บทที่ 363

เขาจงใจเอาเธอมายั่วยุอีกฝ่ายสินะ?

เธอเพิ่งจะนั่งลง ตี้ฝูอีก็เลื่อนจอกสุราใบหนึ่งมาให้ ยิ้มมิเชิงยิ้มเอ่ยว่า “มา ข้าขอเชิญเจ้าดื่มสักจอก”

กู้ซีจิ่วรู้สึกว่ายิ้มนี้ของเขาค่อนข้างแฝงเจตนาร้ายไว้ เธอมองจอกสุราทรงดอกตูมรวมถึงสุราสีชมพูอ่อนที่อยู่ด้านใน แล้วจึงมองดูตี้ฝูอี ไม่ค่อยเข้าใจว่าครั้งนี้เขาเป็นอะไร

มิใช่เขาบอกไว้ว่าจอกสุราของเขาไม่ใช้ร่วมกับผู้อื่นหรอกหรือ? แล้วทำไมคราวนี้…

เขาแง่งอนอะไรกับอวิ๋นซิงหลัวอยู่หรือเปล่า เขาจงใจเอาเธอมายั่วยุอีกฝ่ายสินะ?

พื้นผิวของจอกสุราใบนั่นพิเศษอย่างยิ่ง สายตาของกู้ซีจิ่วดีเยี่ยมถึงเพียงนี้ก็ยังดูไม่ออกว่าเป็นวัสดุใด แต่มันคงลํ้าค่ามากแน่นอน

ลวดลายบุปผาที่ฉลุไว้บนจอกสุราก็พิเศษนัก ช่างหยกที่แกะสลักสิ่งนี้ต้องแกะสลัก 3 ปีถึงจะได้จอกสุราหนึ่งใบ!

หลังจากเธอใช้สิ่งลํ้าค่านี้แล้ว เขาจะทำลายมันทิ้งรึเปล่า?!

เธอได้ยินมาว่าของที่เขาเคยใช้แล้ว ขอเพียงผู้อื่นสัมผัสโดนเขาจะทำลายทิ้งอย่างไม่ลังเล!

พอนึกถึงชะตากรรมของชุดกาสุราหยกมันแพะชุดนั้น กู้ซีจิ่วก็ลังเลอยู่อีกครู่หนึ่ง

“อะไร? กลัวข้าวางยาพิษในสุราเจ้าหรือ?” ตี้ฝูอีไม่ใส่ใจสายตาของคนรอบข้าง มือข้างหนึ่งเท้าคางอย่างเกียจคร้านพลางมองดูเธอ

“จะเป็นไปได้อย่างไร? ท่านทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายเข้าใจผิดแล้ว” เธอยกจอกสุราเบื้องหน้าขึ้นมาแล้วดื่มรวดเดียวหมด แถมยังชูก้นจอกให้เขาเห็นด้วย

ไม่ว่ายังไง เขาจะทำลายข้าวของของตัวเองอย่างไร ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ!

ตี้ฝูอีถึงได้พอใจ แล้วยกสุราของตัวขึ้นมาดื่มบ้าง “สุราที่ข้ามอบให้เจ้าจอกนี้นับเป็นการเลี้ยงส่งเจ้า”

“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ” กู้ซีจิ่วเอ่ยขอบคุณ ทว่ายังไม่วางใจเท่าใด

ในเมื่อเป็นการเลี้ยงส่ง ผู้อื่นล้วนมีของของขวัญมอบให้ ก่อนหน้านี้คนส่วนใหญ่ได้มอบให้แล้ว แต่ละอย่างล้วนเป็นของลํ้าค่า ส่วนมากเป็นของป้องกันตัวและแก้พิษ แม้แต่ผู้มาใหม่อย่างแม่นางอวิ๋นซิง หลัวก็ยังมอบยาสมานแผลชั้นดีให้เธอหนึ่งขวด

แต่ก่อนหน้านี้ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายไม่ได้แสดงท่าทีอะไรเลย ยามนี้มอบสุราจอกหนึ่งให้เธอก็นับเป็นการแสดงออกแล้ว ขี้งกเสียจริง!

ยามที่ทูตสวรรค์ฝ่ายซ้ายให้กู้ซีจิ่วนั่งลงแล้วดื่มสุรา ฝูงชนล้วนประหลาดใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมา แต่พอได้ยินประโยคสุดท้ายที่เขาเอ่ย ทุกคนก็คลายใจ

อวิ๋นซิงหลัวที่อยู่ด้านตรงข้ามหยิบจอกสุราขึ้นมาแล้วชูไปทางกู้ซีจิ่ว กล่าวอย่างอ่อนหวาน “แม่นางกู้ ข้าก็ขอคารวะท่านอีกจอก ขอให้ท่านปลอดภัยกลับมา เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเชิญท่านมาดื่มสุราต้อนรับอีกครั้ง”

“ขอบคุณมาก” กู้ซีจิ่วเอ่ยขอบคุณ แล้วส่งสัญญาณให้สาวใช้คนสนิท สื่อว่าให้นำชุดจอกและกาสุราของตนมา

เธอใช้กาสุราของตี้ฝูอีเพียงเพื่อรินสุราให้เขาเท่านั้น ไม่ได้รินให้ตัวเอง

ฟังจากวาจาของเขาก็คือมอบสุราให้เธอแค่จอกเดียว หากเธอดื่มสุราของเขาอีกจอกโดยไม่ได้รับอนุญาต อาจทำให้เขาเดือดดาลขึ้นมาทันทีก็เป็นได้ จะไร้ยางอายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร?

ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยเธอจึงเลือกใช้ชุดกาสุราของตัวเอง

ตี้ฝูอีมองนางที่นั่งอยู่ข้างกาย เห็นกันอยู่ชัดเจนว่าคนทั้งสองใกล้ชิดกันยิ่งนัก แต่นางกลับนั่งตัวตรงแหน๊ว อยู่ห่างจากเขาหนึ่งช่วงแขน ราวกับจงใจรักษาระยะห่าง เห็นได้ชัดว่าหลีกเลี่ยงข้อครหา…

ดวงตาเขาฉายแววลํ้าลึกแวบหนึ่ง ยกมือข้างหนึ่งขึ้ยีน กาสุราบนโต๊ะพลันลอยขึ้นมารินสุราให้เธอด้วยตัวเอง จากนั้นเลื่อนไปอยู เบื้องหน้าเธอ “เมื่อกี้ข้าคารวะเจ้าไปแล้ว เจ้าจะไม่คารวะข้ากลับสักจอกหรือ?”

กู้ซีจิ่วนิ่งงัน เธอยังไม่ได้ดื่มสุราที่อวิ๋นซิงหลัวคารวะมาเลย เขามาแทรกเช่นนี้เหมาะสมหรือ?

เธอลังเลอยู่ครู่หนิ่ง ตี้ฝูอีหยิบจอกสุราเบื้องหน้าขึ้นมาแล้ว มองเธอด้วยนัยน์ตาใสกระจ่าง เห็นได้ชัดเจนยิ่งนักว่ารอเธอคารวะสุราเขาอยู่