ตอนที่ 1008 ความลับของทักษะจักรพรรดิ! (2)

“เด็กคนนี้ เขากำลังตระหนักถึงข้อห้ามที่ไม่อาจบรรยายได้ของหวังกู!”

“ข้า…ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย” รัชทายาทลังเลและหลังจากนึกถึงอย่างระมัดระวังแล้ว เขาก็ถอนหายใจ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเด็กน้อยตรงหน้าเขาแปลกประหลาดจริงๆ!

ทันใดนั้น เสียงฟ้าร้องจากโลกภายนอกก็ดังเข้าหูรัชทายาท เป็นการป้องปราม และคำเตือนอันแข็งแกร่งของเต๋าสวรรค์

“ทักษะจักรพรรดิทุกทักษะมีตราประทับของเต๋าสวรรค์ แต่สิ่งที่ข้าชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนในวันนั้นคือการอยู่ร่วมกันและยอมแพ้…”

รัชทายาทถอนหายใจ โบกมือเพื่อปิดผนึกออร่าทั้งหมดของซูฉิน ปกป้องอีกฝ่ายเป็นการส่วนตัว

ในขณะนี้ซูฉินยังคงจมอยู่ในการรับรู้ของเขาเอง ด้วยความพยายาม และความพากเพียรของเขา ในที่สุดเขาก็ดึงด้ายสีแดงออกมาจนหมด

ในขณะนี้ การปรากฏตัวของอีกาทองคำที่อยู่ตรงหน้าเขาหายไปอย่างสิ้นเชิง เหลือเพียงสองด้ายพัวพันกัน หนึ่งสีดำ และหนึ่งสีม่วง

“ต่อไป สีม่วงของข้า”

ซูฉินไม่ลังเลและดึงด้ายสีม่วงของตัวเองออกมาทันที ความเจ็บปวดที่เกิดจากกระบวนการนี้เหมือนกับการดึงเส้นเอ็นของเขาออกมา ซูฉินรู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาสั่นสะท้าน

แต่จิตใจของเขาแข็งแกร่งมาก และคำตอบก็จะปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาหลังจากที่เขาดึงด้ายสีม่วงออกมา

“ออกมา!”

จิตใจของซูฉินปั่นป่วน เขาก็ทุ่มเททุกสิ่ง ข้าไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่เขาดึงด้ายสีม่วงออกมาจนหมด เหลือเพียงด้ายสีดำบนตัวอีกาทองคำต่อหน้าเขาเท่านั้น!

ในขณะที่เส้นด้ายสั่นไหว มันก็ปล่อยคลื่นออกมาซึ่งทำให้ซูฉินรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง

“นี่คือ…” จิตวิญญาณของซูฉินตกตะลึง เขามุ่งความสนใจทั้งหมดมาที่จุดเดียว ขยายการรับรู้ในด้ายสีดำอย่างต่อเนื่อง ขยายและขยายออกอีกครั้ง!

ในท้ายที่สุด เส้นสีดำก็ขยายจนไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับว่าโลกสะท้อนอยู่ในการรับรู้ของซูฉิน หัวใจของซูฉินก็เต้นรัว เขาเห็นมันแล้ว!

ด้ายสีดำเหล่านั้นไม่ได้เชื่อมต่อกัน!

มันประกอบด้วยชิ้นส่วนสีดำจำนวนนับไม่ถ้วน ชิ้นส่วนจำนวนนับไม่ถ้วนถูก อัดแน่นเข้าด้วยกัน และระหว่างแต่ละชิ้นส่วนจะมีส่วนโค้งของสายฟ้า

สายฟ้าเหล่านี้เหมือนกับเชือก วิ่งผ่านเศษชิ้นส่วนสีดำที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้พวกมัน ดูเหมือนด้ายสีดำหลังจากการหดตัวนับครั้งไม่ถ้วน

รูปร่างของชิ้นส่วนเหล่านี้ หากรวมเข้าด้วยกัน…

มันจะเป็นหอกสีดำ!

เขาเพิ่งรู้สึกได้ และเกิดความตระหนักรู้ขึ้นในใจของเขา

“อาวุธต้องห้าม!”

อาวุธนี้สามารถสยบฟ้า ทลายโลก พิฆาตเต๋า และสังหารเทพ!

สิ่งนี้พลิกความเข้าใจของซูฉินทำให้จิตวิญญาณของเขาสั่นไหว เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าต้นกำเนิดของอีกาทองคำจะมี… มีอาวุธที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งแตกออกเป็นชิ้นๆ นับไม่ถ้วน!

“นี่คือแก่นแท้ของทักษะจักรพรรดิงั้นรึ”

“นี่คือต้นกำเนิดของอีกาทองคำหรือเปล่า เป็นเรื่องจริงหรือไม่ที่ทุกทักษะจักรพรรดิก็เป็นเช่นนี้จริงๆ ปิดผนึกอาวุธที่น่าสะพรึงกลัวเอาไว้!”

“ใครเป็นคนผนึกมันเอาไว้? เต๋าสวรรค์?”

“ทำไมต้องผนึกอาวุธต้องห้ามพวกนี้…ใครเป็นเจ้าของ?”

“ถ้าเป็นเช่นนั้นทำไมถึงปล่อยให้คนฝึกฝนทักษะจักรพรรดิ พูดได้คำเดียวว่า… แก่นแท้ของทักษะจักรพรรดิคือการปล่อยให้ผู้คนฝึกฝนทีละก้าว? ซ่อมแซมอาวุธต้องห้ามจนกว่ามันจะอยู่ภายใต้การควบคุมในที่สุด!!”

“มีความลับมากมายที่ซ่อนอยู่ในทวีปหวังกู!”

ร่างกายของซูฉินสั่นเทาอย่างรุนแรงและสติของเขาก็ถอยกลับทันที ในขณะที่เขาถอนการรับรู้ออกมา ด้ายสีม่วงก็รวมเข้าไป ตามด้วยด้ายสีแดง และด้ายอื่นๆ ที่เขาแยกออกจากกัน

ในพริบตาเดียว ความโกลาหลก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง หลังจากกลบทับความลับทั้งหมด ก้อนเลือดเนื้อของอีกาทองคำก็ก่อตัวขึ้น จากนั้นจึงหลอมรวมเป็นโครงร่างของอีกาทองคำ ขนก็ฟื้นคืนและเปลวไฟก็ปะทุขึ้น

คลื่นความร้อนกระทบใบหน้าของเขา ร่างกายของซูฉินโน้มตัวไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เปิดออก และมีเลือดไหลออกมา

ลมหายใจของเขารวดเร็วอย่างไม่เคยมีมาก่อน ทันทีที่เขาลืมตา สิ่งแรกที่เขาเห็นคือรัชทายาทที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในเวลาไหนก็ไม่รู้!

ก่อนที่ซูฉินจะพูดได้ ทันใดนั้นรัชทายาทก็พูดขึ้น

“อย่าบอก อย่าถาม!”

หัวใจของซูฉินสั่นไหว ดวงตาของเขาเป็นประกาย หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็สงบลงมองไปรอบๆ รู้สึกถึงความผันผวนที่นี่ และเสียงคำรามของโลกภายนอก

ในที่สุด เขาก็มองไปที่รัชทายาท เขาพยักหน้า หยิบลูกปัดของเฮยเหยี่ยนออกมาแล้วมอบให้

“ผู้อาวุโส ข้าไม่ต้องการสิ่งนี้อีกต่อไป ข้าไม่สามารถเอาชนะเขาได้ แต่ข้า ไม่ต้องการให้อีกาทองคำกลืนกินเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข้าพบหนทางของตัวเองแล้ว!”

“เจ้าไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้วจริงๆ…” รัชทายาทรับมันไปเงียบๆ

เขามองดูซูฉินอย่างซับซ้อน

ในขณะนี้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอีกาทองคำในร่างกายของซูฉิน มีความเฉียบคมที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน รูปร่างของมันดูเปลี่ยนไปเล็กน้อยราวกับว่ามันกลายเป็นหอก

นี่คือไพ่ตายของซูฉิน หอกจินหวู่!

“ขอบคุณผู้อาวุโสสำหรับคำแนะนำของท่านซึ่งช่วยให้ข้าเข้าใจทุกอย่าง!” ซูฉินหายใจเข้าลึก ๆ ลุกขึ้นยืนอย่างไม่เต็มใจ โค้งคำนับต่อรัชทายาท

เขารู้สึกขอบคุณมากถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของอีกฝ่ายในขณะนั้นเขาคงไม่สามารถเข้าใจได้อย่างลึกซึ้งขนาดนี้

จู่ๆ รัชทายาทก็พูดขึ้น

“อาจารย์ของเจ้าเคยสอนเจ้าเรื่องนี้มาก่อนหรือเปล่า”

“เคย” ซูฉินรู้สึกประหลาดใจและไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงพูดอย่างนั้น เขาจึงพยักหน้า

รัชทายาทเงียบ และถอนหายใจหลังจากนั้นไม่นาน

“อาจารย์ของเจ้าไม่ธรรมดาเลย”