ตอนที่ 1066 การปรากฏตัวของซูฉินในภูมิภาคจันทร์บวงสรวง (1)

ภาพโบราณของภูมิภาคจันทร์บวงสรวงสะท้อนอยู่ในจิตใจของทุกคนในดินแดนแห่งนี้ กลายเป็นเสียงฟ้าร้อง กลายเป็นเสียงดังกังวาน และระเบิดด้วยเสียงก้องกึกก้อง!

ในขณะนี้ หัวใจของทุกคนๆ กำลังพลุ่งพล่านราวกับเพลิงพัดโหม!

ทุกสิ่งที่พวกเขาเห็นในวันนี้เกินความเข้าใจ ล้มล้างความคิด เขย่าร่างกายและ จิตวิญญาณ

ความด้านชาหลังจากความสิ้นหวังอันบ้าคลั่ง เดิมทีเหมือนกับน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย แต่ตอนนี้… น้ำแข็งนี้มีรอยแตก แตกออก และกำลังพังทลายลง

ดาบนั่นประหารเทพจันทราโลหิต และยังตัดโซ่ตรวนในใจพวกเขาด้วย!

บางทีโซ่ตรวนอาจไม่ได้ถูกตัดออกจนหมดสิ้น แต่อย่างน้อยก็มีช่องว่างขนาดใหญ่อยู่ในนั้น!

ภายใต้ช่องว่างนี้มีความแค้น และความบ้าคลั่งที่สะสมมานานนับไม่ถ้วน

ดังนั้นช่องว่างนี้…จึงเป็นสิ่งสำคัญ!

แม้ว่าสิ่งที่เห็นในภาพคือ อดีตของเทพจันทราโลหิตที่ดูเหมือนจะยังไม่เป็น เทพเจ้าแต่ก็ไม่สำคัญ ที่สำคัญ… ตำนานพังทลายแล้ว

สิ่งสำคัญคือ เธอเคยเป็นมนุษย์!

ครั้งหนึ่ง เธอถูกประหาร!

และไม่มีใครอยากเกิดเป็นทาส นับประสาอะไรกับการจมอยู่ในวัฏจักรของการเป็นอาหารไปชั่วนิรันดร์

อย่างไรก็ตาม การต่อต้านในอดีตได้ถูกระงับไว้ การรับใช้เข้ามาแทนที่การหลั่งเลือด และถ้อยคำแห่งการยอมจำนนดูเหมือนจะถูกจารึกไว้ในกระดูกภายใต้การกดขี่มาหลายชั่วอายุคน

แต่…

ไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้ไปตลอด ชีวิตที่ยอมอยู่ในความมืดมิด

ดังนั้นการเกิดขึ้นของช่องว่างทำให้เกิดคลื่นยักษ์ในจิตวิญญาณ และทำให้จิตใจสั่นไหว!

ภายใต้การรุกรายของท้องฟ้าสีเลือดจากดวงจันทร์แดง ในขณะที่ชีวิตได้เข้าสู่การนับถอยหลัง การต่อต้านของทุกคนประทุออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้!

การระเบิดครั้งนี้รวบรวมแรงผลักดันจากซากปรักหักพังทุกหนทุกแห่งในภูมิภาคจันทร์บวงสรวง จากทุกเมือง ปะทุขึ้นจากแต่ละเผ่า และพวยพุ่งออกมาจากหัวใจของผู้ฝึกฝนจำนวนนับไม่ถ้วน

ในขณะนี้ หนึ่งประกายไฟเหมือนจุดติดเป็นเพลิง กำลังจะลุกลามแผดเผาทุกสิ่ง

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ามีบางอย่างขาดหายไป ทำให้ประกายไฟนี้ยังคงสะสม และรอคอยเวลา!

เทวสถานจันทราโลหิตโกรธมาก ผู้ฝึกฝนของวิหารจำนวนนับไม่ถ้วนก็รีบวิ่งเข้าไปในทะเลทรายหลิวฟาเพื่อค้นหาที่มา

ภาพในจิตใจก่อนหน้านี้ยังคงดำรงอยู่เหมือนน้ำมันเดือดที่จุดประกายไฟอยู่เรื่อยๆ ทำให้เปลวเพลิงลุกไหม้รุนแรงขึ้นทุกชั่วขณะ

ในขณะเดียวกัน อารมณ์ของผู้คนในโลกอันมืดสลัวก็เปลี่ยนไป

เมื่อความทรงจำของแท่นประหารเทพปรากฏขึ้น มันก็สั่นคลอนทุกสิ่งไปทุกทิศทุกทาง โดยเฉพาะภาพท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ และน่าประหลาดใจแปรเปลี่ยนเป็นดาบ โลกเป็นแท่น และดวงอาทิตย์เชื่อมโยงทั้งสองเข้าด้วยกัน ทำให้ทุกคนรู้สึกหนักหน่วงในใจ

เมื่อภาพที่ท่วมท้นนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน หนิงหยาง และคนอื่นๆ ก็ไม่สามารถรักษาสีหน้าที่จำเป็นสำหรับการแสดงได้อีกต่อไป พวกเขาก็ถอยออกไปอย่างสั่นเทา

โชคดีที่ความทรงจำโบราณปรากฏขึ้นมาบดบังร่างของพวกเขาจนผู้คนภายนอกไม่สามารถมองเห็นได้

ในไม่ช้า พวกเขาก็ถอยกลับไปอยู่ข้างรัชทายาทโดยสัญชาตญาณ

เช่นเดียวกับ เทพธิดาอเวจี เธอคือคนที่เร็วที่สุดที่หลบหนี ดูเหมือนเธอจะกลัวว่าอาจมีบางอย่างผิดปกติกับแท่นประหารเทพ มันอาจจฆ่าเธอได้

ถัดมาเป็นกัปตัน

แต่หลังจากกลับมาที่ข้างรัชทายาท จิตใจของพวกเขายังคงสั่นไหว ภาพความทรงจำที่ปั่นป่วนของแท่นประหารเทพถ่ายทอดข้อมูลจำนวนมาก และข้อมูลทุกชิ้นก็เต็มไปด้วยสิ่งที่น่าตกใจ

ความหมายที่เปิดเผยอยู่ในนั้นยิ่งใหญ่เกินไปจริงๆ

ที่จริงแล้ว หลี่จือฮัว มาจากที่เดียวกับเทพจันทราโลหิต!

ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นเทพเจ้าจริงๆ!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ การมาถึงของใบหน้าที่เป็นเสี่ยงๆ ของเทพเจ้าไม่กี่ปีหลังจากที่เทพจันทราโลหิตถูกประหาร…

นี่คือตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งที่หลี่จือฮัวพูดหรือไม่?

เมื่อเทพจันทราโลหิตกลายเป็นเทพเจ้าแล้ว เธอดึงดูดใบหน้าที่เป็นเสี่ยงๆ เหรอ?

ทุกคนนิ่งเงียบ

มีเพียงการคาดเดาเท่านั้น แต่ไม่มีคำตอบ

เหตุผลในการปรากฏตัวของใบหน้าที่เป็นเสี่ยงๆ ของเทพเจ้านั้นเป็นความลับที่น้อยคนนักจะรู้ มันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ หรือไม่… บางคนอาจรู้ แต่มีอีกหลายคนที่ไม่รู้

กัปตันก้มศีรษะลง ปกปิดแสงสลัวในดวงตาของเขา และยังคงเงียบอยู่

สิ่งที่ทำให้จิตใจของทุกคนปั่นป่วนมากขึ้นคือ เสียงพึมพำครั้งสุดท้ายของหลี่จือฮัว

คำพูดง่ายๆ นี้ไม่สามารถได้ยินโดยคนภายนอก แต่ทุกคนในที่แห่งนี้สามารถได้ยินได้ชัดเจน!

ดูเหมือนว่าจะเป็นเสียงดังกึกก้องเหนือเสียงฟ้าร้องแห่งสวรรค์ รุนแรงขึ้น และ แผ่กระจาย กลายเป็นเสียงดังกังวานอยู่ในจิตใจของพวกเขาอย่างไม่มีวันจางหาย

โดยเฉพาะรัชทายาท และคนอื่นๆ…

การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในขณะนี้ ดวงตาของเหล่าปาเบิกกว้าง และเหมาเหม่ยดูว่างเปล่า

สำหรับรัชทายาท สายตาของเขาตกไปในระยะไกล ราวกับว่าปลายสายตาของเขาทะลุผ่านมาที่นี่ มองไปยังโลกภายนอกในทิศทางของที่ราบสำนึกบาป

ในที่ราบสำนึกบาป มีรูปปั้นขนาดยักษ์คุกเข่าอยู่ เช่นเดียวกับวิหารใหญ่ของเทวสถานจันทราโลหิต

“ท่านพ่อ หากท่านทราบเรื่องทั้งหมดนี้มาเป็นเวลานานแล้ว…ท่านกำลังคิดอะไรอยู่?”

รัชทายาทพึมพำอยู่ในใจ

สำหรับหมิงเหม่ย เธอค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่ร่างของพ่อของเธอที่กำลังสลายไปในภาพแห่งความทรงจำของแท่นประหารเทพซึ่งอยู่ไม่ไกล

ความทรงจำของแท่นประหารเทพกำลังจะผ่านพ้นไป ลมโบราณพัดออกมาจากภาพ กลายเป็นลม และทราย ค่อยๆ กลายเป็นเถ้าล่องลอย และดูเหมือนว่าจะกระจายไปจนหมดสิ้น

และในขณะที่สิ่งเหล่านี้สลายไป แต่บางสิ่งก็ยังคงอยู่

ดาบสวรรค์ที่เกิดจากเทือกเขายังคงอยู่แขวนบนท้องฟ้า และร่องดาบที่เกิดจากหุบเขายังคงอยู่บนพื้น

บนแท่นบูชาตรงจุดตัดของโลก ขณะที่ร่างของหลี่จือฮัวพร่ามัว ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่นั่น!