ตอนที่ 1071 เที่ยง! (2)

รังไหมเลือดระเบิดออกโดยตรง ดาบที่มีพลังอันไม่มีที่สิ้นสุดและจิตสังหารที่ไม่มีใครเทียบได้ถูกสร้างขึ้นจากภายใน

ชั่วขณะหนึ่งท้องฟ้ากำลังปั่นป่วน ฟื้นโลกก็คำราม โลกที่ไม่สมบูรณ์ก็เริ่มกระจัดกระจายมากขึ้นเรื่อยๆ เต๋าสวรรค์กิ้งก่าทะเลหางแส้คำราม และกลายเป็นดาบขนาดใหญ่พร้อมแสงวาบในอากาศ

ดาบเล่มนี้เปล่งพลังและจิตสังหารราวกับดาบสวรรค์ แม้จะอ่อนด้อยกว่าในระดับหนึ่งก็ตาม

พลังของพิษต้างห้ามถูกรวบรวมอย่างรวดเร็วรวมเข้าในตัวดาบ เมื่อฟันลง นอกเหนือจากพลังของมันเอง มันยังมีคำสาปอีกด้วย

จากนั้นแสงอรุณก็มาถึงซึ่งก่อให้เกิดแสงเย็นบนใบดาบ แสงเรืองรองเจิดจ้าราวกับสามารถเจาะทะลุทุกการป้องกัน และทักษะนับหมื่นได้

พื้นดินปั่นป่วน ภูเขาจักรพรรดิปีศาจ เขตสี่ที่ 32 ก็ก่อตัวเป็นแท่นประหารจะเห็นได้ว่า จักรพรรดิปีศาจยกมือขึ้นเพื่อคว้าจับคุก คุกที่เต็มไปด้วยพลังแห่งโชคชะตาก็สร้างภาพลวงตาของร่องดาบ จากนั้นอีกาทองคำก็โผบินเชื่อมโยงทั้งสอง แสงของ ดวงจันทร์ม่วงก็แผ่กระจายไปทั่ว ขับเคลื่อนด้วยสัมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ภายในเป็น พลังผนึก

ต่อจากนั้น นาฬิกาแดดทั้งห้าของซูฉินก็ปรากฏ เข็มที่เกิดจากเงาจากโนมอนก็หมุนไป เมื่อหลายลมหายใจผ่านไป เหมือนหลายปีผ่านพ้นไป เข็มทั้งห้าก็หยุด พร้อมกัน และทั้งหมดก็มาถึงเวลาเที่ยง!

วินาทีต่อมา…

ดาบเล่มหนึ่งฟาดฟันท้องฟ้า!

มุ่งตรงสู่สายฟ้าที่ตกลงมาจากวังวนบนท้องฟ้าเบื้องบน

ดาบนั่น มันเหมือนกับการสร้างสรรค์แห่งสวรรค์และเหล่าเทพ ภูติผีก็ต้องตกตะลึง!

สายฟ้าแตกออก ทะเลสายฟ้าพังทลาย และชะตากรรมก็ถูกตัดขาด!

หลังเสียงดังกังวาน แท่นประหารเทพก็พร่ามัว รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และ ในที่สุดก็กลายเป็นขวดกาลเวลา

ขวดหล่นลงมา และถูกคว้าจับไว้โดยซูฉินวางอยู่บนฝ่ามือของเขา

เมื่อจ้องมองที่ขวด ดวงตาของซูฉินก็แจ่มชัด หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เก็บขวดไป โค้งคำนับไปทางรัชทายาทและอีกสามคน กำหมัดของเขา และพูดเบาๆ

“ขอบคุณผู้อาวุโส!”

หนิงหยาง และคนอื่น ๆ สูญเสียเสียงของพวกเขาด้วยความตกใจ ดวงตาของกัปตันเป็นประกาย ทั้งสี่คนยิ้ม และทันใดนั้นหมิงเหม่ยก็พูดขึ้น

“มันมีชื่อหรือไม่?”

ซูฉินเงยหน้าขึ้น มองดูโลกจากระยะไกล และพูดอย่างสงบ

“เรียกว่า…เที่ยง!”

หมิงเหม่ยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม มองดูซูฉินด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ รัชทายาทไอ และพูดช้าๆ ด้วยสายตาชื่นชม

“เจ้าทำได้ดี แต่เจ้ายังไม่สามารถหยุดอยู่แค่นี้ได้ วิญญาณแรกเริ่มอื่นๆ ของเจ้ายังคงต้องได้รับการขัดเกลาในภายหลัง เมื่อนั้นไพ่ตายของเจ้าเท่านั้นที่จะแสดงพลังที่เหมาะสมได้”

“ทีนี้สำหรับพลังแห่งเจตจำนง เจ้าต้องการที่จะผสมผสาน และเปลี่ยนมันให้เป็นดาบของเจ้าไหม?”

ขณะที่เขาพูด รัชทายาทก็เหลือบมองที่กัปตัน

กัปตันไอยกมือขึ้น และกลุ่มแสงสีขาวทั้งหกกลุ่มก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ภายในกลุ่มแสงทั้งหกกลุ่มนี้มีการดิ้นรน และความหวังของผู้คนในภูมิภาคจันทร์บวงสรวง เมื่อมองลงไปจะเห็นใบหน้าจำนวนนับไม่ถ้วนภายในพวกมัน

เป็นที่แน่นอนเมื่อซูฉินกำลังก้าวข้ามทัณฑ์สวรรค์ พลังแห่งเจตจำนงที่มาที่นี่ก็ถูกกัปตันเก็บไป

“พี่ใหญ่ เจ้าคงใช้ประโยชน์จากมันได้ดีกว่าข้า” ซูฉินมองไปที่กัปตัน และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

จากประสบการณ์การทำงานใหญ่ด้วยกัน เขารู้ดีว่าสิ่งต่างๆ ที่กัปตันทำมักจะเชื่อมโยงถึงกัน ทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ล้วนเพื่อพลังแห่งเจตจำนงเหล่านี้อย่างชัดเจน

เมื่อได้ยินคำพูดของซูฉิน กัปตันก็ลุกขึ้น หัวเราะ และตั้งตารอ แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องในการทำงานใหญ่ในครั้งนี้

แม้ว่าซูฉินจะเก่งมากในอดีต แต่เขาก็ไม่ได้แย่กว่าเลย พวกเขาเป็นคู่หูที่ไม่มีใครเทียบได้เหมือนดาบสองเล่มในมือของยอดฝีมือ

แต่คราวนี้เขารู้สึกเสียใจ

เขาเปิดโลกที่ถูดปิดผนึกนี้ด้วยตัวเอง เขามีส่วนร่วมในการจัดเตรียมบทละคร และก็เตรียมอุปกรณ์ประกอบฉากด้วยตัวเอง แต่สุดท้ายบทบาทผู้นำก็ถูกรัชทายาท และคนอื่นๆ ยึดไป และยังต้องร่วมมือด้วยในการแสดงด้วย

นั่นยังไม่เป็นไร แต่ผ่านไปได้ครึ่งทางของการแสดง ซูฉินก็ระเบิดพลัง…

มันไม่ได้เกิดขึ้นพร้อมกันในคราวเดียว แต่ทีละอย่าง เริ่มจากลมโบราณ จากนั้นแท่นประหารเทพ และเมื่อความทรงจำโบราณสิ้นสุดลง มีทัณฑ์สวรรค์ก็ปรากฏขึ้น

กัปตันรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยเมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขารู้สึกว่าการเป็นพี่ชายของซูฉินไม่ใช่เรื่องง่าย

“ในที่สุดก็ถึงตาข้าแล้ว!”

กัปตันหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้าวออกไปและยืนอยู่ข้างๆ ซูฉิน กลางอากาศ

“น้องชาย เจ้าทำได้ดีมาก ต่อไป… คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของเราในการเดินทางครั้งนี้!”

ซูฉินกะพริบตา แสดงท่าทีคาดหวัง

เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกของซูฉิน กัปตันก็รู้สึกภูมิใจ เขาเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ และโบกมือขวาอย่างรุนแรงไปข้างหน้า

“ตามข้อตกลงที่ทำไว้ในอดีตกาล ใช้เจตจำนงของสรรพชีวิตทั้งหมดเป็นแนวทาง ให้มันกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งการสืบเชื้อสาย ปูทางไปสู่จิตวิญญาณแห่งเทพ และ วิ่งผ่านประตูหยานเยว่!”

“เทพหยานเยว่ ข้ามาที่นี่เพื่อเรียกหาเจ้า!”

ตามคำพูดของกัปตัน ทันทีที่เขากล่าวออกมา พลังแห่งเจตจำนงในมือของเขาก็ลอยขึ้นวนเวียนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว และในที่สุดก็รวมเข้าด้วยกันจนกลายเป็นวงแหวนขนาดใหญ่

การหมุนของวงแหวนดังกึกก้องดูเหมือนจะเปิดเส้นทาง… นำไปสู่ที่พำนักของเทพเจ้าองค์อื่น!

ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวที่แตกต่างจากของเทพจันทราโลหิตเล็ดลอดออกมาจากในนั้น

เพียงร่องรอยของมันทำให้รัชทายาท และคนอื่น ๆ เคลื่อนไหวทันที โลกที่ปิดสนิททั้งหมดพร่ามัวไปชั่วขณะ และความแปลกประหลาดพุ่งทะยานออกจากที่แห่งนี้

สำหรับโลกภายนอก…ทะเลทรายหลิวฟา การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันได้เกิดขึ้นในขณะนี้