บทที่ 360

ถูกเจ้าเด็กคนนั้นฉวยไปครอง

เนื่องจากนี่คืองานเลี้ยงส่งกู้ซีจิ่ว ดังนั้นคนที่อยู่ในงานจึงมาคารวะสุราเธอเป็นจำนวนมาก กู้ซีจิ่วมิใช่หญิงสาวโง่งมใสซื่อ มิใช่ว่าพอมีคนมาคารวะสุราเธอก็ดื่ม ส่วนมากเธอจะจิบแค่นิดๆ ให้บรรลุ จุดประสงค์ก็พอแล้ว

บางคนก็มีเจตนาไม่บริสุทธิ์ ต้องการจะรินเพิ่มให้เธอ แต่ถูกองค์ชายหรงเช่อที่อยู่ข้างกายขัดขวางไว้

องค์ชายหรงเช่อเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติดีจะทำการใดย่อมได้เปรียบ เป็นผู้ที่ลื่นไหลดุจนํ้ากลิ้งบนใบบอน เมื่อเขาดีต่อคนผู้หนึ่ง จะทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นดั่งฤดูใบไม่ผลิ

บางครั้งเขาก็กันสุราให้เธอ ดื่มแทนเธอ บางครั้งก็แอบส่งนางกำนัลไปเตรียมน้ำแกงสร่างเมาให้ แล้ววางไว้เบื้องหน้าเธออย่างเงียบเชียบ

การกระทำของเขาไม่รู้ว่าทำให้หญิงสาวมากน้อยเพียงใดริษยาไม่หยุดหย่อน

ไม่ทราบว่ามีสายตาของหญิงสาวมากแค่ไหนจับจ้องอยู่ที่ร่างเขา ในบรรดาสี่ยอดคุณชายแห่งเมืองหลวง แม้รูปโฉมขององค์ชายหรงเช่ออาจจะไม่โดดเด่นที่สุด แต่บุคลิกเป็นกันเองที่สุดแล้ว ไม่ว่าเขาจะกระทำการใดล้วนเอ้อระเหยเหมือนสายลมพัดโชยป่าไผ่

จู่ๆ องค์รัชทายาทหรงเจียหลัวก็รู้สึกเสียใจอยู่บ้าง ก่อนหน้าที่เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่ากู้ซีจิ่วถอยผ่านมาทางเขา แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดถึงเฉไปทางหรงเช่อที่อยู่ใกล้ๆ กัน ผลคือถูกเจ้าเด็กคนนั้นฉวยไปครอง!

ด้วยเหตุนี้ ยามนี้เขาจึงได้แต่มองเจ้าเด็กคนนั้นเอาอกเอาใจกู้ซีจิ่ว

ส่วนตี้ฝูอี เขานิ่งเงียบอยู่ตลอด สุราที่อยู่เบื้องหน้าเขาก็เป็นสิ่งที่พกมาเอง กระทั่งนางกำนัลรินสุราที่อยู่ด้านหลังเขาก็เป็นนางกำนัลที่งดงามที่สุดในวัง

ที่คือนางกำนัลที่จักรพรรดิซวนฝึกฝนไว้เพื่อยามทูตสวรรค์ซ้ายขวาทั้งสองท่านมาร่วมงานในวังโดยเฉพาะ สองคนสำหรับทูตสวรรค์ซ้ายขวาสองท่าน และพวกนางจะรับใช้แค่ทูตสวรรค์ซ้ายขวาเท่านั้น

พวกนางมือไม้คล่องแคล่ว รูปโฉมงดงาม ที่สำคัญที่สุดคือสะอาดสะอ้านอย่างยิ่ง สองมือที่รินสุราก็งดงามปานหยก ไม่มีตำหนิเลยสักนิด ทำให้คนมองแล้วเพลินตา

ถึงจะเป็นนางกำนัลเช่นนี้ แต่ก็มีช่วงเวลาที่พลั้งมือเช่นกัน ยามนางรินสุราให้ตี้ฝูอี ไม่ทราบว่าเหตุใดมือถึงสั่น จอกสุราที่อยู่เบื้องหน้านางถูกสุราสาดกระแทกจนพลิกคว่ำ จอกสุรากลิ้งลงจากโต๊ะ เกิด เสียงกังวานดังเพล้ง!

พื้นตำหนักปูด้วยหินอ่อนสีขาว เมื่อจอกสุราหยกมันแพะที่บางเฉียบหล่นลงพื้นก็พลันแตกเป็นสองเสี่ยง

ยามจอกสุราใบนั้นร่วงสู่พื้นเกิดเสียงดุจสายพิณขาดสะบั้น ทุกคนที่อยู่ในงานใจหายวูบ! ทุกสายตาต่างหันไปมองโต๊ะของตี้ฝูอี

ในเวลานั้นกู้ซีจิ่วเพิ่งจะรินสุราให้องค์ชายหรงเช่อจอกหนึ่ง ถึงแม้หรงเช่อผู้นี้จะสุภาพอ่อนโยนยิ่งนัก เมื่ออยู่ข้างกายเธอจะกระทำการใดก็ให้เกียรติสตรีก่อนเสมอ แต่กู้ซีจิ่วถูกเขาดูแลมามากแล้ว จึงรู้สึกว่าควรจะตอบแทนสักหน่อย ดังนั้นหลังจากองค์ชายหรงเช่อดื่มสุรากับผู้อื่นหมดหนึ่งจอก เธอก็ฉวยกาสุราช่วยรินสุราให้เขาเป็นการแลกเปลี่ยน

องค์ข่ายหรงเช่อย่อมปลาบปลื้มยินดี นัยน์ตาดอกท้อทอประกายวิบวับ ยามที่ยื่นมืออกไปรับ ปลายนิ้วก้อยก็แตะโดนฝ่ามือเธอ…

กู้ซีจิ่วพลันมุ่นหัวคิ้ว ยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนอง จอกสุราบนโต๊ะของตี้ฝูอีก็หล่นลงพื้นเสียก่อน!

เสียงแตกร้าวนั้นทำให้มือเธอสั่นเล็กน้อยเช่นกัน ด้วยเหตุนี้สุราที่เต็มเปี่ยมอยู่ในจอกจึงกระฉอกออกมาครึ่งหนึ่ง หกรดเสื้อคลุมขององค์ชายหรงเช่อ

องค์ชายหรงเช่อชะงักค้าง

“ขออภัยเพคะ” กู้ซีจิ่วขอโทษ ครานี้เธอรีบร้อนช่วยผู้อื่น ซ้ำยังเป็นการช่วยให้ยุ่งกว่าเดิม ในใจจึงรู้สึกผิดเล็กน้อย มองเขาพลางกล่าว “เสื้อคลุมของพระองค์เปียกแล้ว ต้องการออกไปเปลี่ยนหรือไม่?”

องค์ชายแปดผู้นี้ก็เป็นคนที่รักความสะอาดอย่างยิ่ง ถ้าบนเสื้อคลุมมีรอยด่างดวงแม้แต่น้อยเขาจะไม่สวมใส่อีก

ครึ่งปีมานี้กู้ซีจิ่วคบค้าสมาคมกับเขาอยู่บ่อยครั้ง เลยทราบจุดอ่อนนี้ของเขาอย่างดี ดังนั้นจึงถามเช่นนี้

องค์ชายหรงเช่อส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เช็ดสักหน่อยก็พอแล้ว”

………………………..

[1] ถ้าเจ้าเคารพข้าหนึ่งฉื่อ ข้าก็จะเคารพหนึ่งจั้ง หมายความว่า ถ้าอีกฝ่ายให้เกียรติเรา เราก็จะให้เกียรติอีกฝ่ายมากยิ่งกว่า