บทที่ 361

คนผู้นี้ยึดมั่นถือมั่นจริงๆ!

องค์ชายหรงเช่อส่ายหน้า “ไม่เป็นไร เช็ดสักหน่อยก็พอแล้ว”

เขาดึงผ้าเข็ดหน้าสีขาวผืนหนึ่งออกมาจากร่างแล้วเช็ดคราบสุราบนเสื้อคลุม จุดนั้นของเขาค่อนข้างเอียงไปด้านช้าง จึงไม่สะดวกนักเมื่อเขาต้องเอี้ยวตัวไปเช็ดเอง

“ให้หม่อมฉันทำดีกว่า” กู้ซีจิ่วหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือเขามา แล้วเช็ดให้

เพิ่งเช็ดได้ไม่กี่ที จู่ๆ ฝั่งตรงข้ามก็เกิดเสียงดัง ‘ปึ้ก!’ เหมือนกับมีคนซัดตะเกียบลงบนโต๊ะ

เสียงนั้นไม่ดังไม่เบา ทำให้ห้องโถงที่เงียบลงไปแล้วยิ่งเงียบสงัดกว่าเดิม เงียบจนได้ยินเสียงลมพัดผ่านห้องโถง

เสียงนั้นดังมาจากโต๊ะของตี้ฝูอีที่อยู่ฝั่งตรงข้าม กู้ซีจิ่วรู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดปกติ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาด้วยความแปลกใจ ก็สบเข้ากับดวงตาดำดุจน้ำหมึกของตี้ฝูอีที่อยู่ฝั่งตรงข้าม!

เธอใจเต้นรัวแวบหนึ่ง

ตี้ฝูอีสวมหน้ากากไว้ กู้ซีจิ่วจึงมองไม่เห็นว่าสีหน้าเขาเป็นเช่นใด เพียงรู้สึกได้รางๆ ว่านัยน์ตาของเขาคล้ายจะเจือแววแข็งกระด้างเย็นชา

นางกำนัลที่รินสุราให้เขาขวัญเสียจนลงไปคุกเข่าอยู่บนพื้นตั้งนานแล้ว กำลังโขกศีรษะขออภัยอยู่

เนื่องจากเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ อีกทั้งตำหนักหลังนี้สร้างไว้ริมน้ำ ในตำหนักจึงค่อนข้างหนาวเย็น ต่อให้มีคนหลายร้อยคนชุมนุมสังสรรค์กันอยู่ที่นี่ ก็ไม่ได้ทำให้อบอุ่นขึ้นเลย

คนอื่นอาจไม่รู้สึกอะไร แต่ประสาทสัมผัสของกู้ซีจิ่วไวต่อความหนาวเย็นอย่างยิ่ง ดังนั้นเมื่อในห้องโถงอุ่นขึ้นมาอย่างฉับพลัน เธอจึงมองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจ สงสัยว่าในห้องโถงนี้เพิ่มเตาไฟกะทันหันหรือ…

จักรพรรดิซวนก็คิดไม่ถึงว่านางกำนัลผู้นั้นจะก่อความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงเช่นนี้ รีบออกปากตำหนิทันที นางกำนัลผู้นั้นขวัญกระเจิงจนสั่นเทายิ่งกว่าเดิม

ตี้ฝูอีไม่ได้เอ่ยอันใด เพียงกล่าวอย่างเฉยชาว่า “เปลี่ยนคนซะ!”

จักรพรรดิซวนสั่งให้นางกำนัลคนนั้นถอยไปทันที โชคดีที่นางกำนัลที่เขาเตรียมไว้รินสุราให้ทูตสวรรค์ซ้ายขวามีสองคน แล้วยังมีสำรองไว้อีกหนึ่งคน เขากำลังจะสั่งให้คนไปเรียกนางกำนัลรินสุราอีกคนมา ตี้ฝูอีก็มองไปที่กู้ซีจิ่วแล้วเปิดปากเอ่ย “คุณหนูกู้หก เจ้ามานี่สิ!”

กู้ซีจิ่วนึกไม่ถึงว่าเขาจะเรียกเธอในยามนี้ จึงทึ่มทื่อไปครู่หนึ่ง “หา?”

“ข้าเห็นว่าคุณหนูกู้มือไม้คล่องแคล่ว รินสุราได้ดี มิสู้ให้เจ้ามารับหน้าที่แทนนางกำนัลผู้นั้น” ริมฝีปากบางของตี้ฝูอียกขึ้นนิดๆ มองเธอต่อไป

กู้ซีจิ่วย่นคิ้วเล็กน้อย

ความต้องการนี้ของตี้ฝูอีไม่ได้มากมายเกินไป

ฐานะของเขาพิเศษ นางกำนัลที่รินสุราให้ก็เป็นข้าหลวงขั้นห้าขึ้นไป บางครั้งองค์หญิงของอาณาจักรต่างๆ ก็ต่อสู้แย่งชิงตำแหน่งสาวใช้คนสนิทของเขา สามารถรินสุราให้เขาได้ก็ถือเป็นเกียรติของพวกนาง

ยามนี้เรียกเธอไปหา ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าเป็นการหยามเกียรติเธอ

กู้ซีจิ่วนิ่งงัน คนผู้นี้ยังต้องนำเธอไปหย่อนไว้ในป่าทมิฬ กล่าวได้ว่าชีวิตของเธอยังอยู่ในกำมือเขา หากยั่วโมโหเขา เขาอาจนำเธอไปโยนทิ้งบนยอดเขาที่หก เช่นนี้นต่อให้เธออยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก แล้ว!

ดังนั้นรู้สถานการณ์ถึงจะเป็นยอดคน ถึงแม้ในใจของกู้ซีจิ่วจะไม่ยินยอม แต่ก็รู้ว่าปฏิเสธไม่ได้ เธอกำลังจะยืนขึ้นอย่างยอมรับชะตากรรม

จู่ๆ อวิ๋นซิงหลัวที่อยู่ห่างไปไม่ไกลก็ค่อยๆ ลุกขึ้น “ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้าย ให้ซิงหลัวทำเถิดเจ้าค่ะ ซิงหลัวมีทักษะด้านการรินสุรา รินสุราได้ 18 วิธี มิสู้ให้ซิงหลัวได้แสดงฝีมือให้ท่านชมล่ะเจ้าคะ?”

นางกำลังจะเยื้องย่างเข้าไป แต่วาจาของตี้ฝูอีกลับตรึงฝีเท้านางไว้ “สุรามีไว้ดื่ม รินสุราก็คือรินสุรา จะต้องมีลูกเล่นมากมายเช่นนั้นไปทำไมกัน? เจ้าไม่ต้องมา!”

สายตาเขามองตรงไปที่กู้ซีจิ่ว “ยังไม่มาอีกหรือ?”

กู้ซีจิ่วพูดอะไรไม่ออก

คนผู้นี้ยึดมั่นถือมั่นจริงๆ! ดูท่าหากวันนี้เธอไม่ไปรินสุราให้เขาคงไม่ยอมเลิกรา

เธอจึงทำได้เพียงก้าวเข้าไปหา ตี้ฝูอีผู้นี้คงจะเป็นชาวราศีกันย์ เลยต้องการให้ผู้อื่นกระทำเรื่องอย่างสมบูรณ์ไร้ที่ติ