Skip to content

ลำนำบุปผาพิษ 505

บทที่ 505

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ 3

ไม่น่าจะใช่เขา ถึงเขาจะมีความสามารถเช่นนี้อยู่จริง แต่ตาแก่ครํ่าครึเช่นเขามีชื่อเสียงโด่งดัง นิสัยแปลกผิดมนุษย์มนา แต่เขาก็มีชื่อเสียงด้านการปกป้องพวกพ้อง

เท่าที่ได้ยินมาถ้าศิษย์สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ของเขาออกไปด้านนอก แล้วถูกกลั่นแกล้งรังแก เขาจะไล่ล่าสังหารผู้อื่นไกลนับพันลี้ จะต้องทวงความยุติธรรมกลับมาให้จงได้

ตามคำพูดที่ตัวเขาเองกล่าวไว้ ศิษย์ของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ ตัวเขาจะสั่งสอนเช่นใดก็ได้ อย่างไรเสียเขาก็ทำไปเพราะหวังดีต่อพวกเขาทั้งสิ้น เพื่อให้พวกเขามีวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมและอนาคตที่ดี แต่ไม่อนุญาตให้คนนอกข่มเหงรังแก

คนที่ปกป้องศิษย์เช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะสละศิษย์ทั้งสองคนเพื่อขับไล่ศิษย์ที่ใช้เส้นสายเข้ามาอย่างเธอออกไป…

เช่นนั้นคืออวิ๋นซิงหลัวหรือ?

ความจริงวรยุทธ์ของศิษย์ที่สิ้นชีพไปทั้งสองนั้นแข็งแกร่งมาก ด้วยวรยุทธ์ของอวิ๋นซิงหลัวในตอนนี้ เกรงว่าจะต่อกรกับสองคนนั้นไม่ได้

ได้ยินผู้ชันสูตรคนนั้นกล่าวว่า สองคนนั้นถูกสังหารซึ่งๆ หน้าภายในดาบเดียว เช่นนั้นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่เป็นอวิ๋นซิงหลัว อวิ๋นซิงหลัวยังแสดงฝีมือเช่นนี้ออกมาไม่ได้!

เช่นนั้นเป็นผู้ใดเล่า?

ผู้ใดที่มีความแค้นกับเธออย่างใหญ่หลวงถึงเพียงนี้? มุ่งมาดปรารถนาให้เธอสิ้นชีพสินะ? ดังนั้นถึงได้คว่ำกระโถนอาจมใส่เธอเช่นนี้…

เห็นได้ชัดว่ากับดักนี้มุ่งเป้ามาที่เธอ แต่เธอกลับคิดไม่ออกว่าแท้จริงแล้วมือมืดที่บงการอยู่เบื้องหลังคือผู้ใด

ที่นึกออกก็ถูกเธอตัดออกทีละคนๆ

ถึงแม้อยู่ที่นี่เธอจะได้รับความลำบากมหันต์ ทว่าเธอก็ไม่ต้องกังวลว่าชีวิตของตนจะเป็นอย่างไร

ถึงอย่างไรเธอก็เป็นศิษย์ของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้กู่ฉานโม่เห็นเธอขวางหูขวางตา ก็คงไม่กล้าตัดสินโทษตายให้เธอ มีความเป็นไปได้แปดเก้าส่วนที่จะหาทางแจ้งให้ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ทราบ เชิญเขามารับทราบ…

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์พบหน้าได้ยากมากเพียงใดกู้ซีจิ่วก็เคยได้ยินมาบ้าง ดังนั้นกู่ฉานโม่คิดจะแจ้งข่าวนี้ให้เขาทราบเกรงว่าจะยากเย็นแสนเข็ญนัก ใช้เวลาสองสามเดือนก็ยังไม่แน่ว่าจะแจ้งไปถึง

ดังนั้นชีวิตเธอจึงปลอดภัยชั่วคราว ที่เธอเป็นห่วงคือเจ้าหอยยักษ์ เจ้านั่นถูกจับตัวไว้ ซ้ำยังถูกพวกเขาระบุว่าเป็นอาวุธสังหารด้วย จะถูกฆ่าไหมนะ?

เมื่อก่อนตนพูดอยู่เสมอว่าจะฆ่ามันไปตุ๋นน้ำแกง แต่ก็เป็นแค่การขู่ให้มันกลัวเท่านั้น ทว่ายามนี้กลับหวาดหวั่นว่าจะกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมา…

เธอจึงทำได้เพียงร้องตะโกนข่มขู่ด้วยตนเอง “เจ้าหอยยักษ์บริสุทธิ์ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาดว่ามันจะสังหารสองคนนั้น พวกเจ้าจะทำร้ายมันไม่ได้ หากมีเหตุร้ายเกิดขึ้นกับมัน ต่อให้ข้าต้องเอาชีวิตนี้เข้าแลก ก็จะทำให้สำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ของพวกเจ้าตกตายไปตามกัน!”

ไม่มีใครสนใจเธอ ห้องที่คุงขังเธอแห่งนี้แม้แต่หน้าต่างสักบานก็ไม่มี เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่อยู่ด้านนอกจะได้ยินเสียงตะโกนของเธอหรือไม่

พลังวิญญาณเธอถูกสะกด พละกำลังก็ถูกสะกด ยามที่ตะโกนจึงใช้กำลังภายในตะเบ็งออกมาไม่ได้ ทำได้เพียงตะโกนแบบทั่วไป ตะโกนจนคอแทบจะพัง…

‘เจ้านาย ไม่ต้องตะโกนแล้ว! ข้างนอกไม่มีคน พวกเขาไม่ได้ยินหรอก’ ในที่สุดหยกนภาก็ทนพังต่อไปไม่ได้

หัวใจของกู้ซีจิ่วสิ้นหวัง

เปลือกเจ้าหอยยักษ์แข็งแกร่งมาก แต่ร่างกายของมันอ่อนนิ่มมาก บางครั้งเธอไปทิ่มโดนร่างน้อยๆ ของมันเข้าโดยไม่ตั้งใจ มันก็จะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดแล้ว

ทั่วทั้งร่างมันสิ่งที่ต้านทานความเสียหายได้ก็มีเพียงฝาหอยเท่านั้น เมื่อถูกคนแงะฝาออก มันจะเป็นซาลาเปาที่เชือดได้ง่ายๆ ทันที

เธอจดจำยามที่เจ้าหอยยักษ์ถูกจับตัวไปได้ ถูกคนใช้ดาบสอดเข้าไปในเปลือกหอย ยามนั้นหนูน้อยที่อยู่ในเปลือกหอยร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลหลั่งครึ่งกาน้ำ…

‘เสี่ยวชาง เจ้าว่าพวกเขาจะฆ่าเจ้าหอยยักษ์ไหม? ทำไมข้าได้ยินเสียงร้องไห้ของมันอยู่ตลอดเวลาเลยล่ะ?’ กู้ซีจิ่วถูกขังอยู่ภายในห้องขังทั้งวันทั้งคืน แขนขาทั้งสี่เจ็บจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว คนก็เซื่องซึมซบเซา ทว่าหลับไม่ลงเลย ต่อให้บางครั้งผล็อยหลับไปครู่หนึ่ง ก็ตื่นขึ้นมาพร้อมเหงื่อโซมเต็มหน้าผาก

เมื่อตื่นขึ้นมาก็มีเพียงเธอคนเดียวในห้องขังที่เงียบสงัด แม้แต่หนูสักตัวก็ไม่มี

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

error: Content is protected !!
Exit mobile version