บทที่ 1021 เป็นเขาที่ไว้ใจผิดคน!

หรงเช่อมองเขาอยู่ครู่ใหญ่ ส่ายหัวน้อยๆ “เสด็จพี่ ท่านช่างจิตใจดีเสียจริง ดีกับข้ามากเช่นกัน แต่น่าเสียดาย…”

“น่าเสียอายอะไร?” หรงเจียหลัวขมวดคิ้ว เขารู้สึกผิดปกติขึ้นมารางๆ แล้ว

หรงเช่อแย้มยิ้ม “เสด็จพี่ ท่านยังจำได้ไหมว่าผู้ใดลอบปองร้ายท่าน ทำให้ท่านกลายเป็นผีดิบ?”

หรงเจียหลัวมองรอยยิ้มของเขา หัวใจพลันดิ่งวาบทันที “ผู้ใด?”

หรงเช่อหมุนพัดจีบในมือคราหนึ่ง ด้ามพัดชี้ไปทางตน “ข้าเอง!”

สีหน้าหรงเจียหลัวแปรเปลี่ยนในทันใด “อะไรนะ?!”

เขาคิดจะลุกขึ้นมา แต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงเสมือนถูกถอดกระดูกออก เขาเงยหน้าขึ้นมาทันที “เจ้าทำอะไรกับข้าอีก?”

หรงเช่อยังคงนั่งประจันหน้ากับเขา เอ่ยด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยน “ไม่ได้ทำอะไร เพียงวางยาชนิดหนึ่งไว้ในรถม้าคันนี้ ทำให้เสด็จพี่ไม่อาจใช้พลังยุทธ์ ใดๆ ได้ ขยับเขยื้อนไม่ได้”

หรงเจียหลัวหน้าซีด ตะโดนเสียงดัง “จิ้งจอกดำ!”

ผู้ที่บังคับรถม้าอยู่ด้านนอกคือจิ้งจอกดำ วรยุทธ์ของจิ้งจอกดำก็ลํ้าเลิศเช่นกัน ถึงแม้จะเทียบกับหรงเจียหลัวไม่ได้ แต่ก็พอฟัดพอเหวี่ยงกับหรงเช่อ

เสียงตะโกนนี้ของหรงเจียหลัวดังไม่น้อยทว่าด้านนอกกลับไม่มีความเคลื่อนไหวเลย

หรงเช่อส่ายศีรษะ “เสด็จพี่ ข้าติดตั้งเขตแดนเล็กๆ ไว้ในรถม้าคันนี้ เสียงของท่านส่งไปไม่ถึงด้านนอกหรอก”

เหงื่อเย็นเฉียบไหลลงมาจากหน้าผากหรงเจียหลัว เขามองหรงเช่ออยากไม่อยากจะเชื่อ “เพราะเหตุใด? เพราะเหตุใดถึงลอบปองร้ายข้า? ข้าถามตัวเองดูแล้วไม่มีตรงไหนที่ผิดต่อเจ้าเลย…”

แพขนตาของหรงเช่อหลุบลงเล็กน้อย “ท่านไม่ได้ผิดต่อข้าตรงไหนเลย เป็นข้าที่ผิดต่อท่าน”

หรงเจียหลัวชะงักไปครู่หนึ่ง กล่าวอย่างหม่นหมอง “เป็นเพราะตำแหน่งรัชทายาทนี้หรือ? เจ้าก็อยากเป็นจักรพรรดิสินะ? เจ้าสังหารข้าแล้วก็ยังมีหรงฉู่อยู่ ราชบัลลังก์นี้ไม่มีส่วนของเจ้าหรอก…”

หรงเช่อเม้มริมฝีปากบางนิดๆ เอ่ยอย่างเฉยเมย “ความจริงแล้วข้าไม่สนใจราชบัลลังก์นี้หรอก เพียงแต่ยามนี้กลับทำได้เพียงครองบัลลังก์ก่อนแล้ว ค่อยว่ากัน ส่วนหรงฉู่วันพรุ่งนี้ข้าน่าจะได้รับข่าวว่าเขาถูกลอบสังหารไปแล้ว…”

สายตาของเขาร่อนลงบนหน้าหรงเจียหลัว “และนักฆ่าที่สังหารเขาก็ถูกส่งไปในนามของเสด็จพี่”

มือเท้าของของหรงเจียหลัวเย็นเฉียบ ถึงเขาจะจิตใจดีแต่มิได้โง่เขลา ย่อมทราบว่าทั้งหมดที่เขาพูดหมายความว่าอย่างไร ในราชวงศ์มีอยู่เพียงสามคนที่มีความเป็นไปได้ที่สุดว่าจะได้ขึ้นครองราชย์ เขา หรงฉู่ และหรงเช่อที่เรืองอำนาจขึ้นมาในช่วงไม่กี่ปีนี้…

ในศึกครั้งนี้ หรงเช่อมีความชอบยิ่งนัก มีคุณูปการด้านการรบเป็นที่เลื่องลือ และข่าวการทัพรายงานคุณูปการนี้ตัวเขาหรงเจียหลัวเป็นเขียนรายงานเองกับมือ จักรพรรดิซวนก็ส่งคนมาปูนบำเหน็จตกรางวัลอยู่หลายครั้ง ไม่ว่าจะในกองทัพหรือในอาณาจักรหรงเช่อก็มีบารมีค่อนข้างมากแล้ว หากตัวเขาและหรงฉู่ล้วนสิ้นชีพไป เช่นนั้นราชบัลลังก์นี้ก็ย่อมตกเป็นของหรงเช่อ

คาดการณ์ได้ว่าไม่ว่าจะเป็นฝ่ายองค์รัชทายาทหรือว่าฝ่ายหรงฉู่ก็ล้วนไม่คัดค้านทั้งสิ้น

นกกระสาสู้กับหอยกาบ ชาวประมงได้รับผลประโยชน์

ที่แท้น้องชายที่เขาไว้ใจยิ่งนักมาโดยตลอดถึงจะเป็นผู้มีชัยในตอนสุดท้าย!

“เจ้าแปด แผนการของเจ้าช่างยอดเยี่ยมโดยแท้!” หรงเจียหลัวโศกหมอง ยามนี้เขายังไม่ฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ พลังยุทธ์สิบส่วนใช้ออกมาไม่ได้เลยสักส่วน ปะกอบกับถูกพิษเข้าไปอีกไม่เหลือความหวังเลยสักนิด เป็นเขาที่ไว้ใจผิดคน!

หรงเจียหลัวหลับตาลง “เจ้าลงมือเถอะ!”

ด้านหนึ่งไม่มีความเคลื่อนไหวอยู่พักใหญ่ หรงเจียหลัวลืมตาขึ้นอย่างประหลาดใจ มองเห็นหรงเช่อโบกพัดมองเขาด้วยรอยยิ้มแววตาน่าพิศวง

“เหตุใดไม่ลงมือเล่า? เจ้าบอกเรื่องพวกนี้กับข้า มิใช่คิดจะทำให้ข้าได้กระจ่างแจ้งก่อนตายแล้วสังหารข้าหรอกหรือ?”

หรงเช่อหลุบตาลงทอดถอนใจ “เสด็จพี่มีเมตตาต่อข้าถึงเพียงนี้ ข้าไม่อาจหักใจสังหารท่านด้วยมือตนได้”

หรงเจียหลัวกำหมัด “หรือเจ้าคิดจะบีบให้ข้าฆ่าตัวตาย?”

“เสด็จพี่ทำได้ไหมล่ะ?”