บทที่ 1179 ข้าจะเป็นกำลังใจให้เจ้าอยู่ด้านข้าง
“เด็กน้อย เจ้าสร้างปาฏิหาริย์แล้ว! หลับตื่นเดียวบรรลุสองขั้น!” ตี้ฝูอีดูปรีดายิ่งนัก ยื่นมือไปสางผมให้กู้ซีจิ่ว ก่อนนางจะหลับไปพลังวิญญาณอยู่ที่ขั้นหกชัดๆ พอตื่นขึ้นมาพลังวิญญาณกลับบรรลุขั้นแปดแล้ว แค่นอนก็ได้ชัยโดยแท้…
หัวใจกู้ซีจิ่วสั่น ไหวเล็กน้อย ในความฝันเธอพยายามพุ่งชนกำแพงบานหนึ่งอย่างสุดชีวิต เหมือนว่าพุ่งๆ อยู่ก็มีแสงพวยพุ่งออกมา…
หรือว่าตอนนั้นเป็นการฝ่าทะลวงขั้น?
“จับตัวพวกเขา!” โม่เจ้าเห็นพวกเขาพะเน้าพะนอกันก็ขัดตายิ่งนัก ออกคำสั่งทันที!
ฝูงชนแห่กันเข้าไปล้อม ตี้ฝูอีพิงไหล่กู้ซีจิ่วกวาดตามองรอบข้างแวบหนึ่งหัวเราะเบาๆ “นี่พวกเจ้าจะเป็นหมาหมู่หรือ?”
ฝูงชนเงียบงัน
ตี้ฝูอีหัวเราะอีกครา “พวกเจ้าทุกคนก็เคยเป็นอัจฉริยะของแผ่นดินมาก่อน ตอนนี้คนสองสามร้อยคนคิดจะรุมแม่นางน้อยเพียงคนเดียวงั้นรึ? ช่างเป็นชายชตรีที่ห้าวหาญยิ่งนักโดยแท้!”
ท่ามกลางผู้คนในที่นี่ยังคงมีอยู่หลายคนที่ต้องการจะแสดงความสามารถต่อหน้าท่านเจ้า อีกทั้งพวกกู้ซีจิ่วทั้งคนที่พวกเขาจะรังแกคนหนึ่งเป็นเด็กสาวคนหนึ่ง เป็นบุรุษที่บาดเจ็บที่แม้แต่ยืนก็ยืนแทบไม่อยู่แล้ว…
มีคนสองคนกระโจนออกมาในทันใด หนึ่งถือดาบอีโต้ หนึ่งถือ ลูกตุ้มดาวตก ดูน่าเกรงขามอย่างยิ่ง
“ท่านเจ้า พวกเราสองพี่น้องขออาสาขอรับ!”
สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน เคยเป็นมารร้ายชื่อกระฉ่อนของทวีปนี้ สังหารคนโหดเหี้ยมไร้ปรานี ยามที่พเนจรอยู่ด้านนอกพลังวิญญาณบรรลุขั้นหกแล้ว ต่อมาเนื่องจากก่อกรรมชั่วมากเกินไป ถูกมู่เฟิงลูกน้องของทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายออกคำสั่งจับกุม พวกเขาไร้หนทางหลบหนี ถูกหลงฟั่นรับไว้ที่นี่ เนื่องจากหลงฟั่นใช้ตัวยาพัฒนายกระดับพวกเขา ภายในระยะสั้นๆ เพียงสองปี ระดับพลังวิญญาณก็บรรลุถึงขั้นแปดแล้ว ถือเป็นผู้มีความสามารถของตำหนักใต้ดินแห่งนี้เช่นกัน
โดยเฉพาะเมื่อทั้งสองออกโรงพร้อมกัน อย่าว่าแต่ในตำหนักใต้ดินแห่งนี้เลย ต่อให้เป็นด้านนอก ก็ทำให้วีรบุรุษผู้กล้าทั้งแผ่นดินปวดเศียรเวียนเกล้าได้
“นี่ พวกข้าสองคน พวกเจ้าก็สองคน สู้กันเช่นนี้พวกเจ้าก็ไม่เสียเปรียบแล้วกระมัง?” ปลายดาบของคนที่ใช้ดาบยักษ์ผู้นั้นแทบจะชี้โดนจมูกของตี้ฝูอีแล้ว
ตี้ฝูอีเอียงคอมองกู้ซีจิ่ว “เด็กน้อย สองคนนี้เจ้าจัดการไหวหรือไม่?”
กู้ซีจิ่วทราบว่ายามนี้ร่างกายเขาอ่อนแอ เธอยังคงเข้าอกเข้าใจผู้อื่นเป็นอย่างดี “ไม่มีปัญหา เจ้าสองตัวนี้ไม่คู่ควรให้ท่านลงมือหรอก ข้าคนเดียวก็กำราบได้แล้ว!”
ตี้ฝูอีพยักหน้านิดๆ “เยี่ยมมาก ข้าจะเป็นกำลังใจให้เจ้าอยู่ด้านข้างนะ”
พลางถอยหลังไปเล็กน้อย ยืนพิงเสาต้นหนึ่ง
ฝูงชนที่ห้อมล้อมอยู่เงียบงัน…
ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายผู้นี้ไร้คุณธรรมเกินไปแล้วกระมัง?!
ให้แม่นางน้อยของบ้านอื่นออกไปเป็นเบี้ยรับเคราะห์แทนตนเช่นนี้อันใดคือไม่คู่ควรให้เขาลงมือ เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าอ่อนแรงจนไม่อาจลงมือได้แล้ว…
ฝูงชนก็คิดว่าสองคนนี้หนีไม่พ้นแล้ว ดังนั้นจึงชมเรื่องครื่นเครงฉากนี้อย่างรื่นเริง พุ่งออกไปรอบด้าน ทำให้ตรงกลางเหลือพื้นที่ขนาดใหญ่ให้สามคนนั้นได้สู้กัน พี่น้องคู่นั้นไหนเลยจะเห็นกู้ซีจิ่วอยู่ในสายตา?
พ่นลมออกจากจมูกดังฮึ “แม่นางน้อย เจ้าสละชีพบูชารัก ทว่าผู้อื่นกลับใช้เจ้าเป็นเบี้ยรับเคราะห์ เจ้าโง่หรือไง?! เจ้า…”
กล่าววาจายังไม่ทันจบกู้ซีจิ่วก็เอ่ยขัดทันที “ข้าชมชอบ! ข้ายินดี! พล่ามเหลวไหลอันใดมากมาย?! ลงมือเถิด!”
สองพี่น้องคู่นั้นตะลึง “นังเด็กตัวเหม็น ในเมื่อเจ้าไม่รู้ดีรู้ชั่วเช่นนี้ ถ้างั้นก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่เกรงใจ! ถึงเจ้าจะเป็นฮูหยินที่ท่านเจ้าตกแต่งสู่ขอ แต่เมื่อเจ้าทรยศท่านเจ้าเช่นนี้ อย่างไรก็ต้องให้เจ้าได้รับบทเรียน…”
ในที่สุดสองพี่น้องก็ถืออาวุธพุ่งเข้าไปสังหาร…
เนื่องจากถึงอย่างไรกู้ซีจิ่วก็เป็นเจ้าสาวในวันนี้ ดังนั้น…