ตอนที่ 844 หยุดเวลา (3)

“เมื่อใครก็ตามในภูมิภาคจันทร์บวงสรวงไม่เข้าใจชะตากรรมของพวกเขา การกระทำที่โหดร้ายทารุณก็จะกลายเป็นพฤติกรรมตามสัญชาตญาณสำหรับทุกคน”

“เจ้าเชื่อไหมว่าถ้าเจ้ายังทำแบบนี้ต่อไป ภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน เจ้าจะถูกจัดให้อยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเงาลวงตาและเผ่าสวรรค์ลวง พวกเขาจะได้ลิ้มรสเจ้า ทีละน้อย”

ชายชราตำหนิเขาทันที

ซูฉินก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างใจเย็น และพูด

“เจ้ากำลังพยายามจะสื่ออะไร?”

“ข้ากำลังพยายามจะสื่ออะไรงั้นรึ? เจ้าหนู ทำไมเจ้าถึงทิ้งกล่องที่ข้าให้ไปล่ะ? เจ้ารู้ไหมว่ามหาปุโรหิตของเผ่าเงาลวงตา มีความสามารถพิเศษที่สามารถมองผ่านการปกปิดได้? มีเพียงกล่องของข้าเท่านั้นที่สามารถปิดกั้นการรับรู้ของเขาได้เพราะมันถูกปรับปรุงโดยข้า”

“ข้าขายมันให้เจ้าด้วยความปรารถนาดี แต่ไม่เพียงแต่เจ้าทิ้งมันไป เจ้ายังใส่ ยาพิษลงไปด้วย!”

“เอายาแก้พิษออกมาซะ!”

ในที่สุดชายชราก็มาถึงประเด็นหลัก

ซูฉินมองอย่างไร้ความรู้สึก เขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับอีกฝ่ายที่นี่ ดังนั้นเขาจึงหยิบขวดยาออกมาแล้วโยนมันออกไป

“พิษของข้าคือพิษผสม ต้องทานยาแก้พิษอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาเจ็ดวัน กลืนยาสามเม็ดเมื่อได้รับแสงแดดยามเช้าครั้งแรกในแต่ละวัน และหมุนเวียนพลังปราณให้ครบเจ็ดรอบ”

“และเนื่องจากที่นี่ไม่มีดวงอาทิตย์ เจ้าจะต้องกะเวลาด้วยตัวเอง สำหรับปริมาณควรเพิ่มเป็นสองเท่าด้วย”

“เจ้าไม่สามารถทำผิดช่วงเวลาได้”

ขณะที่ซูฉินพูด เขาก็โยนขวดยาอีกขวดออกไป

“พิษได้ออกฤทธิ์แล้ว เจ้าไม่สามารถเสียเวลาได้อีก มิฉะนั้นถ้าเจ้าไม่สามารถล้างพิษได้ก็อย่ามาตำหนิข้า”

ขณะที่ซูฉินพูด เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับอีกฝ่ายที่จะโจมตี และถอยกลับทันที

ชายชราคว้าขวดยาไว้และกำลังจะพูด แต่เมื่อมีความรู้สึกถูกมุ่งเป้าจากระยะไกลมาถึง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาก็จ้องมองไปที่ซูฉินอย่างเดือดดาล เขาหันกลับมาราวกับกำลังจะจากไป แต่ท้ายที่สุดก็ถอนหายใจและโยนกล่องไปให้ซูฉิน

“ข้าหวังว่าสิ่งที่เจ้าพูดเกี่ยวกับยาแก้พิษจะเป็นเรื่องจริง รับสิ่งนี้ไปแล้วเจ้าสามารถซ่อนตัวได้”

จากนั้นชายชราก็จากไปอย่างรวดเร็ว

ซูฉินเงียบไป จากนั้นเขาก็หยิบกล่องแล้วจากไปเช่นกัน

หลังจากวิเคราะห์คำพูดของอีกฝ่ายระหว่างทาง ความมุ่งมั่นก็ปรากฏในดวงตาของซูฉิน เขาใส่คริสตัลเพลิงสวรรค์ลงในกล่องนี้ และส่งมันไปที่วังสวรรค์เขตสี่ที่ 32 โดยใช้ออร่าของนิ้วเทพเพื่อปราบปรามมัน

หลังจากนั้น เขาก็หยิบมันออกมาชำระด้วยพิษต้องห้าม ตามด้วยวิญญาณแรกเริ่มดวงจันทร์ม่วงเพื่อความระมัดระวัง

จากนั้นเขาก็เร่งความเร็วขึ้น

ห้าวันผ่านไปในพริบตา

ในช่วงห้าวันนี้ ซูฉินไม่พบสมาชิกเผ่าเงาลวงตาที่ดูเหมือนจะรู้ตำแหน่งของเขา แม้ว่าเขาจะพบกับเผ่าพันธุ์นี้เป็นครั้งคราว แต่อีกฝ่ายก็จะเพียงเดินผ่านไปอย่างเร่งรีบ และเพิกเฉยต่อเขา

“เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่ชายชราพูดนั้นเป็นเรื่องจริง?”

ซูฉินลังเล ยาแก้พิษที่เขาให้อีกฝ่ายนั้นเป็นของปลอม

ไม่มียาแก้พิษใดที่สามารถแก้พิษของยาพิษต้องห้ามได้ วิธีเดียวคือให้เขาถอนพิษเป็นการส่วนตัว

ซูฉินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยังมีข้อสงสัยอยู่บ้าง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใส่ใจกับมัน ต่อมาเขาพบสถานที่เหมาะสม และกลั่นตะเกียงชีวิตอันที่สามต่อไป

นี่คือปีกซ้ายของตะเกียงปีกโลหิตหยู่หลิง

“ตะเกียงแห่งชีวิตอื่นๆ ล้วนมีหนึ่งเดียว มีเพียงปีกโลหิตหยู่หลิงเท่านั้นที่ถูกแบ่งออกเป็นซ้ายและขวา…”

ซูฉินจ้องไปที่ตะเกียงแห่งชีวิตที่สาม การคาดเดาบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในใจ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มกลั่นมัน

สิบเจ็ดวันต่อมา ทางด้านตะวันตกของทะเลเพลิง บนลาวาอันกว้างใหญ่ กระแสน้ำวนยาวหนึ่งหมื่นฟุตก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ครั้งนี้ไม่มีคริสตัลเพลิงสวรรค์ถูกพัดออกไป เนื่องจากความผันผวนที่นี่อยู่ห่างไกล มันจึงไม่ดึงดูดความสนใจมากนัก หลายชั่วโมงต่อมา เมื่อกระแสน้ำวนยาวหมื่นฟุตหายไป ซูฉินก็เร่งความเร็วไปในระยะไกลแล้ว

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ความอดทนของร่างกายของเขาต่อเพลิงสวรรค์ถึงขีดจำกัดแล้ว เขาต้องกลับไปพักฟื้นก่อนจึงจะสามารถทำสิ่งใดต่อได้

ความตื่นเต้นในดวงตาของเขาไม่ได้ลดลงเนื่องจากความเหนื่อยล้า กลับเพิ่มขึ้นแทน

“สามตะเกียงนาฬิกาแดด!”

ตะเกียงแห่งชีวิตที่สามในร่างกายของซูฉินถูกแทนที่ด้วยนาฬิกาแดดที่คล้ายกันแล้ว การเสริมพลังจากแหล่งที่มาเดียวกันมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นในขณะนี้ ทำให้ความเร็วของซูฉินเพิ่มขึ้นประมาณเจ็ดในสิบส่วน

ตอนนี้ที่เขาเคลื่อนที่ไปด้วยความเร็วเต็มพิกัด ผู้ฝึกฝนทั่วไปไม่สามารถมองเห็นเขาได้ชัดเจนด้วยตาเปล่า พวกเขามองเห็นได้เพียงภาพติดตาเท่านั้น

“ข้าสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ทั้งห้าได้รับการกลั่นแล้ว”

ความคาดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของซูฉิน เขามีความรู้สึกแผ่วเบาว่าหลังจากที่เขากลั่นตะเกียงและตะเกียงนาฬิกาแดดที่เกิดจากสายเลือดของเขากลายเป็นชุดที่สมบูรณ์ อาจมีการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ซูฉินก็หายใจเข้าลึกๆ และเร่งความเร็วไปข้างหน้า

หลายวันต่อมา ซูฉินซึ่งกำลังเร่งความเร็วอยู่ จู่ๆ ก็หยุดฝีเท้าอยู่เหนือทะเลเพลิง เขามองไปในระยะไกล มีสีหน้าแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

ไม่ว่าสายตาของเขาจะจ้องมองไปที่ใด มีเสียงคำรามแผ่วเบาดังก้องกังวานเมื่อพลังแห่งอาคมแผ่กระจายออกไป ทะเลเพลิงดูเหมือนจะถูกดึงออกมารวมตัวกันอย่างช้าๆ ราวกับว่ากำลังกลั่นกรองบางสิ่ง

สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของซูฉินก็คือ เขาสามารถสัมผัสได้พิษต้องห้ามในทิศทางนั้น

ก่อนหน้านี้ เมื่อเขาพบชายชราคนนั้นเป็นครั้งแรก แม้ว่าอีกฝ่ายจะถูกพิษ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ปนเปื้อนมากนัก นอกจากนี้ด้วยการแยกด้วยถุงมือกระจก ออร่าของเขาจึงไม่ชัดเจนนัก

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน พลังของยาพิษต้องห้ามก็รุนแรงขึ้น และ ไม่สามารถถูกสกัดกั้นได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นซูฉินจึงสัมผัสได้

“มันรุนแรงมากแล้ว…”

ซูฉินรู้ว่ายาพิษต้องห้ามของเขาน่ากลัวแค่ไหน ดังนั้นหลังจากคิดอยู่สักพัก อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะไม่ได้โกหกเขา

“ไปดูกันเถอะ”

ร่างกายของซูฉินแกว่งไปมาขณะที่เขาขยับเข้าไปใกล้บริเวณนั้นมากขึ้น

เขาเตรียมพร้อมที่จะดูว่าชายชราคนนั้นเป็นอย่างไรก่อนที่จะชั่งน้ำหนักว่าควรถอนพิษหรือไม่ เมื่อเขาเข้าใกล้มากขึ้น สีหน้าของซูฉินก็ดูเคร่งขรึม เขาไม่ลังเลเลยและซ่อนตัวอยู่ในลาวา

เขาเห็นผู้ฝึกฝนมากมายจากเผ่าเงาลวงตามีหลายสิบคน แม้ว่าจะมีแกนทองคำมากมายในหมู่พวกเขา แต่ก็มีผู้ฝึกฝนวิญญาณแรกเริ่มแปดถึงเก้าคนด้วย การบ่มเพาะของพวกเขามีตั้งแต่หนึ่งทัณฑ์สวรรค์ถึงสามทัณฑ์สวรรค์

สิ่งที่ทำให้ซูฉินระมัดระวังมากขึ้นก็คือ เขาได้เห็นค่ายกลที่นี่