บทที่ 535

ความโปรดปรานของท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ 5

ฝูงชนตะลึง

มือขององค์ชายหรงเช่อที่โบกพัดอยู่ชะงักไปเล็กน้อย สีหน้าของหลงซือเย่ก็ซีดเซียวนิดหน่อย

ดวงหน้าพริ้มเพราของกู้ซีจิ่วแดงระเรื่ออย่างที่พบเห็นได้ยาก คิดจะถอยออกมา แต่แถบแพรยังพันกับเสื้อคลุมเขาอยู่ แกะไม่ออกในชั่วระยะสั้นๆ เธอเหงื่อซึมอย่างที่พบเห็นได้ยาก ยื่นมือไปแกะ แต่แถบแพรผูกเป็นเงื่อนตาย…

เธอกดดันมาก ขณะที่ต่อสู้กับแถบแพรเส้นนี้อยู่ ยามจะฝืนดึงให้ขาด ปลายนิ้วท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ก็ปัดผ่านแถบแพรเส้นนั้น แถบแพรคลายออกด้วยตัวเอง

ในที่สุดกู้ซีจิ่วก็ลุกออกมาได้

สาปแช่งอยู่ภายในใจ ตนมิใช่คนสะเพร่าเลินเล่อเช่นนั้นชัดๆ แต่กลับเสียอาการอยู่บ่อยครั้ง ซ้ำยังเป็นต่อหน้าฝูงชนด้วย

หลังจากเธอลุกขึ้นมาได้ ก็สัมผัสถึงสายตาเฉียบคมที่หยุดอยู่บนร่างตนได้รางๆ ทำให้หัวใจเธอหนาวยะเยือกขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

เธอเงยหน้ามองตามสัญชาตญาณ มองเห็นเด็กหนุ่มหล่อเหลาผู้หนึ่งยืนอยู่ด้านหลังกู่ฉานโม่

บนร่างสวมเครื่องแบบของศิษย์ในชั้นเรียนเมฆาม่วง เป็นเสื้อคลุมสีม่วงอ่อน เรือนกายสูงโปร่งโอหัง อายุประมาณสิบเจ็ดสิบแปดปี เครื่องหน้าหล่อเหลาองอาจดั่งงานประติมากรรม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางได้รูป หางตาเฉียงขึ้นนิดๆ องศาการเฉียงบ่งบอกความเฉยชา กลิ่นอายรอบกายเด็กหนุ่มผู้นี้เยียบเย็นยิ่งนัก ประหนึ่งปกคลุมด้วยหิมะ เขายืนอยู่ตรงนั้นดั่งกระบี่เหมันต์ที่เพิ่งชักออกมาจากฝัก แหลมคมจนผู้คนมิอาจมองข้ามได้ง่ายๆ

สายตากู้ซีจิ่วสบกับสายตาเขา เขาร้องเหอะเล็กน้อย ละสายตาไป มุมปากคล้ายฉาบด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันจางๆ

กู้ซีจิ่วก็ไม่ได้มองเขาต่อ เธอพบเห็นเด็กหนุ่มเย็นชามามากมายแล้ว ไม่เพียงแต่พบในโลกความเป็นจริงเท่านั้น ในการ์ตูนอนิเมะก็มีอยู่มากมายเช่นกัน เธอรู้สึกว่าเด็กหนุ่มผู้นี้เหมือนซาสึเกะในเรื่อง ‘นารุโตะนินจาจอมคาถา’

แน่นอน รูปโฉมของเด็กหนุ่มคนนี้หล่อเหลากว่าซาสึเกะ แถมยังเย็นชากว่าด้วย

กู้ซีจิ่วไม่หวั่นไหวกับหนุ่มหล่อ ตั้งแต่มาถึงโลกใบนี้ หนุ่มหล่อล้วนมีอยู่ทั่วไปดั่งหัวไชเท้า เธอมีภูมิคุ้มกันเสียแล้ว

คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี้ล้วนเป็นผู้นำของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ มีลูกศิษย์อยู่เพียงคนเดียวยืนอยู่ข้างกายกู่ฉานโม่ แถมยังเป็นศิษย์ในชั้นเรียนเมฆาคล้อยด้วย กู้ซีจิ่วขบคิดเพียงครู่เดียวก็คาดเดาฐานะของเขาได้…

เขาน่าจะเป็นเดือนเด่นของสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ เยี่ยนเฉิน!

ครั้งนี้พวกกู่ฉานโม่มาเพื่อรายงานท่านเทพศักดิ์สิทธิ์สามเรื่อง

เรื่องแรก หลงซือเย่มาเยี่ยมเยือน

เรื่องที่สอง การสอบสวนหูชิงชิงเกิดเรื่องเหนือความคาดหมาย

เรื่องที่สาม องค์ชายหรงเช่อมิได้จากไป หลังจากเขาถูกเชิญออกไปจากสำนักศึกษาชุมนุมสวรรค์ก็พักอยู่ด้านนอกมาโดยตลอด ต่อมาถูกท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ส่งคนไปเรียกตัวกลับมา…

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ถามหลงซือเย่ก่อน “เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”

หลงซือเย่ถอนสายตากลับมาจากร่างกู้ซีจิ่ว ดูสุขุมยิ่งนัก “เรียนท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ อาจารย์ใหญ่กู่เคยเชิญซือเย่มาสอนหนังสือที่นี่ จนยามนี้ซือเย่เพิ่งมีเวลาว่าง ได้ยินว่าท่านเทพศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่นี่ จึงมากราบคารวะโดยเฉพาะ”

ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์มองไปทางกู่ฉานโม่ กู่ฉานโม่กระแอมคราหนึ่งแล้วตอบ “ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ เป็นเช่นนี้จริงๆ ขอรับ ครึ่งปีก่อน ฉานโม่เคยส่งเทียบเชิญไปให้เจ้าสำนักหลง ยามนี้ในที่สุดเจ้าสำนักหลงก็เจียดเวลามาได้แล้ว…”

ส่งเทียบเชิญเมื่อครึ่งปีก่อนเพิ่งจะมาเอายามนี้ หลงซือเย่มาเพราะอะไรท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ย่อมกระจ่างแจ้งดี

แววตาเขาวูบไหวเล็กน้อย แค่พยักหน้านิดๆ ไม่สนใจเขาอีก ถามเรื่องหูชิงชิงต่อ

เดิมทีหลังจากพวกกู่ฉานโม่ออกมาจากห้องโถง ก็สั่งให้คนไปคุมตัวหูชิงชิงมาไต่สวน แต่นึกไม่ถึงว่าหูชิงชิงผู้นั้นไม่รู้ว่าเป็นเพราะอับอายหรือว่าหวาดกลัวโทษทัณฑ์ จึงชิงฆ่าตัวตายไปก่อนแล้ว อีกทั้งยังใช้วิธีเผาเผลาญตัวเองเหมือนกัน เผาจนกลายเป็นจุณ จะเก็บก็เก็บไม่ได้

กู่ฉานโม่ก็เป็นวิชารวบรวมวิญญาณแบบง่ายๆ อยู่บ้าง แต่เขารวบรวมอยู่นานสองนาน ไม่ง่ายเลยกว่าจะรวบรวมดวงวิญญาณหูชิงชิงมาได้ ทว่าดวงวิญญาณกลับไม่สมบูรณ์ ไม่มีควาททรงจำใดเหลืออยู่…

เห็นได้ชัดว่าในระหว่างที่นางเผาผลาญตัวเองดวงวิญญาณได้รับความเสียหาย ทำให้วิญญาณดวงนี้สูญเสียความหรงจำ

ขณะที่กล่าวอยู่กู่ฉานโม่ก็ยื่นนํ้าเต้าลูกหนึ่งออกมา บอกว่าดวงวิญญาณของหูชิงชิงอยู่ในนํ้าเต้าลูกนี้ ขอให้ท่านเทพศักดิ์สิทธิ์ลองดูว่าพอช่วยเหลือได้หรือไม่

………………….

[1] อุทยานต้ากวน เป็นสถานที่สำคัญในวรรณกรรมเรื่อง ความฝันในหอแดง โดยพรรณนาถึงสภาพภูมิทัศน์ที่งดงามตระการตา สิ่งปลูกสร้างหรูหราอลังการ