ตอนที่ 901 ดูสิ มีคนอยู่บนตะปูนั้นเหรอ? (2)

หนิงหยางอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่กลับลังเล จากนั้นเขาก็มองไปที่อู๋เจี้ยนหวู่

อู๋เจี้ยนหวู่ยังคงนิ่งเงียบ

ในชั่วพริบตาต่อมา กัปตันที่ตื่นเต้นก็ทำการผนึกด้วยมือทั้งสองข้าง และชี้ไปที่ท้องฟ้าอีกครั้งพร้อมกับส่งเสียงตะโกนลึกๆ

“เกี๊ยวน้อย ส่องแสงให้ข้าสักสองสามครั้ง!”

ดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าแกว่งไกวในทันที และในวินาทีต่อมา มันก็ส่องแสงอย่างต่อเนื่อง แสงเริ่มรุนแรงขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนก่อนที่จะดับลงอีกครั้ง

วงจรนี้เกิดซ้ำมากกว่าสิบครั้ง เนื่องจากระยะห่างระหว่างทั้งสองมากเกินไป แสง กะพริบต่อเนื่องกันนี้จึงทำให้สภาพแวดล้อมโดยรอบสว่างไสวเป็นช่วงๆ

สำหรับผิวหนังที่ถูกเปิดออกโดยหนิงหยางและอู๋เจี้ยนหวู่ ภายใต้ส่องกระทบของแสง ลายนิ้วมือก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้น

รูปร่างของมันเหมือนกับลายนิ้วมือใต้รูทุกประการ แต่มันหดตัวลงอย่างมาก ในขณะนั้น มันเริ่มชัดเจนขึ้นอย่างรวดเร็ว และแรงกดดันอันน่าประหลาดใจก็แผ่กระจายออกไป

แม้ว่าหนิงหยางและอู๋เจี้ยนหวู่จะเตรียมพร้อมไว้แล้ว แต่ร่างกายของพวกเขายังคงสั่นสะท้าน ราวกับว่าสิ่งของที่พวกเขาถือเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง มันหนักมากกดทับพวกเขาจนไม่สามารถอยู่ในอากาศได้ และเริ่มตกลงมา

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายของหนิงหยางก็ปล่อยพลังแห่งสายเลือดออกมา สัตว์ขนาดเล็กจำนวนมากปรากฏตัวรอบๆ อู๋เจี้ยนหวู่ และปล่อยความผันผวนของสายเลือดในทำนองเดียวกัน เมื่อนั้นพวกเขาจึงพอต้านทานไหว

สิบลมหายใจต่อมา เมื่อดวงอาทิตย์หรี่ลง ลายนิ้วมือบนผิวหนังก็แจ่มชัด

หนิงหยางและอู๋เจี้ยนหวู่ระงับอาการสั่น และม้วนผิวหนังกลับ หลังจากเก็บมันได้แล้ว พวกเขาก็หายใจออก มองดูกัปตันที่อยู่บนอากาศด้วยความหวาดกลัวที่ยังคงอยู่

แสงอาทิตย์สลัวๆ ในอากาศกระจายแสงระเรื่อไปยังร่างกายของกัปตัน ทำให้รูปร่างของเขาดูสง่างาม มันยังสะท้อนอารมณ์บนใบหน้าของเขาด้วย

“น่าเสียดายที่มีเพียงเราสามคนเท่านั้นที่สามารถเพลิดเพลินกับภาพอันงดงามเช่นนี้ได้ เสี่ยวฉินของข้าไม่ได้เห็นมัน”

กัปตันไพล่มือไว้ด้านหลังแล้วถอนหายใจ

“เมื่อข้าอธิบายให้เขาฟังทีหลัง เขาคงจะมีความรู้สึกมากมายผสมปนเปกันอย่างแน่นอน น่าเสียดาย น่าเสียดาย”

กัปตันส่ายหัว และกำลังจะพูดต่อ แต่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้น

ท้องฟ้าของชิ้นส่วนโลกอันยิ่งใหญ่ก็ส่องแสง และสีสันของโลกเปลี่ยนไป

แสงสีฟ้าอ่อนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

มันไม่ใช่แค่ส่วนเล็กๆ แต่ทั่วทั้งท้องฟ้า!

เท่าที่ตามองเห็น ท้องฟ้าสลัวที่นี่กลายเป็นสีฟ้าอ่อนไปจนหมดทันที นอกจากนี้ แสงสีฟ้ายังคงเพิ่มความเข้มข้นมากขึ้น พลังงานอันน่าสะพรึงกลัวกำลังสาดเทลงมาจากนอกท้องฟ้า

การแสดงออกของหนิงหยางและอู๋เจี้ยนหวู่เปลี่ยนไป แต่กัปตันยังคงสงบ

“คนข้างนอกน่าจะค้นพบมันแล้ว พวกเขามาเร็วมาก ไม่เป็นไร นี่ก็อยู่ในความคาดหวังของข้าเช่นกัน”

“เจ้าสองคนออกไปตามวิธีที่ข้าบอกก่อนหน้านี้ เราจะพบกันที่ภูเขากระทิงสวรรค์ เมื่อเราไปถึงที่นั่น ข้าสัญญาว่าจะมีโชคลาภอันยิ่งใหญ่เกิดขึ้นอีก”

กัปตันยกมือขึ้นแล้วหยิบใบหยกออกมา

“เอาล่ะ ปล่อยให้มันเป็น…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคสุดท้าย ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดที่ทำให้แผ่นดินไหวดังมาจากท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงสีฟ้า

เสียงสะท้อนผ่านท้องฟ้า ทำให้หูหนวก และแผ่นดินไหว ทำให้ท้องฟ้าน้ำแข็ง แตกออกเป็นรอยแยกยาว

รอยแยกนี้แผ่ออกไปเป็นระยะทางรวม 10,000 ลี้ และเสียงที่ปล่อยออกมาก็ดังก้องอย่างต่อเนื่อง ทำให้พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือน

ไม่ได้มีรอยแยกเพียงรอยเดียว ในพริบตาก็เกิดสอง สาม สี่…

รอยแยกหลายสิบรอยปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าในเวลาเดียวกัน ท้องฟ้าที่เกิดจากน้ำแข็งเปรียบเสมือนกระจกที่แตกสลาย เสียงแตกยังคงระเบิดเหมือนฟ้าร้อง

สำหรับแสงสีฟ้าที่ปล่อยออกมานั้น มันเจิดจ้ายิ่งกว่าเดิม ทำให้ท้องฟ้าสีฟ้าอ่อนกลายเป็นสีฟ้าเข้ม นอกจากนี้ยังมีแสงทะลุทะลวงที่ส่องอย่างเข้มข้นมากขึ้นจากทุกรอยแยก ก่อตัวเป็นลำแสงยาวสะท้อนบนธารน้ำแข็ง

ธารน้ำแข็งสีดำก็ไม่สามารถหยุดการบุกรุกของแสงสีฟ้าได้ ดังนั้น ภายใต้ การกระจายตัวของแสงอย่างต่อเนื่อง พื้นดินที่นี่จึงเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตา โลกก็ถูกปกคลุมไปด้วยสีนี้

แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวปะทุขึ้นพร้อมกับแสง

สำหรับความผันผวนของพลังอันน่าประหลาดใจที่มาจากนอกธารน้ำแข็งบนท้องฟ้า มันน่าตกตะลึงอย่างมากในขณะนี้

ท่ามกลางเสียงคำราม ท้องฟ้าก็ถล่มลงมา ก้อนน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงสู่พื้นราวกับสะเก็ดดาวสีน้ำเงิน พื้นดินสั่นสะเทือนพังทลายลง

สิ่งนี้ทำให้โลกสั่นสะเทือน

เสียงอึกทึกดังก้องไปทั่วทุกทิศทาง เมื่อท้องฟ้าพังทลาย ตะปูขนาดใหญ่ที่ยาว 100,000 ฟุตก็เผยให้เห็นปลายของมันบนท้องฟ้า!

เพียงส่วนปลายของมันทำให้ชั้นน้ำแข็งบนท้องฟ้าแตกเป็นวงกลมโดยที่มันเป็นศูนย์กลาง ขยายใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น ออร่าของตะปูสีฟ้าพุ่งลงมาสู่โลกเบื้องล่าง!

ชิ้นส่วนของโลกอันยิ่งใหญ่ทั้งหมดสั่นสะเทือนอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในทันที แม้แต่กัปตันก็ไม่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้ได้

สำหรับวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนในโลกนี้ ไม่ว่าพวกเขาจะล่องลอยออกไปข้างนอกหรือนอนหลับอยู่ในน้ำแข็ง พวกเขาก็ส่งเสียงร้องด้วยความสยดสยองอย่างรุนแรงในขณะนี้

สำหรับพวกเขา นี่คือการมาถึงของวันสิ้นโลก!

หนิงหยางตกใจอย่างมากและอู๋เจี้ยนหวู่กำลังจะร่ำไห้

“จบสิ้นแล้ว ข้าบอกแล้วว่าการออกมาข้างนอกในครั้งนี้ทำให้ข้ารู้สึกแย่ แต่เจ้ากลับยืนกรานที่จะพาข้ามา!!”

“เฉินเออร์หนิว เจ้ากำลังทำอะไรกันแน่? เกิดอะไรขึ้น!!”

ทั้งสองคนได้นำยันต์เคลื่อนย้ายออกมานานแล้ว อย่างไรก็ตาม ยันต์เคลื่อนย้ายที่กัปตันอวดอ้างสรรพคุณ ดูเหมือนจะสูญเสียประสิทธิภาพไปแล้ว

กัปตันก็ยังหายใจไม่ออก ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความสับสน

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน มีบางอย่างผิดปกติกับสิ่งนี้ มันแปลกเกินไป ข้าเข้ามาเพื่อบันทึกภาพเท่านั้น และไม่ได้ทำอะไรอีก มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้ เหตุใดเผ่าเซี่ยเจี๋ยนี้จึงไม่มีเหตุผลเช่นนี้ พวกเขาต้องการทำลายทุกสิ่งตั้งแต่ก้าวแรกเลยรึ!”