดียวก็จะถูกดินปกคลุมเข้ามาแล้ว

ซูหมิงยืนนิ่งตรงนั้น ปล่อยให้ดินปกคลุมลงมา หลังจากปกคลุมทั้งตัวเป็นชั้นๆ แล้ว พอมองจากข้างนอก ซูหมิงกลายเป็นภูเขาดินสูงใหญ่ไปแล้ว!

ภูเขาสูงเสียดขึ้นฟ้าดำมืด กลายเป็นยอดเขาเพียงหนึ่งเดียวในโลกที่ใกล้จะถล่มลงนี้!

ซือหม่าซิ่นมองยอดเขา ทว่าไม่มีสีหน้ายินดีแม้แต่น้อย กลับหรี่ม่านตาลง นัยน์ตาฉายแววตื่นตะลึงก่อนถอยไป

ชั่วขณะที่เขาถอย บนยอดเขาหนึ่งเดียวลูกนี้พลันเปิดเป็นรอยแยกเอง แล้วมีร่างซูหมิงเดินออกมาทีละก้าว จุดที่เขาผ่านไม่มีสายลม ไม่ว่าจะเป็นลมจากผืนดินหรือลมจากพัดล้ำค่าของซือหม่าซิ่น ยามนี้รอบตัวเขาไม่มีสายลมใดๆ เลย

เพราะไม่มีลม ยอดเขาดินจึงไม่อาจปกคลุมร่างซูหมิง ตอนที่เขาเดินออกมาและซือหม่าซิ่นกำลังห้อเหยียดถอยไป

ซูหมิงพลันหายวับแล้วมาปรากฏตัวอยู่ข้างซือหม่าซิ่น แทบจะทันทีที่เขาปรากฏตัว ซือหม่าซิ่นที่กำลังถอยร่นอยู่พลันหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

ไม่ใช่ว่าไม่อยากถอยต่อ แต่ลมหายใจเขาแข็งค้างไปชั่วขณะ พริบตาเดียวนี้รอบตัวเขาไม่มีสายลมอีก เมื่อไม่มีลม ทั้งตัวจึงเหมือนไม่มีแรง โอนเอนคล้ายทรงตัวไม่อยู่

ช่วงที่เข้าใกล้ซือหม่าซิ่น ซูหมิงชกหนึ่งหมัดด้วยความเร็วปานสายฟ้า ชกตรงหน้าอกอีกฝ่าย ซือหม่าซิ่นกระอักเลือด ตรงหน้าอกเว้าลงไป ร่างกระเด็นถอยขณะที่ซูหมิงก้าวตามมา คว้ามือขวาซือหม่าซิ่นเอาไว้ แล้วชิงพัดน่าสะพรึงจากมืออีกฝ่ายมา

“พัดนี้เป็นของข้าแล้ว!” ซูหมิงกล่าวอย่างเย็นชา เขาเก็บพัดนี้ไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นชกซือหม่าซิ่นอีกหมัด

หนึ่งหมัดนี้สร้างรูใหญ่ตรงหน้าอกซือหม่าซิ่น นัยน์ตาเขาเคียดแค้น จ้องซูหมิงเขม็ง ทว่ากลับไม่ตาย!

ซือหม่าซิ่นมีโลหิตตรงมุมปาก แต่ร่างกายฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าภายในมีพลังชีวิตไร้ขีดจำกัด อีกทั้งอาจเป็นเพราะเขาปลูกเมล็ดพันธุ์หมานเอาไว้จำนวนมาก ทุกครั้งที่บาดเจ็บสาหัสจะมีเมล็ดพันธุ์หมานถวายชีวิตให้กับเขาเพื่อฟื้นฟูกลับมา

นี่คือความประหลาดของยอดวิชาเมล็ดพันธุ์หมาน และก็เป็นสาเหตุที่ว่าเหตุใดเทพหมานรุ่นสองถึงถูกเผ่าเซียนแยกร่างออกเป็นส่วนๆ!

ซูหมิงเงียบ เข้าไปใกล้อย่างต่อเนื่อง หนึ่งหมัดระเบิดศีรษะซือหม่าซิ่น ทว่ามันก็งอกมาใหม่ทันที!

หนึ่งหมัดทำลายร่างซือหม่าซิ่น แต่ก็ยังเหมือนเดิม!

ในใจซือหม่าซิ่นร้อนรนยิ่งนัก เขาอยู่ข้างซูหมิง เพราะไม่มีสายลมจึงถูกชกทีละหมัด และปล่อยให้อีกฝ่ายเอาพัดล้ำค่าไป ในช่วงนี้ยังไม่เป็นไร ทว่าเมล็ดพันธุ์หมานของเขาใช่ว่าจะไร้ขีดจำกัด เขา…มีวันตายจริงๆ

เห็นซูหมิงชกหมัดมาอีกครั้ง ซือหม่าซิ่นตาแดงก่ำ เขาพลันกัดปลายลิ้นพ่นโลหิต ทว่าโลหิตกลับพุ่งไม่ออก ตอนที่มันไหลออกมากลับม้วนเข้าสู่ลำคอ

ทำให้หมัดซูหมิงชกใส่ร่างเขาอีกครั้ง หลังจากร่างแหลกเป็นชิ้นๆ แล้วก็รวมขึ้นมาใหม่ ก่อนมีอีกหมัดตรงเข้ามาอีก

นัยน์ตาซือหม่าซิ่นฉายแววโกรธแค้น เขาไม่ยอม เขายังมีวิชาอีกมากที่ยังไม่ได้ใช้ ยังมีของวิเศษอีกเยอะ ทว่าตอนนี้กลับถูกกระทำ ถูกซูหมิงโจมตีอย่างต่อเนื่อง เขาเลยไม่มีเวลารับมือแม้แต่น้อย เขาต้องการเวลา ขอแค่หลายลมหายใจให้ออกจากโลกไร้สายลมพิลึกของซูหมิงนี้ก็พอ

เขาร้องตะโกนในใจ หมัดซูหมิงเข้ามาใกล้อีกครั้ง เมื่อทำลายร่างเขาแล้ว ตอนที่ฟื้นคืนกลับมาใหม่ก็มีหมัดตรงเข้ามาอีก

เมื่อเห็นซูหมิงส่งหมัดมา ดวงตาซือหม่าซิ่นเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย ภายใต้ความคลุ้มคลั่งในใจ เขาสูบพลังชีวิตของเมล็ดพันธุ์หมานจำนวนมากอย่างไม่เสียดาย ทำให้เมล็ดพันธุ์หมานของเขาตายไปจำนวนมากในพริบตาเดียว พลังนี้ส่งจากในสู่นอก แล้วทำการระเบิดตัวเองในทันที!

แรงระเบิดตัวเองสั่นสะเทือนฟ้าดิน เวลานี้เพิ่งระเบิดก็สร้างเป็นพลังทำลายล้าง หากซูหมิงชกต่อก็ต้องรับแรงระเบิดตัวเองจากซือหม่าซิ่น

แรงระเบิดนี้ทำให้ซูหมิงบาดเจ็บได้และต้องละทิ้งโอกาสหายากนี้ไป

ส่วนซือหม่าซิ่น ด้วยความพิลึกของวิชานี้ แม้ต้องเสียเมล็ดพันธุ์หมานไปไม่น้อยก็ยังฟื้นคืนกลับมาได้ มิหนำซ้ำขอแค่มีโอกาสเขาก็จะได้ใช้วิชาได้มากขึ้น

เวลานี้ความแค้นต่อซูหมิงเรียกได้ว่าฝังลึกอย่างยิ่ง เขามั่นใจว่าซูหมิงจะต้องถอยแน่นอน นี่คือ…..ทางเลือกเดียวของอีกฝ่าย!

ซือหม่าซิ่นยิ้มมุมปากชั่วร้าย หากแต่วินาทีที่เพิ่งเผยยิ้มแล้วระเบิดตัวเอง รอยยิ้มพลันแข็งค้าง ดวงตาเบิกกว้าง

เขาเห็นกับตา ในชั่ววินาทีนี้ไม่รู้ว่าซูหมิงกลายเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งได้อย่างไร เส้นผมครึ่งขาวครึ่งม่วง ทั้งตัวแผ่กระจายกลิ่นอายพลังน่าสะพรึงและแรงกดดัน!

ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ซูหมิงเลือกกลายเป็นซู่มิ่ง!

ซือหม่าซิ่นพลันนึกขึ้นได้ ก่อนหน้านี้ตอนที่ตนบีบบังคับซูหมิง ก็เคยเกิดเหตุการณ์ที่ศพระเบิดเป็นชิ้นๆ กลับสภาพมาใหม่ ภาพนั้นสร้างความตื่นตกใจให้กับเขายิ่งนัก

หัวใจเขาเต้นตึกๆ ซูหมิงในร่างซู่มิ่งยกมือขวาสะบัดไปทางซือหม่าซิ่น กาลเวลาจากฝ่ายตรงข้ามย้อนกลับโดยพลัน!

ร่างที่กำลังจะระเบิดเหมือนย้อนเวลา ขั้นพลังซึ่งกำลังจะดับสูญกลับมาเสถียรอีกครั้ง ขณะรอยยิ้มชั่วร้ายแข็งค้างก็ย้อนกลับมาก่อนหน้านี้

เขาจ่ายไปมาก เสียเมล็ดพันธุ์หมานไปจำนวนมากเพื่อโอกาสนี้ ทว่าซูหมิงกลับโบกมือขวางเอาไว้ ขณะเดียวกัน ซูหมิงก็ชกหมัดขวาใส่ซือหม่าซิ่นเสียงดังโครม เมื่อร่างสลายไปก็โบกมืออีกครั้ง กาลเวลาย้อนคืน ซือหม่าซิ่นจึงตกเข้าไปอยู่ในวัฏจักรอันไร้ที่สิ้นสุด

นี่ยังไม่รวมโลกไร้สายลมของซูหมิง หลังจากผสานรวมกับซู่มิ่งแล้ว ซูหมิงก็ค้นพบโดยบังเอิญว่ามันมีพลังที่แข็งแกร่งขึ้น

ความสิ้นหวังผุดขึ้นในใจซือหม่าซิ่น เขาร้องตะโกนในใจอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่ยอม เขาไม่ยอม!

เขารู้สึกอย่างชัดเจนว่าเมล็ดพันธุ์หมานของตนกำลังตายไปจำนวนมาก อีกไม่นานก็จะไม่มีเมล็ดพันธุ์หมานให้สูบอีก ถึงตอนนั้นเขาจะตาย แต่ซือหม่าซิ่นไม่ใช่คนธรรมดา ตอนนี้ขณะอยู่ในความสิ้นหวังและวัฏจักรอย่างต่อเนื่อง ในร่างกายเขามีกระดูกชิ้นหนึ่ง มันระเบิดตัวเองเสียก่อนที่ซูหมิงจะชกหมัดมา

ช่วงที่กระดูกชิ้นนั้นระเบิดตัวเอง บนฟ้าปรากฏภาพที่ซูหมิงต้องหยุดหมัดลง!