บทที่ 56

หรือท่านอยากแต่งเข้าไปทีหลังแล้วกลายเป็นอนุ?

“ เช่นนั้นนางเป็นอะไร?”

“อาจเป็นเพราะถูกบีบคั้นอย่างหนักจนในที่สุดจึงเริ่มโต้ตอบกลับกระมัง? บางคนก็เก็บซ่อนนิสัยที่แท้จริงไว้ลึกนัก พอถูกบีบคั้นหนักๆ ถึงจะปะทุออกมา”

“ฮึ ที่แท้ก็เป็นเพราะนังเด็กชั้นตํ่านั้นได้รับบทเรียนน้อยเกินไป! เมื่อกี้ข้าอยากจะดึงนางมาตบสักหลายๆ ฉาดเสียจริง ทำให้นางรู้ว่าอย่าผยองให้มันมากนัก! พี่สาม ทำไมเมื่อกี้ท่านถึงลากข้าออกมา?” เมื่อครู่กู้เทียนอีคิดจะลงมือกับกู้ซีจิ่วจริงๆ เพียงแต่ถูกกู้เทียนฉิงลากออกมาซะก่อน

กู้เทียนฉิงส่ายหัวเล็กน้อย เอ่ยด้วยนํ้าเสียงอ่อนโยน “เทียนอี อย่างไรเสียซีจิ่วก็เป็นน้องสาวของพวกเรา ทั้งยังเป็นบุตรสาวฮูหยินเอกของจวนแม่ทัพ ไม่ควรจะไปทุบตีด่าทอนางบ่อยๆ คนนอกเห็นเข้ามันจะดูไม่งาม”

“น้องสาวอะไรกัน ข้าไม่มีน้องสาวอกตัญญูเช่นนี้! บุตรสาวฮูหยินเอกหรือ? เหอะ มารดาของนางก็เป็นเพียงหญิงสารเลวที่หนีตามชายชู้ไป ลูกที่เกิดจากนางไม่มี ทางเทียบกับพวกเราได้” กู้เทียนอีกำมือแน่น นํ้าเสียงของนางเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

“เทียนอี อย่าพูดแบบนี้ถึงแม้มารดาของนางจะละเมิดจารีตสตรี แต่อย่างไรเสียนางก็ยังเป็นเลือดเนี้อเชื้อไข ของท่านพ่อนะ…”

“ฮึ ก็ยังไม่แน่ว่าจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของใครกันแน่! นางอัปลักษณ์ถึงเพียงนั้น ไม่เห็นจะเหมือนท่านพ่อตรงไหน…” กู้เทียนอียังคงก่นด่าต่ออีกหลายประโยค จู่ๆ ก็ เหมือนฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ “พี่สาม ตั้งแต่ท่านกลับมาจากโรงประมูลก็รีบร้อนมาหานางที่นี่ มีเรื่องอันใดกัน? คงไม่ได้คิดจะมาเยี่ยมนางจริงๆ กระมัง?”

กู้เทียนฉิงยิ้มละไม “เป็นการมาเยี่ยมนางจริงๆ ข้าบอกแล้วไงว่านางเป็นน้องสาวของพวกเรา…ต่อให้ชีวิตนาง จะไม่อัตคัดขัดสนแล้ว แต่นางก็ยังเป็นน้องสาวของพวกเราอยู่เหมือนเดิม ข้ากลัวว่านางจะไม่คุ้นชินกับที่นี่ ดังนั้นจึงมาเยี่ยมเยียนดูเสียหน่อย”

แม้ปากของนางจะเอ่ยวาจาห่วงหาอาทร แต่สิ่งที่อยู่ในใจนางมีเพียงตัวนาง เท่านั้นที่รู้ เพราะยามที่นางได้เห็นกู้ซีจิ่วที่ปลอมตัวแล้วในโรงประมูล นางมักจะรู้สึกว่าอีกฝ่ายดูแปลกๆ ชอบกล ทำให้นางเกิดภาพลวงตาคล้ายว่าเคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน… แน่นอนว่าคนที่อยู่ในโรงประมูลคนนั้นไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา หรือส่วนสูง ล้วนไม่เหมือนกู้ซีจิ่วเลยสักกระผีกด้วยเพียงแต่ในใจของนางเกิดความสงสัยขึ้นมาเล็กน้อยก็เท่านั้น

คำพูดของนางนั้นสวยหรูดูดี ทว่ากู้เทียนอีกลับไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม “พี่สาม ท่านจิตใจดีเกินไปแล้ว ท่านนับนางเป็นน้อง แต่นางไม่ได้นับพวกเราเป็นพี่ ตอนนี้ท่านพ่อก็ทำดีกับนางราวกับเลอะเลือนไปเสียแล้ว เกรงว่าวันหน้านางคงได้แต่งกับพี่หรงเหยียนเป็นแน่ นางคู่ควรเสียที่ไหน?! ต้องเป็นพี่สามกับพี่หรงเหยียนสิถึงจะเหมาะสมกันที่สุด…

“ยิ่งไปกว่านั้นคือพี่หรงเหยียนเองก็มีความรักลึกซึ้งให้กับพี่สาม ในงานประมูลครั้งนี้เขายังซื้อสร้อยไข่มุกทะเลใต้ ให้พี่ด้วย จ่ายไปตั้ง 20,000 ตำลึงเชียวนะ ที่สำคัญที่สุดคือน้องเห็นกับตาว่าพี่หรงเหยียนสลักคำว่า ‘ฉิง’ ลงไปบนสร้อยไข่มุกเส้นนั้น นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าพี่หรงเหยียนชอบท่านจริงๆ… พี่สาม ท่านลองคิดหาวิธีหน่อยสิ ทำให้พี่หรงเหยียนถอนหมั้นนังชั้นตํ่าคนนั้น หรือท่านอยากแต่งเข้าไปทีหลังแล้วกลายเป็นอนุเล่า?”

“พอเถอะ เทียนอี อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย ระหว่างข้ากับองค์ชายหรงเหยียนไม่มีอะไรจริงๆ… ดึกมากแล้ว ข้าขอตัวก่อนนะ”

เห็นได้ชัดว่ากู้เทียนฉิงไม่ต้องการพูดคุยมากไปกว่านี้จึงโบกมือให้กู้เทียนอีแล้วหันหลังจากไป